از مبارزۀ زحمتکشان دیگر کشورها
وحدت در صف‌های جنبش سندیکایی، رمز پیروزی است!
چهاردهمین همایش اتحادیهٔ بین‌المللی سندیکاهای کارکنان صنایع حمل‌ونقل، ماهیگیری و ارتباطات- ترکیه، استانبول، ۱ و ۲ مارس ۲۰۱۹ / ۱۰ و ۱۱ اسفندماه ۱۳۹۷
شورای عمومی اتحادیهٔ بین‌المللی سندیکاهای کارکنان صنایع حمل‌ونقل، ماهیگیری و ارتباطات، با درودهای گرم و برادرانه خود از اتحادیه‌های کارکنان صنایع حمل مسافر و انتقال کالا، کارکنان سامانه‌های مسافربری عمومی، صنایع تجارت دریایی، کشتی‌رانی، حمل هوایی، ماهیگیری و ارتباطات از پنج قارهٔ جهان را برای شرکت در چهاردهمین کنگره جهانی تی- یو- آی دعوت می‌کند، این کنگره در روزهای اول و دوم مارس ۲۰۱۹ (۱۰ و ۱۱ اسفندماه ۱۳۹۷) در شهر استانبول در ترکیه با دستورکار زیر برگزار شد.
دستورکار کنگره:
۱. بحث و رأی‌گیری در مورد متمم اساسنامه؛
۲. بررسی و رأی‌گیری پیرامون گزارش فعالیت‌های انجام پذیرفته و گزارش مالی که توسط دبیرکل ارائه شده است؛
۳. بحث و رأی‌گیری در مورد اقدامات عملی برای سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ ؛
۴. انتخاب شورای عمومی، دبیرکل و دبیر عمومی تی- یو- آی؛
۵. تصویب پیام‌ها، پیشنهاد‌ها، قطعنامه‌های مربوط به جنبش اتحادیه‌های طبقاتی.
بخش‌های گوناگون کارگران و زحمتکشانی که ما نمایندگی آنان را داریم از شرایط سخت اقتصادی، سیاسی، بحران‌های اجتماعی و فرهنگی در رنج‌اند، و این وضعیت نتیجه بحران مالی عمیق سرمایه‌داری بوده است که شرکت‌های چندملیتی، الیگارشی‌های امریکا،اتحادیهٔ اروپا، بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول به‌وجودش آورده‌اند.
اخراج‌ها، بیکاری، کارگر با قراردادهای موقت و کار پاره‌وقت، کاهش دستمزدها، محرومیت از حقوق اجتماعی، به زحمتکشان آسیب می‌زند.
به‌عنوان کارگران صنایع حمل‌ونقل، ماهیگیری و ارتباطات ما می‌باید واکنش نشان داده و برای دستیابی به حقوق اجتماعی‌مان سازمان‌دهی و مبارزه کنیم. این بحران ابعاد جهانی دارد؛ پاسخ زحمتکشان هم باید سازمان‌دهی‌ای هماهنگ با این ابعاد داشته باشد، بنابراین، ما قویاً مبارزهٔ قدرتمند و متشکل با شرکت‌های چندملیتی و دولت‌های نولیبرال را خواستاریم. ما از همه اتحادیه‌ها و سندیکاها در همه قاره‌ها می‌خواهیم که در این کنگره مهم جهانی شرکت و دعوت می‌کنیم که به اتحادیه کارکنان صنایع حمل‌ونقل، ماهیگیری و ارتباطات تی- یو- آی (عضوی از فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری) بپوندند. اتحاد سندیکاهای طبقاتی در مبارزات مشترک علیه استثمار و تغییر شرایط کاری و ساختن آینده سوسیالیستی، انسانی، دموکراتیک و انترناسیونالیستی و جامعه همبسته امری ضرور است…
ترجمه از سایت فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری، به تاریخ ۱۹ دی‌ماه ۱۳۹۷
امنیت و آیندهٔ شغلی طبقهٔ کارگر باید تضمین شود!
فنا‌وری‌های نوین، منافع کارگران، و وظایف سندیکاها
کارخانه “فورد” آلمان کاهش شدید نیروی کار را با این عنوان اعلام کرد: پایان خط تولید خودرو “س.ماکس” و تغییر سه شیفت کاری به دو شیفت در “سارلوییس”. در نتیجه این تغییرها هزارو ششصد (۱۶۰۰) شغل از شش هزاروسیصد (۶۳۰۰) شغل در معرض تهدید قرار گرفته‌اند و توافقی که برای تضمین امنیت شغلی کارگران در این کارخانه صورت گرفته بود عملاً به‌شکست کشانده شده است. مدیر کارخانه فورد آلمان، گونر هرمان، برای نقض این قرارداد موافقت کارگران را خواهان شده است و گفته است که فقط با این شرط می‌توان کارخانه فورد سارلوییس را تا سال ۲۰۲۴ سر پا نگه داشت و بعد از سال ۲۰۲۴ باید دید که چه مدل تولیدی مناسبی را می‌توان جایگزین آن کرد. او با این گفته می‌خواهد کارگران را در فشار بگذارد. این گفته‌ها بیانگر آن است که هیچ برنامه درازمدتی برای امنیت آینده شغلی کارخانه و کارگران آن وجود ندارد. با این حرف‌ها ترس و نگرانی رو به افزایش کارگران از آینده از بین نمی‌رود. با فرمان‌های اتحادیه اروپا، کارخانه فورد دورهٔ سختی را به کارگران تحمیل خواهد کرد.
درحالی‌که این خط تولید در آمریکا از رونق افتاده، فروش آن در بازار آلمان مدت شش سال متوالی درحال رشد است. باهمه این‌ها، کنسرن فورد می‌خواهد طرح حذف سامانه‌ها و مشاغل را با تمام مخالفت‌هایی که با آن می‌شود در اروپا به‌پیش ببرد. بنا به گفته گونر هرمان همه‌جا هزینه‌ها با نیروی کار مرتبط است و باید مورد بازبینی قرار بگیرند: اضافه‌کاری، کار آخر هفته، کار آزاد و مسائلی از این قبیل. چند سال پیش کارگران کارخانه “گنک” در بلژیک با مقاومت علیه این‌گونه اقدام‌ها کارخانه را به تعطیلی کشاندند. کنسرن فورد می‌خواهد در میانهٔ سال ۲۰۱۹ دو کارخانه دیگر در بلانکوفورت فرانسه و انگلستان را تعطیل کند. هدف از این برنامه فورد افزایش فشار بیشتر بر کارخانه‌ها و ایجاد رقابت میان کارفرماها به‌منظور شتاب بخشیدن به روند فروش کارخانه است. هنوز کاملاً معلوم نیست که از تولید فورد در اروپا چیزی باقی بماند.
بحران ازدیاد تولید در سطح جهان، تأثیرها را و همچنین ضربه‌هایش را در مدت زمان طولانی روی نمودارهای فروش شرکت‌های خودروسازی بازتاب داده است. در این ارتباط علل ساختاری نیز مداخله دارد. مدتی طولانی و به‌عمد، شرکت‌های تولید خودرو چالشی را که بر سر راهشان بود و می‌توانستند حتی جایگزینی برای موتورهایی با سوخت فسیلی پیدا کنند و توسعه بدهند آگاهانه نادیده گرفتند. با فریب و نیرنگ رعایت استانداردهای قانونی را دور زدند و مشتریان را فریب دادند. تنها چیزی که برای مدیران و سهامداران مهم است و به آن فکر می‌کنند، به‌دست آوردن سود در کوتاه‌ترین زمان ممکن است. تمام اختلاف‌هایی که این اواخر میان کار و سرمایه در فورد، و قبلاً در کارخانه ریخته‌گری “هالبرگ” جدید، کارخانه تولید پیج “بکینگر” و جا های دگر به‌وجود آمده‌اند، نشان می‌دهند که در درون سیستم تضادی اساسی وجود دارد: کنسرن‌ها و صاحبان سرمایه همه توا‌‌ن‌شان را برای به‌دست آوردن هرچه بیشتر سود به‌کار می‌برند، ولی برای نیازها و الزام‌های اقتصادی- اجتماعی و کار حاضر نیستند مسئولیتی را به‌عهده بگیرند.
برای چه و تا کی باید همه هزینه‌ها را کارگران و زحمتکشان پرداخت کنند؟
کارگران و سندیکاها در چنین شرایطی چه باید بکنند؟ که در ارتباط با لزوم تغییر کارخانه خودروسازی، هم برای کارگران و هم برای کارفرمایان پرسش‌هایی به‌وجود آمده‌اند که تا کنون بی‌پاسخ مانده‌اند. پاسخ‌هایی جامع‌تر لازم است: فقط با فشار از پایین به مرکز کنسرن‌هاست که می‌توان صاحبان سرمایه را به پذیرش مسئولیت واداشت.
حزب کمونیست آلمان خواهان:
* اخراج نکردن کارگران؛
*پیروی از قراردادهای دسته‌جمعی در جهت برقراری امنیت شغلی؛
*توسعهٔ گزینش‌های دیگر در ارتباط با تولید از راه هم‌فکری و تصمیم جمعی و مشارکت کارگران کارخانه و سندیکا، است.
این بحران بخشی از بحران عظیم مالی است. بیش از پنجاه هزار (۵۰۰۰۰) کارگر و کارکنان مختلف، دستمزد و معیشت‌شان را از این شاخه اقتصادی تأمین می‌کنند و همچنین واضح است که دو شغلی که در زمینه پذیرش سفارش‌ها و تحویل کالا فعال‌اند، در صنعت خودروسازی به یک شغل وابسته‌اند. از بین بردن هزاروششصد شغل در کارخانه فورد امنیت شغلی بسیاری دیگر از زحمتکشان را به‌مخاطره خواهد انداخت. این، برای حکومت ائتلافی در ایالت “زارلند” باید علامت خطری جدی باشد. علاوه بر آن، سناریوی بحران در فورد به‌طور چشمگیری نشان می‌دهد که به‌اجرا درآوردن طرح تولید خودروهای برقی با ایجاد خط تولید مناسب در زارلند تهدیدکننده است. دولت طرحی ندارد که با آن علیه این خطر به‌شکلی مؤثر مقابله کند و تهدید از بین رفتن این صنعت را در این استان بی‌اثر کند. این، اعلام ورشکستگی سیاست اقتصادی است. اگر به‌همین ترتیب و کورکورانه به نیروهای شفابخش بازار اعتماد بشود، اگر برخلاف این سیاست‌ها اقدامی نشود، صنعت خودروسازی زارلند در تنگنایی تهدیدآمیز و بحران فنا‌وری در زمینهٔ موتورهای احتراقی و دیجیتالی قرار می‌گیرد. درحال حاضر و در بازار کار، تعدادی از شاغلان که از مهارت کمتری برخوردارند در معرض خطر قرار دارند، زیرا نمی‌توان آنان را در بخش رو به توسعه تکنیک اطلاعاتی جایگزین کرد. تنها گزینه‌ای که برای آنان ، همچون هزاران نفر دیگر، باقی می‌ماند کار کردن در بخش‌های خدماتی و دریافت دستمزدهایی به‌مراتب بدتر از قبل است. به‌همین دلیل نه‌تنها آیندهٔ تک‌تک علاقه‌مندان به کار و زحمت، بلکه آیندهٔ مجموع ایالت زارلند در معرض خطر قرار دارد.
ما خواهان تغییر سیاسی‌ای ریشه‌ای هستیم که قبل از هرچیز باید:
*طرح تبدیل موتورهای احتراقی در صنعت خودروسازی با توجه به منافع اجتماعی نیروی کار، طبقه کارگر به‌اجرا درآید؛
*شوراهای ایالت ابتکار وضع قانون منع اخراج کارگران در کنسرن‌ها را به‌دست گیرند؛ کنسرن هایی که خواهان به‌دست آوردن سودهای بالا هستند و شوراهای ایالت باید از واگذاری شرکت‌ها به دست فاسدان و چپاول‌گران ممانعت به‌عمل بیاورند؛
*قانون‌های کار و کارگری گسترش و اجرایی گردند. به‌عنوان مثال، حق اعتراض و اعتصاب در مورد اخراج، و مخالفت با واگذاری شرکت به سرمایه‌گذاران به‌رسمیت شناخته شود.
ترجمه از: “عصر ما”، روزنامۀ حزب کمونیست آلمان.
تهیه مطلب از: “فرد هرگر”، کمیته کار و مسائل سندیکایی حزب کمونیست آلمان – ایالت زارلند
تاریخ انتشار: ۲۰ بهمن‌ماه ۱۳۹۷
ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۷، ۱۳ اسفند ماه ۱۳۹۷
