توافق برجام و نیاز مبرم میهن به دولت برآمده از خواست مردم
روزنامه اعتماد،۴ آذر، سخنان علی خامنه ای را نقل کرده که وی در اشاره به گمانه زنی های اخیر که ترامپ ممکن است سیاستی سخت گیرانه تری نسبت به توافق برجام اتخاذ کند، می گوید:”ما فعلا امكاني براي قضاوت درباره دولت جديدي كه قرار است سركار بيايد نداريم، اما دولت كنوني، برخلاف آنچه در موضوع برجام تعهد كردند و تصميم‌گيري‌هاي مشترك انجام شده، كه آن زمان مسوولان به ما اعلام كردند، عمل مي‌كند و تخلفات متعددي را مرتكب شده است.”
خامنه ای در اشاره به تمديد قانون تحريم‌هاي ١٠ ساله در كنگره امريكا، اضافه كرد:” اگر اين تمديد، اجرايي و عملياتي شود، قطعا نقض برجام است و بدانند جمهوري اسلامي ايران حتما در مقابل آن واكنش نشان خواهد داد.” خامنه ای در جایی دیگر به بدقولی های دولت آمریکا پرداخت و اضافه کرد:” دولت امريكا علاوه بر آن قول‌ها و تعهداتي كه در قضيه برجام انجام نداده، يا ناقص عمل كرده است و مسوولان دست اندركار برجام هم صراحتا به اين موضوع اشاره كرده‌اند، اكنون برجام را وسيله‌اي براي فشار مجدد بر ايران قرار داده است.” سخنان خامنه ای در این باره تنها مورد در رابطه با سرانجام برجام نبوده و بخصوص پس از پیروزی ترامپ به عنوان رئیس جمهور آینده آمریکا، واکنش ها در داخل بسیار گسترده بود. سخنان علی خامنه ای از آن رو باید با تامل مورد بررسی قرار بگیرد که انتظار از برجام نزد مقامات حکومتی نتیجه دلخواه آنان را به همراه نداشته است و اتفاقا این ربطی هم به آمدن ترامپ ندارد. به عنوان مثال در چندین هفته گذشته موضوع فروش هواپیماهای ایرباس و بوئینگ فراز و نشیب هایی را داشت که در نهایت تحویل این هواپیماها را تاکنون عملی نکرده است . با اینکه گزارش رسید که دولت آمریکا مجوز فروش هواپیماها را به ایران صادر کرده است اما واقعیت های موجود نشان می دهد در این رابطه هنوز دشواری های زیادی وجود دارد که حل و فصل آن لااقل به زمان بیشتری احتیاج دارد. آرمان، ۲ آذر، نوشت:” قائم مقام وزیر راه و شهرسازی در واکنش به اظهارات منتشر شده از سوی مقامات ایرباس و بوئینگ مبنی بر اینکه اگر دولت آمریکا فروش هواپیما به ایران را ممنوع کند، به این تصمیم احترام می گذارند گفت که هنوز نمایندگان ایرباس و بوئینگ به صورت رسمی چیزی را به ما اعلام نکرده اند.” روزنامه شرق، ۱ آذر هم گزارشی در این ارتباط دارد که اما و اگرهای فروش هواپیما به ایران در آن توضیح داده شده است و وضعیت مبهم و نامعلومی را ترسیم می کند. مجید تخت روانچی، معاون اروپا و آمریکای وزارت امور خارجه در گفت و گو با اعتماد، ۲ آذر، در رابطه با تعهدات آمریکا و کشورهای اروپایی به موارد متعددی اشاره می کند و از جمله می گوید:” … یکی از اصلی ترین چالش های باقیمانده عدم حضور بانک های بزرگ اروپایی در ایران بوده و مقام های متفاوت به صراحت تاکید کرده اند که بانک های متوسط و کوچک به ایران آمده اند اما امتناع بانک های بزرگ ادامه دارد. … در بحث دفاعی[منظور آزمایشات موشکی] به طرف مقابل … گفته ایم، که موضوع سیاست دفاعی ما به هیچ وجه و در هیچ شرایطی نمی تواند مورد گفت و گو و مذاکره قرار بگیرد. موضوع سوریه یکی از موضوعات مهم برای اتحادیه اروپاست که شامل بحث آواره ها و تروریسم می شود. اروپایی ها به ایران به چشم کشوری نگاه می کنند که می تواند در حل بحران کمک کند و البته که در حال کمک کردن هم هستیم. … موضوع حقوق بشر و گفت و گو با غربی ها در این خصوص از حساسیت زیادی نزد ما برخوردار است.” سخنان تخت روانچی که جزو مذاکره کنندگان هسته ای هم بود و موقعیت بالایی هم در وزارت امور خارجه دارد به روشنی نشان می دهد که توافق برجام در مرحله عمل دشواری های جدی را برای رژیم به وجود آورده است و به نظر می رسد آمریکا و کشورهای اروپایی با توجه به موقعیت ضعیف جمهوری اسلامی در صدد گرفتن امتیازات بیشتر و مجبور کردن آن به عقب نشینی های معینی هستند. تخت روانچی از یک طرف به دشواری رابطه بانکی اشاره می کند و در همان حال اعتراف می کند که اتحادیه اروپا خواستار حل و فصل مسئله سوریه می باشد. به طور حتم و یقین درخواست اتحادیه اروپا از ایران باید معطوف به عدم حمایت از بشار اسد باشد. منتها تخت روانچی موضوع را وارونه انعکاس داده است. یادآوری این چند موضوع به این دلیل است که مشخص شود که علی خامنه ای بارها و بارها با سخنان محکم و به ظاهر مقتدرانه خط قرمزهایی را تعیین می کرد اما در نهایت بدون اینکه این خط قرمزها رعایت شوند با تایید خود وی مورد توافق قرار می گرفت. اینکه خامنه ای دوباره اعلام می کند اگر تحریم های ده ساله تایید شود، جمهوری اسلامی واکنش نشان خواهد داد، ادامه همان سخنان توخالی است. آمریکا و اروپا اهداف معین و تعیین شده ای دارند که برای حصول به آنها رژیم ولایت فقیه را به طرق مختلف تحت فشار قرار می دهند و تجربه نزدیک به چهار دهه حکومت اسلامی به روشنی نشان داده است که حاکمان فعلی در نهایت برای تحکیم موقعیت خویش حاضر به امتیاز دادن هستند. این وضعیت نه تنها منافع ملی کوتاه و بلند مدت میهن را قربانی می کند بلکه در نهایت رنج و درد مردم زحمتکش میهن را بهبود نمی بخشد. میهن ما نیازمند یک دولت مردمی و دمکراتیک است که برآمده از نظر و خواست واقعی مردم باشد. تنها در صورت تحقق چنین وضعیتی است که باید امیدوار بود بسط و گسترش روابط سیاسی و اقتصادی با دیگر کشورها، در برگیرنده منافع ایران هم خواهد بود.
به نقل از «نامۀ مردم »، شمارۀ ۱۰۱۳، ۸ آذرماه ۱۳۹۵
