چرا منافع پرستاران تأمین نمی‌شود
در شرایطی که در سه ماه اخیر ده‌ها پرستار با دریافت دستمزدی حدود یک‌سوم خط فقر در صف مقدم مبارزه با بیماری کرونا جان‌باخته‌اند و میلیون‌ها نفر از زحمتکشان شغل‌شان را از دست داده‌اند، روز ۲۳ فروردین‌ماه رئیس‌کل سازمان نظام پرستاری از اخراج گسترده پرستاران در بیمارستان‌های خصوصی “به بهانه کرونا” خبر داد. به‌گفته او، با کوشش پرستاران بیمارستان‌های خصوصی یادشده، در سال‌های اخیر و “به‌مدد تعرفه‌های سنگین و چند برابری خدمات و مراقبت‌های سلامت؛ میلیاردها تومان سود و درآمد، عاید سهامداران” این بیمارستان‌ها گردیده است.
مطابق گزارش ۲۵ فروردین‌ماه ایلنا، درحال‌حاضر “۵۰ هزار پرستار فارغ‌التحصیل‌شده جویای کار وجود دارد”؛ و “تعداد زیادی از مسئولان و سیاست‌گذاران در حوزه درمان کشور، خودشان در هیئت‌امنای بیمارستان‌های خصوصی هستند.” فرماندار اسلامشهر، ۲۶ فروردین‌ماه، ضمن تحسین عملکرد بیمارستان سازمان تأمین اجتماعی در ارتباط با درمان بیماران کرونا، از عدم همکاری بیمارستان خصوصی خبر داد. لازم است به این نکته اشاره کنیم که رژیم غارتگر ولایی به‌رغم پرداخت پرداخت نکردن “ریالی” از بدهی کلان ۳۰۰ هزار میلیاردتومانی دولت به سازمان تأمین اجتماعی و همچنین خصوصی‌سازی کردن اموال کارگران در تأمین اجتماعی، تمامی بیمارستان‌ها و امکان‌های درمانی سازمان را هم دراختیار خود گرفته است.
هم‌زمان با گسترش فاجعه‌بار بیماری کرونا، کارگزاران رژیم ضد ملی ولایی در حین دادن وعده‌های دروغین تازه‌ای، به بهره‌کشی وحشیانه از پرستاران ادامه می‌دهند. میرزابیگی، رئیس سازمان نظام پرستاری، در گفتگویی با ایلنا، ۱۸ فروردین‌ماه، از بازنشسته شدن سالیانه “۴ الی ۵ هزار” پرستار از سال ۹۶، توقف استخدام پرستار در همین مدت، و افزودن “۴ هزار تخت بیمارستانی به تخت‌های بیمارستانی” در همین مدت خبر داد. او تعداد پرستاران فعال در بیمارستان‌های کشور را “بسیار کمتر از استاندارهای جهانی عنوان کرد؛ و به‌رغم بار سنگین مسئولیت‌های پرستاران موجود در مقایسه با استاندارهای جهانی، افزود، “برای جبران کمبود نیروی پرستار متناسب با بیماران و نیاز تعداد تخت‌ها، اضافه‌کار اجباری به پرستاران داده می‌شود.” میرزابیگی از نیاز کشور به استخدام ۲۰ هزار پرستار اضافی سخن گفت که “منجر به استخدام ۷ الی ۸ هزار پرستار طی دو سال… به‌صورت ۸۹ روزه و شرکتی” شده است. درحال حاضر ۳۰ هزار پرستار به‌صورت شرکتی کار می‌کنند و قراردادهایی ۸۹ روزهٔ بدون بیمه و دیگر مزایا دارند. رئیس سازمان نظام پرستاری از “لبریز” شدن کاسه صبر پرستاران و وعده وزیر بهداشت به استخدام ۱۰ هزار نیروی پرستار سخن به‌میان آورد. برای جلوگیری از دست زدن پرستاران به “اقداماتی چون تجمع و اعتراض” تا “زمان وجود بحران کرونا”، این مقام رسمی از ورود وزیر بهداشت، معاون اول روحانی، و رئیس مجلس به مشکل کمبود نیرو و حقوق پرستاران و “تدوین آیین‌نامه جدید نظام پرداخت” خبر داد. او افزود: “در صورتی که این نظام پرداخت اجرایی شود، هم طرح قاصدک جمع‌آوری می‌شود و هم یک نظام پرداخت بسیار متناسب… جایگزین نظام پرداخت فعلی برای پرستاران می‌شود.” پرستاران مبارزه طولانی مدتی علیه نظام پرداخت “عملکردی یا قاصدک” سازمان داده‌اند. در طرح قاصدک کارانه و اضافه‌کاری پرستاران به‌صورت ظالمانه‌ای کاهش می‌یابد. سخنان میرزابیگی نشان می‌دهد که “اجرای نظام پرداخت” جدید نیز وعده‌ای بی‌پشتوانه بیش نیست.
حدود سه هفته بعد از تدوین “آیین‌نامه جدید نظام پرداخت”، مطابق گزارش ۲۱ اسفندماه ۹۸ ایلنا، خانه پرستار در نامه‌ای به روحانی از “تبعیض‌های همه‌جانبه” در رابطه با “ابلاغ افزایش ۵۰ درصدی حقوق” کارکنان دولت و اجرا نشدن مصوبات مجلس انتقاد کرد.
بر اساس این نامه، پرستاران استخدام رسمی، پیمانی، قراردادی، و شرکتی، یعنی ۴ پرستار با “شغلی با ماهیت کاملاً یکسان و مشابه… ۴ نوع دریافتی” مختلف داشتند. در حین کاهش قابل‌توجه از به‌اصطلاح “افزایش ۵۰ درصدی” و ارائه مبالغ مختلف و تبعیض‌آمیز به سه گروه اول، برای نیروهای شرکتی “هیچ افزایشی لحاظ نشده” بود. در ماه‌های اخیر، پرستاران کشورمان به‌منظور اجرای قانون “تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری”، حذف قراردادهای ۸۹ روزه، شرکتی و “استخدام‌های ۱۰۰ ساعته”، و دریافت معوقه‌های کارانه و اضافه‌کاری، مبارزه‌شان را به‌پیش برده‌اند. روز اول اردیبهشت‌ماه ۹۹، پرستاران گیلان در بیانیه‌ای حذف موانع استخدام پرستاران را خواستار شدند.
رژیم ولایی به‌هدف ایجاد تفرقه بین زحمتکشان، در اجرای “طرح تحول نظام سلامت” به تبعیض گسترده‌ای در پرداخت کارانه پزشکان و پرستاران دامن زد. نامه سرگشاده تعداد کثیری از پزشکان و حمایت و همبستگی آنان با پرستاران، به رشد مبارزه زحمتکشان کمک خواهد کرد.
به نقل از ضمیمهٔ کارگری «نامهٔ مردم»، شمارۀ ۳۲، ۸ اردیبهشت ۱۳۹۹
