فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری، و جایگاه سازمان بین‌المللی کار
سازمان جهانی کار صدساله شد. به‌همین مناسبت نشست‌های سالیانه این نهاد در ژنو با حضور اعضا با مباحثی پیرامون مسائل روز سندیکایی، جایگاه سازمان جهانی کار، و جز این‌ها، برگزار شد. نقش و نفوذ دولت‌ها طی سه دهه اخیر در این نهاد بین‌المللی افزایشی جدی یافته و این امر به جایگاه و عملکرد سازمان بین‌المللی کار در دفاع از حقوق کارگران و حفاظت از حقوق بنیادین کار آسیب وارد آورده است.
در هیئت مدیره سازمان جهانی کار که ۵۶ عضو دارد دولت‌ها نقشی غالب پیدا کرده‌اند. ترکیب هیئت مدیره سازمان بین‌المللی کار ۲۸ عضو از دولت‌ها، ۱۴ عضو از سندیکاهای کارگری و ۱۴ عضو نیز از تشکل‌های کارفرمایی را در بر می‌گیرد. باید یاآور شد که از ۲۸ نمایندهٔ دولت‌ها در هیئت مدیره، ۱۰ عضو به‌صورت دائم از کشورهای پیشرفتهٔ سرمایه‌داری گزینش می‌شوند. در نشست امسال سازمان جهانی کار محمد شریعمتداری از سوی جمهوری اسلامی حضور داشت و با حمایت تشکل‌های کارفرمایی و پشتیبانی برخی دولت‌ها به‌سرپرستی منطقه آسیا و اقیانوسیه گمارده شد. سندیکاهای کارگری همواره خواستار رفع تبعیض در گزینش هیئت مدیره بر اساس شفافیت، اصول دمکراتیک، و برابری حقوق اعضا بوده‌اند. امسال به‌مناسبت صدسالگی سازمان کار دبیرکل فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری با انتقاد از نقش مخرب دولت‌ها در هیئت مدیره این نهاد بین‌المللی، مبارزهٔ مشترک سندیکاهای کارگری برای ترسیم آماج‌ها و تحول به‌سود سندیکاهای کارگری دراین نهاد بین‌المللی را خواستار شد.
سخنرانی دبیرکل فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری در یک‌صدوهشمین کنفرانس سازمان بین‌المللی کار:
امید در مبارزات ما موج می‌زند!
دوستان گرامی، همکاران، خانم‌ها، و آقایان،
صد سال از بینادگذاری سازمان بین‌المللی کار سپری شده است، و این فرصتی است که هدف‌ها و دستاوردهای آن از منظر طبقه کارگر ارزیابی شود تا جنبش سندیکایی رزمنده تصویری درست از دستاوردها و نتیحهٔ آن داشته باشد.
ما معتقدیم که تاریخ سازمان بین المللی کار ( آی-ال- او) به دو دورهٔ اصلی تقسیم می‌شود: از زمان تأسیس تا ۱۹۹۰ و از ۱۹۹۰ تا امروز. این سازمان در دورهٔ نخست تاریخش، در مجموع نقشی مثبت داشته است و بیشتر زمان‌ها در مورد حقوق زحمتشکان نقش حفاظتی‌ای قاطع ایفا کرده است. همکاری‌های بین‌المللی از نقش “آی- ال- او” حمایت و همچنین از وجود آن بهره‌مند بوده‌اند، با نقش انکارناپذیر اتحاد جماهیر شوروی، جمهوری خلق چین، و بسیاری دیگر از کشورهای سوسیالیستی و کشورهای عضو جنبش غیرمتعهدها. این همکاری‌های مشترک متحدی قوی در کنار خود داشتند: جنبش سندیکایی جهانی همراه با نقش رهبری کنندهٔ فدراسیون جهانی سندیکاها. آن‌ها مبارزات پرشکوه کارگران را در کنار خود داشتند.
موفقیت در به‌دست آوردن خواست‌های بزرگی چون: امضا قراردادهای دستجمعی، تامین اجتماعی، هزینه‌های اجتماعی، بهبود دستمزدها، افزایش دستمزد، پیشرفت در آزادی‌های دموکراتیک سندیکاها و تأمین حقوق سندیکایی، در نتیجه چنین مبارزاتی بود. اتحادیه‌های کارگری در چهار گوشهٔ گیتی تشکیل شد.
مهم نیست که مخالفان با چه حرارتی دست به‌تبلیغات می‌زنند، حقیقت همیشه خود گویاست.
بعد از فروپاشی‌های ۱۹۸۹-۱۹۹۱ و تغییرهای اتفاق افتاده در خلال این سال‌ها، موقعیت و نقش “آی-ال- او” و همچنین دیگر سازمان‌های بین‌المللی تغییر کرد. این روزها، وزیران و نخست وزیران با دادن وعده‌های توخالی و بیان واژه‌هایی دهان پرکن در این کنفرانس‌های سالیانه شرکت کرده و سعی می‌کنند که تصویری واهی از واقعیت‌های جاری نشان دهند.
تا پیش از ۱۹۹۱ کارفرمایان حاضر نبودند چیزی دربارهٔ “آی- ال- او” بشنوند. حالا “آی- ال- او” را متحد خود می‌دانند. چرا؟ هرکسی به این پرسش باید بیندیشد و پاسخ خود را برای آن پیدا کند.
اما به‌‌رغم بعضی گفته‌ها، واقعیت در محیط‌های کاری چیز دیگری را بیان می‌کند. در محیط‌های کاری، کارگران از تعرض دولت‌ها به حقوق‌شان، از بیکاری و اخراج، از استفاده از کارگر غیرمتشکل، از خصوص‌سازی‌ها، از فقر و بربریت سرمایه‌داری در رنج و عذاب هستند.
واقعیت در دریای مدیترانه است، جایی‌که مادران و کودکان به‌دلیل تلاش‌شان برای گریز از تعرض‌های امپریالیستی در دریا غرق می‌شوند.
این تصویر همچنین نتیجهٔ نقشی که “آی- ال- او” در وضعیت کنونی و در رهبری جنبش سندیکایی بازی می‌کند می‌تواند ارزیابی شود.
از سال ۱۹۶۰ محاصره اقتصادی کوبا ادامه دارد. سازمان‌های بین‌المللی چه‌کاری در این مورد انجام داده‌اند؟
در ۱۳ ماه می ۲۰۱۴ در شهر سوای ترکیه ۳۰۱ نفر کارگر کشته شدند. سازمان‌های بین‌المللی در این مورد چه اقدامی کردند؟
در آتش‌سوزی کارخانهٔ لباس‌دوزی پلازای رعنا در بنگلادش ( در ۲۴ آوریل ۲۰۱۳ ) ۱۱۳۲ کارگر زن به‌قتل رسیدند. چه کسانی را به‌خاطر این جنایات تنبیه کردند؟ در شیلی دولت اقدام‌های غیردموکراتیک شرکت کاترپیلار را نادیده می‌گیرد. دفتر مرتبط با “آی- ال- او” چه کاری انجام داد؟
سازمان‌های بین المللی برای حفاظت کارگران فلسطینی، سوریه‌ای، عراقی و یمنی در قبال تجاوزهای امپریالیستی چه اقدام‌هایی انجام داده‌اند؟ فقط حرف! این است وضعیت کنونی. امروزه سران کشورها اینجا آمده و به ما می‌گویند که سیاه سفید است! آقای ماکرون، به تظاهرکنندگان حمله کرده و آنان را سرکوب می‌کند، ۱۰۰۰ کارگر نیروگاه ذغالی را اخراج کرده و طی روزهای گذشته آقای محمد لاقیا، عضو پارلمان و از حزب ماکرون، در بازدیدش از اینجا، با وارنه نشان دادن واقعیت‌ها، تهدید می‌کند که از فعالیت سندیکایی واحد ۱۳ سندیکای “ث – ژ – ت” (کنفدراسیون سندیکاهای فرانسه) جلوگیری خواهد کرد. آقای ماکرون و خانم مرکل هر دوی آنان سازمان بین‌المللی کار را ابزاری برای اجرای سیاست‌های‌شان می‌بینند. هم‌زمان با آن، آنان سیاست‌های ضد کارگری‌شان را با تشدید امر نوفاشیسم و بیگانه‌هراسی تقویت می‌کنند. این تصویر تنها می‌تواند با مبارزات متحد و طبقاتی کارگران تغییر یابد، با تقویت پایه‌های اتحادیه‌ها، با گسترش دموکراسی اتحادیه‌‌ای. این امید در مبارزات ما نهفته است.
سایت “فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری”، ۲۸ خردادماه ۱۳۸۹ .
108th ILC – PLENARY SESSION: Speech of George Mavrikos, WFTU General Secretary
به نقل از ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم»، شمارۀ ۲۲، دوشنبه ۳۱ تیر ماه ۱۳۹۸
