از تجربهٔ مبارزات زحمتکشان دیگر کشورها: مبارزهٔ پرستاران و کارکنان بیمارستان در آلمان
مبارزه پرستاران و دیگر زحمتکشانِ بخش بهداشت و درمان کشور در سال‌های اخیر در صدر خبرها قرار داشته است. اجرا نشدن قانون عادلانه تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، پرداخت نکردن کارانه به پرستاران، خصوصی‌سازی مراکز درمانی و بیمارستان‌ها، به پایمال شدن امنیت شغلی پرستاران و کادر درمانی منجر گردیده است. اخراج‌ها زیر عنوان تعدیل نیروی انسانی، اجرای طرح سلامت با زیر پا گذاشتن حقوق پرستاران زحمتکش کشور، رواج قراردادهای موقت همراه با افزایش ساعت کار با مزد ناچیز، مسبب اعتراض‌های پرستاران و کارکنان بخش بهداشت و درمان کشور بوده و هست.
این مبارزه بخشی از جنبش اعتراضی زحمتکشان میهن ما محسوب شده و درعین‌حال نگرانی رژیم ولایت فقیه را برانگیخته است. به‌منظور آشناییِ مبارزان جنبش سندیکایی و فعالان حقوق پرستاران با تجربیات دیگر کشورها، مطلب زیر از نظر آنان می‌گذرد.
بدون مبارزه نمی‌توان به چیزی دست یافت
تعدیل [اخراج] در این چند سال اخیر سبب کمبود نیرو شده است. کارکنان شاغل- در تمامی بیمارستان‌های آلمان- از یک‌طرف برای استخدام کارکنان بیشتر در راستای ارائه خدمات بهتر به مراجعه‌کنندگان و بیماران و از طرف دیگر برای کاستن از فشار کاری بر پرستاران و کادر درمانی مبارزه‌یی را آغاز کرده‌اند و به این مبارزه ادامه می‌دهند. درمانگاه‌های زیر پوشش دانشگاه‌های شهرهای “گیسن” و “ماربورگ” به پذیرش بخشی از این خواست‌ها مجبور شده‌اند و مدیریت این درمانگاه‌ها پس از مذاکراتی، حاضر شده‌اند ۱۰۴ کارمند جدید را استخدام کنند. به‌منظور کشاندن مسئولان و مدیران این درمانگاه‌ها به پای میز مذاکرات، پرستاران و کادر درمانی یک روز در مهرماه و دو روز در آبان‌ماه سال جاری دست به اعتصاب زدند.
در مصاحبه‌یی که “فابیان رم”، دبیر سندیکای کارکنان بخش خدمات، با روزنامهٔ “عصر ما”، نشریهٔ حزب کمونیست آلمان (د ک پ)، انجام داده است، می‌گوید: “هرچند که در واقعیت امر به ۸۰۰ نفر نیرو نیاز است، ولی ما با این تفاهم توانستیم از تأثیرات نامطلوب در ارائه خدمات بهتر به مراجعه‌کنندگان و بیماران به‌علت کمبود نیرو، اندکی بکاهیم. کمبود نیرو در تمامی درمانگاه‌ها جان بیماران را به‌مخاطره می‌اندازد و کاملاً واضح و آشکار است که در صورت سرمایه‌گذاری به‌منظور استخدام نیرو و فراهم کردن امکان‌های بهداشتی لازم و ضرور، می‌توان از انتقال و سرایت انواع باکتری‌ها و بیماری‌ها جلوگیری کرد. کمبود نیرو و فشار کاری زیاد بر کارکنان شاغل، سلامتی آنان را نیز به خطر انداخته است.”
کارزارهای گوناگون در بیمارستان‌های سراسر آلمان برای استخدام بیشتر به مبارزه‌یی همگانی تبدیل شده است. در اواسط آبان‌ماه ۱۳۹۶، کارکنان بیمارستان عمومی دانشگاه شهر “دوسلدورف” برپایی یک اعتصاب را برنامه‌ریزی کرده بودند که با مخالفت و تهدید مدیریت بیمارستان روبرو شد. مدیریت این بیمارستان تهدید کرده بود که اعتصاب‌کنندگان را به دادگاه خواهد کشاند. علاوه‌براین، در درمانگاه “هلیوس آمپر” ایالت “بایرن” نیز اعضای سندیکای کارکنان بخش خدمات [اف.ار. دی] به‌منظور افزایش جذب نیرو تصمیم گرفتند دست به اعتصاب بزنند.
در دیگر درمانگاه‌ها نیز نمایندگان کارکنان اقدام به مذاکره با مدیریت کرده‌اند. در بسیاری از بخش‌های بیمارستان‌ها یا درمانگاه‌ها، پرستاران اعلام کردند که دیگر در زمان استراحت و یا تعطیلات‌شان، وقتی‌که رئیس بخش نیاز به نیرو دارد و با آنان تماس می‌گیرد و به کار فرا می‌خواندشان، حاضر نیستند بر سر کار حاضر شوند. در نظرسنجی‌ای که از پرستاران در سال گذشته از طریق اینترنت انجام شده است نشان می‌دهد که با ۶۰ درصد پرستاران، یک تا دو بار در ماه و با ۳۷ درصد به‌دفعات در تعطیلات و زمان استراحت‌شان تماس گرفته شده است که به سر کار بیایند و جای خالی نیروی غایب را پر کنند.
فابیان رم می‌گوید: “مبارزه برای افزایش نیروی کار در یکی از قدیمی‌ترین بیمارستان‌های شهر برلین [چریتی] نشان داده که بدون مبارزه نمی‌توان به چیزی دست یافت. کارکنان این بیمارستان در واقع از سال ۲۰۱۲ برای بهتر کردن قراردادهای کاری مبارزه را آغاز کردند و مشخص کردند که در هر بخش حداقل چند پرستار و کمک‌پرستار باید کار کنند. پس از چندین بار اعتصاب بالأخره قرارداد کاری جدید میان کارکنان بیمارستان و مدیریت به‌امضا رسید، ولی مدیریت از اجرای آن سرپیچی می‌کرد. پس از اجرا نشدن قرارداد جدید از سوی مدیریت، پرستاران بیمارستان “چریتی” مجدداً در مهرماه ۱۳۹۵ به‌مدت یک هفته دست به‌اعتصاب زدند و پس از این اعتصاب موفق، قراردادی جدید که پشتوانهٔ اجرایی داشته باشد به‌تصویب رسید. همچنین، تجربهٔ مبارزه در شهرهای “گیسن” و “ماربورگ” برای سندیکای بخش خدمات این دستاورد مهم را داشت که اگر مدیریت یک بیمارستان و یا یک نهاد اقتصادی اجرای تفاهم‌نامه‌ها را رعایت نکند، سندیکا می‌تواند قرارداد کاری را کوتاه‌مدت فسخ و برپایی اعتصابی جدید را اعلام کند. فابیان رم در تائید مبارزه موفقیت‌آمیز پرستاران می‌گوید: “در بیمارستان چریتی به پرستاران چیزی هدیه داده نشد و در جاهای دیگر هم به زحمتکشان چیزی هدیه نخواهند کرد.” “گروه هلیوس”۱ مخالف قراردادهای کاری جدید است و به‌دلیل قرارداد کاری جدید [استخدام بیشتر] که در یکی از بیمارستان‌هایی که مالک آن است تنظیم شده، طرح دعوی کرده است. در تابستان ۲۰۱۷ دادگاه کار شهر بندری “کیل”، نظرِ قاضی مسائل کاروکارگری دربارهٔ اعتصاب کارکنان بیمارستان چریتی را تائید کرد، که عبارت بود از: “آزادی کارفرمایان تا جایی محترم است که به سلامتی کارگران و کارکنان یک بخش آسیبی وارد نشود.”
به‌نظر “پاتریک کوبله”، دبیر حزب کمونیست آلمان،”مبارزه برای استخدام بیشتر در بیمارستان‌ها نشان دهندهٔ آن است که رسیدن به حتی اندکی آزادی، آزادی‌ای که طبقه کارگر از بانک‌ها و یا کنسرن‌ها به‌دست می‌آورد، زندگی ما را کمی امن‌تر می‌کند.” بیشتر از یک‌سوم بیمارستان‌ها در آلمان سودآور و به شرکت‌های خصوصی متعلق است و یک‌سوم دیگر به مؤسسه‌های خیریه! مانند کلیسا و شرکت‌های وابسته به آنان تعلق دارد. فقط حدود ۲۹ درصد از بیمارستان‌ها به دولت و شرکت‌های وابسته به دولت متعلق است که از دولت سفارش می‌گیرند.
درمانگاه‌های خصوصی- که بزرگ‌ترین‌شان “هلیوس” و “اسکلپوس” است- برای به‌دست آوردن بازار بیشتر تلاش می‌کنند.
چند سال پیش این دو شرکت بزرگ خرید و تصاحب درمانگاه‌های “رون” را- که به شهرهای گیسن- ماربورگ متعلق است- پیشنهاد داده بودند. این کنسرن‌ها مشاوران‌شان را به بیمارستان‌ها اعزام کردند تا با پند و اندرز زمینهٔ اخراج پرستاران و کادر درمانی را فراهم آورند. مشاوران این شرکت‌ها، درحالی‌که که سود شرکت‌های یادشده رو به افزایش است، در تلاش‌اند تا مدیریت بیمارستان‌های دولتی را متقاعد به خصوصی‌سازی و اخراج نیروی کار کنند. از زمانی که ایالت “هسن” [مرکز آن شهر ویسبادن و فرانکفورت از شهرهای بزرگ آن است] درمانگاه‌های شهرهای گیسن و ماربورگ را در سال ۲۰۰۶ به کنسرن “رون” فروخت و واگذار کرد، این کنسرن شروع به اخراج کارگران و کارکنان آن کرد.
بزرگ‌ترین موفقیت این سال‌های اعتراض زحمتکشان ممانعت از اخراج‌ها بود. زحمتکشان در روند مبارزه دریافتند که امکان بهبود یافتن و یا بهتر شدن شرایط کاری وجود دارد و حالا این اعضای سندیکای خدمات [اف.ار. دی] هستند که باید تصمیم بگیرند به این قراردادهای جدید رأی آری دهند یا رأی نه. آن‌ها با این نوع قراردادها موافق‌اند و می‌گویند با این قراردادها شرایط کاری بهتر خواهد شد، ولی این به‌تنهایی کافی نیست، باید برای آموزش پرستاران و کادر درمانی جدید هم اهمیت ویژه‌ای قائل شد تا از این طریق نیز سلامتی مراجعه‌کنندگان و بیماران بیشتر تأمین شود.
بخشی از اعضای سندیکای خدمات هم مایل‌اند تا به‌تصویب رساندن قطعی این قراردادها برای تمامی کارکنان بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها، دست به‌اعتصاب زنند. [برگرفته از: سایت حزب کمونیست آلمان (د ک پ)- ۱۷ آذرماه ۱۳۹۶].
https://www.unsere-zeit.de/de/4949/wirtschaft_soziales/7185/Neues-aus-dem-H%C3%A4userkampf.htm
———————————————-
۱. “گروه هلیوس”، یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های خصوصی ارائه دهندهٔ خدمات درمانی و مراقبت‌های پزشکی در اروپاست. این گروه در سال ۲۰۱۴، ۱۱۰ کلینیک ازجمله ۷ بیمارستان در شهرهایی مانند برلین، ووپرتال، دویسبورگ، و جز این‌ها، در مالکیت داشته است. به‌علاوه، این شرکت ۴۷ مرکز مراقبت پزشکی و ۵ مرکز توان‌بخشی را در مالکیت دارد. شرکت “گروه هلیوس” در زمینهٔ نقض حقوق پرستاران و کادر درمانی و ممانعت از افزایش دستمزدها کارنامه‌یی سیاه دارد.
به نقل از ضمیمۀ کارگری نامۀ مردم – شمارۀ ۲، ۱۸ دی ماه ۱۳۹۶
