به یاد مبارزی پیگیر و خستگی ناپذیر: فروغ تاجبخش (لطفی) نماد مبارزۀ دلیرانۀ خانواده های قربانیان فاجعه ملی درگذشت
آه مادر! پی گورم مگرد
نقش خون دارد نشان گور من …
هر كجا مشتی گره شد، مشت من
زخمی هر تازیانه، پشت من
هر كجا فریاد آزادی منم
من در این فریادها دم می زنم …
ه.الف. سایه
سایت زمانه در تیتری با عنوان: “فروغ تاجبخش، مادر انوشیروان لطفی، از زندانیان سیاسی اعدام شدهٔ دههٔ ۶۰ در ایران، معروف به مادر لطفی درگذشت”، در گزارشی در ارتباط با درگذشت مادر لطفی نوشت: “فروغ تاجبخش، معروف به مادر لطفی، یکشنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۷ چشم از جهان فروبست. او که فرزندش پیش از انقلاب بهمن ۵۷ و پس از انقلاب در رژیم پهلوی و جمهوری‌اسلامی به زندان و اعدام محکوم شد، یکی از پیگیران محل دفن زندانیان سیاسی اعدام شده سال ۱۳۶۷ بود. مادر لطفی روایت کرده بود که پس از شنیدن خبر اعدام فرزندش (انوشیروان لطفی): ٬راهی خاوران شدم، با دست خاک‌ها را کنار زدم، خاک را شکافتم پیراهن چهارخانه تن پسرم بود دیگر نمی‌خواستم بیشتر از این ببینم.٬” او در سال‌های پس از دهه ۶۰ درحالی‌که حکومت جمهوری‌اسلامی هرگونه مراسم یادمان زندانیان سیاسی اعدام شده را ممنوع کرده بود و همچنان ممنوع کرده است، به‌همراه خانواده دیگر زندانیان سیاسی اعدام شده به خاوران می‌رفت.
سایت “دویچه‌وله” به‌زبان فارسی نیز در همین ارتباط نوشت: “فروغ تاجبخش به‌همراه مادران و خویشاوندان دیگر زندانیان سیاسی اعدام شده در سال ۶۷ هر سال در مراسمی که بر سر گورهای بی‌نام و نشان قربانیان اعدام‌های دسته‌جمعی در گورستان خاوران برگزار می‌شد شرکت می‌کرد. در این گردهمایی‌ها که همواره با یورش مأموران پلیس و نیروهای امنیتی روبرو می‌شد او نیز مانند مادران دیگر قربانیان مورد ضرب‌وشتم مأموران قرار می‌گرفت. با تلاش ٬مادران خاوران٬ و خویشاوندان قربانیان اعدام‌های سال ۶۷ ایران و پشتیبانی سازمان‌های مدافع حقوق بشر این پرونده در سطح ملی و بین‌المللی مطرح شد. فروغ تاجبخش به‌دلیل شخصیت دلیر، برجسته و تأثیرگذارش در میان خانواده قربانیان اعدام‌های سیاسی از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار بود و به‌عنوان مظهر ٬مقاومت و ایستادگی٬ شناخته می‌شد.” حزب تودهٔ ایران اعتقاد دارد مادر لطفی در میان زنان شجاع میهن تنها شخصی نبود که دلیرانه در برابر جنایت‌های حکومت اسلامی تمام‌قد ایستاد، اما بدون شک یکی از معدود نمادهای برجسته مقاومت و افشاگری بر علیه حاکمان فعلی بود. شخصیت‌هایی مانند مادر لطفی میراثی بر جای می‌گذارند که حتا پس از مرگ‌‌شان هم همچنان زنده و تأثیرگذارند. در طول این چهل سال رنج و اندوه هزاران خانوادهٔ زندانیان را شاهد بوده‌ایم که مادر لطفی تنها یکی از آنان بود. در این رهگذر زنان دلیری همچون مادر لطفی با انتخابی آگاهانه و توأم با شجاعتی کم‌نظیر گام در راهی پرسنگلاخ نهاد که بدون شک به‌یاد ماندنی خواهد بود.
نامۀ مردم، شمارۀ ۱۰۷۱، ۲۹ بهمن ماه ۱۳۹۷
