تمرکز و اقدام مجتمع‌های صنعتی و پایمال شدن حقوق مردم
در شرکت “بایرن” هنوز یک تصمیم واحد در رابطه با ادغام و یا واگذاری آن به شرکت “مونسانتو”۱ گرفته نشده است. مدیرعامل سابق بایرن- “ماریین دکرس”- با این ادغام یا واگذاری مخالف است. به‌نظر او سیاست‌های شرکت آمریکایی مونسانتو به‌هیچ‌وجه با سیاست‌های راهبردی بایرن هم‌خوانی ندارد و درصورت ادغام یا واگذاری می‌تواند نام شرکت را هم خراب کند.
برخلاف نظر ماریین دکرس، جانشین او، یعنی “ورنر باومن”، و رئیس هیئت نظارت، “ورنر ونینگ”، از این معامله طرفداری و حمایت می‌کنند. بنا بر برآورد این دو نفر، این معامله با منطق سرمایهٔ صنعتی هماهنگی کامل دارد. کل مؤسسه با این نظر قانع شده است که باید به سمت تمرکز سرمایه حرکت کرد:”ببلع یا اینکه بلعیده می‌شوی! “. با تمرکز سرمایه می‌توان کنترل بازار را دراختیار داشت و قیمت‌ها را افزایش داد. با نمونهٔ کارهایی که مونسانتو ارائه داده، می‌توان شرکت بایرن را تکمیل‌تر کرد. مانند خیلی از موردها، تأثیر همکاری‌های اقتصادی مشترک را شاهد بوده‌ایم. “باومن” و “ونینگ” توانستند با نشان دادن یکسری اعداد و ارقام نظرهای‌شان را به‌کرسی بنشانند. در سال مالی ۲۰۱۸ درآمد بخش کشاورزی با حدود ۴۹ درصد افزایش به مبلغ ۱۴٫۳ میلیارد رسید که ۴۲٫۷ درصد این مبلغ به‌حساب بانکی شرکت مونسانتو واریز شد. مؤثر بودن این معامله به‌ویژه از راه فروش ماشین‌های علف‌کُش بود که درآمد آن را ۵۸٫۴ درصد بالا برد. افزایش فروش ماشین‌های علف‌کش‌در آمریکای لاتین، عمدتاً با افزایش قیمت‌ها و از طریق پخش وسیع آن با نام انحصاری “ران داپ” همراه بوده است. تأثیر نام انحصاری “ران داپ” به‌عنوان عامل درجهٔ دوم در فروش علف‌کُش‌ها در برزیل و در گزارش مالی سالانه به‌ثبت رسیده است. در آمریکای لاتین، کشاورزان، انبارهای محصولات باقی‌مانده از سال قبل را به‌سرعت از طریق فروش آن‌ها خالی کردند و از نو شروع کردند به خریدن مقدار بسیار زیادی از علف‌کش‌های جدید. برنامه همکاری مشترک و اثرگذاری متقابل تنظیم شده است. رئیس شرکت “کراپ ساینس” [لیام کُندون] توانسته است حتی تخمین بزند که تا سال ۲۰۲۲ مبلغ فروش به ۸۷۰ میلیون یورو می‌رسد. هرچند که اعداد و ارقام ارائه شده از طرف باومن و ونینگ بسیار جذاب به‌نظر می‌رسند، اما شرکت بایرن از زمانی که شرکت مونسانتو آن را تحویل گرفته است، با کاهش چشمگیر سهام روبرو شده است. از ۸۶٫۸ یورو به ۵۸ یورو سقوط کرده است. مدیرعامل بازار بورس با شکایت‌از این کاهش می‌گوید: “وضعیت خوب این شرکت، چشم‌انداز رشد عالی، قدرت کسب درآمد-همۀ این‌ها را من بسیار ناکافی و ناقص در ارزش فعلی سهام بازار بورس می بینم.” ظاهراً یک چیزی اینجا در منطق سرمایه صنعتی اختلال به‌وجود آورده و آن چیز مسئله رسیدگی به پرونده “گلیفوسات”۲ در دادگاه‌های ایالت متحده آمریکا است. در اولین جلسه رسیدگی، دادگاه، شرکت بایرن را به ۷۸ میلیون و در دومین دادرسی به ۸۰ میلیون دلار محکوم کرد. نقش‌آفرینان بازار مالی حساب کرده‌اند که درحال حاضر ۱۱ هزار و ۲۰۰ دعوی حقوقی بر روی میز قرار گرفته است و به‌همین منظور به‌سروسامان دادن به اسناد و مدارک شرکت مشغول شدند. بااین وجود، شرکت چندملیتی “لیورکوزنر” با اطمینان کامل از محصولاتشان دفاع می‌کنند و می‌گویند: “اگر گلیفوسات به‌درستی استفاده شود، هیچ آسیبی نمی‌رساند و سرطان‌زا هم نیست.” و با این بیان سعی دارند حکم دادگاه را رد کنند. آن‌ها درصددند تا در دادگاه عالی، گلیفوسات را نه فقط بی‌خطر بلکه حتی مفید هم جلوه بدهند. آن‌ها به این امید دل بسته‌اند که در دادگاه عالی فقط با حقوق‌دانان سروکار دارند و نه با شاهدان، یعنی شاهدانی که می‌توانند به‌راحتی سرنوشت بیماران شاکی و مبتلا به سرطان را در نگاه جهانیان تعیین کنند. در صورتی که جریمه کنسرن‌ها به‌شکل قابل‌توجهی کاهش نیابد، ممکن است آن‌ها به‌جای پرداخت نقدی جریمه، نوع دیگری از غرامت را به آسیب دیدگان پیشنهاد کنند تا از این طریق به رقم دیگری دست پیدا کنند که میزان آن از جریمۀ تعیین شده کمتر است و پس از آن حاضرند به بلایای گلیفوسات بپردازند. سرمایه‌گذاران مایل‌اند یک چنین روزی را ببینند، زیرا برای آنان شرایطی فراهم خواهد شد تا دوره بی‌ثباتی را به‌پایان رسانند، در غیر این صورت، خسارت‌هایی سنگین متحمل خواهند شد. تا زمانی که این اتفاق نیفتد، سرمایه‌گذاران و صندوق‌های بازنشستگی خودشان را با اعداد و ارقام سرگرم خواهند کرد. به‌نقل از “مارکوسمان”، از اتحادیۀ سرمایه‌گذاران، گفته می‌شود:”اگر بایرن مجبور به پرداخت ۵ میلیارد دلار بشود، آن موقع می‌شود گفت که مدیرعامل بایر کارش را به‌درستی انجام داده است، و اگر بایرن در پایان مجبور به پرداخت ۱۰ میلیارد دلار بشود، این بدان معنا است که مدیرعامل خطرهای همکاری با مونسانتو را به‌خوبی حدس نزده بوده است.” آیا سرمایهٔ صنعتی می‌تواند با این ۱۰ میلیارد دلار منطقی را که ادعا می‌کند به اثبات برساند؟ جدا از اینکه چه نتیجه‌ای حاصل شود، می‌شود گفت که بازنده این معامله کیست: ۱۲ هزار نفر از کارکنان، کارکنانی که شغل‌شان را در معامله با مونسانتو از دست داده‌اند. “بلاک روک و شرکا” [شرکت بزرگ آپارتمان‌های اجاره‌ای] هم با توجه به کاهش سهام بورس، منتظر نتیجهٔ عملکرد شرکت چندملیتی “لیورکوزن” هستند.
نوشتهٔ “یان پرکه”، تارنمای نشریهٔ “عصر ما”-حزب کمونیست آلمان (د ک پ)- ۲۳ فروردین‌ماه ۱۳۹۸
—————————
۱و ۲. مونسانتو، شرکت آمریکایی و چندملیتی صنایع کشاورزی و زیست فناوری (بیوتکنولوژی). استدر تاریخ ۱۰ اوت ۲۰۱۸ دادگاهی در سان‌فرانسیسکو، ۱۰ اوت ۲۰۱۸، این شرکت را به‌جرم فروش سمومی که در علف‌کُش گلیفوسات آمیخته است، به پرداخت ۲۹۰ میلیون دلار به “لی جانسون”، باغبان مبتلا به سرطان، محکوم کرد.
به نقل از ضمیمۀ «نامۀ مردم»، شمارۀ ۲۰، ۶ خرداد ماه ۱۳۹۸
