برگزاری کنفرانس سراسری کنگرهٔ صلح کانادا در تورنتو
در روزهای ۳ و ۴ آذر / ۲۴ و ۲۵ نوامبر امسال، کنفرانس “کنگرهٔ صلح کانادا” با حضور اعضای وابسته و پیوسته و نمایندگان سازمان‌های محلی آن در سالن همایش اتحادیه فولادسازان کانادا و سالن انجمن کانادایی-یونانی‌ها در شهر تورنتو برگزار شد. در روز اوّل کار کنفرانس، رئیس کنونی “کنگره”، نمایندهٔ شورای صلح آمریکا (نیز به نمایندگی از شورای جهانی صلح)، و چند شخصیت فعال در جنبش ضدامپریالیستی و صلح‌طلبانه در کانادا در زمینه‌های مربوط به مبارزه در راه صلح سخنرانی کردند.
روز دوّم کار کنفرانس به امور تشکیلاتی اختصاص داشت، که از آن جمله بود: ارائهٔ گزارش فعالیت‌ها در دورهٔ جاری، تغییرهای لازم در اساسنامهٔ کنگره، و برگزاری انتخابات به‌منظور برگزیدن رئیس و شورای مرکزی برای دورهٔ جدید.
در آغاز روز اوّل کنفرانس، رئیس کنگرهٔ صلح کانادا ضمن خوشامدگویی به نمایندگانی که از سوی سازمان‌های خود در جلسه حضور داشتند، و همچنین به همهٔ حاضران، به معرفی دیگر سخنرانان آن روز پرداخت و در ادامه، اذیت و آزار و تهدیدِ فعالان برجستهٔ صلح در کانادا را- که تعدادی از آنان در جلسه حضور داشتند- محکوم کرد. او از سیاست‌های خارجی-نظامی دولت فدرالِ لیبرالِ کنونیِ کانادا، به‌خصوص در زمینهٔ افزایش چشمگیر بودجهٔ نظامی کانادا در پی فشارِ ترامپ به کشورهای عضو ناتو، انتقاد کرد، و ضمن اینکه عمل به خواستِ ترامپ را ناشی از وابستگی دولت کانادا به امپریالیسم آمریکا دانست، آن را حرکتی جنگ‌طلبانه ارزیابی کرد و پشتیبانی از همهٔ ملّت‌ها در صحنهٔ بین‌المللی و همچنین بخش‌های گوناگون جامعهٔ کانادا را که از جانب امپریالیسم مورد تجاوز قرار می‌گیرند، خواستار شد. رئیس کنگرهٔ صلح کانادا همچنین خروج کانادا از پیمان ناتو و لغو قرارداد ۱۵ میلیارد دلاریِ فروش تجهیزات نظامی به عربستان سعودی را خواهان شد. او ضمن جنگ‌طلبانه برشمردن سیاست‌های ترامپ، از جمله علیه چین و روسیه، و همچنین حرکت در جهت نظامی کردن فضا و خارج شدن از توافق‌نامهٔ برجام و بازگرداندن تحریم‌ها علیه ایران، و پشتیبانی از دولت متجاوز اسرائیل برضد فلسطینی‌ها، اتحادِ همهٔ سازمان‌ها و نیروهای صلح‌دوست در کانادا را به‌منظور مبارزه با جنگ‌طلبان خواستار شد.
سخنران بعدی، عضو شورای صلح امریکا و همچنین نمایندهٔ شورای جهانی صلح در کنفرانس تورنتو بود. ایشان در مورد کارزار جدید علیه پایگاه‌های نظامیِ آمریکا/ناتو در سراسر جهان و کنفرانسی که اخیراً در این ارتباط در دوبلین (ایرلند) برگزار شده بود توضیح داد و برچیده شدن کلیهٔ پایگاه‌های نظامیِ خارجی، به‌خصوص پایگاه‌های نظامی آمریکا و ناتو را در سراسر جهان خواهان شد. در ادامهٔ این جلسه، فراخوانی از سوی کنگرهٔ صلح کانادا خطاب به همهٔ سازمان‌ها و افرادی که در امر صلح و خلع‌سلاح فعالیت می‌کنند خوانده شد. در این فراخوان، ضمن خطرناک برشمردن شرایط در سطح منطقه‌یی و جهانی به علت سیاست‌های جنگ‌طلبانهٔ امپریالیسم و فعالیت نیروهای جنگ‌طلب، و دشوار شدن وضعیت زیستیِ مردم در سراسر جهان، و نیز ضعف عمومیِ جنبش صلح در سطح جهان، از همهٔ گروه‌ها، سازمان‌ها، و افراد فعال در جنبش صلح کانادا دعوت شده است تا با همکاری وسیع خود، به رشد سیاست‌های صلح‌طلبانه در سطح جهان کمک رسانند.
بخش بعدیِ برنامهٔ کار کنفرانس به اهدای لوح تقدیری به همسر رئیس دوره‌های پیشین کنگرهٔ صلح کانادا اختصاص داشت. دکتر جان هَنلی مورگان (John Hanly Morgan)، روحانیِ وابسته به کلیسای یونیتارین (Unitarian Church)، در آستانهٔ بازنشستگی از خدمات روحانیت در کلیسا، در سال ۱۹۷۲ پیشنهادِ بر عهده گرفتن ریاست کنگرهٔ صلح کانادا را پذیرفت و تا سال ۱۹۸۶ در این مقام به مبارزه بر ضد نیروهای جنگ‌طلب و تجاوزکار ادامه داد. او در ماه خرداد ۹۷/ ژوئن ۲۰۱۸، در ۹۹ سالگی درگذشت. بنا به گفتهٔ همسرش، ایشان نشان لنینیِ صلح را از اتحاد شوروی دریافت کرده بود. همسر جان هنلی مورگان در سخنانی که ایراد کرد، ضمن یادآوری بعضی از خاطرات دوران ریاستِ آقای مورگان بر کنگرهٔ صلح کانادا، دستاوردهای کنگره در راه صلح را نه‌فقط حاصل مبارزات همسر خود، بلکه حاصل مبارزات جمعی همهٔ فعالان صلح دانست.
بعد از اهدای لوح تقدیر، یکی از وکلای بین‌المللیِ فعال در زمینهٔ صلح سخنرانی کرد. او که در جریان حملهٔ ناتو به یوگسلاوی در دههٔ ۱۹۹۰ میلادی، علیه این تجاوز فعالانه پیکار کرده بود، و همچنین در به کیفر رساندن فرماندهان کشتار جمعی کشور آفریقایی روآندا در همان سال‌ها بسیار فعال بوده است، دربارهٔ قوانین بین‌المللی در زمینهٔ تجاوز به دیگر کشورها گفت که این قوانین بسیار یک‌جانبه و در جهت منافع کشورهای امپریالیستی تدوین شده است و نیروهای مترقی فقط در شرایطی بسیار خاص امکان استفادهٔ مناسب از این قوانین را دارند. او مداخله‌های “انسان‌دوستانه” در امور دیگر کشورها را فقط پوششی برای باز گذاشتن دست امپریالیست‌ها در پیشبُرد اهدافشان دانست.
خانم جوان خبرنگاری که مدّت سه سال در سوریه فعالیت گزارشگری و خبررسانی داشته است، سخنران بعدی کنفرانس بود. او دربارهٔ مشاهداتش از اوضاع و احوال و رویدادهای سوریه و فلسطین در سال‌های اخیر صحبت کرد. او نقش خبرگزاری‌های بزرگ و غالب را بسیار مخرّب و پوشش خبری اکثر آنها را دور از واقعیت ارزیابی کرد. به عنوان نمونه‌ای مشخص، او از اخبار مربوط به بمباران‌های شیمیایی در مقطعی مشخص از جنگ در سوریه یاد کرد و گفت که در آن مقطع، هیچ گزارشی از قربانیان و مجروحان سلاح‌های شیمیایی مخابره نشده بود. در ادامهٔ جلسه، یکی از فعالان جنبش صلح در زمینهٔ اوج‌گیری نظامیگری و ارتباط آن با تخریب محیط زیست صحبت کرد. ایشان با ارائهٔ آمار و ارقامی دقیق نشان داد که نظامیگری اثری بسیار مخرّب بر محیط زیست دارد و از این لحاظ در قیاس با اثرهای تخریبی عوامل دیگر، در مرتبهٔ بالاتری قرار دارد.
رهبر سازمان جوانان کمونیست کانادا آخرین سخنران این جلسه بود که او نیز دربارهٔ تأثیر مخرّب نظامیگری و هزینه‌های آن بر زندگی جوانان سخنان مفصّلی ایراد کرد. در پایان برنامهٔ روز اوّل کنفرانس، حاضران در مورد اینکه چگونه می‌توان سیاست خارجی‌ای مبتنی بر صلح و خلع‌سلاح را در کانادا به پیش بُرد، بحث و تبادل‌نظر کردند. روز دوّم کنفرانس، همان‌طور که پیشتر اشاره شد، به امور تشکیلاتی اختصاص داشت، از جمله شنیدن گزارش فعالیت‌های کنگره صلح کانادا در دورهٔ پیش، گزارش مالی و تغییرهای لازم در اساسنامهٔ سازمان، و انتخاب رئیس و شورای مرکزی. کنفرانسِ کنگرهٔ صلح کانادا پس از انتخاب هیئت اجرایی جدید، از آن هیئت خواست که قطعنامه‌هایی را در محکومیت خروج آمریکا از توافق‌نامهٔ برجام و برقراری مجدد تحریم‌ها علیه ایران تنظیم کند.
لازم به ذکر است که “انجمن دوستان حزب تودهٔ ایران در کانادا” از اعضای باسابقهٔ “کنگرهٔ صلح کانادا” است که همراه با دیگر سازمان‌ها و افراد عضو کنگره، از جمله اعضای کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران “کودیر” در مبارزات و کارزارهای این سازمان در راه صلح جهانی نقشی فعال داشته است.
نامۀ مردم، شمارۀ ۱۰۶۷، ۳ دی ماه ۱۳۹۷
