نتیجهٔ بی‌تدبیری مسئولان رسمی، وخیم‌تر شدن بحران سیل در لرستان و خوزستان
باران‌های کم‌نظیر و سیلاب‌های ویرانگر پس از آنکه از اواخر سال ۱۳۹۷ با درهم کوبیدن شهرهای آق‌قلا، گومیشان و سایر مناطق و شهرهای استان گلستان آغاز شد، با درنوردیدن جغرافیای وسیع کشور، در شیراز و سپس در استان لرستان فجایع و خسارت‌هایی غیرقابل‌جبران بر جای گذاشت که همچنان بر جای می‌گذارد و سرانجام با عبور از مناطق مرتفع و بالادست به دشت وسیع و حاصل‌خیز خوزستان رسیده است و انسان و حیوان و گیاه و هرچه در راهش قرار گرفته درهم کوبیده و همچنان درهم می‌کوبد و سرانجام شهر اهواز مرکز استان را محاصره و به خطر انداخته و خرمشهر و آبادان را نیز تهدید می‌کند.
با ورود سیلاب به مناطق حاشیه‌ای در شمال و غرب اهواز و شناور شدن فاضلاب شهری بر اثر بالا آمدن آب رودخانه کارون، بیش از هفتاد هزار نفر از مردم شهر اهواز، مرکز استان خوزستان، در وضعیتی بسیار خطرناک قرار گرفته‌اند. راه افتادن آب‌های آلوده فاضلاب در خیابان‌های کلان‌شهر یک و نیم میلیون نفری شهر اهواز علاوه بر بوی مشمئزکننده، بیم از گسترش آلودگی‌های عفونی را افزایش داده است. عکس‌ها و فیلم‌های مخابره شده از سوی رسانه‌ها نشان می‌دهند که بیش از ۹۰ درصد شهر اهواز در محاصره فاضلاب قرار گرفته است. این وضعیت بیش از ۱۰ روز است که ادامه دارد.
شریعتی، استاندار بی‌تدبیر و بی‌اختیار استان خوزستان، پس از توهین آشکار به یک شهروند آسیب‌دیده از سیل آن هم در برابر چشم فعالان شبکه‌های اجتماعی و دوربین‌های تلویزیون و درنتیجه انتشار وسیع تصویر و خبر آن، به‌دستور وزیر کشور مجبور به عذرخواهی شد. او درنهایت، در شرایط حاضر محصور در محدوده شهر، درصدد چاره‌جویی و نجات مؤسسه‌های دولتی، تأسیسات نفتی، و مراکز تأمین و توزیع برق و سایر نهادهای خدماتی است. این در حالی است که بیمارستان‌ها و از‌جمله بیمارستان خمینی وابسته به دانشگاه اهواز تخلیه گردیده‌اند. برآوردِ ضرروزیان‌ها و آسیب‌های سیل که هم‌زمان با سیلاب‌های دهشتناک لرستان به میزان ۸۰۰ میلیارد تومان اعلام گردید، هم‌اکنون لحظه به لحظه میزان آن بالا رفته و بر اساس اعلام مقام‌های رسمی، در سطح ۱۲۰۰۰ کیلومتر مناطق سیل‌زده از مرز ۳۰۰۰ میلیارد تومان گذشته و همچنان درحال افزایش است. درحالی‌که از حجم سامانه‌های باران‌زا کم شده اما همچنان ورود سامانه‌هایی جدید را شاهدیم که شمال و جنوب و شرق و غرب و مرکز کشور را در معرض ریزش باران قرار داده‌اند و سبب افزایش حجم آب پشت سدهای احداثی شده‌اند، سدهایی که بدون برنامه و مطالعه و درنظر گرفتن جغرافیای محل و طبیعت مناطق مختلف، و صرفاً به‌منظور درانحصار گرفتن آب و فروش آن، واگذاری احداث آن‌ها به شرکت‌های پیمانکار خودی، و اجرای مقاصد امنیتی، بنا شده‌اند.
افزایش ذخیره پشت سدهای دِز و کرخه و سدهای احداثی بر روی رودخانه بزرگ کارون (جمعاً ۹ سد زنجیره‌ای) و بحرانی شدن آن، افزایش جنون‌آمیز دِبی خروجی سدها را به‌دنبال داشته به‌گونه‌ای که به‌رغم گشودن دریچه‌های اضطراری سدها دِبی آب ورودی و خروجی سدها روزهاست که یکسان مانده و بهبودی‌ای در شرایط بحرانی سازه‌ها و نیروگاه‌های وابسته به سدها حاصل نشده است (آبده یا دِبی به فرانسوی debit: در منابع آب، حجم آب جا‌به‌جا شده از یک مقطع مشخص را می‌گویند و واحد آن متر مکعب بر ثانیه است .- سازمان آب و برق خوزستان). بر آن‌ها باید از کار افتادن نیروگاه برق سد کرخه درنتیجه خطر آبگرفتگی نیروگاه در نخستین روزهای بحران را باید اضافه کرد.
افزایش دِبی آب در جریان آب رودخانه‌های کرخه به‌ترتیب مرزهای ۲۵۰۰ و ۳۳۰۰ مترمکعب در ثانیه را درنوردیده و این دو رودخانه در منطقه “الحایی” و “بامدز” در نزدیکی اهواز به هم پیوستند. این پدیده بی‌نظیر برای نخستین بار در تاریخ این دو رودخانه بزرگ و زندگی ساز به وقوع می‌پیوندد.
استاندار خوزستان در گفت‌وگو با برنامه گفتگوی ویژه خبری شبکه ۲ صداوسیما، ضمن تائید خبرهای اشاره شده در بالا، با تأکید بر اولویت حفظ جان شهروندان، مجدداً بر تخلیه زنان، کودکان و بیماران و این بار بر نیاز به حضور جوانان و کسانی که بتوانند از مناطق شهری دفاع کنند تأکید کرد.
در این میان با توجه به زیر آب رفتن بیش از ۲۳۵ شهر و شهرک و روستای کناره رودهای کارون، کرخه، دِز، و شاوور، و زیر آب رفتن گندمزارها و زمین‌های زیرکشت جو و سایر غلات و آبگرفتگی ساحت نخلستان‌ها و تاکستان‌ها مردم سیل‌زده با ترک خانه و کاشانه و رها کردن دام‌ها و احشام و از دست دادن تمامی اثاثیه و دارایی‌شان، سرگردان و بی‌پناه به بلندی‌های اطراف و یا ساختمان ایستگاه‌های تعطیل‌شده قطار و سکونت در واگن‌های باری متروک در دِپو این ایستگاه‌ها بدون کمک و امداد مانده‌اند. سازمان هلال‌احمر حکومت ولایی، همچون دیگر ارگان‌های و نهادهای حکومتی، فلج و عاجز از هرگونه اقدامی، هرجا که برای کسب اطلاعات و سخنرانی و انشااله گفتن با دستانی خالی ظاهر شده با توهین و طرد از سوی قربانیان سیل روبرو می‌شوند. عرضه نکردن خدمات و کمک‌های لازم حتی در رساندن چادر به آسیب دیدگان، پدیده‌ای است که پیش و پس از سیل در استان خوزستان در کلیه مناطق سیل‌زده در لرستان دیده شده و می‌شود.
مردم عرب در شهرهای سوسنگرد و حمیدیه و بستان به اخطارهای مسئولان حکومتی وقعی نگذاشته و خود همچون تعداد زیادی از مردم زحمتکش مناطق محاصره شده در کناره‌های رودخانه کارون، به ایجاد سیل‌بند با استفاده از گونی پلاستیکی و بیل دستی و مراقبت از سیل بندها با حضور بی‌شمار جوانان داوطلب اقدام کرده‌اند. گزارش‌های تصویری و ویدئویی منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی از تشکیل کمیته‌های مردمی برای کمک‌رسانی به آسیب‌دیدگان سیل حکایت دارد. گروه‌های داوطلب با کمک رستوران‌ها و حضور بی‌شمار مردم به پخت نان و غذای گرم و تهیه مایحتاج آسیب‌دیدگان مشغول شده‌اند.
تا روز پنج‌شنبه ۲۱ فروردین‌ماه ۱۳۹۸ مسئولان حکومتی و فرماندهان سپاه پاسداران، به‌رغم مطالبهٔ مردم از آنان برای هدایت سیلاب به “هورالعظیم” و اجازه عبور آب از مناطق تحت اختیار طرح نیشکر برای جاری شدن به دریا، خودداری کرده‌اند. لازم به‌یاد‌آوری است که ظرفیت پذیرش آب در هورالعظیم به‌تنهایی با کل میزان آب پشت سد کرخه برابر است. این تالاب حیات‌بخش و منبع بزرگ زندگی آبزیان که تا هنگامه جنگ ویرانگر ۸ ساله ایران و عراق منبع گذران زندگی زحمتکشان ساکن حاشیه‌های آن و درعین‌حال حیات‌بخش حیوانات، پرندگان و آبزیان در دو سوی مرز کشورهای ایران و عراق بوده است، درواقع حکم ریه‌های منطقه برای تنفس و زنده ماندن داشته است. با خشکاندن آن و تبدل کردنش به شوره‌زار و ترمینال برخاستن ریزگردها و طوفان‌های خاک و شن، منبعی برای انواع سرطان‌ها و بیماری‌های تنفسی ساکنان و زحمتکشان کرانه‌های آن و فراتر از آن شده است.
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۰۷۵، ۲۶ فروردین ماه ۱۳۹۸
