همبستگی بین‌المللی با مبارزات کارگران و فعالان سندیکاییِ در ایران
- * حمایت سندیکاهای معلمان انگلستان از کارزار بین‌المللی برای آزادی اسماعیل عبدی، معلم مبارز؛
- * حمایت بزرگ‌ترین سندیکای کارگران و کارمندان دولتی انگلستان از کارزارهای دفاع از حقوق سندیکایی، همبستگی با حقوق زنان ایران؛ و مبارزه برای عدالت اجتماعی
- * سخنرانی نماینده سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران در اجلاس سالانه مرکز بین‌المللی دفاع از حقوق سندیکایی، *
در هفته‌های اخیر روزی نبوده است که خبری از کارزارهای همبستگی سندیکاهای جهانی با کارگران مبارز و رهبران سندیکایی ایران در مطبوعات منتشرنشده باشد. در ماه‌های اردیبهشت و خرداد، به‌مناسبت برگزاری روز جهانی کارگر در اول ماه مه/ ۱۱ اردیبهشت‌ماه یا برگزاری کنفرانس سالانه سازمان جهانی کار در ژنو، نهادهای کارگری در کشورهای مختلف کارزارهایی متنوع و مؤثر در ابراز همبستگی با جنبش کارگری ایران و به‌منظور اطلاع‌رسانی به مبارزان سندیکایی در جهان و نهادهای بین‌المللی سندیکایی در رابطه با شرایط کاری و مبارزاتی کارگران ایران سازمان دادند. گزارشی دربارهٔ عرصه‌هایی مختلف از این فعالیت‌ها را در زیر می‌خوانید.
کارزار همبستگی با اسماعیل عبدی، دبیرکل انجمن صنفی معلمان ایران
کمیته دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر)، در ماه‌های اخیر، برای آزادی آقای اسماعیل عبدی که از نیمه اول اردیبهشت‌ماه ۹۶ در اعتراض به حکم غیرقانونی و جابرانهٔ شش سال زندان، به‌جرم دفاع از حقوق معلمان ایران، در اعتصاب غذا به‌سر می‌برد، کارزار گسترده‌ای سازمان داده است. برخی از اتحادیه‌های معلمان اروپا، ازجمله “انجمن ملّی مدیران مدرسه/سندیکای معلمان زن” انگلستان، در قالب این کارزار، در نامه‌هایی به دولت‌های خود کوشش برای آزادی اسماعیل عبدی با مراجعه به مقام‌های رسمی ایران در این رابطه و همچنین احترام به مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی را خواستار شده‌اند. در ادامه، متن نامه خانم “کریس کیتزس”، دبیرکل بزرگ‌ترین سندیکای معلمان انگلستان به وزیر خارجه این کشور، برای اطلاع خوانندگان “نامه مردم” در زیر می‌آید. وزارت خارجه انگلستان در ۹ ماه ژوئن / ۲۰ خردادماه، به‌این نامه پاسخ رسمی داده و انتقاد دولت این کشور را از نقض فاحش حقوق بشر و ازجمله آزادیهای سندیکایی توسط رژیم ایران را مورد تأکید قرار داده است.
نامهٔ دبیرکل انجمن ملّی مدیران مدرسه/سندیکای معلمان زن (اتحادیهٔ معلمان) به وزیر امور خارجه بریتانیا ۲۲ مه ۲۰۱۷ [۱ خرداد ۹۵]
حضور محترم جناب آقای بوریس جانسون،
وزیر امور خارجه و کشورهای مشترک‌المنافع
لندن، انگلستان
موضوع: اسماعیل عبدی (ایران)
وزیر امور خارجه محترم،
من این نامه را از جانب انجمن ملّی مدیران مدرسه/سندیکای معلمان زن، بزرگ‌ترین اتحادیهٔ معلمان در بریتانیا، برای شما می‌نویسم که موضوع آن محکوم کردن حکم شش سال زندان برای آقای اسماعیل عبدی، از رهبران کانون صنفی معلمان ایران است. این حکم روز ۷ اکتبر ۲۰۱۶ [۱۵ مهر ۹۴] از طرف شعبهٔ ۳۵ دادگاه فرجام تهران ابلاغ شد.
اتهام‌های ذکر شده در حکم، از جمله «تجمع و تبانی علیه امنیت ملّی»، ناعادلانه و مغایر و ناقض پیمان‌نامه‌های گوناگون حقوق بشرند، از جمله پیمان‌نامه‌هایی که حق آزادی بیان و تشکل، و نیز حق سندیکاها برای مشورت دادن در مورد سیاست‌های آموزشی را تأمین می‌کنند. آقای عبدی از روز ۳۰ آوریل [۱۰ اردیبهشت] در اعتراض به ادامهٔ سرکوب غیرقانونی معلمان و مدافعان حقوق بشر و عدم استقلال قوهٔ قضاییه در ایران، در اعتصاب غذاست. اتحادیه‌ای که آقای عبدی آن را نمایندگی می‌کند، و نیز رهبران آن اتحادیه، از سوی جامعهٔ بین‌المللی و «آموزش بین‌الملل» به عنوان [رهبران و] سازمان‌های اتحادیه‌ای صنفی واقعی و اصیل شناخته می‌شوند.
گزارش‌ها همچنین نشان می‌دهد که آقای عبدی در شرایط دشواری در زندان بدنام اوین محبوس است و از تماس با خانواده و وکیلش محروم است. ما به طور جدّی نگران سلامت و امنیت او هستیم. در زمان ناروشنی‌های فزاینده در ایران، و در حالی که دولت بریتانیا خود را متعهد به ترویج رعایت حقوق بشر می‌داند، اتحادیهٔ ما از شما می‌خواهد که از هر وسیلهٔ ممکن استفاده کنید و از مقام‌های ایران بخواهید که:
اتهام‌های بی‌پایه علیه آقای عبدی را کنار بگذارند و برای آزادی فوری و بی‌قیدوشرط او هر کاری را که لازم است انجام دهند؛
حقوق بشر بنیادی معلمان و دیگر کارکنان دولت، از جمله حق آزادی تجمع و عضویت در سندیکا و اتحادیهٔ صنفی را رعایت کنند.
به امید دریافت پاسخ فوری و مثبت شما در این مورد،
با احترام، کریس کیتس، دبیرکل
حمایت سندیکای کارمندان دولت انگلستان، یونیسون، از کارزار دفاع از حقوق بشر و حقوق دموکراتیک در ایران
فعالان کمیته دفاع از حقوق مردم ایران، به‌دعوت رهبری یونیسون، در روزهای ۱۸ تا ۲۳ ژوئن غرفه متنوعی از نشریات و اعلامیه‌‌هایش در زمینهٔ فعالیت‌های جاری کودیر در حمایت از مبارزات مردم ایران در راه دموکراسی، حقوق بشر و حقوق و آزادیهای سندیکایی بر پا داشتند و همچنین اعلامیه‌یی ویژه خطاب به نمایندگان حاضر در کنفرانس سالانه یونیسون (که در شهر ساحلی برایتون، در جنوب‌شرقی انگلستان برگزار شد) توزیع کردند. فعالان کودیر، در طول شش روز برگزاری کنفرانس، با ارائه اطلاعاتی مشخص دربارهٔ شرایط زندگی و مبارزه کارگران و سندیکالیست های ایران به بیش از ۲ هزار و ششصد نماینده، به روشنگری پرداختند و آنان را به همکاری با جنبش همبستگی با مردم و زحمتکشان ایران فراخواندند. در عصر روز دوشنبه ۱۹ ژوئن / ۳۰ خردادماه، در گردهمایی‌ای ویژه در مراسم افتتاح کنفرانس، که مهمانان از سندیکاهای کوبا، بنگلادش، فلسطین و فدراسیون بین‌المللی کارمندان بخش عمومی اروپا در آن شرکت داشتند، چهار بنر متنوع کودیر در رابطه با شرایط حقوق بشر و حقوق و آزادیهای دموکراتیک در ایران، فراخوان برای آزادی اسماعیل عبدی، دفاع از حقوق زنان در ایران- که سطح یک دیوار از سالن محل برگزاری کنفرانس را می‌پوشاند- ۲۰۰ مهمان مراسم گشایش کنفرانس را با کارزار همبستگی با مردم ایران، به‌ویژه با کارزار برای آزادی اسماعیل عبدی، آشنا کرد. در این مراسم، آقای “دیوید پرنتیس”، دبیرکل سندیکای یونیسون، به‌همراه مهمانان بین‌المللی کنفرانس و همچنین تعدادی از اعضای برجسته شعبه فعالیت‌های بین‌المللی این اتحادیهٔ مبارز و خوش‌نام اروپا، در برابر این بانرها با معلم مبارز ایرانی، اسماعیل عبدی، اعلام همبستگی کردند. در روز پایانی کنفرانس، آقای “راجر مک‌کنزی”، معاون دبیرکل یونیسون و از حامیان کودیر، و همچنین آقای “نیک کرووک”، مسئول امور بین‌المللی یونیسون، در غرفه دفاع از حقوق سندیکایی در ایران حضور یافتند و حمایتشان از این کارزار را با در دست گرفتن بنر دفاع از حقوق سندیکایی در ایران به‌نمایش گذاشتند.
حضور نمایندهٔ سندیکای کارگران فلزکارمکانیک در کنفرانس سالانهٔ سازمان جهانی کار ( آی.آل. او)- ژنو
به‌گزارش سندیکای کارگران فلزکارمکانیک، نمایندهٔ این سندیکا در روز ۹ ژوئن/ ۲۰ خردادماه، به‌دعوت “مرکز بین‌المللی دفاع از حقوق سندیکایی”، در اجلاس سالانه شورای مرکزی این نهاد فعال سندیکایی بین‌المللی که در ساختمان مرکزی سازمان جهانی کار در ژنو برگزار شد، شرکت کرد و در رابطه با شرایط کاری و مبارزاتی کارگران و سندیکاهای کارگری ایران سخنرانی کرد. بر اساس این گزارش، مرکز بین‌المللی دفاع از حقوق سندیکایی از سوی “شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل” و همچنین “سازمان جهانی کار”، در مقام سازمان غیردولتی بین‌المللی‌ای فعال در عرصه حقوق سندیکایی به‌رسمیت شناخته می‌شود. در این اجلاس، علاوه بر نماینده سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران، نمایندگان “کنفدراسیون سراسری اتحادیه‌های کارگری ژاپن”، “سازمان اتحادیه‌های کارگری غرب آفریقا”، “کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری کره‌جنوبی”، و همچنین یک حقوق‌دان از مرکز حقوقی دفاع از حقوق کارگران در برزیل، سخنرانی کردند.
نماینده سندیکای کارگران فلزکارمکانیک در سخنرانی‌اش در این اجلاس و در حضور عدهٔ پرشماری از نمایندگان هیئت‌های شرکت‌کننده در کنفرانس سازمان بین‌المللی کار، پس از تشکر از رهبران مرکز بین‌المللی دفاع از حقوق سندیکایی به‌خاطر دعوت از او به شرکت در این نشست، در ابتدا در رابطه با تاریخچه حیات و مبارزهٔ سندیکا از دهه ۱۳۲۰ تا زمان حاضر، با تأکید بر شرایط مشخص مبارزاتی در اولین دهه، مبارزهٔ سندیکایی در سال‌های پس از کودتای ۲۸ مردادماه سال ۱۳۳۲ و معضلات کار سندیکایی مؤثر و اصولی در شرایط حکومت استبدادی و سرکوبگری ساواک و ارگان‌های فشار، شرکت مؤثر و تعیین‌کننده کارگران و فعالان سندیکایی در روند انقلاب و پیروزی آن، فعالیت‌های سندیکایی تا مقطع زمانی بسته شدن سندیکای کارگران فلزکارمکانیک در سال ۱۳۶۲ و دستگیری فعالان و رهبر سندیکا، دورهٔ ۲۰ سالهٔ نبودِ شرایط برای حضور علنی سندیکا در عرصهٔ فعالیت قانونی تا سال ۱۳۸۳، و اعلام شروع دوبارهٔ کار سندیکا در سال ۱۳۸۴ و ادامه آن در ۱۲ سال اخیر و عرصه‌های عمدهٔ فعالیت آن سخن گفت. او در توضیح شرایط فعالیت این سندیکا، به کارشکنی “خانه کارگر” و تشکل‌های وابسته به ارگان‌های رسمی و تلاش آن‌ها به‌منظور مهار هرگونه فعالیت سندیکایی و کلاً در مسیر ممانعت از متشکل شدن کارگران در سندیکاهای مستقل، اشاره کرد. نمایندهٔ سندیکای کارگران فلزکارمکانیک، با اشاره به اعمال شرایط امنیتی در محیط‌های کارگری، که مانع شکل‌گیری تشکل‌های سندیکایی نیرومند می‌شود، مبارزه هدفمند و مهم سندیکاهای مستقل و ازجمله سندیکای شرکت واحد، سندیکای کارگران هفت‌تپه، کانون صنفی معلمان ایران، سندیکای کارگران ساختمانی، سندیکای کارگران نقاش، اتحادیهٔ کارگران پروژه‌ای و سندیکای کارگران فلزکارمکانیک را موردتوجه قرار داد که در شرایط دشوار موجود به‌کار خود ادامه می‌دهند. نماینده سندیکای کارگران فلزکارمکانیک در آخرین بخش سخنرانی خود در این نشست، نحوهٔ عمل و اقدام “سازمان بین‌المللی کار” در رابطه با مبارزه کارگران در کشور را موردانتقاد قرار داد و تأکید کرد که هیئت شرکت‌کننده از ایران در نزدیک به چهار دههٔ گذشته هیچ‌گاه دربردارندهٔ نماینده واقعی کارگران ایرانی نبوده است. او گفت از نظر تمامی کارگران و سندیکاهای کارگری مستقل ایران، گروهی که به‌صورت دست‌چین‌شده و غیر‌منتخب از نهادهای وابسته به وزارت کار و زیر نظارت مقام‌های مسئول کشور در قالب هیئت شرکت‌کننده از جمهوری‌اسلامی ایران در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار حضور دارند، نماینده کارگران کشور نیستند و به‌هیچ‌روی نمی‌توانند خواست‌ها، نظرات و پیشنهادهای کارگران ایران را نمایندگی کنند و تصویر درست و قابل‌اتکایی از محیط کار در کشورمان در اختیار نمایندگان حاضر قرار دهند. او همچنین کارزار همبستگی سازمان‌های کارگری و تشکل‌های سندیکایی در جهان با کارگران ایران که در شرایط دشواری کار، زندگی و فعالیت می‌کنند را بسیار با اهمیت دانست و خواستار توجه سازمان جهانی کار به محدودیت فعالیت سندیکاهای کارگری و این حقیقت را یادآور شد که دولت جمهوری‌اسلامی ایران اصولاٌ در رابطه با اجرایی کردن مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی‌ای مانند مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ هیچ قدمی برنمی‌دارد. نماینده “کنفدراسیون جهانی اتحادیه کارگری“ در اظهارات خود در رابطه با شرایط دشوار فعالیت سندیکا های کارگری در برخی از کشورهای جهان و از جمله ترکیه و ایران و ضرورت ایجاد مکانیزم های موثر برای حمایت از فعالیت ساختارهای سندیکایی مستقل، ضرورت مداخله موثر و عاجل سازمان جهانی کار در رابطه با دفاع از آزادیهای سندیکایی، ملزم کردن دولت ها به محترم شمردن مقاوله نامه های سازمان جهانی کار و به ویژه مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ در رابطه با آزادی تشكل های كارگری و حمايت از حقوق سنديكايی و پيمان های دسته جمعي سخن گفت.
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۰۲۸، ۵ تیر ماه ۱۳۹۶
