پرچم همیشه دراهتراز حزب تودۀ ایران و صدای رسای پیکار کارگران و زحمتکشان میهن!

هزارمین شمارهٔ دوره هشتم “نامه مردم”، ارگان مرکزی حزب تودهٔ ایران اینک پیش روی شماست. به رغم همه دشواری های پر مخاطره، دستبردهای ارتجاع، و کشتار شماری از برجسته ترین کادرها، نویسندگان و همکاران “نامه مردم”، توسط مزدوران تاریک اندیشی و ذوب شدگان در حکومت استبدادی ولایت فقیه،‌ ارگان مرکزی حزب در سی و دوسال گذشته، بدون کوچکترین وقفه ای، به انتشار خود ادامه داده است.

سی و دو سال پیش،‌ پس از برگزاری هیجدهمین پلنوم کمیته مرکزی حزب تودهٔ ایران، اولین شماره “نامه مردم”، دورهٔ هشتم، در ۱۷ خرداد ۱۳۶۳ انتشار یافت و به عنوان پرچم حزب توده ایران، مجدداً وظیفه مهم و عاجل دفاع از منافع کارگران و زحمت کشان ایران و هم چنین یاری رساندن به بازسازی و انسجام صفوف حزب را بر عهده گرفت. در نخستین شمارۀ دورهٔ هشتم “نامه مردم”قید شده بود که: “انتشار ارگان مرکزی حزب تودهٔ ایران، به این آرزوی دیرینه ارتجاع و امپریالیسم مبنی بر نابودی حزب تودهٔ ایران و سرکوب کامل آن پایان داد و دوباره خواب آنان را آشفته کرد.”
انتشار دوباره “نامهٔ مردم” آغاز نوینی در سازماندهی کار تبلیغاتی -نظری حزب ما در افشای رژیم خودکامه و همچنین بسیج افکار عمومی و مقابله با انحرافات چپ و راست در درون جنبش آزادی خواهانه میهن ما بود. بررسی نزدیک به هفتاد و پنج سال فعالیت مطبوعات توده ای که “نامه مردم” درمیان آنها جایگاه خاصی دارد، گواه خدمات ارزنده و بزرگ مطبوعات حزب ما درتکامل زبان و فرهنگ و هنر ایران و اشاعه اندیشه های مترقی علمی و فلسفی درجامعه است.
این نکته نیز پر اهمیت است که حزب ما در شرایطی این کار سترگ مطبوعاتی، سیاسی-نظری را در ایران سارماندهی کرد که بخش عمده ای از زندگی خود را در دشوارترین شرایط فعالیت غیر علنی و یورش رژیم های مردم ستیز و ارتجاعی سپری کرده است.
این امر در خصوص “نامه مردم” (“مردم”) بیش از سایر مطبوعات و نشریات توده ای صادق است. زیست نامه “نامه مردم” (“مردم”) به ۸ دوره تقسیم می شود که فعالیت آن به عنوان ارگان مرکزی حزب، ۶ دوره اخیر را دربر می گیرد. در واقع دوره های ۶ گانه نامه “نامه مردم” (“مردم”) هر یک دوره های زندگی ومبارزه حزب توده ایران نیز هستند و درعین حال مراحل به کلی متفاوت مبارزات انقلابی میهن ما را نیز متجلی می کنند.
نخستین شماره “مردم” در۱۲ بهمن سال ۱۳۲۰، در تهران تولد یافت و در سرلوحه خود نوشت:”این روزنامه پشتیبان کسانی است که با فکر و با بازوی خود کارکرده و از حاصل دسترنج خود نان می خورند.”
درتمام سالیان درازی که از انتشار نخستین شماره تا به امروز می گذرد، “نامه مردم” به این اصل وفادار بوده و همین وفاداری، کینه و دشمنی امپریالیسم و ارتجاع را برانگیخته و برمی انگیزد.
انتشار دورهٔ‌هشتم “نامه مردم” مصادف بود با یکی از دشوارترین دوران تاریخ هفتاد و پنج ساله حزب ما. یورش گستردهٔ‌ارگان های امنیتی رژیم در سال های ۶۱ و ۶۲، گروهی از برجسته ترین نویسندگان،‌اندیشمندان و همکاران “نامه مردم” را به زنجیر کشیدند و دشواری های جدی در مقابل ادامه فعالیت و مبارزه حزب ما پدید آورد. کارزار گسترده تبلیغاتی ارگان های امنیتی رژیم برای بدنام کردن حزب و تاریخ طولانی پیکار آن،‌سازمان دهی شوهای تلویزیونی از انسانی هایی نحیف و در هم شکسته که زیر شکنجه های وحشیانه “سربازان گمنام امام زمان” حتی توان تکلم عادی را نیز نداشتند،‌ در کنار تلاش های ارگان های امنیتی رژیم برای ضربه زدن به بازمانده های حزب و انفجار آن از درون، در مجموع شرایط بسیار دشواری را برای ادامه کار حزب و ارگان مرکزی آن پدید آورد.
این دوران دشوار همچنین مصادف بود با بحران جهانی یی که جنبش کارگری و کمونیستی جهان را در اواخر دهه هشتاد میلادی و اوایل دهه نود میلادی در خود فرو برد و با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و کشورهای سوسیالیستی در اروپای شرقی به اوج رسید. تهاجم جهانی تبلیغاتی گسترده رسانه های امپریالیستی به گسست های جدی در صفوف جنبش جهانی طبقه کارگر منجر شد و وظایف بسیار حساس و مهمی را در مقابل “نامه مردم”، به عنوان ارگان مرکزی حزب قرار داد. حزب توده ایران و ارگان مرکزی آن، با وجود این بحران ها، برخلاف سایر نیروهای مدعی که یک شبه تغییر ماهیت دادند و جبهه عوض کردند، به اعتقادات خود، از جمله به سوسیالیسم علمی وفادار ماند، و هم چنان به مبارزه خود در راه رهایی طبقه کارگر و زحمتکشان یدی و فکری از زنجیرهای استثمار سرمایه انحصاری ادامه داد.
تولد دوباره “نامه مردم”، به مثابه ارگان مرکزی حزب تودهٔ ایران، با استقبال پرشور رفقای توده ای روبرو شد و موجی از شادی و امید در قلب همه توده ای ها برپا کرد. انتشار مجدد ارگان مرکزی حزب دلالت بر ادامه پیکار توده ای ها و تشدید مبارزه ای داشت که مدت کوتاهی پیش از این دشمنان “نابودی” و “انحلال” آن را اعلام کرده بودند. به همین مناسبت نامه ها و تبریک های گرمی از جانب رفقایی حزبی و خوانندگان “نامه مردم” به رهبری حزب و هیئت تحریریه “نامه مردم” رسید. که برای نمونه با استفاده از آرشیو روزنامه در این جا شمار محدودی از آنها را نقل می کنیم:
* رفیقی می نویسد: “ای کاش می دانستید که از شدت شادی چگونه بغض گلویم را گرفته بود. برای اولین بار که “نامه مردم” را دیدم چند لحظه به آرم آن در صفحه اول خیره شدم، گویی میلیونها زحمتکش را می دیدم که هورا می کشند. نامه مردم خاری است در چشم دشمنان…”
* جمعی از هواداران حزب نوشتند: “تبریک و شادباش ما را به مناسبت انتشار مجدد “نامه مردم”، ارگان مرکزی حزبمان را بپذیرید. موفقیت و پیروزی شما را در امر خطیری که در پیش دارید آرزو می کنیم…”
* رفیق دیگری یادآور شد: “چنان پر شد فضای سینه از دوست، که فکر خویش گم شد از ضمیرم. در این سکوت و ظلمت وحشتناک، چاپ دوباره “نامه مردم” چقدر نوید بخش است. آن را چنان به سینه می فشارم که غریقی، ساحل نجات را. یاد بچه ها می افتم که چطور “نامه مردم” را در خیابانها و سرچهارراه ها در دست می گرفتند و می فروختند: “آی مردم، نامه مردم”… هنوز روی بعضی از دیوارهای تهران خوانده می شود، “نامه مردم” را بخوانید!”
* رفیق دیگری به حزب نوشت: “همسرم تلفنی به من خبر داد که “نامه مردم” منتشر شده است. یکباره تمام بدنم از شوق لرزید. گفتم، یک بار دیگر بگو! گفت: “نامه مردم” منتشر شده، نامه مردم… فریاد زدم، به کوری چشم خفاشان خورشید سر زد! به رسم مژده گانی پیراهن سپیدی به پاکی حزب و گل سرخی به رنگ خون شهیدان حزب به همسرم هدیه دادم. در خانه ما درخت شادی سر به آسمان می سایید…”
*‌ برادر یکی از شهدای حزبی نوشت: “با رسیدن “نامه مردم” فریاد کشیدم، شاخه را می توان شکست ولی ریشه را نمی توان کند. تنها احمق ها می کوشند این صدا را خاموش کنند…”
*‌ در نامه جمع دیگری از اعضاء و هواداران حزب آمده بود: “با تبریک و اظهار مسرت از ظهور مجدد “نامه مردم” در عرصه پیکار، دستیابی هرچه زودتر به اهداف حزب را آرزو می کنیم…”
* یکی از رفقای سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) بعد از دریافت “نامه مردم” نوشت: “انتشار نامه مردم در این شرایط حیاتی و خطیر نقش بسزائی در روند آگاهی بخشیدن به مبارزان راستین و میهن پرستانه خواهد داشت. از طرفی نشانه آن است که برخلاف ادعاهای دروغین مزدوران رنگارنگ، کار بازسازی حزب و سامان بخشی آن به طرز شگفت انگیزی دارد صورت می گیرد… پیروز باشید.”
این ها نمونه هایی چند از نظرات و احساسات رفقا در ارتباط با انتشار دوباره “نامه مردم” بود که به همراه ده ها شعر و کارت تبریک به موقع خود برای حزب فرستاده شد.
با مروری گذرا به آرشیو “نامهٔ‌مردم”‌ در سی و دو سال گذشته می توان خطوط عمده تلاش های نظری و سیاسی ارگان مرکزی حزبمان را در چارچوب های زیر خلاصه کرد:
* مبارزه در راه بازسازی سازمان حزب و انسجام و حفظ وحدت صفوف آن. مقابله با توطئه های دستگاه امنیتی رژیم برای ضربه زدن به تاریخ مبارزات حزب ما و مختل کردن فعالیت های افشاگرانه حزب؛
* دفاع پی گیر از آرمان ها و مبارزه طبقه کارگر و زحمتکشان و دفاع از اندیشه های مارکسیسم – لنینیسم. ایستادگی بر مواضع اصولی، دوری از جزم گرایی و دفاع منطقی از جهان بینی حزب؛
* بسیج و تدارک کارزار جهانی دفاع از زندانیان سیاسی ایران و افشاگری مستمر جنایت های رژیم ولایت فقیه.
* تلاش خستگی ناپذیر در راه اتحاد و همکاری نیروهای آزادی خواه و مترقی، و مبارزه برای ایجاد “جبهه واحد ضد دیکتاتوری”؛
* پیکار در راه خواست های بر حق مردم ایران در مقابل استبداد و واپس گرایی برای تحقق آزادی ها و حقوق دموکراتیک
* ‌دفاع از مبارزات حق طلبانه کارگران و زحمت کشان برای بهره وری از دستمزد عادلانه،‌ بیمه های اجتماعی، و دست یابی به حقوق صنفی-سندیکایی؛‌
* دفاع قاطعانه از حقوق خلق های تحت ستم میهن ما برای دست یابی به حقوق ملی شان و تلاش در راه استقرار ایرانی آزاد و فدرال؛
*‌ حمایت پیگیر از مبارزه شجاعانه زنان میهن بر ضد قوانین قرون وسطایی و زن ستیزانه رژیم تاریک اندیش و حمایت از پیکار زنان برای دست یابی به حقوق پایمال شده شان، و برابری جنسیتی؛
*‌ همگامی و همراهی با جوانان و دانشجویان کشور در گرامی داشت هفت دهه تاریخ درخشان جنبش دانشجویی کشور به عنوان یکی از گردان های اجتماعی رزمنده برای تحقق آزادی و عدالت اجتماعی و دفاع از مبارزه آنها برای رهایی از بند های واپس گرایی تحمیل شده به مراکز آموزش عالی و دست یابی به حقوق صنفی؛
* دفاع از صلح عادلانه و مبارزه بر ضد جنگ خانمان سوز ایران و عراق. آن هم در شرایطی که رژیم بر طبل جنگ می کوبید، و شعار “فتح کربلا” و “جنگ، جنگ تا پیروزی” سر می داد. بدون شک پیکار توده ای ها از همان فردای فتح خرمشهر برای استقرار صلح و پذیرش آتش بس بین دو کشور یکی از آن عوامل اصلی کینه و درنهایت حمله به حزب توده ایران بود. با این وجود حزب ما با سیاست درست و اصولی خود و افشاگری در زمینه سیاست ادامه جنگ سهم معینی در نوشاندن جام زهر به سران رژیم داشته است. “نامه مردم” در بازتاب و تبلیغ این سیاست در میان مردم سهم جدی داشته است.
* دفاع انترناسیونالیستی از حزب ها و نیروهای کارگری و کمونیستی جهان و جنبش های مترقی،‌ مانند دفاع از کوبای انقلابی، و جنبش خلق فلسطین در برابر فشارهای امپریالیسم. مخالفت با سیاست جنگ و آتش افروزی کشورهای سرمایه داری در گوشه و کنار جهان برای انقیاد خلق ها،‌از جمله سیاست های مخرب اعمال شده در خاورمیانه؛
*‌ مبارزه با جریان های اپورتونیستی و پوپولیستی که با ماسک “نواندیشی” به راست غلتیدند و از جبهه ضد کارگری سر درآوردند.
* از دیگر وظایف مهم “نامه مردم” هم چنین گرامی داشت یاد و خاطره شهیدان حزب و جنبش بوده است. این امر در ارگان مرکزی ما جای مهمی داشته است. بسیج نیرو و تدارک کارزار در کشورهای مختلف در زمینه افشاء جنایات رژیم به ویژه در جریان فاجعه ملی سال ۱۳۶۷ که سران جمهوری اسلامی به تلافی شکست سیاست ادامه جنگ خود، جنایت بی سابقه ای را در زندان های سراسر ایران سازمان دادند، که در پی آن صدها تن از رهبران برجسته و انقلابی، نویسندگان، هنرمندان مردمی، سندیکالیست ها و اعضاء و هواداران جریانات سیاسی به ویژه رهبران و اعضاء حزب توده ایران به شهادت رسیدند، نقش ویژه ای در افشای ماهیت ضد انسانی رژیم در افکار عمومی جهان داشت. ما یقین داریم که اگر روزی در دادگاهی صالح به کارنامه ننگین جمهوری اسلامی رسیدگی شود و در سایه مبارزات مردم میهن ما مثلاً کمسیون حقیقت یابی برای بررسی جنایات رژیم تشکیل گردد، شماره های مختلف “نامه مردم” که درون برگ های خود جنایات رژیم را ثبت کرده است از اسناد مهم و غیر قابل انکار برای ارایه به این کمیسیون خواهد بود.
این موارد تنها نمونه هایی چند از مجموعه فعالیت های “نامه مردم” در ظرف سی و دو سال اخیر است، که به شکل خلاصه به آن ها اشاره شد. “نامه مردم” در آینده نیز هم چون گذشته به وظایف انقلابی خود عمل کرده و در این راه پرچم توده ای ها در میان کارگران، محرومین جامعه، زنان، جوانان و دانشجویان است و در یک کلام به ایفای وظیفه خود یعنی بردن دیدگاه ها و مواضع حزب توده ایران به میان جنبش مردمی عمل خواهد کرد.
انتشار هزار شمارهٔ‌” نامهٔ مردم”، بدون تلاش پیگیر ده ها تن از رفقا، هواداران و دوستان حزب در ایران و خارج از کشور که در این سالهای طولانی در راه کمک به اعتلای علمی و محتوایی آن از هیچ کمکی دریغ نکردند امکان پذیر نمی بود. ادامه این تلاش نیز همچنان گذشته مدیون فداکاری های بی چشم داشت رفقا، هواداران و دوستان حزب خواهد بود.
“نامه مردم”، ارگان مرکزی حزب تودهٔ‌ایران با وجود دشوارهای گوناگون، کمبودها وکاستی های موجود، وفادار به سنت های درخشان انقلابی ومردمی خود، خستگی ناپذیر درسنگر نخست مبارزه حضور دارد و با امید به آینده ای بهتر به مثابه پرچم همیشه دراهتراز حزب توده ایران و سخنگوی زحمتکشان فعالیت خود را ادامه می دهد.
هیچ زورگوی مستبدی نتوانسته و نخواهد توانست این فعالیت روشنگرانه و آینده ساز را متوقف کند. “نامه مردم” همچنان در سنگر محرومان و ستمدیدگان، در سنگر کارگران، زنان، جوانان و دانشجویان و مبارزان راه طبقه کارگر و آزادی و عدالت اجتماعی در سراسر جهان به پیکار خود ادامه خواهد داد.