برگزاریِ دوازدهمین کنگرهٔ حزب کمونیستِ ویتنام در مسیرِ نقشآفرینی تواناییِ تودههای مردم و دمکراسیِ سوسیالیستی
دوازدهمین کنگرهٔ حزب کمونیست ویتنام در بازهٔ زمانیِ ۱۲ تا ۱۹ دیماه ۹۴ / ۲۱ تا ۲۸ ژانویه ۲۰۱۶، در هانوی، پایتخت ویتنام، با کامیابی در نتیجههای موردنظر، بهپایان رسید. مضمونهای جُستارِ این همایش عبارت بودند از: شتاباندنِ ساختمان حزب (کمونیست)ی بیخدشه و نیرومند همزمان با نقشآفرینیِ تواناییِ تودههای مردم و دمکراسیِ سوسیالیستی، فزونیِ بهسازیهای فراگیر و همگاه، پاسداشتِ استوارانه از میهن و نگهداریِ زیستبومی بدون تنش و بادوام، و سختکوشی در راهِ دگرگونسازی ویتنام در رسیدن به کشور پیشرفتهٔ صنعتیای با سویهٔ نوینشدگی.
در پاسخ به دعوتِ رهبری حزب کمونیست ویتنام در ارتباط با کنگره، کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران پیام همبستگی و تبریکی بهمناسبت برگزاریِ دوازدهمین کنگره، در روز ۳۰ دیماه، به رفقای ویتنامی تقدیم شد.
در این همایش، ۵۱۰ نماینده از سوی چهار میلیون و نیم عضو حزب حضور یافتند. از این جمعِ نمایندگان، ۱۹۴ تن از آنان زن، ۱۷۴ تن از اقلیتهای قومی، دو تن زیر ۳۰ سال، ۶۵ تن بین ۳۰ و ۴۰ سال، ۳۸۴ تن بین ۴۱ و ۵۰ سال، و اکثریت نمایندگان بین ۵۱ و ۶۴ سال و ۶۴ تن نیز بین ۶۱ و ۷۰ سال سن داشتند.
همایش پس از بحث و تبادلنظر، پنج سندِ مهم را بهتصویب رسانید: سند نخست، گزارشِ سیاسیِ یازدهمین کمیتهٔ مرکزی حزب؛ سند دوم، گزارشِ بررسیِ پیشرفت وظیفههای اقتصادی- سیاسی انجامیافته در بازهٔ زمانی ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ و تعیین رهنمونها و هدفهای پیشِرو برای بازهٔ زمانی ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰؛ سند سوم، گزارش دربارهٔ عملکردِ رهبری کمیتهٔ مرکزی، هیئت سیاسی، و دبیران یازدهمین کنگرهٔ قبلیِ حزب؛ سند چهارم، گزارشِ بررسیِ کارنامهٔ همایش یازدهم حزب در تناسب با آییننامهٔ حزبی؛ سند پنجم، گزارشِ عملکردِ پلنوم چهارم کمیتهٔ مرکزی پس از همایش یازدهم در جهت ساختمانِ حزب.
رهبریِ نوین
کنگره، کمیتهٔ مرکزیِ دویستنفرهای را برگزید که صد تن از آنان نخستین بار بود که در رهبری قرار میگرفتند. از این دویست تن، ۱۸۰ نفر عضو کمیتهٔ مرکزی و ۲۰ تن دیگر عضو مشاور کمیتهٔ مرکزیاند. میانگینِ سن اعضای کمیته مرکزی ۵۳ سال است که ۱۹ عضو آن زیر ۴۵ سال سن دارند. این کمیتهٔ مرکزی، ۲۰ عضو زن و ۱۷ عضو نیز از اقلیتهای قومی در جمع خود دارد. کمیتهٔ مرکزی جدید، در نخستین نشست خود، هیئت سیاسیای ۱۹ نفره، هیئت دبیرانی ۳ نفره و کمیسیون نظارتی ۲۱ نفره را برگزید. ”نگوین فو ترانگ“ دیگر بار بهدبیر اولی حزب برگزیده شد. برای نخستین بار سه رفیق زن در هیئت سیاسی جای گرفتند. از اعضای هیئت سیاسی پیشین، نُه تن کنار گذاشته شدند که یکی از آنان ”ترونگ تان سانگ“، رییسجمهور، و دیگری ”نگوین تان دانگ“، نخستوزیر ویتنام، است.
دمکراسیِ درونحزبی
سندِ گزارش کمیتهٔ مرکزیِ کنگرهٔ پیشین و طرحِ برنامهٔ نوین- که ماهها پیش از برگزاری کنگرهٔ جدید [دوازدهم]، بهمنظورِ بحث و تبادلنظر، بهطور گسترده با عضوهای حزب و مردم ویتنام در میان گذاشته شده بود- دراختیار کنگره قرار گرفت. برآیندِ این کاربست، دریافتِ ۲۶ میلیون نظر بود که دیدگاههای مطرحشده در کنفرانسهای حزبی در همهٔ سطحها، نمایندگان مجلسملی، و سازمانهای گوناگون تودهای مانند جبهه میهنی ویتنام را دربر میگرفت.
در یکی از بیانیههای حزب بهمنظورِ اطلاعرسانی در این رابطه آمده است:“نظرهای رسیده گوناگون است و همه عرصهها را از محوریتِ پیشبُردِ بازار اقتصاد با سمتگیریِ سوسیالیستی تا دگرسازیِ اقتصادی و بهسازیِ الگوی رشد را دربر میگیرند. برخی دیگر در موردِ فسادزدایی، ساختنِ حزب و مدیریتی بیخدشه و نیرومند، حفاظت سرسختانه از استقلالِ ملی، حاکمیت، حق حاکمیت و حاکمیت ارضی به نظردهی پرداختهاند.“ چکیدهٔ همهٔ نظرها، توصیهها، و نگرشها، از سوی کمیتههای فرعیِ جمعبندیِ سندها- پس از تنظیم- دراختیارِ نمایندگان کنگره قرار گرفت و سپس بهنوبت در نشستهای گروهیای چندجانبه به بحث گذاشته شدند. پس از چنین فرآیند پرشوری بود که سندها بهتصویب کنگره رسیدند.
چنین پویاییِ درونحزبی، در شیوه و عملکردِ نمایندگان بهمنظورِ گزینش کمیتهٔ مرکزی جدید نیز آشکار بود. در نظامنامه و مقررات این گزینش- که در آغاز کنگره تدوین شده بودند- آمده است:“فهرست پیشنهادیِ کمیتهٔ مرکزی پیشین برای نامزدها باید اطمینان حاصل کند که شمارِ نامزدهای داوطلب برای کمیتهٔ مرکزی نوین موردتوافق بین ۱۰ تا ۱۵ درصد بیش از تعدادِ نامزدهای موردنیاز باشد. و دیگر اینکه، برخی از این نامزدها از سوی نمایندگان شرکتکننده در کنگرهٔ حزبی معرفی خواهند شد و برخی دیگر بهطورِ مستقل نامزدیشان را خود اعلام میکنند. برای عضوهای کمیتهٔ مرکزی پیشین که نامزد نشدهاند اما از سوی نمایندگانِ شرکتکننده برای کمیتهٔ مرکزی نوین پیشنهاد میشوند، تصمیمگیری دربارهٔ باقی ماندنِ آنان در فهرست باید رأیگیریای مخفی انجام گیرد. نامزدهای اضافیِ فهرست رسمی نباید از ۳۰ درصد بیشتر باشد.“ پس از بهکارگیری چنین رهنمودِ مفصلی، فهرستی جامع برای بازبینی دراختیار نمایندگان قرار گرفت و نهایی شد.
یک روز پس از برگزیده شدنِ کمیته مرکزیِ جدید، حزب با انتشار بیانیهیی در رسانهها چگونگیِ این روند را بهآگاهی عموم رساند:“در صبح، نمایندگان شرکتکننده در کنگره با تقسیم شدن در چند گروه، بهوارسی فهرست پیشنهادی دوازدهمین کمیته مرکزیِ کنگرهٔ ۱۲ پرداختند. سپس هیئت گردانندگان کنگره تشکیل جلسه داد و نظر کارشناسانهاش را دربارهٔ نامزدهای پیشنهادی و انصراف و کنارهگیری از فهرست را ارائه داد. در بعدازظهر، همگی نمایندگان حاضر در کنگره، بهریاست ”نگوین فو ترانگ“، دبیر اول حزب و رییس هیئت گردانندگان کنگره، تشکیل جلسه داد. از طرف هیئت گردانندگان کنگره، ”هوی روآ“، عضو هیئت سیاسی و دبیر کمیتهٔ مرکزی و رییس کمیسیون تشکیلات کمیته مرکزی حزب، دربارهٔ چکیدهٔ فرآیند چگونگیِ نامزدی، انتخاب و انصراف گزارش داد.
پس از تعیین هیئت شمارش آرا از سوی شرکتکنندگان در کنگره، نمایندگان برای تأیید فهرست نامزدهای پیشنهادشده و انتخاب و رسیدگی به درخواست افرادی که خواهان کنار گذاشته شدن از فهرست نامزدها برای کمیته مرکزی دوازدهمین کنگره بودند، در رأیگیریای مخفی شرکت کردند.
کنگره، فهرست نامزدهای کمیته مرکزی نوین را تصویب کرد و روز بعد گزینشِ اعضای کمیته مرکزی انجام گرفت. تمام این روند نشانگرِ چگونگی کارکردِ دمکراسیِ درونحزبی در حزب کمونیست ویتنام است.
ویژگیهایِ عمده، در گزارشِ سیاسی
حزب کمونیست ویتنام تغییرهایی در ساختار ارائهٔ گزارشِ سیاسی به کنگره انجام داده بود. بهجای تقسیم گزارش به بخشهایی جدا، گزارش در هفده مقوله بههدفِ ”عرضه، پیگیری، و فهمیدن آسان“ آن، ردهبندی شده بود.
دبیر اول حزب، ”نگوین فو ترانگ“، در سخنرانیاش، به اهمیتِ تأثیرهای بحرانِ مالی جهانی، پیامدِ کاهش رشدِ اقتصادی و همچنین ”محدودیتها و گِرِههای ناگشودهٔ درونزا“ در اقتصادِ ویتنام و ”کاستیها و ضعفها در رهبریت و مدیریت“، ثباتِ اقتصادی، نرخِ توسعه و معیارهای زندگیِ مردم اشاره کرد. باوجود همهٔ اینها، ”ترانگ“ گفت:“اقتصادِ ویتنام دشواریها و چالشهای پرشماری را پشتِ سر گذاشته، بر رشدیافتگی و توانمندیِ آن افزوده شده، در تمامیتش ثبات خود را حفظ کرده، تورم مهار شده، رشدِ آن با نرخ معقولی حفظ شده و از ۲۰۱۳ بهتدریج رو بهبهبود داشته و هرسال رو بهفراز داشته است.“ رفیق ”نگوین فو ترانگ“ در مورد رفاهِ اجتماعی در کشور، گفت:“آموزشوپرورش، دانش و فنآوری، فرهنگ، امور اجتماعی و بهداشت، هرکدام در جهت بالندگی گامی برداشتهاند. به رفاهِ اجتماعی بیشتر پرداخته شده است و سطحِ زندگی مردم در اساس، بهسازیای ادامهدار را شاهد بوده است.“ رفیق ”ترانگ“، در انتقاد از عملکردِ رهبری، یادآور شد:“بااینوجود، روندِ نوسازی، ناهمساز و نافراگیر بوده است. برخی از هدفهای اجتماعی- اقتصادی ناکام ماندند؛ بسیاری از هدفها و معیارهای تعیینشدهٔ ما برای صنعتی کردنِ کشور به سمت نوینشدگی تا سال ۲۰۲۰ ، عملی نشدهاند. هنوز در گذرانِ زندگی بخشی از جمعیت، بهویژه در منطقههای دوردست و دورافتادهٔ جنگلی، دشواریهای عمدهای وجود دارد. هنوز چهار خطر، هرکدام با رشدِ درهمپیچدهشان- که حزب پیشازاین مشخص کرده بود- بر جا ماندهاند. زوال در دیدگاهِ سیاسی، روحیهٔ اخلاقی، و شیوهٔ زندگی بین بخش چشمگیری از شهروندان و اعضای حزب و همچنین در روال کار اداریِ دستوپاگیر، فساد، و اسرافکاری وجود دارند که باید بهپس رانده شوند. در برخی موردها پیشرفتِ ساختارهای حزبی و ساختمان نظامی سیاسی، با کُندی همراه بوده است.“
رفیق ”ترانگ“، در بازبینیای از دوران سیسالهٔ سیاستِ ”دو موی“ (”سیاستِ نوسازی“) از زمان آغاز آن، گفت که، درستیِ این سیاست در عمل نشان داده شد و راهِ درپیشگرفتهشده در مسیر پیشرفت بهسوی سوسیالیسم در سنجه با واقعیتهای ویتنام سازگار بود. او دربارهٔ اهمیتِ نوآوری و برخوردِ خلاقانه با کاربست و غنی ساختن مارکسیسم-لنینیسم و اندیشههای ”هوچیمین“ و نیز در مورد توانایی ساختار حزب و تقویت سازمانهای حزبی تأکید ورزید. او دراینباره گفت که، تأکید بر این موردها ضروری است، زیرا دنیا و منطقه با پدیدههایی بسیار پیچیده در آینده روبهرو خواهند شد. او در ادامهٔ سخنانش گفت که، حزب باید ساختمانِ ”اقتصادِ بازار با سمتگیریِ سوسیالیستیِ“ نوین و همساز با بقیهٔ دنیا را هدایت کند. این کار باید با مدیریتِ دولتِ قانونمدارِ سوسیالیستی و رهبریتِ حزب کمونیست ویتنام و با داشتن مناسبات تولیدیِ پیشرو که با بالندگی نیرویهای تولید و شکلهای گوناگون مالکیت، بخشهای گوناگون اقتصادی، و پیشگامیِ بخش دولتی و بخش خصوصی- بخشِ خصوصی در حکم محرک اقتصادیای پراهمیت- تحقق یابد.
رفیق ”ترانگ“ همچنین یادآور شد که، حزب باید اطمینان حاصل کند که دولت بهتدوین و اجرایِ سیاستهایی در کاهشِ تدریجی ناهمترازی بین صاحبان ملک، ناحیهها و منطقههای پراکنده کشور، تناسب و توازن در برخورداری از تأمینِ نیازمندیها و مناسبات اجتماعی، رساندنِ مراقبتهای لازم به آن بخشهایی از تودههای مردم که از امکانهای کمتری برخوردارند، اقلیتهای بومی ساکن منطقههای کوهستانی، کرانهنشینانِ بدور از دسترسی داشتن به رودخانهها و در منطقههای دورافتادهٔ جنگلی، جلوگیری از گستردهتر شدنِ شکاف بین توانگران و تهیدستان، دست زند. رفیق ”ترانگ“ در سخنرانیاش همچنین به حزب هشدار داد که نسبت به ”خطرِ ناشی از عقبماندگیِ رشدِ اقتصادی از دیگر کشورهای منطقه و جهان و خطرِ تکاملِ تدریجی و آرامِ همراه با صحنهگردانیِ نیروهای ناسازگار در جهت کارشکنی در کشور، تباهیِ ایدئولوژی سیاسی، انحطاط در پایبندی به اخلاق و سبکهای زندگی، وجودِ دیوانسالاری اداری و رشدِ پیچیدگی و تودرتوییِ آن، فساد و اسراف و جزاینها، گوشبهزنگ باشد. بهمنظورِ مقابله با این چالشها، او تمامی حزب را به ”دوچندان کردنِ تلاشها در جهت ساختنِ حزبی بیآلایش و نیرومند، بالا بردنِ کاراییِ رهبری و مبارزهجویی حزب و برپایی نظام سیاسیای قوی“ فراخواند. او، بهمنظور چیره شدن بر چنین نارساییهایی، از تمامی کمیتههای حزبی و کارگزارانِ دولتی در همهٔ سطحها، خواست تا ”تبادلنظرِ پیدرپی با مردم، گوش فرادادن و یادگیری از آنان، دریافت و پذیرشِ نقطه نظرهای آنان، و توجه و چارهجویی کردن برای گرفتاریها، تنگناها و درخواستهای قانونیشان، و نیز جمعبندی و مشخص کردنِ این درخواستها، شناساندنِ سازوکار و ابزارهای مناسب به تودههای مردم بهمنظورِ انتقال نظرها و پیشنهادها و درخواستها، و بهرهوری از حقِ خودگردانی و مالکیت بر ابزار تولید“ را در دستورکارشان قرار دهند. او گفت شعارِ رهنمودکننده باید بر این اساس باشد که ”مردم میدانند، بحث میکنند، عمل میکنند، بازبینی میکنند.“
رفیق ”ترانگ“ همچنین به جنبههای دیگری از نقطهضعفهای موجود در حزب، ازجمله انتقاد و انتقادِ از خودِ اصولی و شایسته، پرداخت و توصیه کرد در شرایطی که با گرایشهای ناساز و غریب برخورد میشود باید رفتاری معقولانه و غیرستیزجویانه از خود نشان داد. او همچنین همگی را به مبارزه با ”فردگرایی، فرصتطلبی، توسل به اعمال هرزه برای رسیدن به هدف، و شیوهٔ رشوهگری برای رسیدن به رتبههای بالاتر بهجای ارزیابی بر اساس توانایی و کاراییِ افراد“ فراخواند.
او در بخش پایانی گزارش، بر نگهداشتنِ ”ماهیتِ طبقهٔ کارگر“ و نقشِ پیشتاز و نمونهوارِ کادرها و اعضای حزب و تربیت و پرورشِ کادرها بر اساس اسلوب علمی، جمعی و دمکراتیکِ طبقاتی، تأکید کرد. او گفت:“تلاشها باید در این جهت باشد که حزبی بیآلایش، نیرومند و از نظرِ سیاسی، ایدئولوژی، سازمانی و اخلاقی سرآمد بسازیم.“
رفیق ”ترانگ“ درحالی که کنگرهٔ دوازدهم را کنگرهٔ ”وحدت، دمکراسی، انضباط“ نامید، گفت که بالندگیِ کشور تنها برشالودهٔ استوار حزب میتواند به ”عصرِ تکامل و شکوه“اش برسد. او سخنانش را با امیدی سرشار و صمیمیتی خاص، چنین بهپایان برد:“ما بدون تردید از دستیابی به شکوفایی و کامکاریِ کشورمان در راهِ خود بهسوی سوسیالیسم برخواهیم آمد.“
فرازهایی از پیام همستگی و شادباشِ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران به دوازدهمین کنگرهٔ حزب کمونیست ویتنام
رفقای گرامی
حزب تودهٔ ایران، برگزاریِ دوازدهمین کنگرهٔ ملیِ حزب کمونیست ویتنام را به شما تبریک میگوید و موفقیت در بحثها، نهایی کردنِ تصمیمها، و بهتصویب رساندنِ اسناد سازمانی و برنامهای پراهمیتی را که دوازدهمین کنگره در پیشِروی دارد برایتان آرزو میکند. حزب تودهٔ ایران، موفقیتِ دوازدهمین کنگره را در بررسیِ دستاوردها و چالشهای پیشِروی حزب در مسیرِ توسعهٔ آتیِ جمهوری سوسیالیستی ویتنام و هدایتِ آن بهمنظورِ زندگیای مرفهتر برای مردم ویتنام و دستیابی به پیشرفتهای هرچه فزونتر، و استوار داشتنِ صلح در سراسر منطقه و جهان آرزومند است. حزب تودهٔ ایران همچنین موفقیتِ دوازدهمین کنگره را در تدوینِ برنامههای اجتماعی- اقتصادیِ موردنظر در جهت سیاستهای اقتصادی، سیاسی، و اجتماعی آینده در ویتنامِ مدرن و تداومِ آنها زیر لوایِ رهبریِ حزب کمونیست قهرمان ویتنام آرزو دارد. اقتصادِ جمهوری سوسیالیستیِ ویتنام درحالحاضر، در هنگامهیی که حرکت اقتصاد جهانی در مسیرِ رشد با مشکل روبهرو است، از اقتصادهای بهسرعت درحالرشدِ منطقه است.
حزب تودهٔ ایران معتقد است که، حزب کمونیست ویتنام در بهترین موقعیتِ خود برای تجزیهوتحلیل موفقیت کشور در اصلاحات اقتصادی و اجتماعیاش در چهل سال گذشته قرار دارد، و در اینکه چگونه اصلاحاتِ مناسب در جهتِ تقویت هرچه بیشترِ اقتصاد بهسودِ مردم ویتنام، ازجمله بهبودِ مستمر اقتصادی، رشدِ فزایندهٔ اقتصادی بهطورِسالانه، بازسازیِ سریع اقتصادی بر پایهٔ مدلهای رشد، و توسعهٔ اجتماعی- فرهنگی و انسانیِ پایدار را پیش ببرد، تصمیمگیری میکند.
حمایت عظیمِ مردمی از حزب کمونیست و رهبریِ خردورزانه و قدرتمندِ حزب در نزدیک به ده دهه از موجودیتِ آن در بیرون و در درونِ قدرت، همواره عاملی کلیدی در موفقیتهای حزب و ملت ویتنام بوده است. موفقیتِ همهجانبهٔ کنگره در انتخاب هئیتِ رهبری جدید حزب بهمنظورِ هدایت حزب و کشور بهسوی آیندهیی بهتر از برایِ مردم ویتنام و نیز پیشرفت در امر ساختمانِ ویتنام سوسیالیستی را آرزومندیم.
مردم و کمونیستهای ویتنام، در مبارزهشان برای استقلال و دستیابی به زندگیای بهتر پیشینهای افتخارآمیز دارند. این تاریخ، سنتِ وحدتِ ملی، و همکاری زیر پرچم و هدایتِ حزب کمونیست، آن شالودهای است که بر آن آیندهٔ سوسیالیستیای دیرپا و توانمند در منظر ملت گشوده میشود. رفقای گرامی! چشمِ جهانی نظارهگر دوازدهمین کنگرهٔ ملی حزب شماست.
حزب تودهٔ ایران، با بهرهگیری از فرصتِ مناسبتِ برگزاری دوازدهمین کنگره، بر تعهدِ عمیق خود به تداوم و استحکام روابط برادرانهٔ تاریخی با حزب کمونیست ویتنام- که در روندِ مبارزات دو حزب ما توسعه یافتهاند- مجدداً تأکید میورزد. حزب تودهٔ ایران، ابرازِ همبستگیِ برادرانهٔ حزب کمونیست ویتنام با مبارزهٔ طبقهٔ کارگر ایران و حزب آن، حزب تودهٔ ایران، در مبارزه برای صلح، دموکراسی، و عدالت اجتماعی را کاملاٌ درک میکند و در این ارتباط از حزب برادر سپاسگزار است.
مبارزات مردم و کمونیستهای ویتنام احترام ژرفِ نیروهای مترقی را در سراسر جهان بهخود جلب کردهاند. روابط بینالمللی حزب کمونیست و دولت ویتنام اعتبار و منزلت ویتنام را در عرصهٔ جهانی ارتقا داده است. حزب تودهٔ ایران، همبستگی بینالمللیِ پرولتریاش را با حزب کمونیست پرافتخار ویتنام و مردم قهرمان ویتنام در ساختن جامعهٔ سوسیالیستیشان بهطریقی که خود بصلاح میدانند، ابراز میدارد.
حزب تودهٔ ایران آرزومند موفقیتِ همهجانبهٔ دوازدهمین کنگره در امر برنامهریزیِ پیشرفت مردم ویتنام در مسیر صلح، ترقی، و سوسیالیسم است. حزب تودهٔ ایران، خود را بیشازپیش به گسترش و ژرفشِ روابطِ برادرانه با حزب کمونیست ویتنام متعهد میداند.
۲۲ دیماه ۱۳۹۴ / ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۱۶
به نقل از «نامۀ مردم»، شماره ۹۹۴، ۱۷ اسفندماه ۱۳۹۴