گزینهٔ کارگران اعتصابی فولاد آلمان: تشدید مبارزه، ارتقای سطح همبستگی! اعتصاب کارگران فولاد برای بستن قراردادهای دسته‌جمعی
اشاره: کارگران فولادسازی شرکت چندملیتی “ریوا ـ هس” در استان “راین‌لند” آلمان یکی از طولانی‌مدت‌ترین اعتصاب‌های آلمان فدرال را سازمان دهی کردند. آشنایی با مبارزهٔ کارگران و سندیکاها در جریان این اعتصاب بزرگ، برای سندیکالیست‌ها و به‌طورکلی جنبش سندیکایی زحمتکشان میهن ما در بر دارندهٔ تجربیاتی مفید خواهد بود. به‌این منظور، گزارش این اعتصاب در زیر می‌آید.
طولانی‌ترین اعتصاب تاریخی در استان راین‌لند واقع در جنوب‌غربی آلمان
اعتصاب کارگران کنسرن صنعت فولادسازی ریوا-هس در منطقه تریر و هورات، از اواخر تابستان وارد دوازدهمین هفته‌اش شده است. تریر و هورات تنها منطقه‌های صنعتی تولید فولاد در کشور آلمان هستند که هنوز قرارداد دسته‌جمعی کار در آن‌ها بسته نشده است. کارگران شاغل در این منطقه‌ها شبکه‌های فلزی ـ مش را که از اتصال میلگرد ساخته می‌شوند و در صنعت ساختمان‌سازی کاربرد دارند، تولید می‌کنند. خواست کارگران از کنسرن ریوا، پذیرفتن و به‌رسمیت شناختن همان قراردادی ست که از جانب سندیکای فلزکار و صنایع برق آلمان (“ای. گ. متال”) تنظیم شده است.
مالک این کارخانه‌های فولادسازی که در سال‌های۱۹۱۷-۱۹۱۸ تأسیس شده‌اند، “براندنبورگ هنیگس‌دورف” است و پیش از این فولاد و ورق‌های فلزی تولید می‌کردند. این کارخانه‌ها پس از خصوصی‌سازی و سیاست برون‌سپاری دولت آلمان به‌دنبال فروپاشی آلمان دموکراتیک (د. د. ار)، به‌منظور ادارهٔ آن‌ها و تولید فولاد در اختیار کنسرن ایتالیایی به‌نام ریوا قرار گرفت. فعالیت پانزده کارخانه تولید فولاد و اداره بسیاری از کارخانه‌های کوچک نیز به‌عهدهٔ این کنسرن بوده است. این کنسرن بزرگ توانست در سال ۲۰۱۸، ۳٫۶ درصد درآمد حاصل کند. بنا بر گزارش روزنامۀ ایتالیایی “آل‌زوله ۲۴” که در شهر میلان منتشر می‌شود، ۴٫۲ درصد از سهم کل بازار کنسرن‌های اروپایی به این کنسرن ایتالیایی تعلق دارد.
دستمزد ده‌ها کارگر کارخانهٔ تولید فولاد این کنسرن در شهر موزل که حدود ۲ درصد از درآمد کل این کنسرن حاصل کار آنان است، به‌هیچ‌روی مطابق با قرارداد کاری‌ای که از سوی سندیکای “ای. گ. متال” تنظیم شده است پرداخت نمی‌شود و به‌رسمیت هم شناخته نشده است. به‌همین دلیل در اوایل تابستان امسال صد درصد کارگران شاغل در این کارخانه که عضو سندیکای ای. گ. متال نیز هستند، رأی به برپایی اعتصاب دادند. سندیکای ای. گ. متال شهر تریر نیز در هفته‌های اخیر حمایت قاطعش را از مبارزه کارگران اعلام کرد. کارگران به‌علامت اعتراض دروازهٔ کارخانه را گشودند، در شهر موزل راهپیمایی اعتراضی کردند و تا کنون هم دو تجمع اعتراضی در پورتا نیگرا برگزار کرده‌اند. کارگران از جلو دفتر مرکزی کنسرن به سمت شهر میلان راهپیمایی کردند. پس از آن در شهر فرانکفورت (کنار رود ماین) تجمع کرده و گروهی نیز در برابر کنسولگری ایتالیا به‌منظور جلب توجه و حمایت مردم، تجمعی اعتراضی بر پا کردند.
از جانب دسته‌های گوناگون عضو سندیکای ای. گ. متال، از طرف سندیکاهای عضو کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگران آلمان (“د. گ. ب”)، از طرف سندیکای فلزکار ایتالیا، اف ای او ام ـ فیوم و همچنین از طرف حزب کمونیست آلمان بخش تریر با کارگران و اعتراض‌های آنان اعلام همبستگی شد. در یک کارخانه در شهر براندنبورگ – دقیقاً به‌خاطر توافق بر سر قرارداد دسته‌جمعی۱- تقریباً همه کارگران برای سازمان‌دهی اعتصاب رأی موافق دادند. کارخانه‌های دیگر هم در آلمان و سراسر اروپا درگیر فعالیت‌های مبارزاتی و برپایی اعتصاب هستند. در ارتباط با توافق بر سر قراردادهای دسته‌جمعی، مدیریت کنسرن ریوا ـ هس طوری وانمود می‌کند که اعتصاب کارگران و اعلام همبستگی با آنان بی‌ثمرند و این‌گونه اقدام‌ها بر روند مذاکرات در این زمینه هیچ‌گونه تأثیری نخواهند داشت. به‌همین دلیل مذاکرات با سندیکای ای. گ. متال تا کنون بی‌نتیجه مانده است و نماینده کنسرن ریوا حتی در یکی از تاریخ‌های تعیین شده برای انجام مذاکره نیز حاضر نشد. بنا بر گفت‌وگوی کریستیان ز. شمیتز، وکیل اول سندیکای ای. گ. متال در شهر تریر با روزنامه “عصر ما” [متعلق به حزب کمونیست آلمان (د. ک. پ)]، گفت: “منطق و عقلانیت در کنسرن ریوا هیچ‌گونه نقشی ندارند. بدون قراردادهای دسته‌جمعی امکان حفظ و نگهداری کارگران متخصص و جایگزین کردن کارگران جدید به‌جای آنان وجود ندارد. بدون قراردادهای دسته‌جمعی مبارزهٔ کارگران برای جلوگیری از تعطیلی کارخانه در هورات و تریر در درازمدت امکان نخواهد داشت.” فضای حاکم در اعتراض‌ها و تجمع‌های کارگری برخوردار از روحیۀ همبستگی و مبارزاتی بوده است. سندیکای ای. گ. متال تریر جهت اطلاع‌رسانی و آگاهی عموم از روند اعتصاب‌ها، صفحه‌ای جدید در اینترنت با این تیتر تنظیم کرده است: “ما همه، با هم، برای اجرای قراردادهای دسته‌جمعی تصمیم گرفتیم و برای رسیدن به هدف‌مان تا به‌آخر مبارزه خواهیم کرد”. در تأیید این نظر یکی از کارگران به‌نام هانس مولر به روزنامۀ عصر ما می‌گوید: “دست برداشتن از مبارزه گزینه درستی نیست. تشدید مبارزه و ارتقای سطح همبستگی گزینهٔ کارگران برای تحقق مطالبه‌هایشان است. “
به‌نقل و ترجمه از روزنامهٔ “عصر ما”، روزنامه حزب کمونیست آلمان (د. ک. پ)، ۸ شهریورماه ۱۳۹۸. نویسنده: کونای کانتی.
https://www.unsere-zeit.de/de/5135/wirtschaft_soziales/
————————————
۱. به‌طورکلی و به‌اختصار، هدف از مذاکرات دسته‌جمعی و قرارداد دسته‌جمعی عبارت است از: پیشگیری و یا حل مشکلات حرفه‌ای یا شغلی و یا بهبود شرایط تولید یا امور رفاهی کارگران است که از طریق تعیین ضابطه‌هایی به‌منظور مقابله با مشکلات و همچنین تأمین مشارکت طرفین (کارگر و کارفرما) در حل این مشکلات و یا از راه تعیین و یا تغییر شرایط و نظایر این‌ها، در سطح کارگاه، حرفه و یا صنعت، با توافق طرفین تحقیق می‌یابد. … هر موضوعی که در روابط کار متضمن وضع مقررات و برقراری ضابطه‌هایی از طریق مذاکرات دسته‌جمعی باشد، می‌تواند موضوع مذاکره قرار گیرد.
به نقل از ضمیمه «نامۀ مردم»، شمارۀ ۲۶، دوشنبه ۲۰ آبان ماه ۱۳۹۸
