آری، طبقهٔ کارگر همچنان در حال تغییر دادن جهان است
ترجمه از پیپلز وُیس، نشریهٔ وابسته به حزب کمونیست کانادا
از همان زمان که جنبش سندیکایی انگلستان دوره‌ای طولانی از “آرامش کارگری” نسبی را در زمان حیات کارل مارکس می‌گذراند، به‌اصطلاح “کارشناسان” در هر فرصتی که یافته‌اند مدعی مرگ طبقهٔ کارگر انقلابی شده‌اند. تردیدی نیست که تاکتیک‌ها و استراتژی‌های مبارزات طبقهٔ کارگر مطابق با زمان تغییر می‌کند.
فراز و نشیب در میزان سازمان‌یافتگی و پیکارجویی ناگزیر است. ولی زندگی خودش بهترین پاسخ به این ادعاست که کارگران از مبارزه برای تغییرهای اجتماعی دست برنداشته‌اند.
برای نمونه، نگاهی بیندازیم به مقطعی بسیار کوتاه از زمان، یعنی به آنچه در یک سال اخیر گذشت. سندیکاهای سودان نقشی برجسته در خیزش کنونی علیه استثمارگران و حاکمان نظامی سرکوبگر کشور دارند. الجزایر نیز شاهد مشارکت عظیم طبقهٔ کارگر در پیکاری مشابه با زحمتکشان سودانی در راه تحقق دموکراسی و عدالت اجتماعی است.
شماری از بزرگ‌ترین اعتصاب‌های توده‌یی دهقانی و کارگری در تاریخ هند علیه رژیم بنیادگرای هندوی نارندرا مودی صورت گرفت. جنبش “جلیقه زردها” در فرانسه آن کشور را تکان داده است و حکومت ریاضت‌محور ماکرون را وادار کرده است که در چندین مورد عقب‌نشینی کند.
در آمریکای لاتین، اگرچه حزب‌های راست‌گرا در چندین انتخابات پیروز شدند، امّا کارگران در جمع‌های عظیم در خیابان‌ها حضور دارند. حتّی در قلب امپریالیسم، معلمان و کارگران غذاخوری‌های زنجیره‌یی (فَست فود) آمریکایی در سراسر کشور دست به اعتصاب و اعتراض می‌زنند.
هیچ‌کس نمی‌تواند برآمدِ نهایی این رودررویی‌ها را پیش‌بینی کند، یا بگوید که آیا این حرکت‌ها به پیکاری اصیل و حقیقی برای قدرت گرفتن کارگران خواهد انجامید. ولی این نمونه‌ها و نمونه‌های دیگر نشان می‌دهد که ۱۷۰ سال پس از آنکه مانیفست کمونیست دنیا را برای همیشه تغییر داد، روح مقاومت طبقهٔ کارگر همچنان با قوّت زنده است.
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۰۷۷، ۲۳ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸
