ناآرامی در کازرون، وحشت در تهران
سایت زمانه، در ارتباط با اعتراض‌های مردم کازرون، نوشت:”چهارشنبه ۲۶ اردیبهشت اهالی کازرون در میدان شهدای شهر در اعتراض به طرح تقسیم شهرستان کازرون اجتماع کردند. مأموران امنیتی تعدادی از معترضان را بازداشت کرده بودند. گروهی از مردم شامگاه مقابل کلانتری خواهان آزادی بازداشت‌شدگان شده بودند که پلیس به طرف آنها شلیک کرد. کمپین حقوق بشر گزارش داده که در اثر تیراندازی مستقیم پلیس به شهروندان غیرنظامی دست‌کم سه نفر کشته شده‌اند.
تصاویری از مجروحان که غرق در خون‌اند در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.” بهار نیوز، ۲۷ اردیبهشت‌ماه، نوشت: “با وجود اینکه هیچ‌گونه دستگیری در روز گذشته وجود نداشت اما برخی گروه‌ها، مرموزانه با ارائه لیست افرادی ناشناس بر احساسات مردمی افزودند و از مردم خواستند تا در مقابل مرکز اطلاعات پلیس تجمع کنند. برخی افراد ناشناس که صورت خود را پوشانده بودند اما با حضور در جمعیت و آتش زدن لاستیک خودرو و شعارهای سیاسی و ترغیب به حمله به مقر پلیس، تحریک غیرعقلانی جمعیت حاضر را در دستورکار خود داشتند.” ناصر ایمانی که اعتماد آنلاین از او با عنوان “تحلیل‌گر سیاسی اصولگرا” نام می‌برد، در جواب این سؤال که “چرا آستانهٔ تحمل مردم پایین آمده و هرچند وقت یک‌بار شاهد چنین اعتراضاتی هستیم، گفت: ٬این یک نکته روان‌شناختی بسیار مهم است که چرا مردم احساس می‌کنند برای رساندن درخواست و مطالبه خود باید اعتراض کنند تا صحبت‌های آنان به گوش مسئولان برسد. اکنون چنین تصویری در ذهن برخی به‌وجود آمده که اگر می‌خواهند صدایشان شنیده شود باید اعتراض کنند و در غیر این صورت به آنها توجه نمی‌شود.” روزنامه کیهان، ۲۹ اردیبهشت‌ماه، در شرح این اعتراض‌ها، می‌نویسد: “جالب آنکه برخلاف تجمعات قبل که در میادین اصلی شهر برگزار می‌شد، در فراخوان این تجمع از مردم خواسته شد در مقابل مقرّ پلیس حضور یابند و باز هم برخلاف تمام تجمعاتِ قبل که علیرغم حضور چندین هزار نفری مردم، کوچک‌ترین درگیری رخ نمی‌داد، این بار شعارهای رادیکالی سر داده شد که هیچ ربطی به موضوع انتزاع شهرستان نداشت و اعتراضات این تعداد اندک، به‌سرعت روی خشونت به‌خود گرفت؛ تا آنجا که با فاصله کوتاهی از آغاز تجمع، حتی ساختمان اطلاعات امنیت پلیس کازرون به آتش کشیده شد.” روزنامه شهروند، ۲۹ اردیبهشت‌ماه، دربارهٔ علت‌هایی که موجب بروز این اعتراض‌ها شد، نوشت: “هرچند دلیل اصلی اعتراضات مردمی در کازرون به مخالفت آنها با تقسیم این شهرستان بیان می‌شود، اما عده‌ای ریشه این اعتراضات را در چارچوب مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم تعبیر می‌کنند. بهرام پارسایی‌نژاد، نماینده شیراز در مجلس، پیش‌تر در اظهاراتی عامل اصلی این ناآرامی‌ها را اعتراض به تقسیمات کشوری ندانسته و گفته بود: همان اعتراضاتی است که به‌طورکلی در بخش‌های دیگر جامعه هم می‌بینیم و شاهدیم که مردم نسبت به وضع معیشتی و اقتصادی و همچنین اوضاع اشتغال اعتراض دارند و به‌نظر می‌رسد مردم سعی می‌کنند با اتکا به این بهانه‌ها صدای خود را به گوش مسئولان برسانند.” روزنامه قانون، ۲۹ اردیبهشت‌ماه، نوشت: “مردمی که روز چهارشنبه به خیابان‌های کازرون ریختند، همه خواستار پیگیری قانونی مطالبات‌شان بودند اما با واکنش شدید نیروی انتظامی مواجه شدند.” کوروش کرم‌پور حقیقی، نماینده مردم فیروزآباد در مجلس، دراین‌باره می‌گوید: “مسئولان خیال نکنند به‌صورت موقتی با اسلحه و بگیر و ببند مردم را ساکت کرده‌اند، این آتش را نباید زیر خاکستر ببرند و لازم است این آتش خاموش شود.” روزنامهٔ قانون همچنین سخنان مسعود رضایی، نماینده شیراز در مجلس، را آورده که گفت: “در بعضی موارد دیده شده که گفته‌اند این‌ها از اراذل‌واوباش هستند؛ به‌نظر من حتی اگر به فرض چنین چیزی هم باشد، مصلحت اجازه نمی‌دهد که از این کلمات برای خطاب کردن مردم استفاده شود.” خنده‌دارترین تحلیل را روزنامه آرمان، ۲۹ اردیبهشت‌ماه،ارائه کرد و نوشت: “به‌نظر می‌رسد حوادث کازرون پشت پرده‌هایی دارد که محتمل‌ترین آن تضعیف دولت است چراکه اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور در اول اردیبهشت گفته بود: ٬ما نباید اجازه بدهیم مشکلات به چالش‌های سیاسی، اجتماعی و امنیتی تبدیل شود.٬” روزنامه قانون، ۳۰ اردیبهشت‌ماه، سخنان جهانگیری، معاون روحانی، را آورد و نوشت:”او [جهانگیری] یکم اردیبهشت یعنی کمتر از یک ماه پیش با لحنی تند گفته بود که مسئله کازرون ٬باید جمع شود!٬ و اجازه نمی‌دهیم که عده‌ای به‌طور مداوم اعتراض کنند. آقای جهانگیری که به‌تازگی در مورد همه‌چیز با لحنی تند صحبت می‌کند، نمی‌داند که مخاطب بایدها، خودشان، یعنی مسئولان دولتی هستند. دولت در سال‌های اخیر، هیچ اقدامی در راستای پاسخ‌دهی به مطالبهٔ مردم منطقه نکرده است.” در دی‌ماه سال گذشته، به‌مدت ده روز، بیش از ۸۰ شهر ایران شاهد تظاهرات اعتراضی بر ضد حکومت بودند. مقام‌های امنیتی در آن زمان اعلام کردند که موفق شده‌اند اوضاع را کنترل و “نظم” را برقرار کنند. از آن زمان تا کنون، ما به‌دفعات اعتراض‌ها و تجمع‌های اعتراضی‌ای به‌دلایل گوناگون را شاهد بوده‌ایم. مورد اعتراض‌های مردم در کازرون چه از نظر ابعاد و چه از نظر سطح حضور مردم در آن، یک استثناء بود. با اینکه سعی شد این موضوع بی‌اهمیت تلقی شود و آن را به عامل‌های خارجی و گروه‌های خارج از کشور نسبت دهند، اما خشم هزاران نفر از مردم کازرون که به‌دنبال دستگیری معترضان به اوج رسید، آن‌چنان وحشتی در حکومت ایجاد کرد که بلافاصله اعلام کردند طرح تقسیم شهر کازرون منتفی شده است. اعتراض‌های مردم در کازرون به بهانه طرح تقسیم در این منطقه بود، اما همان‌طور که در اظهارات بالا هم به آن اشاره شده است، نشانه‌یی روشن از خشم مردم نسبت به حکومت اسلامی است. باید انتظار چنین وقایعی را در ماه‌های پیشِ رو در مناطق مختلف داشت.
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۰۵۲، ۷ خرداد ماه ۱۳۹۷
