حزب‌های کمونیست و کارگری پایکوبی ضدکمونیستی سازمان داده شده توسط اتحادیهٔ اروپا را محکوم می‌کنند
اتحادیهٔ اروپا روز ۲۳ اوت (۱ شهریور) را »روز یادبود قربانیان رژیم‌های خودکامه« اعلام کرد و به همین مناسبت هم برگزاری مراسمی را تدارک دید. هدف اصلی از اعلام و برگزاری چنین مناسبتی، تحریف تاریخ اروپا (و جهان) و برابر شناساندن نازیسم و فاشیسم با کمونیسم است. کارزار ضدکمونیستی در اروپا در دورهٔ ریاست جمهوری استونی بر اتحادیهٔ اروپا شدّت یافته است و مراسم اخیر هم به پیشنهاد همین ریاست سازمان‌دهی شده بود.
این کارزار در زمانی به راه افتاده است که سرمایه‌داری اروپا و جهان دوره‌ای از بحران‌های عمیق ساختاری را می‌گذراند و کشورها و ملّت‌های اروپایی با دشواری‌های اجتماعی-اقتصادی عمده‌ای دست به گریبانند. یک پیامد عملی این کارزار ضدکمونیستی، تبرئه شدن جنایت‌های فاشیسم و نازیسم (در مقابله با کمونیسم)، و کم‌ارزش گرفتن قهرمانی‌ها و فداکاری‌های مردم شوروی در مقابل نازیسم است که سرانجام به شکست نازیسم هیتلری و رها شدن بخش بزرگی از اروپا از شرّ نازیسم بود. کارزار ضدکمونیستی اتحادیهٔ اروپا نه‌فقط کمونیست‌ها را، بلکه در نهایت هر جنبش ترقی‌خواه و دموکراتی را هدف قرار می‌دهد. مقابله با این سیاه‌نمایی وظیفهٔ همهٔ کمونیست‌ها و نیروهای دموکرات و ترقی‌خواه است.
به همین مناسبت، نزدیک به ۷۰ حزب کمونیست عضو نشست بین‌المللی حزب‌های کمونیست و کارگری، از جمله حزب ما، و ده‌ها سازمان چپ و کمونیستی دیگر در سراسر دنیا، بیانیه‌ای را امضا و منتشر کرده‌اند که ترجمهٔ آن را در اینجا می‌خوانید.
*****
حزب‌های کمونیست و کارگری پایکوبی ضدکمونیستی سازمان داده شده در دورهٔ ریاست استونی بر اتحادیهٔ اروپا را محکوم می‌کنند. این رخداد ضدکمونیستی در چارچوب به‌اصطلاح «روز یادبود قربانیان رژیم‌های خودکامه» در اروپا به راه افتاده است که اتحادیهٔ اروپا در سال‌های اخیر تلاش داشته است روز ۲۳ اوت (۱ شهریور) را برای چنین مناسبتی تعیین کند. هدف از اعلام و برگزاری این همایش ضدکمونیستی، سیاه‌نمایی و دروغ‌بافی دربارهٔ سوسیالیسم و دستاوردهای بی‌سابقهٔ آن برای کارگران، تحریف تاریخ، و به شیوه‌ای غیرتاریخی و مردود، برابر دانستن کمونیسم با غول فاشیسم و جنایت‌های آن است. همانندسازی فریبکارانهٔ کمونیسم با فاشیسم معنای دیگری ندارد جز تبرئه کردن فاشیسم و زهدانی که آن را در وجود می‌آورد و تغذیه می‌کند؛ یعنی نظام استثمارگر سرمایه‌داری. به همین دلیل است که کمونیست‌ها مورد اذیت و آزار و پیگرد قرار می‌گیرند و محکوم می‌شوند و فعالیت حزب‌های کمونیست در شماری از کشورهای عضو اتحادیهٔ اروپا ممنوع اعلام می‌شود، ولی در عین حال، همدستان نازی و فرزندان سیاسی آنها مورد لطف قرار می‌گیرند و حقوق بازنشستگی دریافت می‌کنند.
کارگران و مردم اکنون به این نتیجه می‌رسند که اوج‌گیری کارزار ضدکمونیسم نشانهٔ شدّت یافتن اقدام‌های ضدمردمی، محدود کردن حقوق کارگران و مردم، و به راه انداختن جنگ‌های امپریالیستی است.
امّا نور حقیقت این تاریکی‌ها را از میان خواهد برد. صد سال پس از پیروزی انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر، برتری نظام سوسیالیستی را با خروارها گل و لای و دروغ نیز نمی‌توان پنهان کرد. ملّت‌ها در طی مبارزه‌شان راه رسیدن به جامعه‌ای را پیدا خواهند کرد که در آن ثروت به آنهایی تعلق دارد که آن را تولید می‌کنند. این راه به سوسیالیسم-کمونیسم می‌رسد.
نام برخی از امضاکنندگان: حزب دموکراسی و سوسیالیسم الجزایر (PADS)، حزب کمونیست استرالیا، حزب کمونیست بنگلادش، حزب کمونیست برزیل، حزب کمونیست بریتانیا، حزب کمونیست کلمبیا، حزب مترقی زحمتکشان قبرس (آکل)، حزب کمونیست بوهم و موراوی، حزب کمونیست در دانمارک، حزب کمونیست استونی، حزب کمونیست فنلاند، حزب کمونیست آلمان، حزب کمونیست یونان، حزب کارگران مجارستان، حزب کمونیست هند، حزب کمونیست هند (مارکسیست)، حزب تودهٔ ایران، حزب کمونیست ایرلند، حزب کمونیست اسرائیل، حزب کمونیست لبنان، حزب کمونیست مکزیک، حزب کمونیست پاکستان، حزب مردم فلسطین، حزب کمونیست فدراسیون روسیه، حزب کمونیست آفریقای جنوبی، حزب کمونیست خلق‌های اسپانیا، حزب کمونیست سوئد، حزب کمونیست سوریه، حزب کمونیست ترکیه، حزب کمونیست اوکراین، حزب کمونیست آمریکا، حزب کمونیست ونزوئلا.
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۰۳۳، ۱۳ شهریور ماه ۱۳۹۶
