علت بی‌پاسخ ماندن خواست‌های فرهنگیان چیست؟
آزادی فعالان صنفی از بند و زندان رژیم و توقف خصوصی‌سازی، دو خواست مهم مبارزان جنبش کارگری، جنبش دانشجویی، جنبش زنان، و همچنین معلمان مبارز کشورمان در دو سال اخیر بوده‌اند. رژیم در مقابل این خواست‌ها و پاسخ به آنها همواره سیاست اعمال فشار و سرکوب را به‌کار برده است. بی‌پاسخ گذاشتن مطالبات فرهنگیان و بازداشت و اخراج فعالان صنفی معلمان نمونه‌ای روشن رفتار رژیم ولایت فقیه در برخورد با خواست‌های مردمی است.
رژیم ولایت فقیه برای حل معضل‌ها و حتا کاستن از شدت شرایط بحرانی کنونی برنامه‌ای ندارد و اصولاً قدرت حل مشکلات کنونی را ندارد. بنا بر این، فقط با ادامه دادن سرسختانه به سیاست‌های اقتصادی‌اش در سمت حفظ انسجام پایگاه طبقاتی خود و تکیه بر دستگاه سرکوب و تزریق رعب و وحشت به جنبش مطالباتی مردمی تضمین بقای “نظام” را امکان‌پذیر می‌بیند.
“مربیان پیش‌دبستانی استان خوزستان” همراه با خواست “تبدیل وضعیت به حق‌التدریسی” بر اساس “مصوبات مجلس”، برای “پنجمین بار” روز ۲۷ خردادماه به آموزش‌وپرورش خوزستان مراجعه کردند و با بیان اینکه “سال‌هاست با کمترین سطح دستمزد، امنیت شغلی و خدمات رفاهی مشغول به‌کار” هستیم، تبدیل وضعیت خویش را خواستار شدند. “بیش از ۲۰۰ معلم خرید خدمات آموزشی” از “استان‌های مختلف ازجمله قزوین، اصفهان و سیستان‌وبلوچستان” در روز ۲ تیرماه به تهران آمدند و مقابل مجلس تجمعی اعتراضی برگزار کردند. معلمان خرید خدمات آموزشی “مهم‌ترین مطالبه خود را تبدیل وضعیت” و استخدام عنوان کرده و گفتند: “وضعیت شغلی و درآمدی ما اسفناک است.” در روز ۱۱ تیرماه جمعی از “آموزش‌دهندگان نهضت سوادآموزی با حضور در مقابل سازمان اداری استخدامی کشور در تهران، خواستار اجرایی کردن مصوبه سال ۹۵ مجلس در زمینه جذب در آموزش‌وپرورش شدند.” جمعی از “مربیان پیش‌دبستانی سراسر کشور به‌همراه تعدادی از معلمان حق‌التدریسی، در اعتراض به عدم اجرای قانون جذب مقابل مجلس” در روز ۲۳ تیرماه جمع شدند. دستگاه فاسد ولایی، دولت‌ها، و مجلس آن، در تمام این سال‌ها صرفاً وعده “جذب” و استخدام این زحمتکشان را داده‌اند، اما همچنان با دستمزدهایی کمتر از حداقل دستمزد چندین برابر زیر خط فقر در آموزش‌وپرورش و در انواع و اقسام مدرسه‌های “غیرانتفاعی” به بهره‌کشی ظالمانه از آنان ادامه می‌دهند. برای استثمار حداکثری از زحمتکشان، کارگزاران رژیم ضد مردمی ولایت فقیه اختراع‌های اقتصاد نولیبرالی در عرصه کار تولیدی را در عرصهٔ آموزش نیز به‌کار برده‌اند. روز ۲۹ اردیبهشت‌ماه و با این بهانه که “معلمان جدیدالورود” در “دوره کارورزی هستند”، آموزش‌وپرورش رژیم این معلمان را از “افزایش ۴۰۰ هزارتومانی حقوق در سال جاری” محروم کرده بود و ضمن اعتراض این معلمان به این محرومیت گفتند: “اگر کارورز هستیم چرا حکم پیمانی گرفته‌ایم.”
کارگزاران رژیم فاسد ولایی همان‌طور که اندوخته‌های کارگران در سازمان تأمین اجتماعی را چپاول کرده و می‌کنند، صندوق بازنشستگی کشوری را هم به آستانه ورشکستگی کشانده‌اند و در واکنش به این فسادها ما تجمع‌های اعتراضی فراوان آموزگاران بازنشسته را شاهد بوده‌ایم. بازنشستگان کشوری، ۲۲ تیرماه، در یک “نامه مشترک” دربارهٔ “مهم‌ترین مطالبات خود”، نوشتند: “ما بازنشستگان خواستار بازپس گرفتن اموال و کنترل بر صندوق‌های بازنشستگی، دستیابی به درمان رایگان و حذف بیمه‌های تکمیلی بی‌خاصیت و پرهزینه و حقوق متناسب با یک زندگی استاندارد توأم با رفاه هستیم.” یکی از بازنشستگان کشوری با انتقاد شدید از اجرا نشدن “قانون مدیریت خدمات کشوری بعد از ۱۲ سال”، به خبرگزاری ایلنا، ۱۶ تیرماه، گفت: “ما می‌گوییم حقوق ما دو میلیون است اما خط فقر ۶ میلیون است… ما می‌گوییم بیمه تکمیلی نمی‌خواهیم، ما می‌گوییم باید متن صریح قانون اجرا شود.” همچنین در اشاره به پرداخت نشدن مطالبات مزدی فرهنگیان ایلنا، ۲۶ تیرماه، از پرداخت نشدن معوقه ۱۰ هزارمیلیاردی معلمان گزارشی را منتشر کرد. معلوم نیست این ۱۰ هزار میلیارد چه زمانی به فرهنگیان پرداخت خواهد شد. عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس “با تأیید اردوهای خارج از کشور در برخی مدارس غیردولتی و لاکچری”، در ارتباط با مسئولان این مدارس، به روزنامهٔ آرمان، ۷ خردادماه، گفت: “برخی از این‌ها برای خود دکان و دستگاه راه انداخته‌اند. ما در میان مدارس غیرانتفاعی مدارسی داریم که هیئت مؤسس و عضو هیئت‌مدیره آن دارای مسئولیت‌های مهم در ادارات آموزش‌وپرورش هستند… آنها به‌عنوان فوق‌برنامه وجوه عجیب‌وغریبی از اولیای دانش‌آموزان دریافت می‌کنند. … در برخی نقاط کشورمان مدارس چادری و کپری داریم.” یک پژوهشگر اجتماعی و کارشناس رفاه به ایلنا، ۲۴ تیرماه، گفت: “ایران یکی از بالاترین پرداخت‌های از جیب را در حوزه آموزش‌وپرورش در دنیا دارد… آن وقت باز هم می‌گویند: ٬آموزش باید خصوصی شود؛ مدارس دولتی باید خصوصی شوند٬”
مبارزۀ فرهنگیان کشور، که بخش مهمی از آن در چارچوب کانون صنفی معلمان سازمان دهی شده است، توانسته است در سالهای اخیر نقش فعالی در به چالش کشیدن سیاست های ضد مردمی رژیم به انجام برساند و بررغم دشواری ها و کمبودها صدای صدها هزار معلم زحمتکش را به گوش مردم میهن ما برساند. باید این مبارزه را تقویت و گسترش داد.
به نقل از ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم»، شمارۀ ۲۲، دوشنبه ۳۱ تیر ماه ۱۳۹۸
