او با آلاله‌ها در هر بهار بازخواهد گشت
رفیق محمدتقی مخنفی، مبارز پرشور راه سعادت و پیشرفت میهن، مهندس متعهد، معلم مردمی و وفادار به آرمان‌های زحمتکشان در تاریخ ۲۱ بهمن‌ماه ۱۳۹۶، در سن ۶۶ سالگی و پس از عمری مبارزه، تحمل رنج و مشکلات و زخم‌های مانده از سیاهچال‌های رژیم، از میان ما رخت بربست. رفیق محمدتقی مخنفی، در چهارم اسفندماه ۱۳۳۰، در محلهٔ “سیدآباد” اردبیل، در خانواده‌ای پرجمعیت چشم به جهان گشود. او در تمام دوران تحصیل از شاگردان ممتاز به‌شمار می‌آمد. پس از پایان دوران دبیرستان، بلافاصله در کنکور سراسری قبول و در سال ۱۳۴۹ به دانشگاه صنعتی “آریامهر” سابق و “شریف” کنونی وارد شد.
رفیق مخنفی از همان نوجوانی، ظلم و بی‌عدالتی رژیم ستم‌شاهی را با تمام وجود درک می‌کرد، بنابراین، به‌همراه دوستانش با پخش شب‌نامه‌ها در اردبیل به مبارزه با رژیم مستبد سلطنتی برخاست.
با این پیش‌زمینه فکری بود که رفیق مخنفی وارد محیط دانشگاهی شد. در دوران دانشجویی او با به‌دست آوردن آثار کلاسیک مارکسیستی، با مبانی فکری و نظری حزب تودهٔ ایران آشنا گردید.
در سال ۱۳۵۳ در رشته مهندسی شیمی فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۳۵۶ به حزب تودهٔ ایران پیوست و از آن پس فعالیت پرثمرش را در “سازمان نوید” آغاز کرد. از آن‌جا که رفیق محمدتقی مبارزی پرشور و مسئولیت‌پذیر بود، همگام با دو رفیق دیگر، پخش نشریه “نوید” و دیگر آثار حزب را در اردبیل و تبریز به‌عهده گرفت.
او پس از اتمام تحصیل، در دانشگاه آزاد به‌کار مشغول شد. در جریان انقلاب همراه با دیگر مبارزان و رزمندگان زادگاهش برای سازمان‌دهی توده‌های مردم علیه رژیم ستم‌شاهی فعالانه شرکت می‌کرد.
با آغاز فعالیت علنی حزب توده ایران و پس از پیروزی انقلاب بهمن ۱۳۵۷، رفیق مخنفی فعالیت‌های علنی خود را در سازمان حزبی اردبیل پی گرفت. در این دوران نیز با تمام وجود برای استحکام پایه‌های حزب از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کرد و هرآنچه در توان داشت به‌خدمت می‌گرفت. در اردیبهشت سال ۱۳۶۲ و در یورش دوم گزمگان حاکمیت “ولایت فقیه” به حزب توده ایران، رفیق تقی مخنفی نیز مانند بسیاری از هم‌رزمان خود بازداشت و روانه زندان شد. رفتار رفیق در زندان فوق‌العاده متین بود. او با شکیبایی و اعتمادبه‌نفسی ویژه، آموخته‌ها و اندوخته‌های فکری‌اش را در جهت بالا بردن دانش و نیز تقویت روحیه همبندان و ایجاد وحدت و یگانگی به‌کار می‌گرفت. رفیق تقی در زندان، با تکیه بر تجارب شخصی ونیز استدلال‌های منطقی، مسائل طرح‌شده بین رفقا را توضیح می‌داد.
رفیق نزدیک به سه سال از بهترین دوران زندگی‌اش را در سیاهچال‌های رژیم “ولایی” سپری کرد. پس از آزادی از زندان مجدداً به دانشگاه آزاد بازگشت، اما به‌رغم کمبود استاد در دانشگاه، به‌صورت حق‌التدریس مجبور به‌کار شد، بااین‌همه، دیری نپایید که به‌دلیل اشتهارش به توده‌ای بودن از تدریس منع و برای همیشه از دانشگاه اخراج شد.
رفیق تقی به‌ناچار اردبیل را پس از چند سالی برای کار و نیز فعالیت آرمانی ترک کرد و راهی تهران شد و زندگی تازه‌اش را در محیط کارگری آغاز کرد. ابتدا در کارخانه لاستیک سازی “ایران یاس” و پس از آن در شرکت “سوپا” (شرکت ساخت وسایل پزشکی ایران) در مقام مدیر تولید مشغول به‌کار شد.
رفیق تقی از پنج سال پیش بر اثر سکته مغزی بستری گردید و سرانجام در تاریخ ۲۱ بهمن‌ماه ۱۳۹۶ در کرج برای همیشه با یاران خویش وداع کرد. پیکر رفیق گرامی ما مهندس محمدتقی مخنفی ساعت ۳ روز دوشنبه ۲۳ بهمن‌ماه ۱۳۹۶ از محله یعقوبیه در زادگاهش، همراه با مشایعت انبوه مردم و با فریادهای “معلم عزیزم به شهر خود خوش‌آمدی”، به سوی آرامگاه ابدی‌اش هدایت شد.
رفیق مهندس محمدتقی مخنفی تا آخرین روز حیات به اندیشه و آرمان‌های حزب خود وفادار و بر پیمان خود با توده‌ها و عشق سوزان به زحمتکشان استوار ماند. حزب تودهٔ ایران فقدان این رفیق را به خانواده و بازماندگانش و به همهٔ اعضا و هواداران حزب، به دوستان و آشنایان، تسلیت می‌گوید و برای آنان شکیبایی آرزو می‌کند.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
به نقل از «نامه مردم» شماره ۱۰۴۶، ۱۴ اسفند ماه ۱۳۹۶
