مبارزه برای تضمینِ برگزاری انتخابات سال ۲۰۱۸
[گفت‌وگوی «برایان مایر» با «مانوئلا داویلا»، نامزد حزب کمونیست برزیل برای ریاست جمهوری]
حزب کمونیست برزیل در پی انشعاب گروهی از مبارزان از حزبی به همین نام در سال ۱۹۶۲ تأسیس شد. در دورهٔ دیکتاتوری نظامی حاکم بر برزیل که این حزب غیرقانونی اعلام شده بود و کمونیست‌ها دستگیر، شکنجه و اعدام می‌شدند، ۸۰ نفر از اعضای این حزب به منطقهٔ دورافتادهٔ “آراگویا”ی آمازون رفتند و آغازگر جنگ چریکی‌ای ضد فاشیستی شدند که هفت سال ادامه یافت، خبرهای این جنگ را رسانه‌های برزیل کاملاً سانسور می‌کردند. به‌منظور سرکوب این پیکار، حکومت به پنج هزار سرباز نیاز داشت.
هنگامی‌که دیکتاتوری نظامی پایان یافت، روند باز شدن فضای سیاسی در کشور به آغاز فعالیت علنی حزب منجر شد. این حزب در مقام حزبی مارکسیست لنینیست که از اصلاحات ساختاری‌ای رادیکال حمایت می‌کند بازسازی شد. از آن زمان تا کنون، این حزب همچون یکی از بزرگ‌ترین حزب‌های سیاسی چپ برزیل موقعیت خود را در کشور حفظ کرده است. درکشوری که یکی از بدترین آمار تساوی جنسیتی را در بین مقام‌های انتخابی در دولت و ارگان‌های قدرت دارد، این حزب در دستیابی به تساوی جنسیتی تا حد زیادی موفق بوده است. “حزب کمونیست برزیل” به‌همراه حزب “سوسیالیسم و آزادی” (PSOL)، بخشی از ائتلاف حاکم در درون کنگره در دوران دولت‌های ترقی‌خواه “لولا دو سیلوا” و “دیلما روسف” را تشکیل می‌دادند و تقریباً در همهٔ امور با “حزب کارگران” (PT) هم‌رأی بودند. این حزب درحال‌حاضر ۱۲ نماینده مرد و زن در کنگره، یک سناتور و ۸۰ شهردار دارد و ایالت ماروهایو را اداره می‌کند. فرماندار این ایالت، فلاویو دینو، پرداخت بالاترین سطح حقوق به معلمان در کشور را تصویب کرد و دستور داد نام مقام‌های دیکتاتوری نظامی پیشین از روی خیابان‌های شهر، مدرسه‌ها و بناهای تاریخی برداشته شود. مانوئلا داویلا، ۳۶ ساله، نامزد حزب کمونیست برزیل برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۸ و نخستین نامزد کمونیست در انتخابات ریاست جمهوری در برزیل از سال ۱۹۴۵ به این سو است. او که روزنامه‌نگار است با فعالیت و ترقی در اتحادیهٔ ملی دانشجویان برزیل، توانست در مقام جوان‌ترین عضو شورای شهر در تاریخ منطقهٔ پورتو آلگره، در سال ۲۰۰۴، وارد زندگی سیاسی خود بشود. او در منطقهٔ پورتو آلگره قانونی تهیه و اجرا کرد که بر مبنای آن دانش‌آموزان و دانشجویان با پرداخت نیمی از بهای بلیت ورودی مرکزهای فرهنگی و ورزشی، توانستند از این مرکزها استفاده کنند. او در سال ۲۰۰۷، از ایالت خود- “ریو گرانده دو سول”- با بیشترین تعداد آرا به‌نمایندگی در کنگره انتخاب شد. او در سال ۲۰۱۱، منشور جوانان را تهیه کرد و به‌تصویب کنگره رسانید، منشوری که، حقوق نوجوانان و مسئولیت‌های دولت نسبت به آنان را تعریف کرده است، اما به‌دلیل دفاع از حقوق همجنسگرایان، موردانتقاد روحانیون متعصب آن زمان قرار گرفت.
متن مصاحبه برایان مور در زیر آمده است
*
برایان مایر: شما نخستین نامزد کمونیست برای ریاست جمهوری برزیل پس از “ایدو فیوزا”- نامزد ریاست‌جمهوری از حزب کمونیست پیشین در ۱۹۴۵- هستید. مفهوم کمونیسم در برزیل چه تغییری نسبت به آن روزها کرده است؟ آیا شما هنوز با فیوزا مرامی مشترک دارید؟
مانوئلا داویلا: یعنی در ۷۰ سال گذشته؟ اوه، ما مطمئناً تغییرهایی چشمگیر در جنبش بین‌المللی کمونیستی در این دوره شاهد بوده‌‌ایم و حزب ما نیز جدا از آن نیست. من فکر می‌کنم بزرگ‌ترین چالش‌های تاریخ جنبش کمونیستی از سال ۱۹۴۵ به وقوع پیوسته‌اند. از یک سو ما وارث ایجاد و برپایی جنبش‌های کمونیستی‌ای بین‌المللی و برزیلی هستیم، از سوی دیگر، تغییرهایی عمیق صورت گرفته‌اند. مهم‌ترین تفاوت این است که امروز ما از تجربه‌های خودمان استفاده می‌کنیم تا نوعی سوسیالیسم برزیلی بسازیم که منطبق بر هیچ مدلی نیست.
برایان مایر: موضع‌گیری حزب در مورد سرمایه‌داری چیست؟
مانوئلا داویلا: ما حزبی سیاسی هستیم که معتقد است سرمایه‌داری، نابرابری به‌وجود می‌آوَرَد و توانایی ایجاد زندگی‌ای بهتر را به مردم نمی‌دهد.
برایان مایر: به‌نظر شما، چه بخشی از عملکردهای دولت‌های لولا و دیلما از حزب کارگران (PT) مثبت و مترقی بودند و آنان در کجا اشتباه کردند؟ برنامهٔ دولت شما با دولت لولا چه تفاوتی دارد؟
مانوئلا داویلا: دولت‌های حزب کارگران (PT) دستاوردهای مثبت بسیاری داشتند. این دولت‌‌ها کشور را عمیقاً متحول کردند، میلیون‌ها نفر را از فقر شدید بیرون کشیدند و برای نخستین بار عهده‌دار سیاست خارجی‌ای مستقل شدند. اما این دولت‌‌ها اصلاحاتی مهم که متضمن تغییرو‌تحولی ساختاری در دولت برزیل می‌باید باشند، نتوانستند به‌انجام رسانند. اصلاحات سیاسی تصویب نشد، قوانین رسانه‌ای اصلاح نشدند، اصلاحات مدنی یا اصلاحات مالیاتی انجام نشدند. بنابراین، ما موفق نشدیم اصلاحات اصلی و عمدهٔ موردنظرمان را اجرا کنیم.
برایان مایر: حزب کمونیست برزیل (CdoBP) دومین حزب بزرگ سیاسی چپ واقعی در برزیل است و برخلاف حزب سوسیالیسم و آزادی (PSOL)، از پشتیبانی کامل جنبش ملی و اجتماعی کنفدراسیون “کونام” (CONAM) و فدراسیون کارگری برزیل (CTB) برخوردار است. این دو، در مجموع حدود ۱ میلیون عضو دارند که مطمئناً در انتخابات سال آینده به‌نفع شما مبارزه خواهند کرد. اما این دو سازمان، موقعیت و نیروی سابق خود را ندارند. چگونه می‌توانید از این فرصت تاریخی برای معرفی نخستین نامزد حزب‌تان- حزب کمونیست برزیل (CdoBP)- و مستحکم کردن پایگاه حزبی‌تان استفاده کنید؟
مانوئلا داویلا: ما از طریق یک پروژهٔ توسعه ملی، پایگاه اجتماعی حزبی‌مان و مبارزهٔ مردم برزیل را احیا خواهیم کرد و به‌حرکت درخواهیم آورد. ما فکر می‌کنیم که با مقابله با محافظه‌کاران افراطیِ کودتاچی و توطئه‌گر که نفی‌کنندهٔ حقوق بنیادی مردم‌اند، می‌توانیم حمایت و اشتیاق مردم را به‌نفع برنامه‌های اجتماعی- اقتصادی‌مان تضمین کنیم.
برایان مایر: پس از کودتای سال گذشته تا کنون، اعتصاب‌های عمومی‌ای عظیم و اعتراض‌های خیابانی ادامه داشته‌اند، ولی دولت همچنان به حذف کلیه حقوق اساسی مردم مشغول بوده است (به‌عنوان مثال: قانون ۴۶۵.۱۷.۱۳ که در ماه اکتبر به‌تصویب رسید، موجب شد که محاکمهٔ کلان‌زمین‌دارانی که زمین‌های اهالی بومی را به‌سرقت می‌برند، دشوارتر شود). هم‌اکنون بسیاری از مردم می‌گویند که دولت کودتا سعی دارد انتخابات سال آینده ریاست جمهوری را لغو کند. نیروهای چپ چگونه می‌توانند سازمان‌دهی و بسیج شوند تا با یا بدون استفاده از انتخابات، این رانت‌خواران را از اریکهٔ قدرت دولتی پائین بیاورند؟
مانوئلا داویلا: مهم‌ترین مبارزهٔ ما درحال‌حاضر برای این است که اطمینان حاصل کنیم انتخابات سال ۲۰۱۸ در واقعیت امر برگزار می‌شود. استراتژی ما بر اساس مقاومت و دیدگاه ما قرار دارد. ما باید در برابر حمله‌های هرروزه به حقوق مردم، مانند حمله به حقوق کار و اصلاحات [در قوانین] بازنشستگی، ایستادگی کنیم. هم‌زمان با این مقاومت، ما باید با سازمان‌دهی، اطمینان حاصل کنیم که آیندهٔ برزیل را در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۸ می‌توانیم تأمین کنیم.
به نقل از «نامه مردم» شماره ۱۰۴۴، ۱۶ بهمن ماه ۱۳۹۶
