به حکم زندانی کردن نویسندگان ایرانی اعتراض کنیم!
کانون نویسندگان ایران لغو بی‌قیدوشرط حکم زندان بکتاش آبتین، رضا خندان مهابادی، و کیوان باژن، و مختومه کردن پروندهٔ آنان را خواهان شد.
همهٔ نویسندگان و انسان‌های مدافع آزادی بیان از هر راه ممکن به دفاع از این سه نویسنده بپردازند
شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب رژیم آزادی‌کش ولایی، به‌ریاست قاضی محمد مقیسه، سه نفر از اعضای هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران: بکتاش آبتین، رضا خندان مهابادی، و کیوان باژن، را به‌اتهام‌های: “تبلیغ علیه نظام”، و “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور”، مجموعاً به ۱۸ سال حبس تعزیری (هر یک به ۶ سال حبس) محکوم کرد. این حکم روز چهارشنبه ۲۵ اردیبهشت‌ماه ۹۸ به ناصر زرافشان و راضیه زیدی، وکلای این نویسندگان، به آنان ابلاغ شد. ۲ بهمن‌ماه ۱۳۹۷، رضا خندان مهابادی و کیوان باژن (از اعضای هیئت دبیران کانون) و بکتاش آبتین (بازرس کانون)، به شعبه ٢٨ دادگاه انقلاب احضار شدند. قاضی “مقیسه” وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی این سه نفر را به یک میلیارد تومان افزایش داد و درواقع به‌زندان انداختن آنان را زمینه‌چینی کرد. این سه نویسنده فعال کانون در ارتباط با پرونده‌ای که وزارت اطلاعات دولت تدبیر و امید در ۱۳۹۴ برای آنان سرهم‌بندی کرده بود هر یک به ۶ سال زندان محکوم شده‌اند.
کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای، ۲۶ اردیبهشت‌ماه ۹۸، حکم هجده سال زندان برای این سه نویسنده و مترجم را “سرکوبگرانه” و دلیل اصلی آن را امضا گذاشتن “پای بیانیه‌های دفاع از آزادی بیان نویسندگان و هنرمندان و مخالفت با اعدام و سانسور” دانست. بیانیه در ادامه گفته است: محکومیت این سه نویسنده “تنها محاکمه‌ی کانون نویسندگان ایران نیست. محکومیت همه‌ی نویسندگان و کسانی است که می‌خواهند از حق آزادی بیان برخوردار باشند. به این گونه محاکمه‌ها و حکم‌هایی که در چند دهه‌ی اخیر برای پراکندن رعب و وحشت و سرکوب آزادی بیان به‌وفور در جریان بوده است، باید پایان داده شود.” بیانیه کانون نویسندگان ایران “لغو بی‌قیدوشرط آن [حکم‌های زندان برای سه نویسنده عضو کانون] و مختومه کردن پرونده” آنان را خواهان شد. بیانیه همچنین “از همه‌ی نویسندگان و انسان‌های مدافع آزادی بیان می‌خواهد تا از هر راه ممکن به دفاع از این سه نویسنده بپردازند.” در بیانیهٔ کانون آمده است: ” در حقیقت آنچه در پرونده و دادگاه سه عضو کانون مبنای اتهام و صدور حکم قرار گرفته است چیزی جز گام نهادن در راه آزادی بیان و مخالفت با سانسور نیست و درست به همین سبب آنها محاکمه و محکوم به تحمل حبس شده‌اند؛ اما این فقط محاکمه و محکومیت سه نویسنده نیست، تنها محاکمه‌ی کانون نویسندگان ایران نیست. محکومیت همه‌ی نویسندگان و کسانی است که می‌خواهند از حق آزادی بیان برخوردار باشند. به این گونه محاکمه‌ها و حکم‌هایی که در چند دهه‌ی اخیر برای پراکندن رعب و وحشت و سرکوب آزادی بیان به وفور در جریان بوده است، باید پایان داده شود. “
حکم‌های سنگین زندان برای سه نویسندهٔ عضو کانون نویسندگان ایران به‌اتهام مبارزه با سانسور اندیشه‌سوز رژیم و دفاع از آزادی بیان و قلم در خلال روزهایی صادر شد که به‌دلیل گرفتار آمدن رژیم ولایی در چنبرهٔ معضل‌های برآمده از سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی‌اش بر شدت سرکوب و تهدید روزنامه‌نگاران و نویسندگان افزوده است. با افزایش فشار تحریم‌ها و تهدیدهای دولت آمریکا، رژیم ولایی به‌جای تدبیر واقعی در راستای منافع توده‌ها و حل معضل‌های سیاسی و اقتصادی سیاست‌هایش، بنا به‌شیوهٔ معمول خود بر شدت امنیتی کردن فضای روزنامه‌نگاری، فرهنگی و هنری ایران افزوده است. شش روز پس از صدور حکم سنگین ۱۸ سال زندان برای سه عضو کانون نویسندگان ایران، رئیس قوه قضائیه، ابراهیم رئیسی، روز چهارشنبه ۱ خردادماه ۹۸، برای نخستین بار بعد از انتصابش به ریاست قوه قضائیه با برخی روزنامه‌نگاران نشستی برگزار کرد و در آن ضمن اعلام “گذشت” از گناهان رسانه‌ها در دورهٔ رئیس قبلی این قوه و ابراز بزرگواری و نشان دادن سعهٔ صدر نسبت به رسانه‌ها توقعاتش را از رسانه‌ها نیز اعلام کرد. او گفت از رسانه‌ها توقع همکاری دارد. “همکاری” در قاموس کسی مانند رئیسی یعنی بستن دهان و جبهه سایی در برابر وضع موجود. او بر پایبندی روزنامه‌نگاران- و درواقع بر پایبندی همه اندیشه‌ورزان، دگراندیشان، نویسندگان و شاعران و سینماگران و موسیقی سازان و خوانندگان- به اصل “نظام”، “تنفر عمومی از ناهنجاری‌های اجتماعی”، و اجرای عدالت در جهت مورد نظر قوه قضائیه تأکید کرد. این موازینی که مورد نظر قاضی کشتار “فاجعه ملی” است قرار است وزیر “ارشاد اسلامی” یا در واقع رئیس دستگاه اندیشه‌سوز سانسور در پیوستی برای رسانه‌ها- برای همه آثار و مواردی که در ارشاد باید مثله شوند- مشخص کند. اسماعیل اسماعیلی، چهرهٔ منفور، شکنجه‌گر، و رئیس قبلی زندان‌ها با اشاره بر توقیف اخیر هفته‌نامه “صدا” و بازداشت “مرضیه امیری”، خبرنگار روزنامه شرق، که در جریان راهپیمایی اول ماه مه روز جهانی کارگر گزارش و گفتگوی مطبوعاتی تهیه می‌کرد، آیینه عبرت نویسندگان و روزنامه‌نگاران ساخت. ”
سه عضو کانون به‌جرم مبارزه در راه آزادی بیان و نشر و بر ضد سانسور فرهنگ برباد ده رژیم اسلامی به طرزی غیرقانونی، مانند دیگر مبارزان راه آزادی و حقوق انسان‌ها، به سیاهچال‌های رژیم ولایی انداخته شده‌اند. حزب تودهٔ ایران آزادی بی‌قیدوشرط این فعالان کانون نویسندگان ایران را خواستار است و بر این باور است که همهٔ نیروها وچهره‌های مترقی و میهن دوست باید به حمایت از آنان برخیزند.
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۰۷۸، ۶ خرداد ماه ۱۳۹۸
