گشت و گذاری در هزار شمارۀ «نامۀ مردم»
در دفاع از حقوق کارگران و زحمتکشان
در کنار نبرد جوانان و دانشجویان
در دفاع از حقوق خلق های زیر ستم
در گسترش همبستگی با مبارزات مردم ایران، افشاء جنایت رژیم ولایت فقیه، و برای آزادی زندانیان سیاسی
در دفاع از حقوق کارگران و زحمتکشان
آرشیو هزار شمارهٔ دورۀ هشتم “نامۀ مردم” از یک سو نماینگر طیف گسترده ای از موضوع ها و مطالب مختلفی است که نشریه ارگان حزب ما با توجه به اولویت های روز مبارزه به آنها پرداخته است و از سوی دیگر نشانگر خط سرخ دفاع از حقوق کارگران و زحمتکشان میهن ما، مبارزه بر ضد استبداد و همبستگی با مبارزه زحمتکشان سراسر جهان است.
در هزار شمارۀ “نامه مردم” صدها مطلب در زمینۀ مبارزه طبقه کارگر ایران بر ضد سیاست های مخرب و نولیبرالی رژیم ولایت فقیه، برای تامین حقوق صنفی و سندیکایی و همچنین ضرورت سازماندهی طبقه کارگر ایران انتشار یافته است. “نامۀ مردم” با درک نقش تاریخی و دوران ساز طبقه کارگر و زحمتکشان در جنبش آزادی خواهان میهن همواره بر ضرورت تلاش مشترک گردان های اجتماعی و اتحاد عمل همه نیروهای آزادی خواه تأکید ورزیده است.
“نامۀ مردم”، شماره ۷۶۷، ۲ تیرماه ۱۳۸۶، در مطلبی با عنوان “در راه فعالیت ثمر بخش سندیکایی” از جمله می نویسد: “با رشد آگاهی طبقاتی زحمتکشان و حمایت روزافزون آنان از سندیکاهای مستقل و احیای حقوق سندیکایی، جنبش کارگری – سندیکایی میهن ما در مرحله ای دشوار و حساس قرار گرفته و وظایفی خطیر و سنگین در برابر آن خود نمایی می کند. یکی از این وظایف اساسی که در عین حال از اولویت ویژه در دوره کنونی برخوردار است، چگونگی فعالیت ثمر بخش برای تشکل و سازماندهی وسیع کارگران و زحمتکشان در سازمان های پایه ای خود در واحدهای مختلف تولیدی و خدماتی است. همین امر سبب بحث و داوری هایی در درون و بیرون از جنبش سندیکایی گردیده و ذهن بسیاری از فعالان کارگری و نیروهای هوادار منافع زحمتکشان را به خود مشغول داشته است… اصولا جنبش سندیکایی بنابه ماهیت خود، از آنجا که وظیفه اصلی آن متشکل ساختن کارگران در دفاع از حقوق و منافع صنفی آنان و دیگر مزدبگیران است، از حقوق و منافع همه زحمتکشان صرف نظر از رنگ، مذهب، نژاد و اعتقاد و وابستگی سیاسی دفاع کرده و وجود عقاید متفاوت سیاسی در میان کارگران در امر مبارزه برای تامین حقوق صنفی، مانعی در راه سازماندهی آنان در سندیکاها به عنوان یک سازمان طبقاتی نبوده و نیست. این امر به ویژه در مرحله کنونی رشد و گسترش جنبش سندیکایی زحمتکشان ایران از اهمیت درجه اول برخوردار است. جنبشی که هنوز نو پا قلمداد می شود، بیش از هر چیز به وحدت و اتحاد عمل نیازمند است!…”
“نامۀ مردم”، شماره ۸۳۴، ۲۸ دی ماه ۱۳۸۸، در سرمقاله ای با عنوان “تشدید فشارهای اقتصادی اجتماعی بر کارگران و زحمتکشان و ضرورت پیوند نزدیک تر مبارزه کارگران با جنبش ضد استبدادی” از جمله می نویسد:” برکسی پوشیده نیست که دولت نامشروع کودتا درخدمت به منافع کلان سرمایه داری خصوصا لایه های انگلی و غیرمولد و ارگان های نظامی-امنیتی و انتظامی، اقتصاد ملی، بخش تولید و به همراه آن منافع وسیع ترین طبقات و قشر های اجتماعی را نادیده و پایمال ساخته است. حقوق و منافع طبقه کارگر به شکل گسترده یی مورد تعرض و دستبرد قرار گرفته، و علاوه برآن، برنامه های دولت ضد مردمی احمدی نژاد درعرصه های مختلف سیاسی-اقتصادی و اجتماعی تا به امروز اثرات و نتایج فاجعه باری برای زحمتکشان به بار آورده است. … کارگران وزحمتکشان و فعالان جنبش سندیکایی به خوبی آگاهند که، اگر خواستار مبارزه با اصلاح قانون کار، توقف خصوصی سازی، لغو قراردادهای موقت و احیای حقوق سندیکایی هستند، این آماج ها بدون پیوند تنگاتنگ و خلاق با جنبش دمکراتیک و آزادی خواهانه کنونی، صورت تحقق نخواهد یافت. به بیان دیگر، تامین خواست ها و حقوق طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان پیوند تنگاتنگی با تحقق خواست های جنبش ضد استبدادی درلحظه دارد.
حضور و مشارکت زحمتکشان درمبارزه با استبداد ولایی و دولت نامشروع کودتا، مبارزه و حضوری کاملا آگاهانه و مبتنی بر منافع طبقاتی حال و آینده آنان است. دراوضاع حساس کنونی کارگران ، هماهنگ و همگام با مبارزه دلیرانه دانشجویان، زنان و زحمتکشان می توانند با مبارزه سازمان یافته خود، موجبات تقویت و استحکام جنبش ضد استبدادی را فراهم آورده و از این رهگذر مسیر دستیابی به خواست هایی چون احیای حقوق سندیکایی خود را هموار سازند!حضور موثر و تاثیر گذار جنبش کارگری ضامن تداوم مبارزه برضدارتجاع و استبداد و تحقق مطالبات مردم میهن ماست! “
“نامۀ مردم”، شماره ۸۳۶، ۲۸ بهمن ماه ۱۳۸۸، در مقاله ای درباره تهاجم دولت ضد مردمی احمدی نژاد به سازمان تأمین اجتماعی و عوارض ناشی از آن نوشت: “کارگران و زحمتکشان میهن که طی سالیان متمادی و به دلیل سیاست های خانمان برانداز اقتصادی وضعیت بسیار نامطلوبی را متحمل گردیده اند، هم اکنون با یک چالش جدی و حیاتی توسط دولت ضد کارگری احمدی نژاد مواجه شده اند. بحران در سازمان تامین اجتماعی که نقش اساسی و کاملا حیاتی یی درزندگی میلیون ها نفر از کارگران و زحمتکشان میهن دارد، موضوعی است که باید با حساسیت کامل پیگیری شود. سازمان تامین اجتماعی از آن رو با اهمیت است که حیطه کاری این سازمان هم در ارتباط با کارگران و زحمتکشانی است که هم اکنون به کار مشغولند و هم در ارتباط با کسانی است که قبلا بازنشسته شده اند…”
یکی از عرصه های مهم فعالیت “نامۀ مردم” در عرصه حقوق کارگران و زحمتکشان تأکید مداوم بر ضرورت مبارزه برای احیای سندیکای های مستقل کارگری و ضرورت درک مبارزه طبقاتی در جامعه ما و درک ارتباط دیالکتیکی مبارزه برای حقوق صنفی و مبارزه سیاسی-طبقاتی بر ضد حاکمیت استبدادی در میهن ماست. “نامۀ مردم”، شماره ۹۲۳، ۲۶ خرداد ماه ۱۳۹۲، در پی انتخابات ریاست جمهوری در این زمینه می نویسد: “یکی از بحث‌های اصلی بین فعالان کارگری و جنبش سندیکایی موجود زحمتکشان میهن‌مان، پیش و پس از رقابت‌های انتخاباتی اخیر ریاست جمهوری[یازدهم]، بررسی راهکارهای مخالفت با لایحه به اصطلاح اصلاحِ قانون کار، و خواستِ افزایش حداقل دستمزدها بوده است… بی‌تردید طرح‌هایی مانند اصلاح قانون کار و اصلاح قانون تامین اجتماعی، به بحرانی‌تر شدن شرایط زندگی و کار میلیون‌ها تن از زحمتکشان منجر خواهد شد. مبارزه با سیاست‌های ضدکارگری در قالب احیایِ حقوقِ سندیکایی، اتحادِ عملِ صف‌های جنبش سندیکایی موجود و محکم کردنِ رابطه با مبارزه گردان‌های اجتماعی جنبش مردمی، اولویتی انکارنشدنی در مقطع زمانی کنونی به‌شمار می‌آید!
در کنار نبرد جوانان و دانشجویان
جنبش دانشجویی و جوانان کشور در دهه های اخیر نقش بسزایی در پیکار بر ضد رژیم استبدادی ولایت فقیه ایفاء‌کرده است و از همین رو پرداختن به مسایل و معضلات پیش روی جنبش 
دانشجویی در عین گرامی داشت تاریخ افتخار آفرین جنبش دانشجویی در هفت دهه گذشته از موضوع های مهمی بوده است که جای ویژه ای در هزار شماره ارگان مرکزی حزب به خود اختصاص داده است.
“نامۀ مردم”، شماره ۷۹۲، ۱۸ خرداد ماه ۱۳۸۷در مقاله مهمی دربارۀ مبارزه جنبش دانشجویی و دشواری های پیش رو از جمله می نویسد: “تهاجم وسیع گزمگان استبداد، دستگیری های گسترده فعالان دانشجویی، به کار گرفتن کمیته های انضباطی برای محروم کردن کادرها و فعالان جنبش دانشجویی و اشغال دانشگاه های کشور توسط نیروهای انتظامی و همچنین حضور گسترده چاقو کشان و ”انصار ولی فقیه“ زیر عنوان ”بسیج دانشجویی“ برخی از دشواری ها و چالش های سنگینی است که جنبش دانشجویی کشور با آن رو به روست. با وجود همه این دشواری ها ما در هفته های اخیر شاهد مبارزه تحسین برانگیز دانشجویان بر ضد سیاست های ارتجاعی -انتظامی حاکم بر دانشگاه ها بوده ایم. پس از نه روز تحصن و اعتصاب غذای دانشجویان دانشگاه تربیت معلم، انجمن های دانشجویی ۴۰ دانشگاه کشور در همبستگی با این اقدام شجاعانه دانشجویان تربیت معلم اعلامیه ای صادر کردند… چهل انجمن دانشجویی کشور اعلام کردند که در صورت ادامه سیاست های فشار و بی توجهی به خواست های دانشجویان دانشگاه تربیت معلم دامنه اعتراض های دانشجویی را به دانشگاه های دیگر کشور خواهند کشید. جنبش دانشجویی کشور در دهه اخیر آزمون های دشواری را از سر گذرانده و نقش مهم و تعیین کننده یی را در تحولات سیاسی کشور، به نفع جنبش مردمی ایفاء کرده است. حوادث روزهای اخیر در دانشگاه های کشور در حالی رخ می دهد که جنبش دانشجویی به استقبال نهمین سالگرد ۱۸ تیر، یعنی سالگرد قیام قهرمانانه دانشجویان دانشگاه های کشور در مقابله با تهاجم وحشیانه مزدوران می رود….”اتحاد، مبارزه، پیروزی“، شعار فنا ناشدنی جنبش دانشجویی در پنج دهه اخیر بوده است و درک اهمیت و به کار گیری این شعار در شرایط دشوار و حساس کنونی از اهم وظایف فعالان و کادرهای جنبش دانشجویی کشور است. بدون همبستگی محکم و خلل ناپذیر نمی توان رژیم ارتجاعی را به عقب نشینی وادار کرد و زمینه تحقق خواست های صنفی و سیاسی جنبش دانشجویی کشور را فراهم کرد…”
گرامی داشت تاریخ پرافتخار جنبش دانشجویی و گرامی داشت سنن مبارزه جویانه جنبش دانشجویی کشور از جمله دیگر عرصه های مهم فعالیت ارگان مرکزی حزب بوده است.
“نامۀ مردم” همواره بر نقش و تجربه های مقاطع حساس جنبش دانشجویی، از جمله ۱۶ آذز، روز دانشجو در ایران و همچنین برگزاری روز ۱۸ تیر، روز تهاجم وحشیانه مزدوران ولایت فقیه به دانشگاه های کشور تأکید ورزیده است.
در سرمقاله شماره ۸۵۶، “نامۀ مردم”، اول آذرماه ۱۳۸۹ از جمله می خوانیم: “ شانزدهم آذرماه، روز تاریخی تولد جنبش دانشجویی کشور، روز شعار ”اتحاد، مبارزه، پیروزی“، سالروز مبارزه متحد دانشجویان، با اندیشه های متفاوت، بر ضد استبداد، در شرایط حاکمیت نظامیان و تشدید جو فشار و اختناق فرا می رسد.
میر حسین موسوی در پیامی که به مناسبت ۱۶ آذر فرستاد ضمن اشاره به بیش از پیش محدود شدن پایگاه مستبدان حاکم در زمینه وظایف جنبش دانشجویی در شرایط کنونی اعلام کرد: ”یاد و یادآوری مبارزان در بند از زن و مرد و آگاه کردن مردم از ایستادگی زندانیان سیاسی و رسیدگی به خانواده های شهدا و آسیب دیدگان جزو وظایف همه ماست…. یکی دیگر از مقاصد کودتاچیان درافزایش اعمال فشار بردانشگاه ها، تحمیل انزوا و گسستن پیوند میان مردم با جنبش دانشجویی است. جنبش دانشجویی فقط با تکیه بر توده ها و برقراری پیوند عمیق با آنان قادر خواهد بود فشارها و سرکوب را تحمل و به مبارزه خود ادامه دهد. بنابر این، با استناد به تجربه جنبش سبز در سال ۸۸ ، و مبارزه دلیرانه توده ها با کودتای انتخاباتی، تحکیم رابطه و پیوند با توده های محروم جامعه از اولویت های انکار ناپذیر جنبش دانشجویی در وضعیت سرکوب و اعمال فشار شدید ارتجاع است. جنبش دانشجویی به عنوان یک گردان تاثیر گذار و موثر اجتماعی، بخشی از جنبش مردمی ست در برابر استبداد ولایی. تجربه چند سال اخیر گواه بر این واقعیت است که، جنبش دانشجویی زمانی می تواند به ارتقاءِ نقش خود در مجموعه مبارزات سراسری مردم موفق گردد که با حفظ ویژگی ها و مختصات خاصِ خود، توان ، امکانات و نیروی خویش را در چارچوب جنبش مردمی ارزیابی و ارائه کند. به بیان دقیق تر، جنبش دانشجویی ضمن پرهیز از افتادن در دام نیرنگ های ارتجاع حاکم، می باید همواره به دور از واکنش های شتابزده و یا اقدام های زود هنگام، انطباق با جنبش مردمی، سطح، توان و امکانات آن را در مرکز توجه خود قرار دهد. ..”
در دفاع از حقوق خلق های زیر ستم ؛
مبارزۀ خلق های تحت ستم ایران، برای رهایی از ستم ملی-طبقاتی بخش مهمی از مبارزه عمومی خلق بر ضد رژیم ولایت فقیه بوده است. مبارزه خلق های ایران در شرایط حاد منطقه و گسترش جنگ های داخلی و دخالت های خارجی و نیروهای امپریالیستی و تهاجم تبلیغاتی نیروهای راست برای متهم کردن مبارزان راه تحقق حقوق خلق های ایران به تجزیه طلبی، از جمله عرصه هایی بوده است که “نامۀ مردم” تلاش کرده است با جدیت و احساس مسئولیت به آن برخورد کند.
“نامۀ مردم”، شماره ۷۸۰، اول دی ماه، ۱۳۸۶ در مقاله مهمی درباره ضرورت حل عادلانه مسئلهٔ ملی و ضمن تأکید بر مواضع اصولی حزب ما می نویسد: “حزب توده ایران الغای ستم ملی و تامین حقوق برابر خلق های ساکن کشور را از اولویت های مبارزاتی خود به شمار می آورد، و قویا خواستار حل عادلانه مسئله ملی در چارچوب حفظ استقلال و تمامیت ارضی ایران است. حزب ما قاطعانه با تحریکات امپریالیسم در زمینه ایجاد نفاق ملی مبارزه کرده، و هر گونه اقدام جدایی طلبانه از سوی هر نیرویی را به زیان منافع ملی میهن ما می داند…حزب توده ایران همواره تاکید کرده، ایران کشوری است، که خلق های گوناگونی در آن زندگی می کنند که هر یک سابقه هزاران سال زندگی در این کشور دارند. این خلق ها علاوه بر آن که با یکدیگر میهن مشترکی به نام ایران، ریشه های مشترک فرهنگی و سرنوشت و تاریخ مشترکی دارند، در عین حال هر یک دارای ویژگی های ملی خاص خود هستند و بنابراین برای اداره کردن امور صرفا محلی خود حقوق طبیعی و مشروعی دارند که باید به آن توجه و آنها را برآورده ساخت. در اوضاع حساس کنونی، به ویژه با توجه به حضور گسترده امپریالیسم در منطقه ما، ضرورت حل عادلانه مسئله ملی، 
اهمیت دو چندان کسب می کند. برای آنکه از یکپارچگی ملی و تمامیت ارضی کشور در برابر تحریکات و مقاصد شوم استعمار گران دفاع کرد، برخورد اصولی با این مسئله، اولویت اساسی دارد. “
حزب ما و ارگان مرکزی آن، در سال های اخیر همواره در دفاع از حقوق خلق های ایران و ابراز همبستگی با مبارزه خلق های کرد، عرب، آذری، ترکمن و بلوچ همه امکانات و تلاش های خود را به کار گرفته است. در پی یورش نیروهای سرکوبگر رژیم به کردستان، “نامۀ مردم” شمارۀ ، ۷۱۹، ۲۵ مرداد ماه ۱۳۸۴، با انتشار اعلامیه مهم کمیتۀ مرکزی حزب در این زمینه از جمله می نویسد: “کردستان ايران در هفته هاي اخير شاهد يورش سرکوبگرانه مزدوران مسلح رژيم ولايت فقيه براي سرکوب خشن و خونين اعتراض هاي حق طلبانه مردم شهرهاي گوناگون اين خطه بوده است. اعتراض هاي مردمي در سنتدج، مهاباد، سردشت، پيرانشهر، اشنويه، ديواندره و بانه، تعطيلى بازار و بستن مغازه ها در سطح شهر هاي مختلف بارديگر انزجار شديد اکثريت قاطع مردم کردستان را از ادامه بي عدالتي ها و تشديد ستم طبقاتي – ملي بر ضد خلق کرد نشان مي دهد. حزب دموکرات کردستان، در آخرين اطلاعيه خود، مورخ ۲۰ مرداد ماه، ضمن اشاره به ادامه نا آرامي ها و اعتراض هاي مردمي از نگراني شديد سران رژيم نسبت به گسترش ناآرامي ها به ديگر شهرها و استان هاي کشور خبر داد. بر اساس گزارش هاي گوناگون در جريان يورش مزدوران مسلح ارتجاع به حرکت هاي اعتراضي مردم تاکنون حداقل سه تن کشته، ده ها زخمي و صدها تن دستگير و روانه شکنجه گاه هاي رژيم شده اند. سرکوب مبارزات حق طلبانه مردم کردستان و نمايندگان سياسي آن امر تازه اي در حيات رژيم ولايت فقيه نيست…کميته مرکزي حزب تودة ايران ضمن ابراز همدردي با همه خانواده هاي مصبيت ديده حملات نيروهاي مسلح ارتجاع، بارديگر همبستگي خود را با مبارزات برحق مردم کردستان اعلام مي کند. حمايت از نبرد دليرانه خلق کرٌد و نمايندگان سياسي برحق آنان، بخش جدا ناپذيري از مبارزه عمومي خلق ما بر ضد ستم رژيم ولايت فقيه و در راه دست يابي به آزادي، دموکراسي، استقلال و عدالت اجتماعي است.
هم زماني روي کار آمدن دولت ارتجاعي احمدي نژاد با سرکوب خونين و خشن مردم کردستان در عين حال نشانگر نقشه هاي شوم و خطرناک ارتجاع براي سرکوب کل جنبش مردمي و تحکيم پايه هاي خشن استبداد در ميهن ماست. بديهي است که در شرايط بسيار حساس منظقه و با توجه به حضور نيروهاي اشغالگر خارجي در همسايگي مرزهاي ايران دشمنان خارجي و نيروهاي مشکوک ضد ملي نيز مترصدند تا از شرايط بحراني موجود به نفع منافع دراز مدت و سلطه جويانه خود استفاده کنند. مقابله با اين نقشه ها و برنامه هاي ضد ميهني و ضد مردمي نيازمند هوشياري هرچه بيشتر، اتحاد عمل و مبارزه مشترک همه نيروهاي ضد استبداد و ضد ارتجاع است. حزب تودة ايران همه نيروهاي ملي و مترقي کشور را به همراهي و مبارزه مشترک بر ضد رژيم ولايت فقيه فرا مي خواند و از همه نيروهاي انسان دوست و آزادي خواه جهان مي طلبد که صداي اعتراض خود را بر ضد اين اعمال ضد انساني رژيم بلند کنند…”
“نامه مردم”، شماره ۹۶۸، ۱۸ اسفندماه ۱۹۹۳، در مطلبی با عنوان: “گزارشی از برگزاریِ مراسم روز بین‌المللیِ “زبانِ مادری”، و گرامی‌داشتِ جان‌باختگان و فعالانِ فرهنگیِ خلق عرب ایران” با اشاره به سخنان نمانیده حزب ما از جمله می نویسد: “مادری،موضع‌گیری‌های حزب توده ایران را در زمینه حقوق خلق‌های ساکن ایران برای حضار بیان کرد. او در سخنرانی‌اش از جمله گفت: “مبارزهٔ فرهنگیِ خلق‌های ساکن ایران در راستای شکل‌گیریِ فرهنگی غنی و برپاییِ اتحادی آفریننده در سراسر محدودهٔ جغرافیائیِ ایران، اهمیتی حیاتی دارد. در این راستا، بزرگداشتِ روز جهانی زبانِ مادری گامی مهم و تاثیرگذار است… نمایندهٔ حزب در پایان سخنانش با اشاره به سیاست‌های سرکوبگرانه و فاجعه‌بارِ رژیم ولایی در کشورمان، گفت:”حقیقت اینکه دامنهٔ اجحاف‌های رژیم نسبت به خلقِ عرب و به‌طورِکلی اقلیت‌های ملی در ایران به مسئلهٔ زبانِ مادری ختم نمی‌شود، بلکه عرصه‌های مهم دیگری از حیات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی این خلق‌ها را دربر می‌گیرد، و طبیعی‌ست که در رویارویی با تجاوز به حقوق‌شان، آنان نیز به مقاومت برمی‌خیزند. این رویارویی نه فقط طبیعی بلکه احترام برانگیز است. حزب تودهٔ ایران، مدافع و همراهِ مبارزان راستین راه دستیابی به حقوق ملی خلق‌های ایران، ازجمله خلق عرب، است و همواره نقش مبارزان و پیکارگران خلق‌ها را ستوده است. ما سرکوب خلق‌ها از سوی رژیم ولایی را محکوم می‌کنیم. …”
در گسترش همبستگی با مبارزات مردم ایران، افشاء جنایت رژیم ولایت فقیه، و برای آزادی زندانیان سیاسی
یکی از درخشان ترین عرصه های فعالیت حزب تودۀ ایران و ارگان مرکزی آن در سی و دو سال گذشته تلاش خستگی ناپذیر در راه افشای جنایات رژیم ولایت فقیه و جلب همبستگی با مبارزات مردم ایران و تلاش مستمر در راه آزادی زندانیان سیاسی بوده است. برگزاری صدها همایش در اعتراض به جنایت های رژیم جمهوری اسلامی در کشورهای مختلف جهان، جمع آوری هزاران امضاء، اعتصاب غذا، سازماندهی اعتراض ده ها حزب کارگری و کمونیستی جهان و اعتراض سندیکاهای کارگری جهان به نمایندگی از سوی ده ها میلیون عضو خود کارزار عظیم همبستگی را سازمان داد که بر اثر آن سیمای راستین رژیم ولایت فقیه به عنوان یک جنایتکار، منفور و تاریک اندیش به جهانیان شناسانده شد.
شرکت نمایندگان حزب ما در نشست های بزرگ بین المللی و گذراندن قطعنامه در محکوم کردن حکومت جمهوری اسلامی، “نظام نمونه” جهان را در تنگنای دشوار بین المللی قرار داد و خشم حاکمان مستبد را به شدت برانگیخت.
حزب ما در جریان فاجعه ملی کشتار هزاران زندان سیاسی کارزار گسترده ای را در افشای سکوت جنایتکاران حاکم در این زمینه و فشار بر حاکمیت برای روشن کردن وضع زندان ها سازمان دهی کرد. اثر بخشی این کارزار جهانی آنچنان بود که سران وقت رژیم از جمله هاشمی رفسنجانی در آن دوران برای تخفیف فشار افکار عمومی بین المللی به دروغ منکر کشتار جمعی زندانیان سیاسی شدند و مدعی گردیدند که تنها معدودی تروریست در زندان ها اعدام شده اند.
“نامۀ مردم”، شماره ۵۹۴، ۲۶ مهرماه ماه ۱۳۷۹، در سرمقاله مهمی، ضمن اشاره به تشدید یورش ارتجاع به دولت خاتمی و دستگیری شماری از یاران او از جمله عبدالله نوری و دیگران و تشدید فشار در زندان برای گرفتن توبه نامه از زندانیان دستگیر شده از همه نیروهای مترقی و آزادی خواه خواست تا ایجاد تشکل واحدی در راه رهایی همه زندانیان سیاسی تلاش های خود را تشدید کنند.
شکایت حزب به نهادهای بین المللی از جمله کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد، سازمان عفو بین المللی و پارلمان اروپا برای نجات جان زندانیان سیاسی و کاهش فشارها از جمله دیگر فعالیت های توده ای و ارگان مرکزی حزب ما بود.
در جریان کودتای انتخاباتی خرداد سال ۸۸ و در پی هجوم گسترده مزدوران و اوباش رژیم به مردم و سرکوب خونین جنبش اعتراضی توده ها حزب ما تمام امکانات خود را برای یاری رساندن به جنبش و دفاع از قربانیان سرکوب خونین رژیم به کار بست.
حمایت پیگیر حزب ما از جنبش اعتراضی توده ها در سال ۸۸، در حالی که شماری از نیروهای به اصطلاح اپوزیسیون با انگ های مختلف حاضر به دفاع از این جنبش توده ای نبودند از نقطه های روشن و جالب کارنامۀ ارگان مرکزی حزب ما در هشتمین دورۀ انتشار آن است.
“نامۀ مردم”، شماره ۸۱۹، اول تیرماه ۱۳۸۸ با انتشار اعلامیۀ شمارۀ ۳ کمیته مرکزی در این زمینه می نویسد:
“هم میهنان مبارز!
در تاریخ سراسر مبارزه میهن کهنسال ما، روز درخشان دیگری به ثبت رسید. مردم دلیر و هوشیار ایران درصفوفی فشرده و در یک نمایش پرشکوه و مسالمت آمیز، استبداد و ارتجاع حاکم را به چالش گرفته و در برابر دولت دروغ و تزویر وابسته به ولی فقیه و کودتای واپس گرایان، اراده و نیروی لایزال خود را به نمایش گذاردند. تظاهرات میلیونی امروز توده ها درسه دهه اخیر بی سابقه بوده است!
راه پیمایی عظیم مردم که به دعوت میرحسین موسوی و بررغم صدور مجوز از سوی وزارت کشور برپا شد، بار دیگر ثابت کرد که، صدای مردم ایران را نمی توان به زور سرنیزه و با فریب خاموش ساخت. برخورد کودتاچیان با این حماسه بزرگ گویای هراس ارتجاع حاکم است. شب پیش از برگزاری تظاهرات، مزدوران ولی فقیه و گزمگان مسلح رژیم با یورش وحشیانه به خوابگاه های دانشجویی در تهران و اصفهان تلاش کردند فضای جامعه را متشنج ساخته تا در سایه آشوب و اغتشاش کور مانع از تجلی اراده میلیون ها ایرانی شوند. ..در این زمینه باید با هوشیاری سیاست ولی فقیه و جناح هوادار احمدی نژاد را افشا کرد، موضع گیری تازه علی خامنه ای در مورد رسیدگی به شکایت های موسوی و کروبی، صرفا یک عقب نشینی تاکتیکی برای ضد حمله جدید به جنبش و جدا کردن بخش هایی از اصلاح طلبان از جنبش مردمی و سرکوب نهایی نیروهای آزادیخواه، اصلاح طلب و مردم معترض است. واگذار کردن امر بررسی تقلبات گسترده در انتخابات به شورای نگهبان ارتجاع، یعنی یکی از نهادهای سازمان ده تقلبات گسترده و همیار کودتای ضد مردمی احمدی نژاد مانند واگذار کردن امر دادخواهی به یکی از مجرمان اصلی است…”
و چنین این مشتی نمونه خروار از تلاش سی و دو ساله ارگان مرکزی حزب ما در راه دفاع از حقوق مردم زحمتکش و زجردیده میهن و این مبارزه تا پیروزی جنبش آزادی خواهانه میهن ما ادامه خواهد یافت.
به نقل از «نامهٔ‌مردم»، شمارهٔ۱۰۰۰، ۱۰ خرداد ۱۳۹۵
