برگزاری روز جهانی زن در لندن
روز جهانی زن، روز همبستگی رزمجویانه با مبارزات دلیرانهٔ زنان جهان، امسال همچون ۱۴ سال گذشته به‌دعوت و سازمان‌دهی کمیته هماهنگی حزب‌های کمونیست، با شکوهی ویژه و در مراسمی زیبا و متنوع همراه با شرکت نمایندگان سازمان‌های مترقی و پیکارگر زنان از کشورهای مختلف جهان جشن گرفته شد. برگزاری موفق این جشن در هفته پیش به همکاری نزدیک و هماهنگ “مجمع ملی زنان بریتانیا”، “تشکیلات دموکراتیک زنان ایران”، “زنان ترقی‌خواه قبرس”، “اتحادیهٔ [لیگِ] زنان عراق”، “جنبش زنان یونان”، “جنبش زنان دموکرات سودان”، “سازمان زنان ترقی‌خواه بنگلادش در بریتانیا”، مدیون است.
سازمان حزب تودهٔ ایران در بریتانیا از سازمان‌دهندگان اصلی این جشن بود. این مراسم ترکیبی مناسب بود از سخنرانی‌های نمایندگان جنبش زنان، اجرای زنده موسیقی به‌وسیله زنان هنرمند، و همچنین سفره رنگارنگ غذاهای بین‌المللی دستپخت زنان شرکت‌کننده از هفت کشور جهان.
در سال‌های اخیر، برگزاری این مراسم در بریتانیا- به‌دلیل بین‌المللی بودن طیف فعالان، شرکت‌کنندگان و حضار آن و همچنین برنامه‌های متنوعش- از سوی فعالان جنبش کارگری بریتانیا استقبال شده است. برنامه‌های جشن امسال با همکاری نزدیک رفقای حزب تودهٔ ایران و حزب کمونیست بریتانیا و با حمایت “کمیتهٔ هماهنگی حزب‌های کمونیست در بریتانیا” سازمان‌دهی شده بود.
موضوع اصلی مراسم امسال، با توافق کمیتهٔ هماهنگی حزب‌های کمونیست در بریتانیا و مصادف شدنش با صدمین سالگرد تشکیل “انترناسیونال کمونیستی”، عنوان “زنان و مبارزه جنبش جهانی طبقه کارگر” یافته بود.
مراسم با سخنان رفیق “لیز پین”، صدر و مسئول کمیسیون زنان حزب کمونیست بریتانیا، آغاز شد که در آن ضمن خوش‌آمد به حضار، فلسفه سازمان‌دهی جشن روز جهانی زن در لندن توضیح داده شد. جشنی که در سال‌های اخیر با شرکت نمایندگان زنان چپ، ترقی‌خواه و مبارز کشورهای مختلف ساکن انگلستان جلوهٔ بسیار یافته است. رفیق انگلیسی با اشاره به اهمیت این مراسم، آن را برای تبادل تجربه زنان در کشورهای مختلف با یکدیگر، همفکری در زمینهٔ یافتن راه‌حل‌هایی مختلف به‌منظور پیشبرد مبارزه با تبعیض و نابرابری‌های جنسیتی در جامعه‌های متفاوت، و استوارتر شدن همبستگی بین‌المللی فرصتی خوب دانست.
رفیق پین آنگاه نخستین سخنران مراسم امسال، رفیق “برنادت کیونی”، عضو هیئت اجرائیهٔ “مجمع ملی زنان بریتانیا”، را دعوت کرد تا پیام سازمان خود را به حضار ارائه دهد. رفیق برنادت از فرصتی که این مراسم برای مجمع زنان ترقی‌خواه بریتانیا فراهم کرده است تا بتواند با رفقای زن از کشورهای مختلف دیدار کند و در جریان مبارزات آنان در راه صلح، برابری، عدالت و سوسیالیسم قرار گیرد تشکر کرد.
پس از خیرمقدم به حضار، هنرمند جوان ایرانی خانم سارا بهاری با اجرای قطعه زیبایی از یک آهنگساز زن معاصر روس با پیانو، به آغازی بسیار دلنشین برای مراسم بزرگداشت روز جهانی زن و ادامهٔ آن پدید آورد.
نخستین سخنران جشن رفیق امیره عثمان، نماینده زنان مبارز سودان بود که در سخنانش مشخصه‌های ویژه خیزش کنونی مردم سودان را برای حضار تشریح کرد. او سخنان خود را بر جنبه‌های ملی و دموکراتیک حرکت اعتراضی مردمی که میلیون‌ها نفر در سه ماه گذشته در آن حضور داشتند متمرکز کرد. او گفت که زنان از طریق تشکل‌های سیاسی و مدنی خود و ازجمله “اتحادیه زنان سودان” در کشاندن مردم به خیابان‌های شهرهای سراسر سودان برای تظاهرات اعتراضی نقشی پررنگ داشتند. او همچنین به نقش رهبری یکپارچه جنبش که حزب‌های سیاسی سودان در آن شرکتی مؤثر داشتند اشاره کرد. رفیق امیره گزارش داد که بیش از ۲۰۰ تن از فعالان زن و ازجمله ۲۰ زن فعال در حزب کمونیست سودان که چند رفیق زن عضو کمیته مرکزی یعنی رفیق دکتر امل جبراللا، هنادی الفادول، و فایضه ابراهیم نقود از زمره آنان‌اند بین بازداشتی‌های جنبش اعتراضی کنونی‌اند. شرکت‌کنندگان در جشن همبستگی پرشور خود را با مبارزات مردم سودان اعلام کردند و آزادی بی‌درنگ زندانیان سیاسی را خواستار شدند.
نسرین پاتل، نماینده زنان ترقی‌خواه بنگلادش، پس از ابراز همبستگی با مبارزات زنان در سراسر جهان، ضمن اشاره به ریشه‌های تاریخی روز جهانی زن و مناسبت ۸ مارس، از زندگی و مبارزه زنان بنگلادش در سال‌های اخیر سخن گفت. او گفت: “چندماه قبل ۵ میلیون زن هندی در مخالفت با قوانین تبعیض‌آمیز در مورد زنان، شانه به شانهٔ یکدیگر زنجیری حمل کردند به‌طول تقریباً ۶۲۰ کیلومتر و از یک سوی ایالت کرالا به سوی دیگر آن در اعتراض به ممانعت زنان از دیدار معبد سبری مالا به‌دلیل “نجس” دانسته شدن آنان در باور گردانندگان معبد پیروان هندویسم تظاهرات کردند. در بنگلادش ۴ میلیون کارگر زن پیراهن‌دوز برای کار با حقوق مکفی برای زندگی امروزی و در شرایط ایمنی و بهداشتی‌ای قابل‌قبول در محیط کار به مبارزه‌شان ادامه می‌دهند. آنان به‌طور منظم در معرض اذیت و آزار و حمله‌های پلیس و نیروهای شبه‌نظامی هستند.”
دیگر سخنران این مراسم رفیق کارول استوراس، مسئول شعبه زنان حزب کمونیست بریتانیا بود. او اظهار داشت: ” در بریتانیا، ما به راه پیموده شدهٔ زنان در بیش از یک قرن از مبارزه آنان با ظلم و استثمار، فقر، انزوا، سوءِ استفاده و خشونت و در راستای حق دسترسی به خدمات بهداشتی و اجتماعی، اجتماعی و سیاسی، برای سازمان‌دهی و قوی بودن در محل کار و جوامع خود نگاه می‌کنیم. ما به سنت دیرینه‌مان در ریختن به خیابان‌ها برای اعتراض، در مقام مطالبه‌گران حق رأی برای زنان، به‌عنوان مبارزان ضد فاشیست در دهه ۱۹۳۰، به‌عنوان اعتصاب‌کنندگان برای دستمزد‌مان و شرایط زندگی‌مان افتخار می‌کنیم. رفقا! دستاوردهای جنبش زنان مدام و پیگیر به‌وسیلهٔ طبقه حاکم بریتانیا تضعیف می‌شود، سیاست‌های نولیبرال دوران تاچر آشکارا و بی‌شرمانه با هدف بهره‌برداری از زنان و استثمار فوق‌العاده زنان سیاه‌پوست و زنان جوان به‌طور مشخص به‌کار گرفته می‌شوند. حمله به زنان از سوی طبقه حاکم در انگلیس به‌طور خستگی‌ناپذیر ادامه دارد. زنان از سال ۲۰۱۰ به‌گونه‌ای غیرقابل قبول فشارهای ناشی از کاهش بودجه از سوی دولت‌های حزب محافظه‌کار را تحمل کرده‌اند. تحقیقات نشان می‌دهند که ۸۰ درصد از این کاهش بودجه‌ها متوجه عرصه‌های خدمت‌رسانی به زنان بوده است که درنتیجه آن‌ها زنان فقیر و آسیب‌پذیر شده‌اند.
رفقای زن قبرسی، یونانی و عراقی نیز دربارهٔ شرایط کار و مبارزه زنان و دشواری‌های رویاروی آنان در ارتباط با مسائل اجتماعی و اقتصادی و سیاسی در کشورهای‌شان و همچنین عرصه‌های گوناگون مبارزه در راه صلح، عدالت و برابری، و پیشرفت با حاضران در مراسم سخن گفتند. رفیق تیکرا علی، از لیگ زنان عراقی، در سخنانش به دشواری‌های ویژه زنان در ۱۵ ساله گذشته به‌دلیل سیاست‌های زن‌ستیزانه نیروهای اسلام‌گرای قشری در عراق سخن گفت و سیاست‌های مردسالارانه و تبعیض‌آمیز نیروهای اسلام‌گرای حاکم کنونی را موردانتقاد قرار داد.
نمایندهٔ “تشکیلات دموکراتیک زنان ایران”، در سخنان خود ابتدا به تاریخچه برگزاری جشن روز زن، هشتم مارس، در جهان و ایران اشاره کرد و گفت تشکیلات دموکراتیک زنان ایران در برگزاری این سنت ترقی‌خواهانه و انسانی در بیش از هفت دهه، یعنی از هنگام پایه‌گذاری این تشکیلات در سال ۱۳۲۲، نقشی مؤثر و مقام پیشاهنگ داشت. رفیق نماینده تشکیلات دموکراتیک زنان ایران در ادامه پس از اشاره به تهدیدهایی که به‌دلیل سیاست‌های امپریالیسم در رابطه با میهنمان و به‌ویژه خطر جنگ و ویرانی مردم ایران و ازجمله زنان و کودکان را تهدید می‌کند ازجمله اظهار داشت: “این حکومت دینی زنان را که بزرگ‌ترین بخش مردم کشور می‌باشند از حقوق طبیعی خود محروم کرده است. آن‌ها از اولین کسانی بودند که در سال ۱۳۵۸/ ۱۹۸۰ زمانی که به‌اصطلاح ٬انقلاب فرهنگی٬ شروع شد، از دانشگاه‌ها و جاهای دیگر حذف شدند. ماهیت عمیقاً زن‌ستیزانه رژیم حاکم یکی از ویژگی‌های اصلی آن است. چهل سال پس از انقلاب، زنان ایران درحال مبارزه برای تغییر دادن قوانینی مانند رعایت حجاب اجباری، قوانین کیفری تبعیض‌آمیز، ازدواج کودکان، تفکیک جنسیت در تحصیل و بهداشت و درمان که دسترسی زنان به این خدمات را محدود می‌کنند، هستند… زنان ایران، در کنار کارگران و لایه‌های اجتماعی دیگر، با مبارزه‌ای نابرابر با حکومت فاسد نظامیان، سرمایه‌بزرگ، بورژوازی بوروکراتیک و تجاری و رژیم قرون‌وسطایی روبرو هستند… زنان در قلب مبارزه برای حقوق و مزایای کارگران و ازجمله اعتراضات معلمان برای شرایط کاری بهتر، جنبش دانشجویی برای دستیابی به آزادی‌های دموکراتیک و دسترسی به تحصیل، اعتراضات زنان برای حقوق خود و برای حقوق خانواده ترقی‌خواهانه، دهقانان برای آب و زمین و مقاومت در برابر فساد در بازار و واردات بی‌رویه، و اعتراضات علیه خصوصی‌سازی‌ها و تخریب اقتصاد با پیگیری دستورکار نولیبرالیستی حضور داشته‌اند… امروزه، زنان محروم به‌لحاظ اقتصادی، در کنار آموزگاران، پرستاران، مادران در خانه، کارمندان ادارات و نظایر آن، به اعتراضات سیاسی و اقتصادی متوسل می‌شوند و به خیابان‌ها می‌آیند. این مبارزات همه نمونه‌های روشنی از مقاومت زنان در مقابل استبداد حاکم است.”
در برنامه‌های فرهنگی جشن امسال اجرای سه قطعه هنرمندانه از آهنگسازان ایرانی، روسی و سوئدی که برای روز جهانی زن انتخاب شده بودند، ازجمله “غوغای ستارگان”، با اجرای پیانیست جوان ایرانی خانم سارا بهاری حضار را بارها به اعجاب و تشویق واداشت. به‌دعوت برگزارکنندگان مراسم، خانم سیلویا بالدوچی، هنرمند چپ و ترقی‌خواه ایتالیایی الاصل ساکن لندن، امسال برای بار دیگر در جشن روز جهانی زن شرکت داشت و در کنسرتی چهار اثر خود را در ارتباط با جنبش‌های حق‌طلبانه در آمریکای لاتین اجرا کرد. او که پس از سفری شش‌هفته‌ای به‌منظور اجرای کنسرت در کشورهای آمریکای لاتین، پیش از روز جهانی زن به لندن بازگشته بود در بخشی از برنامه خود از مبارزات ضدامپریالیستی مردم ونزوئلا حمایت کرد و به این مناسبت آهنگی زیبا از سرودهای مردمی این کشور اجرا کرد. او همچنین به‌یاد “ویکتور خارا”، شاعر، خواننده و گیتاریست کمونیست شیلیایی که زیر شکنجه مأموران امنیتی رژیم کودتایی پینوشه جان باخت، قطعه‌ای اجرا کرد. بخش‌هایی از هنرنمایی سیلویا از سوی حضار همراهی شد و شور و حالی ویژه به مراسم داد.
با هماوایی همه شرکت‌کنندگان در خواندن سرود انترناسیونال همراه با صدای سیلویا، مراسم به‌پایان رسید. از شرکت‌کنندگان در مراسم با سفرهٔ متنوعی از غذاهای کشورهای شرکت‌کننده: ایران، عراق، قبرس، بنگلادش، و انگلستان، همراه با نوشیدنی و میوه پذیرایی شد. این جشن به‌یادماندنی با پیمان دوباره به ادامهٔ این سنت زیبا، انسانی و مبارزاتی، در میان شادی حاضران به‌پایان رسید.
نامۀ مردم، شمارۀ ۱۰۷۳، ۲۷ اسفند ماه ۱۳۹۷
