کمونیست‌های جهان، در مراسم بزرگداشت کارل مارکس
هیئت نمایندگی کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران، به‌همراه نمایندگان حزب‌های کمونیست جهان و سفیران و نمایندگان دیپلماتیک کشورهای چین، کوبا، ونزوئلا، و جمهوری خلق کره، روز یکشنبه، ۲۸ اسفندماه ۹۵، در مراسم بزرگداشت کارل مارکس در یکصدوسی‌وچهارمین سالگشت مرگ او بر سر مزار او در گورستان “های‌گِی‌ت”، لندن، شرکت کرد. از سوی کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران تاج گلی بر مزار کارل مارکس، رهبر تاریخی طبقه کارگر جهان، نهاده شد.
روزِ پیش از آغاز نوروز امسال، طبق سنت هرساله، هیئت نمایندگی کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران به‌دعوت مشترک هیئت‌امنای “کتابخانه یادبود مارکس” و حزب “کمونیست بریتانیا”، به‌همراه نمایندگان حزب‌های کمونیست و سفارتخانه‌های کشورهای سوسیالیستی در لندن از کشورهای مختلف آسیا، اروپا، آمریکای لاتین و رهبران جنبش کارگری بریتانیا، در مراسم ویژه‌ای که بر سر مزار مارکس در گورستان “های‌گِی‌ت” لندن برگزار شد، شرکت کرد. در این مراسم، که به‌مدیریت رفیق “آلکس گوردون”، عضو رهبری حزب کمونیست بریتانیا و از رهبران سندیکایی این کشور برگزار شد، رفیق “روسیو مانه‌ایرو”، سفیر جمهوری بولیواری ونزوئلا در لندن، و رفیق “لیز پین”، عضو هیئت سیاسی و صدر حزب کمونیست بریتانیا، در رابطه با مارکسیسم سخنانی ایراد کردند که متن آن‌ها در این شماره و شمارۀ بعدی نامه مردم منتشر می شود. پس از ادای احترام به خاطرهٔ مارکس، نمایندگان حزب‌های کمونیست و سفرا و نثار تاج گل بر مزار مارکس، همسرایی سرود “انترناسیونال” به‌رهبری رفیق رابرت گریفیث، دبیرکل حزب کمونیست بریتانیا، اجرا شد. در مراسم امسال، به‌دلیل مقارن بودنش با صدمین سالگرد انقلاب سوسیالیستی اکتبر، نزدیک به ۳۰۰ نفر شرکت داشتند. گروهی خبرنگار از رسانهٔ “بی‌بی‌سی” از تمامی مراسم گزارش تهیه کرد و با حاضران در مراسم درباره اهمیت سال‌روز درگذشت مارکس پس از سپری شدن بیش از ۱۳۴ سال گفتگو کردند.
پس از اتمام مراسم بزرگداشت در گورستان های‌گِی‌ت، نمایندگان حزب به‌همراه دیگر هیئت‌های مدعو، ازجمله نمایندگان دیپلماتیک سفارتخانه‌های کشورهای سوسیالیستی به‌دعوت رهبری حزب کمونیست بریتانیا در ضیافتی که به‌مناسبت این سال‌روز برگزار شد شرکت کردند. در جریان این ضیافت تبادل نظرهایی مفید با نمایندگان حزب‌های حاضر و هیئت‌های نمایندگی چین و ونزوئلا انجام شد.
متن سخنرانی رفیق روسیو مانه‌ایرو، سفیر جمهوری بولیواری ونزوئلا، در مراسم بزرگداشت مارکس
رفقا، اجازه بدهید از جانب مردم و دولت جمهوری بولیواری ونزوئلا گرم‌ترین درودها را به شما تقدیم کرده و امتنان شخصی‌ام را از کتابخانه یادبود مارکس، و رفیق جان فاستر، برای دادن این فرصت به من برای گفتن چند کلمه در بزرگداشت مارکس ابراز کنم.
مارکسیسم در سراسر قرن بیستم، از زمانی که احزاب کمونیست در سرتاسر منطقه ظهور کردند و از سوی دولت‌های سرکوبگر وقت مجبور شدند به زیر زمین بروند، در ایده‌های انقلابی آمریکای لاتین حضور داشته است. در ونزوئلا به‌ویژه، ایده‌های مارکسیستی که به مبارزه با برده‌داری و بی‌عدالتی و جنگ استقلال ونزوئلا که به جنگی داخلی تبدیل شد بازمی‌گردد، در سنت انقلابی ما ریشه‌‌هایی عمیق دارند.
درحال‌حاضر، همان‌طور که می‌دانید میراث مارکس هسته اصلی انقلاب بولیواری و به‌طور مشخص‌تر جوهر سیاست‌های دولت ما را تشکیل می‌دهد. برنامه‌های اجتماعی ما، ملهم از ایده‌های کارل مارکس، به شمول فقرا در نظام‌های بهداشت، آموزش و مسکن اولویت می‌دهد.
انقلاب ما همچنین در همگرایی آمریکای لاتین در مسیر و جهت پروژه‌یی منطقه‌ای برای وحدت نقشی اساسی داشته است. ما در تحولات دههٔ گذشته نقشی کلیدی داشته‌ایم و همچنین در شکل‌گیری جامعهٔ دولت‌های آمریکای لاتین و کارائیب (سی.ای.آل. آ.سی)، اتحاد ملت‌های آمریکای لاتین (یو.ان.آ.اس.یو.آر) و اتحاد بولیواری خلق‌های آمریکا (آلبا) عمیقاً تأثیر داشته‌ایم.
تلاش بزرگ ما در جهت ساختمان میهنی یکپارچه، در معرض تهدید قرار دارد. تلاش بزرگ در جهت سوسیالیسمی توسعه‌یافته در آمریکای لاتینی یکپارچه در معرض تهدید قرار دارد. در سال ۲۰۰۶، در همایش اجتماعی جهان در کاراکاس، پرزیدنت هوگو چاوز به ما هشدار داد که زمان زیادی برای به‌اجرا درآوردن سوسیالیسم موردنظر کارل مارکس باقی نمانده است. او گفت: “من فکر می‌کنم وقت تنگ است، من فکر می‌کنم اگر ما در این قرن مسیر جهان را تغییر ندهیم، پس از قرن بیست‌ویک چیزی وجود نخواهد داشت، من فکر می‌کنم امروز که زمان زیادی وجود ندارد، سخن کارل مارکس از هر زمان دیگری معتبرتر و اثرمند تر است: سوسیالیسم یا مرگ، اما مرگ واقعی- نابودی کل نوع بشر و حیات بر روی کره زمین است، زیرا سرمایه‌داری کره زمین را نابود می‌کند، سرمایه‌داری زندگی بر روی کره زمین را نابود می‌کند، سرمایه‌داری توازن زیست‌بومی کره زمین را نابود می‌کند؛ توسعهٔ ویرانگر الگوی سرمایه‌داری به حیات بر روی کره زمین پایان می‌دهد. من معتقدم که اکنون زمان مقاومت است یا هرگز.” اما همان‌طور که ما به‌تجربه پی برده‌ایم، هیچ راه آسانی وجود ندارد. در سال ۲۰۱۶، و تا اکنون یعنی سال ۲۰۱۷، دولت رئیس‌جمهور مادورو به‌منظور غلبه بر بهمنی از تهاجم‌ها تلاش‌هایی بزرگ به‌خرج داده است. نخست اینکه، اپوزیسیون راست‌گرا، که از دسامبر ۲۰۱۵ کنترل پارلمان را در دست داشته است،
سرنگون کردن دولت قانونی ونزوئلا را اولویت خود قرار داده است. ثانیاٌ، قیمت نفت، صادرات اصلی ونزوئلا، به پایین‌ترین نقطه آن در طول دهه‌ها تنزل کرد، و بنابراین، ما با ۸۵ درصد کاهش در درآمد ملی‌مان مواجه شدیم. علاوه براین، واشنگتن ونزوئلا را یک “تهدید غیرعادی و خارق‌العاده در رابطه با امنیت ملی و سیاست خارجی ایالات‌متحده” اعلام کرد، و از آن لحظه به بعد، جنگ اقتصادی‌ای سازمان‌یافته از سوی اپوزیسیون دست‌راستی به‌طور مشخص و پررنگ تشدید یافته، بر توزیع غذا و دارو تأثیر گذاشته است، و درعین‌حال رسانه‌های بین‌المللی به‌طور گسترده امکان یک “مداخله بشردوستانه” در امور داخلی ونزوئلا را تبلیغ می‌کنند.
تا امروز، دولت بولیواری توانسته است با این تجاوز چندجانبه مقابله کند و توان سازمان‌های مردمی و آگاهی مردم ما و اتحاد ائتلاف اجتماعی‌ای را که از انقلاب بولیواری حمایت می‌کند افزایش دهد. در حال حاضر ما با کارزار بین‌المللی جدید نیروهای دست‌راستی که از سوی محافل امپریالیستی سازمان داده شده است مواجه‌ایم. اما ما از نقش خود و از فراخوانی که کارل مارکس در قرن نوزدهم مبنی بر اینکه “کارگران جهان چیزی به‌جز زنجیرهایشان ندارند که از دست دهند، کارگران جهان متحد شوید” آگاهیم.
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۰۲۲، ۱۴ فروردین ماه ۱۳۹۶
