این سرودِ ما را کُشتن کِی توان؟ کِی توان؟ غرفهٔ حزب تودهٔ ایران در جشنوارهٔ «آوانته» – پرتغال
غرفهٔ امسال با نمایشِ پوسترهای رنگارنگ به‌مناسبتِ ۷۵ سال مبارزهٔ حزب تودهٔ ایران در راهِ صلح، دموکراسی و سوسیالیسم ، جشن‌های هفتادوپنجمین سالگشتِ بنیادگذاری حزب توده‌ها را کلید زد.- ملاقات و گفتگویِ نمایندهٔ حزب با رهبریِ “حزب کمونیست پرتغال”
- سخنرانیِ نمایندهٔ حزب در فستیوال به‌دعوتِ حزب کمونیست پرتغال و به‌همراهِ نمایندگان حزب‌های کمونیست پرتغال، فدراسیون روسیه، و لبنان در “میزگردِ” [“پانلِ”] بحث با عنوان: “مبارزه با نظامیگری و خطرِ جنگ”
- هزاران تن از شرکت‌کنندگان در جشنواره از غرفهٔ حزب بازدید کردند. با ارائهٔ پنج نشریهٔ ویژهٔ حزب- به زبان‌های پرتغالی و انگلیسی- دربارهٔ شرایط زندگی و کار در ایران و نیز شمایی از مبارزهٔ حزب توده ایران به بازدیدکنندگان، اطلاعاتی به‌روز شده در اختیار آنان قرار گرفت
جشنوارهٔ باشکوه “آوانته” [به‌پیش!]، امسال باشکوه و جلوه بیشتری در شهر کارگری سیشل در استان “ستوبال” در کرانه رودخانه عظیم تاگوش که از پایتخت هم می‌گذرد برگزار شد. این چهلمین سال پیاپی بود که حزب کمونیست قدرتمند و مبتکر و انقلابیِ پرتغال، این جشنواره را زیر نام روزنامهٔ ارگان مرکزی‌اش برگزار می‌کند و به‌همین مناسبت جشنواره امسال با حساسیت، انرژی و گستردگی بیشتری برگزار می‌شد. جشنواره همچنین در چهلمین سالگرد تصویب و به‌اجرا گذاشته شدن قانون اساسی پرتغال- دو سال پس از پیروزی انقلاب “میخک” در آوریل ۱۹۷۴ (فروردین‌ماه ۱۳۵۳)- که دربر دارنده و منعکس‌کننده ارزش‌های مردم پرتغال بود، برگزار می‌شد، و به‌همین دلیل اهمیت بیشتری یافته بود. هزاران عضو سازمان جوانان کمونیست پرتغال، چون هرسال دیگر، فعالیت تابستانی‌شان را صرف آماده‌سازی و برگزاری موفق جشنواره کرده بودند و این در همه جنبه‌های فستیوال، از فضای پر جنب‌وجوش و شادِ آن گرفته تا هزاران پرچم سرخی که در پارک عظیم محل برگزاری جشنواره در اهتزاز بود و جلسه‌های بحثی که در گوشه پارک در جریان بود، بازتاب داشت. جشنواره آوانته عرضه‌کننده موسیقی سنتی و مدرن، رقص، تئاتر، نمایشگاه کتاب، نمایشگاه‌های عظیم در رابطه با عرصه‌های گونه‌گون حیات سیاسی و اجتماعی این کشور و مبارزه حزب کمونیست پرتغال است، بنابراین، چپِ پرتغال و به‌ویژه جوانان معمولاً در آن حضوری پررنگ دارند. جالب است بدانیم که بر اساس اطلاعاتی که از سوی رهبری حزب پرتغال ارائه شد، در طول جشنواره بیش از ۲۰۰ نفر به صف‌های سازمان جوانان کمونیست پرتغال پیوستند.
جشنواره امسال بزرگ‌تر از همیشه بود. رهبری حزب کمونیست پرتغال سال‌ها پیش با درک اینکه پارک محل برگزاری جشن به مرزهای گنجایش خود برای پذیرش سیصد هزار نفر در جشن رسیده و محبوبیت روزافزون جشنواره پیدا کردن راه‌حلی عملی و همیشگی برای آن را ضروری می‌کرد، با خرید زمین بزرگی در مجاورت محوطه قبلی و در ساحل رودخانه که خبر آن سال قبل داده شده بود، و آماده کردن آن با بسیج مالی و امکانات وسیع انسانی حزب امکان گسترش جشنواره را فراهم ساخت. در اقدامی نمادین، سازمان جوانان کمونیست پرتغال امسال با دعوت از جوانان کمونیست جهان به شرکت در یک ” کمپ مبارزاتی برای صلح“ در هفتهٔ پیش از برگزاری جشنواره، که جوانان بسیاری از کشورها در آن شرکت داشتند، از یک توان فعال بین‌المللی نیز برای آماده کردن منطقه جدید بهره برد. صدها کارگر و مهندس ساختمان، برق، لوله‌کشی و تأسیسات، طراح محوطه و پارک در کنار این جوانان در جهت آماده کردن منطقه ” کوینتا دو کابو“ که به منطقه جشن اضافه شده، و ایجاد ساختارهای مورد نیاز جشنواره در طول تابستان گرم پرتغال زحمت کشیدند. قیمت خرید این قطعه زمین و فراهم کردن امکانات وسیعی که در آن مستقر شده به ارزش میلیون‌ها یورو از طریق بسیج یک کارزار مالی همه‌جانبه با شرکت سازمان‌های حزبی و دوستداران و ترقی‌خواهان کشور ممکن شد. لازم به توضیح است که تمامی اراضی محل برگزاری جشن و تأسیسات آن رسماً به حزب کمونیست تعلق دارد. امسال برای اولین بار مراسم افتتاحیه جشنواره با سخنرانی پرشور رفیق ” جرونیمو دو سوسا“، دبیرکل محبوب حزب کمونیست پرتغال، در حضور هزاران شرکت‌کننده در فستیوال برگزار گردید، درحالی‌که دسته‌های مختلف جوانان با پرچم‌های خود در دست و سرودخوانان به مراسم ملحق می‌شدند.
فعالیت غرفهٔ حزب تودهٔ ایران
امسال هم هیئت نمایندگی کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران، به‌دعوت حزب کمونیست پرتغال، در فستیوال آوانته شرکت کرد و با سازمان‌دهیِ غرفه‌یی که با ده‌ها پوستر و بنر مختلف تزئین شده بود، در راستای مطلع کردن شرکت‌کنندگان جشنواره در رابطه با حقایق زندگی، کار و مبارزه در ایران و نقش حزبمان در آنها، تلاش ویژه‌ای به‌خرج داد. غرفهٔ حزب در “آوانته!” امسال با نمایش پوسترهای رنگارنگ به‌مناسبت ۷۵ سال مبارزهٔ حزب تودهٔ ایران در راهِ صلح، دموکراسی و سوسیالیسم، جشن‌های هفتادوپنجمین سالگشتِ بنیادگذاری حزب توده‌ها را کلید زد. امسال هم چون چند سال گذشته، با هماهنگی با دفتر بین‌المللی حزب کمونیست پرتغال، اعلامیه‌یی با عنوان: “۷۵ سال مبارزه برای صلح، دموکراسی و سوسیالیسم”، اعلامیه‌یی دوصفحه‌ای در رابطه با تاریخ حزب تودهٔ ایران، تحلیل سیاسی تحول‌های سیاسی ایران و منطقه و آماج‌های مبارزاتی حزب به زبان پرتغالی ترجمه و در طول فستیوال بین هزاران نفر از دیدارکنندگان توزیع شد. علاوه‌براین اعلامیه، هزاران نسخه از سه شمارهٔ آخر ” توده نیوز“، ارگان بین‌المللی حزب به‌زبان بین‌المللی، که در بر دارنده ترجمه مقالات اصلی “نامهٔ مردم” و همچنین بیانیه‌های کمیتهٔ مرکزی حزب در ماه‌های اخیر بود، و همچنین آخرین شماره مجله رنگین “ایران امروز” (ایران تودی)، نشریه وزین و انگلیسی‌زبان کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر)، در اختیار مراجعه‌کنندگان به غرفه قرار داده شد. همکاری اعضای داوطلب حزب کمونیست پرتغال و همچنین سه تن از اعضای رهبری حزب کمونیست انگلستان در کمک به فعالیت‌های غرفهٔ حزب ما بی‌دریغ و ارزشمند بود، چنان که بدون آن این سطح از فعالیت غرفه ممکن نمی‌گردید.
به‌دعوت حزب کمونیست پرتغال، در بعدازظهر روز دوم فستیوال نمایندهٔ حزب توده ایران به‌همراه نمایندگان حزب‌های پرتغال، فدراسیون روسیه و لبنان در یک میزگرد (پانل) بحث با عنوان: “مبارزه با نظامیگری و خطرِ جنگ”، شرکت و سخنرانی کرد. صدها تن از بازدیدکنندگان فستیوال به این بحث و سؤال و پاسخ در رابطه با مسئلهٔ کلیدی خلق‌های منطقه گوش دادند و در بحث زنده و همه‌جانبه در رابطه با مسائل مطرح‌شده، شرکت داشتند. رفیق جورج کادیما، عضو کمیتهٔ مرکزی حزب کمونیست پرتغال، مسئولیت برگزاری این میزگرد را به‌عهده داشت و رفیق ایلدا فیگوئریدو، عضو سابق پارلمان اروپا از حزب کمونیست پرتغال و رهبر جنبش صلح این کشور، در رابطه با مسئله محوریِ بحث این میزگرد، سخنرانی کرد. متن سخنرانی نمایندهٔ حزب تودهٔ ایران در همین شمارهٔ نامه مردم” درج شده است.
نماینده کمیته مرکزی حزب همچنین در طول جشنواره با اعضای رهبری حزب کمونیست پرتغال و حزب‌های برادر دیگر که در جشنواره شرکت داشتند و ازجمله حزب‌های برادر از هلند، قبرس، ترکیه، شیلی، اسپانیا، ایتالیا، آلمان، بلژیک، روسیه، لبنان، ملاقات و گفتگو داشت. در روز آخر فستیوال، رفیق نماینده حزبمان همراه با همهٔ میهمانان بین‌المللی جشنواره، در جلسه بحثی اختصاصی با دبیرکل حزب، سردبیر آوانته و مسئول امور بین‌المللی حزب کمونیست پرتغال و پس‌از آن در ضیافت نهار سازمان داده شد و با حضور همه اعضای رهبری حزب شرکت کرد. در ملاقات رسمی با نماینده هیئت سیاسی حزب کمونیست پرتغال، دو طرف در رابطه با شرایط اجتماعی و سیاسی دو کشور تبادل‌نظر کرده و پیامدهای موافقت‌نامه برجام و همچنین شرایط بسیار دشوار، حساس و خطرناک منطقه خاورمیانه و به‌ویژه جنگ داخلی در سوریه را مورد توجه قرار دادند و در رابطه با همکاری‌های متقابل قرارهایی مشخص را بررسی کردند. نماینده حزبمان از حمایت و همبستگی پیگیر حزب برادر در رابطه با مبارزه مردم برای آزادی، دموکراسی راستین و عدالت اجتماعی قدردانی و تشکر کرد.
به‌دعوت حزب کمونیست پرتغال، در روز شنبه ۳ سپتامبر [۱۳ شهریورماه]، نماینده حزبمان، به‌همراه نمایندگان حزب‌های پرتغال، فدراسیون روسیه و لبنان در یک میزگرد بحث با عنوان: ”مبارزه با نظامیگری و خطرِ جنگ“ در حضور نزدیک به هزار تن شرکت و سخنرانی کرد. متن سخنرانی نماینده حزبمان در همین شماره نامه مردم منتشر شده است.
سخنرانی نمایندۀ کمیتۀ مرکزی حزب تودۀ ایران در جشنوارۀ »آوانته«
ما با جنگ و نظامیگری مخالفیم!
رفقای گرامی،
دنیا در مقطع خطرناکی قرار دارد و خاورمیانه به صحنهٔ فاجعه‌بارترین جنگ‌هایی تبدیل شده است که قربانیان اصلی آنها مردم عادی و نیروهای ترقی‌خواه هستند. در ماه ژوییه گذشته، قاضی چیلکوت گزارش خود دربارهٔ شرکت بریتانیا در تجاوز آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ را منتشر کرد. بهرغم همهٔ تلاش‌هایی که برای کمرنگ کردن این گزارش صورت گرفت، حکم این بررسی و تحقیق هفت ساله دربارهٔ رفتار دولت بریتانیا- یکی از اعضای کلیدی ناتو- در مشارکت در تجاوز به عراق کاملاً روشن است. بریتانیا و آمریکا همهٔ قوانین سازمان ملل و دیگر قوانین بین‌المللی را نقض کردند و زیر پا گذاشتند تا هدف‌های امپریالیستی‌شان را دنبال کنند. جالب اینجاست که بهرغم این واقعیت که گزارش چیلکوت خیلی روشن خواهان آن است که از آنچه در آن جنگ خانمانسوز پیش آمد درس گرفته شود، ولی تونی بلر- نخست‌وزیر بریتانیا در آن زمان- اصرار دارد که اگر همان وضعیت تکرار شود، او باز هم همین کار را خواهد کرد. البته این برخورد جای تعجبی ندارد چون رهبران ناتو بارها نشان داده‌اند که برای آنها جنگ مؤلفه‌ای کلیدی از سیاست‌هایی است که آنها برای تضمین ادامهٔ اقتصاد نولیبرالی و سرکردگی امپریالیستی‌شان دنبال می‌کنند.
واکنش قدرت‌های امپریالیستی به بحران اقتصادی جاری سرمایه‌داری چیزی نیست جز تشدید تجاوز در تلاش برای حفظ سرکردگی، کنترل بازارها و منابع، منکوب کردن رقیبان نوظهور، و ریشه‌کن کردن نفوذ و مقاومت بالقوهٔ جنبش‌های ترقی‌خواه و چپ در سراسر جهان به هر وسیلهٔ ممکن. این واکنش را در مداخله‌های آمریکا، ناتو، و اتحادیهٔ اروپا در امور داخلی کشورهای دیگر؛ در نظامی کردن “ مناطق مورد علاقه” شامل حاشیهٔ اقیانوس اطلس، اقیانوس هند، و دریای مدیترانه؛ در خاورمیانه و در بی‌ثبات‌سازی کشورهای و مناطق؛ و در برانگیختن و دامن زدن به کشمکش‌های فرقه‌یی خشن و به راه انداختن جنگ‌ها می‌توان دید. خطر آن می‌رود که شعله‌های کشمکش‌های کنونی در خاورمیانه، اروپای شرقی، و آفریقای شمالی- در سوریه، عراق، یمن، لیبی، و اوکراین- که مرگ و تیره‌روزی برای میلیون‌ها تن آورده است، بالا بگیرد و به جنگ‌های گستردهٔ منطقه‌یی فراروید، و احتمال شعله‌ور شدن آتش جنگی گسترده‌تر در جهان را هرچه بیشتر کند. حزب تودهٔ ایران مدافع صلح و ترقی است. ما این موضع خود را امری بنیادی می‌دانیم. ما ضمن اینکه می‌دانیم که امپریالیسم جهانی به سرکردگی آمریکا ترجیح می‌دهد که بشریت را نابود کند ولی جهانی برابرحقوق، عادلانه، و دموکراتیک را نپذیرد، ولی معتقدیم که خشونت و جنگ اجتناب‌ناپذیر نیستند، بلکه انتخاب‌هایی سیاسی‌اند.
حزب تودهٔ ایران بر این نکته آگاه است که گسترش آگاهی در جنبش صلح و ترقی نسبت به ماهیت واقعی ناتو و خطر نظامیگری در جهان ضروری است، و به کارزار خود در مخالفت با ناتو و همهٔ ائتلاف‌ها و پیمان‌های تجاوزکارانهٔ آمریکا، اتحادیهٔ اروپا، و متحدانشان، و در نهایت برای انحلال خودِ ناتو، ادامه خواهد داد. وضعیت خاورمیانه پیچیده و بسیار حسّاس و شکننده است، و اخیراً، پس از شکست کودتای نظامی در ترکیه که موضع ترکیه در موازنهٔ قدرت در خاورمیانه را بی‌ثبات کرد، پیچیده‌تر هم شده است.
رهبران آمریکا و اتحادیهٔ اروپا آشکارا و علنی دربارهٔ مسائل عملی تغییر مرزهای سوریه و عراق و ایجاد خرده‌کشور‌ها به‌جای آنها بر اساس تفاوت‌های قومی و فرقه‌یی بحث و گفتگو می‌کنند. طرح “ خاورمیانهٔ جدید” به‌سرعت در حال شکل‌گیری و در دست اجراست.
حزب تودهٔ ایران بارها اعلام کرده است که بدون یک کارزار توده‌یی متحد بین‌المللی برای حل‌وفصل مسالمت‌آمیز کشمکش‌های کنونی در منطقه و پایان دادن به نظامیگری، فاجعه‌های کنونی فقط وخیم‌تر خواهد شد. تنها قربانیان این وضع زحمتکشان و تنگدستان هستند که برای بقای خود کاملاً مستأصل‌اند و به هر وسیله‌ای متوسّل می‌شوند. قربانیان این کشمکش‌ها مجبور به ترک خانه و کاشانهٔ خود شده‌اند به این امید که بتوانند محل امنی برای زندگی خود بیابند. نقشهٔ درازمدّت آمریکا برای خاورمیانه، “ مهار کردن چندجانبه” است که شامل قدرت‌های منطقه- جمهوری اسلامی ایران، ترکیه، عربستان سعودی، و مصر- است. ایران ولایی از زمان امضای توافق‌نامه با “ ۵+۱” در ماه ژانویهٔ گذشته، کم‌کم به شریک قابل‌اطمینانی تبدیل می‌شود. تغییر جهت خط‌مشی آمریکا در خاورمیانه، هم‌زمان هم از تضادهای منطقه‌یی میان بازیگران کلیدی حمایت می‌کند، و هم در موارد لازم با آنها مقابله می‌کند. آمریکا به‌وسیلهٔ رویکرد پیچیده‌تر و به‌دقت تنظیم شدهٔ “ تشویق و تهدید” در دیپلماسی‌اش، به اتکای قدرتش از تضادها و ناآرامی‌های داخلی بهره‌برداری می‌کند.
منطقهٔ خاورمیانه به صحنهٔ بازی قدرت دیپلماتیک، همراه با جنگ‌های داخلی نیابتی و حمله‌های هوایی تاکتیکی سامان‌دهی شده توسط قدرت‌های عمدهٔ جهانی تبدیل شده است.
روز ۲۳ فوریهٔ گذشته، جان کری وزیر امور خارجهٔ آمریکا گفت که اگر آتش‌بس موفق نباشد، تجزیهٔ سوریه محتمل خواهد بود. چنگ‌اندازی صد سال پیش امپریالیستی بر خاورمیانه با اجرای قرارداد سایکس-پیکو و بالفور، امروزه بار دیگر و در پرتو منافع قرن بیست‌ویکمی قدرت‌های جهانی در دستور کار است. در این میان، دوستی میان این قدرت‌ها و “ اسلام سیاسی” به مثابه قدرت ایدئولوژیکی مسلّط در خاورمیانه، از هر زمان دیگری بیشتر شده است. این روند، نقشهٔ راه کشمکش‌های ویرانگر آینده و دائمی کردن مداخله‌های امپریالیستی در خاورمیانه است. باید با آن مخالفت کنیم.
حزب تودهٔ ایران موضع قاطع و سازش‌ناپذیری نسبت به این هدف‌ها دارد:
۱. حفاظت از استقلال و حاکمیت ملّی ایران
۲. مبارزه برای گذار از دیکتاتوری به مرحلهٔ تحوّل ملّی و دموکراتیک در ایران
۳. تأمین صلح و امنیت برای ملّت‌های خاورمیانه
ما نظامی شدن خاورمیانه و تحوّل‌های سیاسی خطرناک میان آمریکا و روسیه در ارتباط با آیندهٔ منطقه را مانعی در راه دستیابی به هدف‌های پیش‌گفته می‌دانیم.
ما خواهان آنیم که همهٔ نیروهای نظامی خارجی از منطقهٔ خاورمیانه بیرون بروند و به مردم منطقه امکان داده شود که خودشان از راه گفتگو و مذاکره‌های واقعی آیندهٔ خودشان را تعیین کنند.
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۰۰۹، ۱۲ مهرماه ۱۳۹۵
