کارزار سندیکای کارگران صنایع فلزی آلمان بر ضد سیاست‌های اقتصادی اتحادیه اروپا و دولت آلمان!
کارگران آلمان: در برابر یورش سرمایه‌داری می‌ایستیم، ۳۰ ساعت کار در هفته با دستمزد کامل!
سندیکای فلزکاران نسبت به اخراج، انتقال، تعطیلی، و سیاست‌های ریاضتی در کارخانه‌های : “بوش”، “دایملر”، “ماله”، “کنتی‌ننتال”، “و. ام. اف”، و دیگر کارخانه‌ها واکنش نشان داد و اواخر ماه نوامبر سال ۲۰۱۹ (آذرماه ۹۸) در میدان کاخ شهر اشتوتگارت به سازماندهی و تجمع اعتراضی اقدام کرد. بنا به‌گفتهٔ سندیکای فلزکاران، ۱۵ هزار کارگر از مناطق مختلف در این گردهمایی شرکت کردند.
حدود ۱۶۰ شرکت خودروسازی و تأمین‌کننده قطعات خودرو در شهر “بادن”، به‌منظور “تعدیل” نیروی کار، یعنی اخراج کارگران، به‌طور جدی درحال برنامه‌ریزی هستند. از همه مهم‌تر، برنامه‌ریزی تبدیل بازار کار به دیحیتالیزیرونگ ( خودکار شدن) و برقی کردن خودروها است که در آغاز کار خود قرار دارد. تحول و رشد فنا‌وری، بهانه و دستاویز سرمایه‌داران در راستای افزایش سود و تحمیل شرایط سخت‌تر به کارگران شده است.
گروه کارفرمایان “صنایع فلز جنوب غربی آلمان” اعتراض کارگران را با واکنشی ترش‌رویانه مورد انتقاد قرار می‌دهد. “اشتفان وولف”، رئیس گروه کارفرمایان، پیش از تجمع اعتراضی کارگران گفته بود: “اعتراض به این شکل ضربه‌ای‌ست به شرکای اجتماعی و شروعی بد برای مذاکراتی است که در رابطه با افزایش دستمزد در پیش‌رو داریم.”
بله، این ضربه‌ای بود “به شرکای اجتماعی” و باید هم این‌چنین می‌بود. فضا و روحیهٔ مبارزاتی، محتوای بسیاری از پلاکاردها و شعارهای کارگران کارخانه‌ها و بخشی از سخنرانی‌ها و بیان کننده روشن اعتراض کارگران به اقدام‌های ضد کارگری است. گرچه موضع‌گیری “ای .گ. متال” همراه با تردید بسیار است و به مشارکت اجتماعی تکیه می‌کند و منافع سرمایه را زیر سؤال نمی‌برد، اما فشار وارده از طرف کارگران پیام‌هایی دیگر در بر داشتند، مانند: “دست‌ها از نابودی مشاغل کوتاه”، “امنیت شغلی و حفظ محیط زیست، ۳۰ ساعت کار در هفته با پرداخت کامل دستمزد و پرداخت خسارت به کارکنان”. کارگران تغییرات مطرح شده از سوی سرمایه‌داران را زیر علامت سؤال می‌برند و به‌درستی می‌گویند که “این ادعا [امتناع از ضربه به مشارکت اجتماعی] در نظام سرمایه‌داری غیر‌ممکن است! به همین خاطر پیش به سوی مبارزه اعتصابی و انقلابی!” دو ماه پیش ،شرکت تولید و فروشنده قطعات خودرو به نام “پروگرس وورک” در شهر “اوبر کیرخ”، اعلام کرد که، گروه کارفرمایان را ترک و از این طریق قرار دادهای دسته‌جمعی را هم ملغی می‌کند، علاوه بر این، قرار است کارگران در هفته ۵ ساعت بیشتر و بدون پرداخت دستمزد بابت آن کار کنند. از آن زمان تا کنون کارگران با کمک سندیکای فلزکاران برای جلوگیری از فسخ قراردادها و اخراج‌ها در تلاش هستند. خانم “اوا ماریا” نماینده کارگران با بیانی دقیق‌تر می‌گوید: “هر کسی که باد می‌کارد، توفان درو می‌کند”، فرار از تعهدها و الغای قراردادهای دسته‌جمعی اشتباهی کوچک به‌حساب نمی‌آید. … نه به لغو قراردادها! ما علیه این تصمیم اعتصاب می‌کنیم!
“یورگ شوارتز”، نماینده کارگران کارخانۀ در معرض تهدید تعطیل “کونتی تک کوهنر” در شهر “اوپن وایلر” آلمان، گزارش می‌دهد که شرکت کنتی‌ننتال ۲۰ هزار نفر از کارگرانش را که در نقاط مختلف دنیا مشغول به‌کار هستند به اخراج و تعطیل کردن کارخانه‌ها تهدید کرده است. فقط در آلمان ۷ هزار کارگر با خطر اخراج روبرو هستند. این نماینده کارگران می‌افزاید: “وقتی که آدم دقیق نگاه می‌کند، متوجه می‌شود که در اصل، موضوع مربوط به کسب حداکثر سود است و هیچ ربطی به تغییر و تحول و حفظ محیط زیست ندارد. این اقدامی است بسیار کثیف علیه منافع کارگران.” در کارخانه بوش در شهر “فویر باخ” و “شویبردینگن”، قرار است در دو سال آینده در مجموع هزار و ششصد کارگر اخراج شوند. “فرانک شل”، نماینده کارگران در کارخانه بوش در شهر فویر باخ، می‌گوید : “شعار ما در سال ۲۰۰۸ که بزرگ‌ترین بحران اقتصادی رخ داد این بود: با همه امکانات علیه بحران‌های سرمایه‌داری مبارزه کنیم! در آن زمان ما موفق شدیم این شعار را جا بیندازیم ولی ظاهراً شعار امروز کارفرماها این است: اخراج کارگران! من احساس می‌کنم در حال حاضر افرادی هستند که به‌راه افتاده‌اند ودر تلاشند با پُتک تمام دستاورد های ما را که سال‌ها برای آن مبارزه کرده‌ایم و به‌دست آورده‌ایم از ما بگیرند و از میان ببرند، در بین انسان‌ها ترس و وحشت ایجاد کنند، و این طور القا کنند که با این افراد و این شرایط باید کنار آمد. ما اجازه نداریم این نظرها را بپذیریم. ترس، خوراکی است برای نیروهای راست‌گرا و اوباش، به‌همین دلیل باید با مسئولیت تمام برای تأمین امنیت اجتماعی تلاش کنیم تا انسان‌ها در تله‌ای که برسر راهشان قرار داده شده‌است نیفتند و به درهٔ فقر پرتاب نشوند.”
این تجمع اعتراضی باید همچون آغاز مبارزه‌ای ضروری در برابر هجوم سرمایه‌داری دانسته شود. باید به این مبارزه مشترک ادامه داد، در صورت ضرور با استفاده از قوی‌ترین سلاح‌مان یعنی اعتصاب، بر ضد اخراج‌ها و نابودی شغل و بر علیه منطق سودورزی به‌مبارزه ادامه خواهیم داد.
[ترجمه از :”عصر ما”، روزنامه حزب کمونیست آلمان (د ک پ)، ۸ آذر ماه ۱۳۹۸، نویسنده : “کریستا هورانی”].
به نقل از ضمیمهٔ کارگری «نامهٔ مردم»، شمارۀ ۲۹، ۱۴ بهمن ۱۳۹۸
