از مبارزۀ زحمتکشان دیگر کشورها
در حمایت از اعتصاب کارگران بندرهای سوئد
خواست‌های سندیکاهای کارگری آفریقای جنوبی: خصوصی‌سازی را متوقف کنید! امنیت شغلی زحمتکشان تأمین باید گردد!
در حمایت از اعتصاب کارگران بندرهای سوئد
پشتیانی کمونیست‌های سوئد از مبارزه کارگران بندرگاه‌هاروز ۲۴ ژانویه (۴ بهمن‌ماه ۱۳۹۷)، اتحادیه کارگران بندرهای سوئد اقدام‌های کوچک مبارزاتی را عملی کرد تا نیروی مادی لازم را برای تحقق مطالبات کارگران فراهم سازد. درنتیجه، کارفرماها نیز به‌مدت پانزده ساعت، اعلام تحریم کردند. بدین معنی که از ورود کارگران در این مدت به محل کار ممانعت شد. کارفرماها با این اقدام پتک آهنین را انتخاب و بر سر کارگران اعتصابی فرود آوردند و به‌این شکل درگیری و رویارویی را شدت بخشیدند.
دلیل اعتصاب کارگران بندرهای سوئد افزایش دستمزدها نیست، آنان خواست‌هایی بسیار متعادل برای بازگرداندن امکان تأثیرگذاری بر وضعیت کار، ساعت و محیط کار و تأمین ایمنی کار به‌وسیلهٔ نماینده‌های انتخابی خودشان داشته و دارند.
پیشنهاد هیئت میانجیگران این رویارویی هم همان پیشنهاد کارفرماها بود که کاملاً انتظار آن می‌رفت. درنتیجه، کارفرماها به پیشو‌از پیشنهاد رفته از آن استقبال کردند، ولی اعتصاب‌کنندگان یعنی کارگران به آن واکنش منفی نشان داده و چنین پیشنهادهای یک‌سویه را مردود شمردند.
در حمایت از خواست‌های اتحادیه کارگران بندر، می‌توان ابراز همبستگی از سوی دیگر اتحادیه‌های کارگری را انتظار داشت. اما زمانی که تشکل‌های مختلف کنفدراسیون سراسری اتحادیه‌های کارگری سوئد یعنی “آل او” ((LO و از این طریق بخشی از سندیکاهای مختلف به‌طور کل به همکاری طبقاتی تن داده و به دولت حاکم متصل می‌شوند، چنین همبستگی‌ای عملی نمی‌شود. اریستوکراسی (اشرافیت) کارگری مسلط در “آل او” خواهان یک اتحادیه تجاری متمرکز است که در همه موارد، با خریداران سرمایه و کار همکاری کند و طبقه کارگر را از منافع خود و سلاح اعتصاب به‌عنوان ابزار مبارزه محروم کند.
بنابراین، اقدام کارگران بندرگاه این است که اعتصاب را به خاری در چشم اتحاد سرمایه‌داری، سازمان سرمایه‌داران سوئد، و حامیان اریستوکرات کارگری آن‌ها در “تی سی او”، “آل او”، و سندیکای کارمندان دولت و سازمان مرکزی اکادمیسین‌های سوئد تبدیل کند. رهبری غالب این تشکل‌ها از اعتصاب جاری به‌عنوان شانتاژ و بهانه‌ای برای سرعت بخشیدن به تکمیل و تصویب لایحه اصلاحی دولت که حق اعتصاب کارگران را محدود می‌کند، استفاده می‌کنند…
وقت آن است که کارگران در سازمان‌های صنفی خود، مشارکت فعال‌تر و موثرتری در راستای به‌دست گرفتن سکان هدایت و رهبری سازمان‌های سندیکایی داشته باشند. اریستوکرات‌های کارگری که تصویب و تسریع در برخورد با قانون اعتصاب را خواهان‌اند و همچنین کسانی که بدون مژه زدن، حقوق و فرصت‌های اعضای خود را می‌فروشند، باید در جنبش کارگری افشا و طرد شوند. سندیکاهای کارگری باید برای مبارزه به سازمان‌های اعتصابی که توان کل طبقه کارگر را در خود متمرکز کرد، تبدیل شوند. کارگران بندرگاه‌های سوئد نشان می‌دهند که چنین امکانی موجود است، اگر طبقه کارگر شروع به حرکت کند.
هیچ محدودیتی در مورد حق اعتصاب وجود ندارد- از حق کارگران بندرگاه‌ها برای اعتصاب و مبارزه آنان حمایت کنید!
اریستوکراسی کارگری را افشا و منزوی کنید- سندیکاها را به سازمان‌های واقعی و مبارزاتی مبدل کنید!
برگرفته از تارنمای حزب کمونیست سوئد www.skp.se، ۶ بهمن‌ماه ۱۳۹۷
خواست‌های سندیکاهای کارگری آفریقای جنوبی: خصوصی‌سازی را متوقف کنید! امنیت شغلی زحمتکشان تأمین باید گردد!
انتظارات کنگرهٔ اتحادیه‌های کارگری آفریقای جنوبی از گزارش سالیانه (ملی) رئیس‌جمهور این کشور
ما از گزارش ملی سالیانه رئیس‌جمهور انتظارات بسیار بالایی را داریم. ضروری است که تلاش بیشتری کرده و نشان دهد که برای برون‌رفت از اقتصاد ورشکسته برنامه داشته و با سرچشمه‌های فساد مبارزه می‌کند.
از اینکه می‌بینیم دولت سعی دارد تا به‌هم‌ریختگی درون دولت را اصلاح کند خرسندیم. همچنین از کوشش‌های آن برای جلب سرمایه‌گذاری خارجی آگاه هستیم.
اما ما از دولت می‌خواهیم که سرمایه‌گذاران داخلی را بیشتر تشویق کند و نقش بیشتری به آنان داده شود. آنان نمی‌توانند مدام تقاضا کنند درحالی‌که دولت تعهداتش را انجام نمی‌دهد. شوک سرمایه‌گذاری به کسب‌وکارهای محلی و خُرد هنوز برطرف نشده و بحران اقتصادی هنوز مشاغل را آسیب‌پذیر می‌کند، میزان بالای بیکاری هشدار دهنده است.
ما انتظار داریم ببینیم چه تضمین‌هایی به‌منظور اجرایی شدن تصمیم‌های کنفرانس “مشاغل و سرمایه‌گذاری” وجود دارد. هم‌اکنون شواهدی عمیقاً نگران کننده وجود دارند که طرفین از انجام تعهداتشان مبنی بر ایجاد شغل بازمانده‌اند و کاهش تعداد کارگران شاغل چه در بخش عمومی و چه در بخش خصوصی و رشد بیکاری را شاهدیم.
ما می‌خواهیم بدانیم که دولت چگونه می‌خواهد رشد ۱ درصد را به ۳ درصد برساند. لازم است که دولت طرح‌های خود را برای نجات معادن، کشاورزی، گردشگری، انرژی، بخش خودروسازی ارائه دهد. همچنین دیدن طرح رشد بخش‌های رو به گسترش مانند حفاظت از منابع آبی، بازیافت، حفاظت از اقیانوس و فرهنگ آبی، ماشین‌های برقی، آمایش زمین‌های کشاورزی و تغییرات اقلیمی را خواستاریم. این بخش‌ها توانایی‌ای عظیم برای ایجاد هزاران شغل داشته و به رهبری‌ای دقیق و سیاست‌هایی محکم با حضور و تقویت بخش دولتی نیاز دارد.
به انقلاب خودروهای برقی و همچنین راهبرد فروش برق به کشورهای قاره آفریقا نیاز داریم. ما با طرح تنبیه قربانیان فاجعه اسکام (شرکت برق آفریقای جنوبی) مخالفیم چرا که این امر از سوءِ‌مدیریت شرکت ناشی بوده است و نه کوتاهی کارگران.
رئیس‌جمهور لازم است در مورد توسعه بخش انرژی‌های تجدید پذیر (که در گسترش فرهنگ مردمی- بومی اهمیت دارد)، ایجاد شغل و دسترسی طبقه کارگر به آن، راهبرد خود را اعلام کند. توافق “آی- پی- پی” (تولید برق توسط بخش خصوصی) طرحی مضحک و ناپایدار است. ما مخالف خصوصی‌سازی هستیم.
ما خواستار طرحی شفاف هستیم که هزاران کارگر بیکار را در “اس-ای- بی- سی” (شبکه خبرگزاری آفریقای جنوبی)، “سی –ای-ای” (خطوط هوایی آفریقای جنوبی)، “اس- ای-اکسپرس” (هواپیمایی اکسپرس)، “دنل” (شرکت هوافضای آفریقای جنوبی)، “پراسا” (شرکت راه‌آهن مسافربری آفریقای جنوبی)، “ترنس نت” (شرکت حمل‌ونقل ریلی و خطوط لوله انتقال آفریقای جنوبی) و جز این‌ها مشارکت دهد. نباید انتظار داشت که کارگران علیه منافع خود رأی دهند. ما هر حرکتی که کارگران بیشتری را به صف بیکاران بفرستد مردود دانسته و با آن مبارزه می‌کنیم. برنامه و کارپایهٔ کنگره آفریقای جنوبی (ایان سی) در مورد خصوصی‌سازی صحبتی نکرده است و در سخنان رئیس‌جمهور نمی‌خواهیم دربارهٔ هیچ‌گونه خصوصی‌سازی سازمان‌های دولتی چیزی بشنویم. خصوصی‌سازی باید متوقف شود.
کارگران از دیدن اینکه مالیات‌هایی که به‌سختی به‌دست آورده‌اند نصیب سیاستمداران فاسد و سرمایه‌داران می‌شود خسته شده‌اند.
بنا به‌گزارش همکاران‌مان، شواهدی مبنی بر خرابی کامل سیستم بهداشتی کشور در دست است. این سیستم دچار بحران است، کمبود پرسنل، کمبود دارو و تجهیزات، نشان می‌دهند قول‌های داده شده به‌منظور انجام تغییر عملی نشده‌اند. ما به یک سیستم کارا شدیداً نیاز داریم که منابع و پرسنل کافی برای اداره نظام بهداشت ملی و بهترین خدمات درمانی ممکن را به همه آفریقای جنوبی‌ها ارائه دهد. پرستاران، پزشکان و کارکنان درمانی و بهداشتی ما نیاز دارند ببینند دولت در ایجاد ساختارهای اساسی نظام بهداشت ملی مصمم و پیگیر است. آنچه تا حالا دیده‌‌شده وضعیت‌های اضطراری‌ای بوده‌اند که آنان را واداشته تا در شیفت‌های کاری‌ای ۴۸ ساعته و بدون دارو و در شرایط پرداخت مالیاتی اضطراری و ساختارهایی فرسوده کار کنند.
آموزگاران و فرهنگیان به‌کمک اضطراری و فوری نیاز دارند. سیستم آموزشی برای نیازهای اقتصادی امروزه مجهز نشده است و برای ورودی‌ها و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی مناسب نیست. بیش از نیمی از کودکان نتوانسته‌اند دورهٔ مدرسه را به‌اتمام رسانند. مدارس بیش از ظرفیت خود دانش‌آموز دارند و دانش‌آموزان هنوز در گل‌ولای درس می‌خوانند و مدارس امکانات اولیه ضروری را ندارند. گانگسترها دانش آموزان و آموزگاران را تهدید می‌کنند و ما مشاهده طرح‌هایی برای اصلاح این اوضاع را خواستاریم.
در بخش ترابری و حمل‌ونقل، کنگره اتحادیه‌های کارگری آفریقای جنوبی انتظار دارد که رئیس‌جمهور اطلاعاتی در مورد برنامه‌های خود برای بهبود سیستم حمل‌ونقل عمومی و نحوه بهبود و ایمنی جاده‌ها ارائه کند. به برنامه‌ای عاجل به‌منظور بهبود ساختارهای زیربنایی و جاده‌ها نیاز داریم. کنگره اتحادیه‌های کارگری آفریقای جنوبی با عوارض الکترونیکی بزرگراه‌ها که به‌زیان توده‌های مردم است مخالفت خود را اعلام می‌کند و انتظار دارد رئیس‌جمهور این سیستم پرخرج را حذف کند.
سویز پالما، سخنگوی ملی کنگره اتحادیه‌های کارگری آفریقای جنوبی
۲۰ بهمن‌ماه ۱۳۹۷
http://www.cosatu.org.za/show.php?ID=14668
به نقل از ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۸، ۱۲ فروردین ماه ۱۳۹۸
