«نامۀ مردم» در فستیوال نشریۀ ”اومانتیه“ و ”جشنواره کمونیست“
بیایید بَذرِ امید و وحدت بکاریم- بیایید اتحادِ خلق را آوا کنیم!
غرفهٔ حزب تودهٔ ایران در قلب جشنوارهٔ سیاسی- فرهنگیِ “اومانیته”
هشتادویکمین جشنوارهٔ اومانیته، در فضایی پرشور، در پارک بزرگ “کورنوو”، در حومهٔ پاریس، در روزهای آفتابیِ ۱۹ تا ۲۱ شهریورماه [۹ تا ۱۱ سپتامبر]، و با شرکت نزدیک به نیم میلیون نفر برگزار شد. جشنوارهٔ امسال را می‌توان قرارِ دیداری گسترده و ارزنده به‌منظور گفت‌وگو و به‌میان کشیدن مسئله‌های اجتماعی و سیاسیِ مورد نظر دیدارکنندگان دانست، به‌ویژه اینکه دُور تازهٔ مبارزه با قانون کار پس از پایان تعطیلات تابستانی در فرانسه آغاز خواهد شد. در چارچوب انتخابات سال آینده، ۶۴ درصدِ فرانسوی‌ها، مسئله‌های اقتصادی و اجتماعی را بر مسئله‌های هویتی و امنیتی مقدم می‌دارند.
در خیابان‌های پارک بزرگ “کورنوو”، که با اسامی شخصیت‌های انقلابی و فرهنگی فرانسه و جهان نام‌گذاری شده است، نوای موسیقی و صدای سخنرانان در گردهمایی‌های سیاسی درهم‌آمیخته بودند: نشست‌های بحث، گفت‌وگو، مصاحبه و سخنرانی در غرفه‌ها، در کنارِ رقص و پای‌کوبی‌ها، اجراهای زنده و باکیفیت موسیقی‌های گوناگون، تئاتر، نمایش فیلم، و برپایی سیرک، به جشنوارهٔ امسال فضایی ویژه داده بود. پنداری که مبارزان سیاسی ترقی‌خواه فرانسه با برگزاری این جشنواره خویش را برای نبردی سرنوشت‌ساز آماده می‌کنند. امسال چهار غرفه از سوی نیروهای سیاسی ایرانی و ازجمله رفقای فدائیان خلق (اکثریت)، اتحاد فدائیان، سازمان “اقلیت” در جشنواره برپا شده بود و در آن‌ها فعالیت می‌کردند.
غرفهٔ “نامه مردم” در قلب دهکدهٔ جهانی، منطقه‌یی از پارک عظیم محل برگزاری جشنواره، امسال هم به مرکزی برای بحث و روشنگری دربارهٔ راهکارهای ممکن و موجود به‌منظور گسترش مبارزه مردم ایران، تبدیل شده بود. امسال، غرفهٔ “نامه مردم” بر پایهٔ سه تم اصلی: گرامی‌داشتِ هفتادوپنجمین سالگرد بنیان‌گذاری حزب توده ایران، مبارزه برای آزادی همهٔ زندانیان سیاسی- عقیدتی در ایران، و ادامهٔ کارزارِ افشای ابعاد “فاجعهٔ ملی” در مسیر به‌محاکمه کشاندن و مجازات فرمان‌دهندگان و اجراکنندگان این جنایت تاریخی، آراسته شده بود. پوسترهای عظیم زیبا و گویا و مرتبط با هر سه این تم‌‌ها و نیز میز نشریه و کتاب‌های حزبی، ازجمله نشریه‌هایی به زبان‌های فرانسه و انگلیسی، نظر مراجعه‌کنندگان به غرفه را به‌خود جلب می‌کرد. در طول زمان جشنواره، ایرانی‌های مقیم پاریس و یا مسافران و گردشگران ایرانی از کشورها و شهرهای هم‌جوار از غرفهٔ “نامه مردم” دیدار و با مسئولان غرفه به گفتگو و بحث‌های دوستانه می‌پرداختند. یکی از گوشه‌های زیبای فعالیت امسال غرفه، پذیرایی از جوانان ایرانی مقیم فرانسه بود که در این کشور به‌کار و تحصیل مشغول‌اند. در کنار صرف غذاهای ایرانی این دسته از هم‌وطنان و همراهان فرانسوی‌شان در بحث و گفت‌وگوهایی سازنده نظر و تحلیل حزب تودهٔ ایران از تحول‌های ایران و منطقه را جویا بودند. بیش از ۱۰ رفیق هوادار حزب به‌طور خستگی‌ناپذیر در تمام مدت سه روز برگزاریِ جشنواره از صدها دیدارکننده از غرفه با چای و غذاهای ایرانی، ازجمله آش‌کشک، کباب، و شُله‌زرد، پذیرایی می‌کردند.
غرفهٔ “نامه مردم”، امسال هم مانند گذشته میزبانِ دیدارهای رفقای هیئت‌های نمایندگی حزب‌های برادر و نیروهای ترقی‌خواه از بسیاری کشورها، ازجمله فرانسه، بلژیک، قبرس، انگلستان، سِنِگال، هند، سودان، عراق و افغانستان بود. از نمایندگان رهبری و مسئولان حزب‌های برادر از سوی رفقای گردانندهٔ غرفه با چای و غذاهای سنتی پذیرایی شد.
از نکات مهم و ارزشمند جشنوارهٔ امسال، ادامه و گسترش رابطهٔ رفیقانه با سازمان‌های فدائیان خلق ایران (اکثریت) و اتحاد فدائیان خلق و دیگر نیروهای چپ، ملی و ترقی‌خواه کشورمان در طول جشنواره بود. فضای حاکم بر دیدوبازدیدها با هیئت‌های نمایندگی سازمان‌های چپ ایرانی در طول جشنواره، به‌طورِ عمده سازنده و اتحاد‌جویانه بود، و بحث‌ها بیشتر در اطراف تعریفِ راه‌های گسترش اتحادِ عمل در چارچوب مبارزات مهم و تعیین‌کنندهٔ مردم زحمتکش ایران در راه صلح، دموکراسی و عدالت اجتماعی و موشکافی در این‌باره دُور می‌زد.
نشست مراسم گشایشِ دهکدهٔ جهان
رفیق “پاتریک لو هیاریک”، مدیر روزنامهٔ “اومانیته”، در نشست مراسم گشایش جشنوارهٔ این روزنامه، که صبح شنبه ۲۰ شهریورماه برگزار شد، با سخنانی پرشور از حضور نمایندگان سازمان‌ها و روزنامه‌های پیشرو جهان و همه حاضران در جشنوارهٔ تشکر کرد و به آن‌ها خوش‌آمد گفت. او سپس با اشاره به جنایت‌ها و کشتار مردم در کشورهای گوناگون و رشد راست افراطی در اروپا، گفت: “این جشن به همه نیروهای پیشرو، نیروهای کُرد که شجاعانه در برابر داعش ایستادگی کردند، نیروهای پیشرو در عراق، سوریه، ایران و همه کشورهای منطقه تعلق دارد. هیچ رویدادِ مثبتی بدون این نیروها امکان‌پذیر نیست. این جشن به همهٔ دمکرات‌های ترکیه، سندیکاهای مترقی، رفقای حزب دمکراتیک مردم [ترکیه] که در چنگال خودخواهی‌های شخصی، کودتای نظامی یا کودتای دولتی و پاک‌سازی‌هایی بی‌سابقه گرفتارند، تعلق دارد. …”
در جشن روزنامهٔ “اومانیته”، نیروهای مترقی فرانسه، سندیکاها، انجمن‌های مردمی، و حزب‌ها و سازمان‌های سیاسی، فعالیت چشم‌گیری داشتند. برای نخستین بار، سازمان سندیکایی “اف.او” یا “نیروی کارگری” (کنفدراسیون عمومی کارگران فرانسه)- که دوشادوش “ث. ژ.ت” (سندیکای عمومی کار) فرانسه نبردِ طولانی و پرشور مبارزه با تغییر قانون کار در بهار امسال را سازمان داده بود- با غرفه‌یی بزرگ در جشن اومانیته حاضر شد. “ژان کلود مائی”، دبیر ملی “اف. او”، در پاسخ به پرسش روزنامه‌نگاری دربارهٔ حضورش در جشن اومانیته، گفت “برای آماده کردن جنبش مردمی پس از تعطیلات تابستانی، جشن اومانیته جایی است که باید [در آن] حضور داشت.” در غرفهٔ “فورومِ” [تریبون آزادِ] اجتماعیِ اومانیته، رهبرانِ سندیکاهای مبارز کشور فرانسه: “فیلیپ مارتینز” [از “ث.ژ.ت”]، “ژان کلود مائی” [از “اف او”]، “برنادت گریزون” [از “اف اس یو”]، “اریک بینل” [از “همبستگی”]، “ویلیام مرتینه” [از سندیکای دانشجوییِ “یونف”]، “کلارا جابولی” [از “یو ان آل”، دیگر سندیکای دانشجویی]، در برابر حاضران، از جنبش پرشکوه بهار و برنامهٔ مبارزات پیشِ رو و روز نخست برگزاری راهپیمایی (۱۵ سپتامبر [۲۵ شهریورماه]، یعنی پنجشنبه گذشته) بر ضدِ تغییرِ قانون کار، سخن گفتند. خانم “ویرجینی ژانسل”- از “ث.ژ.ت” (بخش معدن و انرژی)- این جلسه را چنین خلاصه کرد: “گفت‌وگویی تاریخی که بیلانِ [گزارش کارِ] مبارزات بهار امسال را عرضه کرد و سندیکاها هرکدام پیشنهاد‌هایشان را باهدف دمیدنِ روح امید به جنبش، ارائه کردند، درحالی‌که دیگران انزواگرایی را ترویج می‌کنند.”
در غرفهٔ بزرگ “آگورا۱یِ اومانیته” (یا فوروم [ تریبونِ آزاد] برای بحث و گفتگو)، نمایندگان و رهبران جنبش‌های مردمی‌ای حضور یافتند که در مبارزات بهار امسال به‌ضدِ قانون کار شرکت داشتند. آنان از مخالفت‌شان با سیاست‌های دولت کنونی که در نقطهٔ مقابل خواست‌های مردمی است، سخن گفتند و در مورد “قانون کار”ی مناسب، پیشنهاد‌هایی مشخص ارائه دادند. یکی از پژوهشگران حاضر در جلسهٔ “آگورا” در جواب به سؤال یکی از حاضران که عقیده داشت با وجودِ ساختار سرمایه‌داری،”قانون کار”ی مناسب نیز نتیجهٔ چندانی در بر نخواهد داشت، پاسخ داد: “بینِ مبارزه برای گذار از سرمایه‌داری با مبارزه به‌هدفِ رسیدن به حکومتی مردمی و تنظیم قانون کاری مناسب که شرایط زندگی کارگران را بهبود بخشد، تناقضی وجود ندارد. برعکس، پیروزی در زمینهٔ قانون کار، امید به مبارزه برای رسیدن به هدف استراتژیک را افزایش می‌دهد.”
در غرفهٔ بزرگ “آگورای اومانیته”، همه نیروهای چپ فرانسه- به‌جز آن‌هایی که اکنون در دولت اولاند شرکت دارند- و ازجمله وزرای سابق دولت اولاند که باسیاست‌های او مخالفت کردند و به‌تدریج از دولت او کناره‌گیری کرده‌اند همچون: “ارنو مونبور”، “بنوا آمون”، “سیسیل دوفلو” و همچنین “ژان لوک ملانشن”- کاندیدای “جبههٔ چپ” (متشکل از: حزب کمونیست فرانسه، حزب چپ، و “آنسابل”) در انتخابات گذشته ریاست جمهوری – و “پیر لوران”، دبیر ملی حزب کمونیست فرانسه، شرکت کردند.
“پیر لوران”، در خلال سخنرانی‌ای پرشور در جریان جشنواره اومانیته، گفت:”در کشور ما اکثریت اجتماعی‌ای به‌منظور اجرای سیاستی در مسیر منافع مردمی وجود دارد. از یک‌سو میلیون‌ها شهروند در مبارزات بزرگ اجتماعی (بر ضدِ قانون کار، در پشتیبانی از پناهندگان، و جز این‌ها) درگیرند، اما از سوی دیگر، این اکثریت اجتماعی‌ای که در کشور موجود است، در یافتن ترجمان سیاسی این مبارزات هنوز مشکل دارد، درصورتی‌که همهٔ کسانی که در جنبش‌های مردمی شرکت کردند، و گسترده‌تر از آن، همهٔ کسانی که از این جنبش‌ها پشتیبانی می‌کنند، پیروزیِ چپ را در انتخابات ۲۰۱۷ خواهانند… حزب کمونیست فرانسه کارزار گستردهٔ مشورت با شهروندان را به‌راه انداخته است که خطوط برجسته نتایج آن را برای تعیین حدودِ پروژهٔ چپِ واقعی‌ای بایست به‌کار گرفت. این مشورت با شهروندان، می‌تواند در حکم اهرمی به‌منظور برداشتن مانع‌ها از سر راه وحدتِ چپ، به‌کار گرفته شود. وگرنه راست و راستِ افراطی قدرت را بین خود تقسیم خواهند کرد. … اولاند و نخست‌وزیرش والس، مسئول بی‌نظمی‌های کنونی‌اند و نمی‌توانند [در این اتحادِ چپ] مطرح باشند. می‌ماند دو راه دیگر: یا گروه‌های چپ جدا از هم در انتخابات شرکت می‌کنند- و تا کنون گویا این راه در پیش نظر است- که بسیار خطرناک است، و یا به سمت پویاییِ سیاسی‌ای قوی‌تر، یعنی هم‌گراییِ نیروهای چپ، خواهیم رفت. اختلاف‌نظرهایی وجود دارد، اما اگر به آن‌ها زیاد اهمیت دهیم به‌جایی نمی‌رسیم. باید بیشتر به آنچه موردِ توافق است توجه کنیم. ما به نقطه‌مشترک‌هایی که با ژان لوک ملانشن و همچنین با دیگران داریم، آگاهیم. ما با همهٔ نمایندگان پارلمان که با قانون کار و یا قانون از دست دادن ملیت مخالفت کردند، نقطه‌مشترک‌هایی داریم. یادآوری می‌کنم که: هیچ‌گاه برای اتحاد دیر نیست.”
“ژان لوک ملانشن” نیز، طی سخنرانی‌ای پرشور، با خوش‌بینی ابراز امیدواری کرد که در مقام کاندیدایِ “جبههٔ چپ” در مرحلهٔ نخست انتخابات، همراه با کوشش جمعی، بتواند رتبهٔ دوم را به‌دست آورد و جلوِ تقسیم شدنِ قدرت بین راست و راست افراطی را بگیرد.
“پیر لوران”، در ادامهٔ سخنرانی‌اش، به مسئله‌های مرتبط با جوانان اشاره کرد و گفت: “برای نخستین بار نسل آینده از نسل پیش از خود بدتر زندگی خواهد کرد و این عقب‌گردی برای تمدن ما به‌شمار می‌آید. هیچ جوانی نباید بی‌کار باشد، یعنی امری که به کنترل قدرتِ پول نیاز دارد. دو بانک بزرگ “سوسیته جنرال” و “بی ان پی پاری بانک” باید ملی شوند.”
سخنرانیِ “پاتریک هیاریک”، مدیر روزنامهٔ “اومانیته”، با عنوان: صلح، در مراسم پایانی جشنوارهٔ اومانیته
“پاتریک هیاریک”، در پایان روز یکشنبه ۲۱ شهریورماه، آخرین روزِ برگزاری جشنواره، در سخنرانی‌ای بسیار رسا و هیجان‌آور، سیاست‌های دولت فرانسه را به‌چالش طلبید و ازجمله گفت: “ما دیگر نمی‌توانیم جامعه‌یی را تحمل کنیم که در آن کارگران و زحمتکشان را تحقیر و با آنان بدرفتاری می‌کنند. ما دمکراسیِ بی‌محتوا، تصمیم‌هایِ پشت پردهٔ بدونِ دخالت مردم و بر ضدِ مردم، همچون قانون کارِ ضدِ نظر پارلمان، را دیگر تحمل نمی‌کنیم. ما در کنارِ میلیون‌ها شهروند، وارثِ فلسفهٔ روشنگری انقلاب‌ها، در برابر کهنه‌پرستی و بنیادگرایی و در مسیر دستیابی به کارِ آزادشده از قیدوبند، و زندگیِ شرافتمندانه، مبارزه می‌کنیم… با تمامِ نیرو فریاد می‌زنیم: تمدن جنگ نیست، صلح است. پس از غم وغصه و خشم از کشتارهای پاریس، نیس، سَن‌دنی و سَن‌اتین، نوبت مبارزهٔ عقلانی با بربریت است. ما همراه با همهٔ قربانیان نفرت در جهان، در عراق، در سوریه، در ترکیه، در نیجریه و یا در مالی، در بروکسل و یا در ارلاندو، غم و اندوه و خشمِ مشترک‌مان را فریاد می‌زنیم … ما با جنگ تمدن‌ها که زادهٔ افکار پلید کسانی است که می‌خواهند سلطه‌‌شان بر جهان دوام یابد، مبارزه می‌کنیم. با تمام نیرو فریاد می‌زنیم که تمدن صلح است ونه جنگ. می‌خواهیم که جشن ما جشن پشتیبانی از نیروهای صلح، پیشرو و دمکرات باشد در مجموعهٔ خاورمیانه، و در مجموعهٔ قاره‌ها. … بی‌درنگ، پل اقتصادی و فرهنگی فردا را همراه با پناهندگان بنا کنیم تا شمار انبوه انسان‌ها که هرروز جانشان را در پهنهٔ مدیترانه به‌خطر می‌اندازند پایان یابد. سیاست‌های همکاری در دوسوی مدیترانه را گسترش دهیم. بشریت به چنین چیزهائی نیاز دارد تا امید به صلح همه‌گیر شود. صلح نمی‌تواند با وجودِ مستبدهایی که با همدستیِ فرانسه در بسیاری از کشورهای آفریقایی در قدرت‌اند، برقرار گردد. صلح پروژهٔ سیاسی ما است، زیرا شرطِ نخست و لازم برای پیشرفتِ اجتماعی، بشری، دمکراتیک و زیست‌محیطی است. پیشرفتِ بشری و آزادی، خواستِ فلسطینی‌هایی است که در جنگی بی‌پایان از سوی دولت راست افراطی درگیرند. ما فریاد می‌زنیم: «بی‌درنگ! برپاییِ دولتی فلسطینی، آزادیِ زندانیان فلسطینی، آزادیِ مَروان برقوتی». … الیگارشیِ اقلیت حاکم بر جهان کوشش می‌کند آرمان زندگیِ بهتر را نابود کند و تلاش دارد دولت‌های پیشرو را در آمریکای لاتین براندازد. ما در اینجا پشتیبانی‌مان را از مردم برزیل و رئیس‌جمهور دیلما روسف و دوست‌مان لولا اعلام می‌کنیم. … پروژهٔ رهائی‌بخش فردا را به‌اتفاق بر پا خواهیم داشت. به کسانی بپیوندید که می‌خواهند این جهان بی‌عدالتی‌ها را تغییر دهند. به ما بپیوندید تا نهادهای مالی را برای رفع نیازهای انسان مهار کنیم. همان‌گونه که هستید با این جنبش همراهی کنید، بدونِ تغییرِ اعتقادات و شخصیت‌تان. جنبشِ تغییر به شما نیاز دارد، به طراوت و تنوع شما نیاز دارد. … ما در اینجا در طی سه روز بذر امید و وحدت را کاشتیم. به‌امید اینکه این جشن آغازی بر وحدت مردمی باشد. سرنوشت خود را در دست بگیرید. تاریخ‌مان را باهم رقم زنیم تا در هفته‌ها و ماه‌های آینده مسیرِ امید را بپیماییم.”
———————————————–
۱. Agora، “اگورا”: در یونان قدیم، محل تجمع شهروندان، معادل “فوروم” در روم باستان. آگورا سپس به میدان مرکزی شهر تبدیل شد و در آن جا، شهروندان دورهم جمع می‌شدند و دربارهٔ مسائل سیاسی، اقتصادی و مذهبی بحث و گفت‌وگو می‌کردند.
جشنواره کمونیست:علیه فقر و شکاف طبقاتی، نظامی گری و امپریالیسم
به سود صلح و سوسیالیسم
غرفه حزب توده ایران در قلب جشنواره برپا شده بود و درآن مواضع حزب ما در خصوص مسایل منطقه، رویدادهای داخلی، جنبش کارگری، جوانان و زنان و به ویژه به مناسبت سالگرد ملی در رابطه با ابعاد این فاجعه فراموش نشدنی به علاقه مندان و بازدیدکنندگان ارائه می گردید.
جشنواره سالیانه کمونیست طی روزهای بیست و بیست و یک آگوست در یکی از پارکهای مرکزی شهر کپنهاگ برگزار شد. کمونیست های دانمارک در راستای بسیج و سازماندهی نارضایتی های اجتماعی ناشی از سیاست های دولت لیبرال این کشور، کارزارهای متعددی را برپا کرده اند که در جشنواره امسال به آن پرداخته شده بود.
بخش مهمی از برنامه جشنواره به کارزار علیه اتحادیه اروپا و سیاست های تحمیلی آن اختصاص داشت. پیروزی مردم انگلیس و رای نه به اتحادیه اروپا موجب تحرک نیروهای ترقی خواه برای مقابله با سیاست های تحمیلی اتحادیه اروپا بوده است. نخستین سخنران جشنواره کمونیست خانم کارین روهر سورنسن از سخنگویان جنبش مردم علیه اتحادیه اروپا بود. این جنبش که به مثابه جبهه فراگیر مترقی دانمارک به ضد اتحادیه اروپاست و حزب کمونیست در دانمارک از نیروی موثر آن به شمار می آید، کارزار وسیعی را علیه اتحادیه اروپا هدایت می کند. نماینده این جنبش طی سخنرانی خود با اشاره به تشدید بحران اقتصادی، رشد بیکاری و رشد نظامی گری در دانمارک به سیاست های ریاضت اقتصادی و سیاست خارجی مبتنی بر نظامی گری اتحادیه اروپا حمله کرد. وی با استناد به تجربه مردم انگلیس خواستار سازماندهی همه امکانات برای مقابله با اتحادیه اروپا و امضاء پیمان تجارت آزاد میان اروپا و آمریکا شد. به علاوه آنچه در جشنواره امسال کمونیست جای برجسته ای داشت، فعالیت انجمن مردمی کارزار علیه خرید جنگ افزار و افزایش بودجه نظامی دولت دانمارک بود. این انجمن مردمی که کمونیست ها نیز در آن حضور دارند، خواستار کاستن از بودجه نظامی و تخصیص اعتبارات مالی برای مسایل اجتماعی است. کارستن اندرسن سخنگوی این انجمن مردمی طی سخنرانی خود در جشنواره با حمله به سیاست دولت لیبرال دانمارک و افزایش بودجه نظامی برای خرید جنگ افزارهای جدید به ویژه جنگنده های اف – ۱۶ از آمریکا، نقش ناتو در جهان را مخرب خواند و سیاست دولت دانمارک در چارچوب ناتو را مغایر منافع مردم این کشور ارزیابی کرد. او همچنین خواستار مقاومت اجتماعی در برابر نظامی گری روبه رشد در اتحادیه اروپا گردید. سخنران دیگر جشنواره خانم پارنیله گروم از هنرمندان نقاش دانمارکی و سخنگوی انجمن هنرمندان نقاش و آزادی با انتقاد از اعمال فشارهای اجتماعی و به اجرا گذاشتن سیاست های اقتصادی ریاضتی که حقوق و منافع هنرمندان را تهدید می کند، بر لزوم نقش هنرمندان در همگامی با مردم علیه شکاف طبقاتی و نظامی گری تاکید کرد. کارزار علیه رشد نژادپرستی و فاشیسم از دیگر برنامه های جشنواره کمونیست بود. آنتون نیلسن کمونیست باسابقه و از فعالان سرشناس جنبش کارگری دانمارک به عنوان نماینده انجمن مبارزه با نژادپرستی و فاشیسم ضمن یادآوری سابقه رشد فاشیسم در اروپا به سیاست های مهاجرتی اتحادیه اروپا و دولت دانمارک اشاره کرده و این سیاست ها را در راستای رشد نژادپرستی معرفی نمود. او حزب های دست راستی و تبلیغات رسمی دولت دانمارک را از عوامل رواج نژادپرستی و خارجی ستیزی در دانمارک ارزیابی کرد.
کمونیست های جوان در جشنواره امسال به صورت فعال حضور داشتند. جوانان کمونیست با شعارهای نظیر مخالفت با خصوصی سازی آموزش و حق کار و تحصیل برای جوانان در جشنواره حضور داشتند. دیا پترسن نماینده جوانان کمونیست در سخنرانی خود با برشمردن شمه ای از فعالیت کمونیست های جوان در عرصه های مختلف بار دیگر مبارزه علیه خصوصی سازی آموزش و مقابله با بیکاری جوانان را مورد تاکید قرارداد. در محوطه اصلی و قلب جشنواره کمونیست، غرفه حزب توده ایران برپا شده بود. در غرفه حزب ما نشریات و مطبوعات حزبی به مراجعه کنندگان عرضه می شد. موضعگیری های حزب ما در قبال حوادث منطقه، رویدادهای جهان و رخدادهای داخلی کشور و به ویژه سالگرد فاجعه ملی به بازدیدکنندگان ارائه و توسط رفقای حزبی توضیح داده می شد.
در روزهای اول و دوم جشنواره تعدادی از کادرها و رفقای رهبری حزب کمونیست در دانمارک و جوانان کمونیست با حضور در غرفه حزب همبستگی ژرف خود با حزب توده ایران و مبارزه مردم ایران علیه رژیم ولایت فقیه را اعلام داشتند.
رفیق آرنه شیلر صدر حزب کمونیست در دانمارک با حضور در غرفه حزب بار دیگر بر همبستگی کمونیست های دانمارک با حزب توده ایران که در شرایط ایران و منطقه مبارزه دشواری را به پیش می برد مورد تاکید قرارداده و از مبارزه حزب ما علیه استبداد و امپریالیسم ستایش کرد. در کنار برنامه های متنوع فرهنگی و هنری مانند اجرای چندین کنسرت موسیقی و رقص، جلسه سخنرانی و بحث در باره موضوعات مهم مانند مخالفت با پیمان تجارت آزاد میان آمریکا و اتحادیه اروپا (تی. تی. آی. پی) و مسایل آمریکای لاتین سازماندهی شده بود. انجمن دوستی با ونزوئلا در جریان این جلسات با شعار “دست ها از ونزوئلا کوتاه”، فعالیت پررنگی در این نشست ها و بحث ها داشت و اطلاعات مفید و واقعی راجع به اوضاع ونزوئلا و تشدید حملات امپریالیسم و ارتجاع علیه نیروهای مترقی آمریکای لاتین ارائه کرد. از دیگر برنامه های جشنواره کمونیست امسال سخنرانی دو تن از رهبران و فعالان جنبش کارگری و سندیکایی دانمارک بود. جان یاکوبسن دبیر سندیکای ساختمانی کپنهاک طی سخنرانی خود با اشاره به حملات دولت و اتحادیه اروپا به حقوق کارگران و زحمتکشان و پایمال شدن حقوقی همچون سن بازنشستگی، چگونگی عقد قراردادهای دستجمعی و سطح دستمزدها، مبارزهٌ مشترک با سیاست های اقتصادی دولت را شرط کامیابی زحمتکشان در مقابله با این حملات معرفی ساخت. دنیس کریستین سن دبیر کل اتحادیه پرقدرت بخش خدمات عمومی طی سخنرانی خود با انتقاد از سیاست های اقتصادی – اجتماعی دولت لیبرال پرداخت و مقابله با آن را اولویت جنبش سندیکایی – کارگری دانمارک ارزیابی کرد و خواستار فعالیت گسترده علیه پیمان تجارت آزاد میان آمریکا و اتحادیه اروپا (تی. تی. آی. پی) شد. سخنران پایانی جشنواره کمونیست رفیق آرنه شیلر صدر حزب کمونیست در دانمارک بود. او با اشاره به رشد نظامی گری مبارزه با جنگ طلبی ناتو و نقش تجاوزکارانه آن در معادلات بین المللی را یک اولویت مبارزاتی قلمداد نمود. او همچنین خواستار یک مبارزه مشترک سراسری علیه فقر و شکاف طبقاتی و به موازات نژادپرستی و خارجی ستیزی در دانمارک گردید.
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۰۰۸، دوشنبه ۲۹ شهریور ماه ۱۳۹۵
