اعلامیه كمیته مركزی حزب توده ایران در سال ۶۷ : كشتار جمعی زندانیان سیاسی، یك فاجعه ملی

هم میهنان گرامی

خبرهای تازه ای كه در بارهُ كشتار جمعی زندانیان سیاسی در سیاهچال های جمهوری اسلامی در سراسر كشور و به ویژه در تهران دریافت كرده ایم، حاكی از به وقوع پیوستن یك فاجعۀ ملی است. این فاجعۀ مصیبت بار ابعاد بسیار وسیع، هولناك و تكان دهنده دارد. حرف بر سر كشتار صدها تن از كادرها و اعضای برجستهُ حزب تودۀ ایران و دیگر سازمان ها و نیروهای انقلابی و ترقی خواه مخالف رژیم است. با یك دنیا دریغ و درد باید گفت كه پس از “خانه تكانی” خونبار رژیم در دخمه های دوزخی خود، خلق ایران و جنبش انقلابی میهن ما، جمعی از آگاه ترین، آزموده ترین و فداكارترین فرزندان خود را از دست داده است.

تبهكاری های اخیر رژیم خودكامۀ خمینی، به ویژه فاقد هرگونه پشتوانۀ قانونی، حقوقی، مدنی، اخلاقی و انسانی و یادآور اقدامات جنون آمیز فاشیست های هیتلری در اردوگاه های مرگ است. انسان هایی توسط رژیم و ارگان های سركوبگرش به جوخه های آتش سپرده شده اند كه گناهی جز عشق به مردم، دشمنی با امپریالیسم و ارتجاع و پیكار در راه آزادی، استقلال، عدالت اجتماعی و صلح نداشته اند. ما می پرسیم آیا پروندهُ متهمان كه به شیوۀ رایج در جمهوری اسلامی از راه به كارگیری وحشیانه ترین شكنجه های جسمی و روانی سرهم بندی شده است، تمام مراحل قانونی خود را طی كرده بود؟ این فرزندان خلق در كجا، به چه جرمی و براساس كدام قانون محاكمه شده اند؟ محكمه در كجا صورت گرفت و بر پایۀ كدام دلائل و مدارك واقعی، “جرم” به اثبات رسید؟ آیا متهمان همانند، نه جوامع متمدن كه قانون بر آن ها فرمانروایی می كند، بلكه حتی كشورهایی كه رژیم های نژادپرست شبیه آفریقای جنوبی بر آن ها حاكم هستند، اجازۀ انتخاب وكیل مدافع داشتند؟ وكیل مدافع آنها چه كسی بوده و نامش چیست و اینك كجاست؟ آیا متهمان اجازهُ حتی دقایقی دفاع از خود را یافته اند؟ متن دفاعیۀ آنها كجاست؟
در بارهُ آن گروه از زندانیان توده ای كه بیش از شش سال پیش به جرم های واهی و غیر قابل اثبات به طور غیر قانونی بازداشت و زندانی شده اند، و حال اعدام گردیده اند، می پرسیم مگر سردمداران و مقامات قضایی رژیم بارها و بارها وعدۀ تشكیل دادگاه علنی را نداده بودند؟ از جمله مگر دادستان كل وقت جمهوری اسلامی، در روز ۲۸ اردیبهشت ۱۳۶۲ اعلام نداشت كه، “در آینده نزدیك محاكمه اعضای …حزب تودۀ (ایران)…صورت خواهد گرفت و ما سعی داریم كلیه ُ محاكمات علنی انجام گیرد”. آن “محاكمات علنی” كلیهُ اعضاء چه شد؟ چرا كسانی كه حتی در دادگاه های دربسته “شرّ” محكوم به زندان های ده سال و پانزده سال و بیست سال شده بودند و رسما در رسانه های گروهی رژیم اعلام شده بود، یكباره به جوخه های اعدام سپرده شدند و علاوه بر اینها چرا اسامی قربانیان و علل دستگیری و دلایل مجرمیت آنان از رسانه های گروهی اعلام نمی شود تا افكار عمومی در جریان قرار گیرد؟
فاجعه آفرینی های اخیر رژیم خونریز و خونخوار خمینی، ریشه در علل و انگیزه های گوناگونی دارد.. پیروزی خلق و از جمله نیروهای انقلابی و دموكراتیك در راه پایان دادن به جنگ كه در پیامد بحران اقتصادی – اجتماعی، شكست های فضاحت بار نظامی و سیاسی – ایدئولوژیك و ناخشنودی گسترده و بی سابقۀ توده های مردم از رژیم، به ناگزیر شدن حاكمیت از پذیرش قطعنامۀ ۵۹۸ و گردن نهادن به آتش بس و نشستن بر سر میز گفتگو انجامید، یكی از علل اصلی كشتار وسیع زندانیان سیاسی است. چرا كه اتخاذ موضع جدید در واقع به معنای پذیرش شكست مفتضحانهُ نقشه های بلندپروازانه و سیاست توسعه جویانه و تجاوزكارانۀ خمینی و پیروان جنگ طلب و سینه چاكش بود. پذیرش قطعنامه برای خمینی، بزرگ ترین شكست و مرگ سیاسی محسوب می شد. به همین دلیل بود كه وی تلخی شكست خود را چون نوشیدن جام زهر توصیف كرد. دقیقا در چنین هنگامه ای، خمینی دستور كشتار جمعی زندانیان سیاسی را صادر كرد تا آتش خشم حیوانی خود را فرو نشاند. حال به یك مفهوم، كشتار زندانیان سیاسی از جمله و به ویژه توده ای های در بند برای خونخواهی از نیروهای صلح خواه و آزادی دوست صورت گرفت. خمینی و یاران شكست خورده اش با این جنایات هولناك می خواهند شادی و امید و روح مبارزه جویی به خاطر ایجاد چشم انداز زندگی صلح آمیز و سعادت بار را از مردم بربایند و تخم هراس و ناامیدی و سوگ را در بین خلق بیافشانند.

هموار كردن راه خونین اجرای “استراتژی نزدیكی به غرب” و تلاش برای جلب پشتیبانی امپریالیست ها و انحصارات فراملی و نیز فراهم آوردن پیش زمینه های “ضرور” برای باصطلاح “آزادی فعالیت احزاب و جمعیت های سیاسی” و “عفو عمومی” از طریق نابودی جسمانی زندانیان سیاسی، تا حد ممكن، از دیگر علل و عوامل اصلی تبهكاری های اخیر رژیم است.

احزاب و سازمان های مترقی و انقلابی! انسان دوستان

كمیتۀ مركزی حزب تودۀ ایران از شما می طلبد بانگ اعتراض خود را علیه این اقدامات تبهكارانۀ رژیم جمهوری اسلامی رساتر سازید و در راه نجات جان دیگر زندانیان سیاسی، مبارزۀ خود را تشدید كنید. ما خواهان اعزام یك هیئت از حقوقدانان و پزشكان بی طرف بین المللی برای بازدید از زندان های ایران و بررسی وضع زندانیان سیاسی به طور كلی و هیئتی برای بررسی ابعاد فاجعۀ کشتار جمعی اخیر به طور مشخص هستیم. از این خواست عادلانه و بر حق ما به هر طریق ممکن پشتیبانی به عمل آورید. با بررسی و افشای همه جانبۀ این جنایت بزرگ حكام جمهوری اسلامی، نزد افكار عمومی مردم ایران و جهان، باید جلوی تكرار چنین فجایعی را نه تنها در ایران، بلكه در هر گوشۀ دیگر زمین گرفت. باید مردم ایران و جهان چهرۀ زشت جنایت پیشگانی را كه دست به چنین اعمال كثیف و خونباری می آلایند بشناسند. باید داغ ننگ و نفرت بر پیشانی سران مرتجع جمهوری اسلامی زده شود.

بازماندگان شهیدان به خون خفتۀ خلق

كمیتۀ مركزی حزب تودۀ ایران و همهُ اعضاء و هواداران حزب ما، خود را در این سوگ بزرگ شریك غم و همدرد شما می دانند. ما در این شرایط دشوار، با الهام از زندگی سراسر رزم و رنج و خاطرهُ پاك این پیكارگران شهید، باردیگر پیمان خود را برای ادامۀ راه پر افتخار آنان و مبارزه در راه آزادی، استقلال، عدالت اجتماعی و صلح تجدید می كنیم.

نیروهای انقلابی و دموكراتیك!

كمیتۀ مركزی حزب تودۀ ایران و “نامۀ مردم”، ارگان مركزی حزب در طی یكسال گذشته بارها و بارها در بارۀ تدارك كشتار جمعی توده ای ها و دیگر مبارزان در بند هشدار دادند و از همۀ آزادیخواهان و احزاب و سازمان های مترقی و آزادی خواه خواستند تا با اقدام متحد و یكپارچۀ خود نگذارند توطئۀ خونینی كه در شرف تكوین بود تحقق یابد. امروز با كمال تاسف باید بگوئیم از جمله عدم دستیابی به زبان مشترك و اتحاد عمل محصول خونینی در برابر ما گذارده است. تفرقه و پراكنده كاری در مبارزه در راه آزادی های دموكراتیك و در مركز آن آزادی زندانیان سیاسی جز به سود حكام واپسگرای جمهوری اسلامی نیست و دست آنها را برای ریختن خون های تازه باز می گذارد. با توجه به این واقعیات، ما بار دیگر همۀ نیروهای انقلابی و مترقی را به اتحاد عمل در مبارزه علیه رژیم جنایتكار جمهوری اسلامی فرا می خوانیم.

رفقا! اعضاء و هواداران و هسته های حزبی!

خون رفقای ما و دیگر عزیزان خلق در راه مقدس پیكار به خاطر سعادت توده ها، بر زمین ریخته است و صدها پدر یا همسر و یافرزند را از كانون خانواده ها ربوده است. اینك، با سوگند دوباره به خون پاك شهیدان، با قلبی سرشار از كینه نسبت به دشمن و عشق بی پایان به خلق، باید درفش مبارزه را بالاتر و بالاتر برد. نباید دشمن از سرمایۀ معنوی عظیمی كه از خلق به یغما برده است احساس آرامش كند. اینك باید خانواده های داغدار با احساس همدردی و همبستگی همه جانبۀ معنوی و مادی ما و زحمتكشان، ایمانشان را به حقانیت راهی كه عزیزانشان رفته اند صد چندان سازند و با استواری غم هایشان را به سرود مقاومت تبدیل كنند.

گرامی باد خاطرۀ پاك همۀ شهیدان خلق!

مرگ بر رژیم خونریز “ولایت فقیه”!

كمیتۀ مركزی حزب تودۀ ایران

۹ آذرماه ۱۳۶۷

 به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۰۵۹،‌ دوشنبه ۱۱ شهریور ماه ۱۳۹۷