برگزاریِ روز جهانیِ زن، در لندن
روز جهانی زن، روز همبستگی با مبارزات زنان جهان، امسال برای دوازدهمین سال متوالی در لندن طی مراسمی زیبا و متنوع با شرکت نمایندگان سازمان‌های مترقی و پیکارگر زنان از کشورهای مختلف جهان جشن گرفته شد. سازمان حزب تودهٔ ایران در بریتانیا از سازمان‌دهندگان اصلی این جشن بود که با شرکت نمایندگان “مجمع ملی زنان بریتانیا”، “تشکیلات دموکراتیک زنان ایران”، “زنان ترقی‌خواه قبرس”، “اتحادیهٔ [لیگِ] زنان عراق”، “جنبش زنان یونان”، “جنبش زنان دموکرات سودان”، “سازمان زنان ترقی‌خواه بنگلادش در بریتانیا”، و “زنان دموکرات و آزادی‌خواه افغانستان” برگزار شد.
باتوجه به استقبال گسترده از این جشن در سال‌های اخیر- به دلیل بین‌المللی بودن طیف شرکت‌کنندگان و حاضران- امسال سازمان‌دهندگان آن سالن اجتماعات زیبایی در غرب لندن را برای میزبانی این مراسم در اختیار گرفته بودند. برنامه‌های جشن با همکاری نزدیک رفقای زن حزب تودهٔ ایران و حزب کمونیست بریتانیا و با حمایت “کمیتهٔ هماهنگی حزب‌های کمونیست در بریتانیا” سازمان‌دهی شده بود.
مراسم با سخنان رفیق دکتر “لیز پین”، صدر و مسئولِ کمیسیون زنان حزب کمونیست بریتانیا، آغاز شد. او ضمن خوش‌آمدگویی، فلسفهٔ سازمان‌دهی جشن روز جهانی زن در لندن را توضیح داد، جشنی که در سال‌های اخیر با شرکت نمایندگان زنان مبارز کشورهای مختلف ساکن انگلستان جلوهٔ بسیار یافته است. رفیق با اشاره به اهمیت این مراسم، آن را فرصتی دانست برای تبادل تجربهٔ زنان از کشورهای مختلف، و همفکری در زمینهٔ یافتن راه‌حل‌هایی به منظور پیشبُرد مبارزه با تبعیض و نابرابری‌های جنسیتی در جامعه‌های گوناگون و استحکام همبستگی بین‌المللی. رفیق پین بزرگداشت روز جهانی زن را فرصتی برای ارزیابی دستاوردها و شناسایی چالش‌های واقعی رویارویِ جنبش زنان در جامعه‌های سرمایه‌داری دانست و با اشاره به دستاوردهای جنبش زنان در جهان، هشتم مارس، روز همبستگی رزم‌جویانه زنان جهان را به حاضران تبریک گفت.
سخنران بعدی، رفیق “برنادت کیونی”، عضو هیئت اجرائیهٔ “مجمع ملی زنان بریتانیا” بود که پس از تشکر از فرصتی که این مراسم در اختیار این مجمع گذاشته است، شمه‌یی از مبارزهٔ زنان بریتانیا در رویارویی با سیاست‌های زن‌ستیزانهٔ دولت محافظه‌کار را بیان کرد. او گفت که این دولت در ۱۰ سال اخیر با کاهش دادن بودجه خدمات اجتماعی و اعمال سیاست‌های اقتصادی ریاضتی، شرایط کار و معیشت قشرها و طبقات زحمتکش را به قهقرا برده است. رفیق برنادت گفت که مبارزهٔ نیروهای مترقی و جنبش کارگری و سندیکایی بریتانیا برای پایین کشیدن دولت دست‌راستی حاکم و معرفی جایگزینی مردمی ادامه دارد. رفیق انگلیسی به نقش بارز فعالان زن در رهبری جنبش ضدِ سیاست‌های دولت حاکم- دولتی که بیشترین فشار را بر زندگی و معیشت زنان قشرهای زحمتکش تحمیل کرده است- اشاره کرد.
در بخش بعدی، رفیق پین به “بسل صالح”، عودنواز سوری، که به‌دعوت کمیته هماهنگی حزب‌های کمونیست در بریتانیا برای هنرنمایی در جشن شرکت کرده بود خوش‌آمد گفت و از او برای اجرای چند قطعه از کارهایش دعوت کرد. هنرمند سوری با تک‌نوازی عود و صدای زیبایش حاضران را مسحور غنای موسیقی کشورش کرد. به ابتکار یکی از فعالان اجتماعی، ۱۲۰۰ نفر از کشورهای خاورمیانه این برنامه را به‌طور زنده تماشا می‌کردند. پس از عودنوازی هنرمند سوری، نمایندگان سازمان‌های مختلف دربارهٔ دشواری‌های زنان در مسائل اجتماعی و اقتصادی و سیاسی در کشورهای‌شان و عرصه‌های گوناگون مبارزه در راه صلح، عدالت و برابری، و پیشرفت با حاضران سخن گفتند. نمایندگان زنان دموکرات افغانستان، که امسال برای نخستین بار در این جشن شرکت می‌کردند، و به دنبال آنان نمایندگان زنان ترقی‌خواه از بنگلادش، قبرس، یونان، عراق، و ایران در این بخش از مراسم سخنرانی کردند.
نمایندهٔ “تشکیلات دموکراتیک زنان ایران” در سخنانش ابتدا به تاریخچهٔ بزرگداشت روز زن، هشتم مارس، در جهان و ایران اشاره کرد و گفت که این تشکیلات در برگزاری این سنّت ترقی‌خواهانه در بیش از هفت دهه-یعنی از هنگام پایه‌گذاری آن در سال ۱۹۴۳/۱۳۲۲- مقام پیشاهنگ داشته است. رفیق ایرانی در مورد شرایط دشوار کار و مبارزهٔ زنان در ایران در ۳۹ سال حاکمیت رژیم ولایی، و دربارهٔ عملکرد واپس‌گرایانهٔ این رژیم در زمینهٔ حقوق زنان و قوانین ارتجاعی و زن‌ستیزانه توضیح داد. او گفت: “پس از انقلاب مردمی در ایران در سال ۱۳۵۷ و شکل‌گیری جمهوری‌اسلامی که بر اصل استبداد فردی و مذهبی ولایت فقیه متکی است و سیاست‌های آن عمیقاً ضد مردمی و زن ستیز است، زنان بسیاری از دستاوردهای ده‌ها سال پیکار آزادی‌خواهانه و حق‌طلبانه‌شان را از دست دادند. رژیم ارتجاعی حاکم با تصویب قوانین قرون‌وسطایی، حقوق و جایگاه و شخصیت فردی و اجتماعی زنان را در خانواده و جامعه پایمال و نابود کرد. زنان ایران اکنون در بسیاری موارد شرایطی حتّی به‌مراتب وخیم‌تر از زنان بسیاری از کشورهای عقب‌مانده دارند. قوانین نابرابر تحمیل شده در مورد ازدواج، طلاق، سرپرستی از کودکان (حضانت فرزند)، و ارث، و تحمل محدودیت‌هایی فراوان در زمینهٔ آزادی‌های فردی و اجتماعی، زندگی زنان ایران را هم‌پایهٔ زندگی بردگان کرده است.” رفیق در ادامه به مبارزهٔ چندوجهی زنان ایران در عرصه‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی پرداخت و گفت با وجود سرکوبگری‌های رژیم، زنان ایران توانسته‌اند جنبش مؤثری را سازمان دهند و خواست‌های به‌حق‌‌شان را به شعارهای جنبش عمومی مردم کشور پیوند زنند. او یادآور شد که زنان ایران، جوان و پیر، سنّتی و تحصیل‌کرده، خانه‌دار و کارمند و کارگر، همگی به‌طور بی‌سابقه‌ای در این مبارزهٔ حق‌طلبانه نقش دارند و از پرداخت هزینه در این راه ابایی ندارند. او از ده‌ها کوشندهٔ زن نام برد که در زندان‌ها از سوی شکنجه‌گران اسلام‌گرا اذیت و آزار جسمانی و روحی شده‌اند و می‌شوند. سخنران سپس همبستگی زنان ایران را با همهٔ زندانیان سیاسی، به‌ویژه زنانی که در راه هدف‌های والای‌شان در سیاه‌چال‌های رژیم زیر شکنجه‌های روحی و جسمی قرار دارند، اعلام کرد.
رفیق نمایندهٔ “تشکیلات دموکراتیک زنان ایران” در انتهای سخنرانی خودگفت: “مبارزهٔ زنان مبارزه‌ای فقط برای زنان نیست، بلکه مبارزه‌ای برای همهٔ بشریت در راه دستیابی به زندگی انسانی، آزادی، برابری، و عدالت اجتماعی است، و در این مبارزه حضور همهٔ انسان‌های معتقد به این آرمان‌ها ضروری است. “
بخش نهایی نشست به برنامه‌های فرهنگی اختصاص داشت. سیلویا بالدوچی، هنرمند چپ و ترقی‌خواه ایتالیایی الاصل، پنج اثر خود را در ارتباط با جنبش‌های حق‌طلبانه در آمریکای لاتین و به‌ویژه در شیلی اجرا کرد. او همچنین در سخنانی از تجربهٔ سفرهایش به‌منظور اجرای کنسرت در کشورهای آمریکای لاتین، از دیدارش با زنده‌یاد هوگو چاوز، و اجرای سرودی دوصدایی با او، و از خاطرات کودکی خود با پدرش که عضو حزب کمونیست ایتالیا بوده گفت و در پایان، به یاد “ویکتور خارا”، شاعر، خواننده و گیتاریست کمونیست شیلیایی که در رژیم کودتایی پینوشه کشته شد قطعه‌‌ای اجرا کرد. پس از هنرنمایی سیلویا، رفقای زن بنگلادشی با لباس‌های محلی به تن داشتند با اجرای ترانه‌هایی دسته‌جمعی دربارهٔ جنبش مبارزاتی مردم‌شان اجرا کردند.
مراسم رسمی با هم‌خوانی سرود انترناسیونال به پایان رسید. از شرکت‌کنندگان در این مراسم، با سفرهٔ متنوعی از غذاهای کشورهای ایران، عراق، قبرس، بنگلادش، و انگلستان پذیرایی شد.این جشن به‌یادماندنی با پیمان دوباره به ادامهٔ این سنت زیبا، انسانی و مبارزاتی، در میان شادی حاضران به‌پایان رسید.
به نقل از «نامه مردم» شماره ۱۰۴۷، ۲۸ اسفند ماه ۱۳۹۶
