مسکو میزبان همایش «کاپیتالِ» مارکس
در روزهای جمعه تا یکشنبهٔ گذشته، همایشی در مسکو با موضوع محوری ”کاپیتال مارکس و تأثیر آن بر توسعهٔ جهان “برگزار شد که در آن نمایندگان ۳۷ حزب کمونیست و کارگری و جنبش‌های رهایی‌بخش ملّی از ملیّت‌های گوناگون شرکت داشتند. نمایندگان حزب‌های حاکم یا شریک در قدرت دولتی در چین، کوبا، ویتنام، لائوس، نپال، سوریه، آفریقای جنوبی، نامیبیا، آنگولا، موزامبیک، تانزانیا، ونزوئلا، و نیکاراگوئه از جمله شرکت‌کنندگان در این همایش بودند.
سخنران نشست گشایش این همایش که به مناسبت ۲۰۰مین سالگرد تولد کارل مارکس برگزار می‌شد، گنادی زیوگانوف، رهبر حزب کمونیست فدراسیون روسیه بود که با یاد کردن از مارکس در مقام ”دانشمند و انقلابی بزرگ، بنیادگذار تئوری کمونیستی “نسبت به او ادای احترام کرد. او در بخشی از سخنانش گفت: ”اندیشه‌های مارکس نقشی حقیقتاً حیاتی در تاریخ ملّت‌ها و کشورها داشته است… مارکسیسم طلیعهٔ عصر رهایی جامعهٔ بشری از استثمار بود، و ناگزیری پیروزی سوسیالیسم را نشان داد. “رفیق زیوگانوف تئوری ماتریالیسم دیالکتیک و تاریخی را ”مهم‌ترین دستاورد مارکس و انگلس “خواند زیرا نشان می‌دهد که چرا زمانی که مناسبات تولیدی کهنه و منسوخی مثل استثمار و مالکیت انحصاری سرمایه‌داری مانعی در برابر نیروهای تولیدی جامعه است، تغییر انقلابی رخ می‌دهد. رفیق زیوگانوف در ادامهٔ صحبت‌هایش، نمونه‌هایی از نابرابری عظیم در ثروت و سطح زندگی در سراسر جهان امروز- و نه‌فقط در روسیه- را نام برد و به کارنامهٔ فاجعه‌بار سرمایه‌داری و امپریالیسم در مقوله‌های بحران، فقر، بیگانگی، و جنگ اشاره کرد. او همچنین هشدار داد که دولت رفاه در اروپای غربی صرفاً ”گذشت موقتی “طبقات سرمایه‌داری حاکم بود که از دستاوردها و پیشرفت‌های سوسیالیسم در قرن بیستم ترسیده بودند. سخنان رفیق زیوگانوف با این جمله به پایان رسید و مورد تشویق پُرشور حاضران قرار گرفت که ”دیکتاتوریِ سرمایه را باید برانداخت و آن را با قدرت اکثریت طبقهٔ کارگر جایگزین کرد. “
دوّمین سخنران نشست گشایش این همایش، ژورس آلفروف، برندهٔ جایزهٔ نوبل فیزیک بود. او یکی از چندین دانشمند، اقتصاددان، و روشنفکری بود که در این همایش شرکت کرده بودند. او در سخنانش از برتراند راسل، فیلسوف انگلیسی، یاد کرد که گفته بود در آینده، قرن بیستم را ”عصر اینشتین و لنین “خواهند دانست، که اشاره‌ای بوده است به ترکیب اندیشه‌های علمی و عمل انقلابی. گفتنی است که اینشتین خودش سوسیالیست و از تحسین‌کنندگان مارکس و لنین بود. پروفسور آلفروف، که خود یکی از نمایندگان کمونیست در پارلمان (دوما) روسیه است، در صحبت‌هایش گفت: ”این هر سه نفر نسبت به خطرهای بوروکراسی مفرط که ممکن است بر اثر تمرکز قدرت اقتصادی و سیاسی به وجود آید- همان‌طور که در اتحاد شوروی دیدیم- هشدار داده بودند. “او تأکید کرد که: ”با وجود این، تجربهٔ ما همچنین نشان می‌دهد که فقط جامعهٔ سوسیالیستی- نه سرمایه‌داری- است که بهترین استفاده را از دستاوردهای علمی خواهد کرد. “
به نقل از «نامه مردم» شماره ۱۰۵۱، ۲۴ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷
