دونالد ترامپ برای پیروزی در انتخابات، چین را هدف گرفته است
ترامپ به‌دلیل نداشتن امیدی چندان به پیروزی در انتخابات آیندهٔ ریاست‌جمهوری ایالات متحده در نوامبر/ آبان، آذر امسال، به انجام اقدام‌هایی مذبوحانه مجبور شده است. پیتر فراست، گزارشگر روزنامه مورنینگ استار، ۹ ژوئیه ۲۰۲۰/۱۹ تیرماه ۹۹، می‌نویسد: با توجه به آخرین نظرسنجی‌ها که نشان می‌دهند جو بایدن با داشتن ۵۳ درصد آراء از دونالد ترامپ که ۴۲ درصد آرا را دراختیار دارد جلو افتاده است ترامپ را مجبور به انجام اقدام‌هایی مذبوحانه کرده است.
او ابتدا سعی کرد انتخابات را به‌تعویق اندازد که به‌انجام آن موفق نشد. اکنون استراتژی اصلی او مقابله با پکن و زدن بلوف‌های تازه است.
او در آخر هفته گذشته، بار دیگر اعلام کرد که چین به‌دلیل نحوهٔ برخورد با بحران ویروس کرونا، بروز خساراتی زیاد به ایالات متحده و دیگر کشورهای جهان را موجب شده است. ترامپ مانند بسیاری از موارد قبل، اتهام‌هایی مبالغه‌آمیز و غالباً بی‌معنی درباره نقش چین در شیوع این بیماری همه‌گیر مطرح کرده است. ادعای اصلی او این است که این ویروس به‌عمد در یک آزمایشگاه ویروس‌شناسی در ووهان چین تولید شده است. چین این ادعا و همچنین اتهام‌های دیگر ترامپ مبنی بر سرپوش نهادن بر میزان شیوع ویروس در داخل این کشور را رد کرده است. چین در پاسخ به اظهارات ترامپ در هفته گذشته اعلام کرد که ترامپ درصدد است با فریبکار خواندن پکن و این اتهام که چین مسئول شیوع کرونا در جهان است، افکار عمومی را منحرف کند. این ادعا مشابه حمله‌های قبلی ترامپ و در ادامه آن‌هاست. دو ماه قبل، در ماه مه (اردیبهشت- خرداد)، او ادعا كرد كه ناتوانی‌های پكن موجب مرگ‌ومیر گسترده در ایالات متحده و همچنین در سراسر جهان شده است.
ادعای دیگر ترامپ این است که تنها او- یعنی ترامپ- شجاعت ایستادگی در برابر چینی‌ها را دارد. به‌گفته ترامپ، چینی‌ها “ناامیدانه در تلاش هستند تا جو بایدن خواب‌آلود را در انتخابات ریاست جمهوری به‌پیروزی برسانند تا بتوانند همچون چند ده سال گذشته از ایالات متحده آمریکا سوءِ استفاده کنند، و این ادامه داشت تا اینکه من از راه رسیدم” [!].
البته واقعیت این است که سیاست‌های داخلی ترامپ و نتایج حاصل از این سیاست‌ها باعث می‌شوند که اگر اوضاع به‌همین صورت پیش برود او کاملاً انتخاب‌نشدنی باقی بماند. در اواسط ماه گذشته، حدود یک‌چهارم از کارگران آمریکایی خواهان دریافت مزایای بیکاری بودند. ویروس کرونا و قرنطینه عمومی موجب آسیب جدی به اقتصاد را موجب شده و به طولانی‌مدت‌ترین جریان توسعه اقتصادی در تاریخ ایالات متحده پایان داده است. ترامپ همواره سعی داشته است خودش را به‌وجود آورندهٔ این توسعه و رونق بازار بنمایاند.
تا انتخابات آینده ریاست‌جمهوری فقط حدود ۵ ماه باقی مانده است و بازگرداندن وضعیت کنونی اقتصادی در سطح اشتغال و رشد درآمدها در ایالات متحده به وضعیت پیش از شیوع کرونا غیرممکن است. برای شکست ترامپ در انتخابات آینده خطر واقعی تنها افزایش وحشتناک نرخ بیکاری نیست، بلکه خطر از سوی منطقه‌هایی است که در آن‌ها این کمبود اشتغال با شدت بیشتری احساس می‌شود. در بین مناطقی که به‌شدت تحت تأثیر بیکاری قرار گرفته‌اند برخی ایالت‌ها‌یند که رأی‌دهندگان غیرشهری حامی ترامپ را شامل می‌شوند. این ایالت‌ها، در سیستم انتخاباتی فعلی، اهمیتی زیاد در انتخابات ریاست جمهوری دارند، زیرا نسبت به جمعیت‌شان بیش از دیگر ایالت‌ها در کنگره صاحب کرسی‌اند. بسیاری از حامیان اصلی ترامپ، مردهای سفیدپوست غیراسپانیایی‌ای هستند که در این ایالت‌ها زندگی می‌کنند. انتخاب مجدد او مستلزم پیروزی در این ایالت‌ها است، اما در همین‌جا هم است که وضعیت ترامپ نگران‌کننده می‌شود. آمار وزارت کار نشان می‌دهند که میزان بیکاری در این ایالت‌ها در بالاترین حد است. به‌عنوان مثال، در ایالت‌های پنسیلوانیا و جورجیا میزان بیکاری حدود یک‌چهارم کل نیروی کار است و همچنان رو به افزایش دارد.
با شدت گرفتن بحران اقتصادی، واکنش ترامپ از هراس به عصبانیت تغییر یافته است. او در آغاز بحران ادعا كرده بود كه آمریكا از شیوع کرونا در امان بوده و هشدارها نسبت به خطرهای آن را به‌عنوان خبرهایی جعلی ساخته‌وپرداختهٔ دموکرات‌ها و رسانه‌هایشان رد كرده بود. شواهد موجود باعث شد تا او به‌راحتی تغییر نظر داده و با حمله به سازمان بهداشت جهانی (WHO)، این سازمان را عامل دست چین معرفی بنمایاند. او در ابتدا اعلام كرد كه سهم پرداختی آمریكا به سازمان جهانی بهداشت را متوقف می‌کند، ولی اخیراً ایالت متحده را از عضویت در سازمان بهداشت جهانی به‌طور کامل خارج کرده است. او با استفاده از قوانینی که در زمان جنگ کره وضع شدند، فروش تجهیزات پزشکی مورداستفاده در داخل به خارج از كشور را عملی ضد ملی اعلام کرد.
او در طول این بحران، بدون وقفه به چین حمله کرده است. او دائماً از ویروس کرونا به‌نام “ویروس چینی” یاد می‌کند و این نظریه توطئه که این ویروس در آزمایشگاه سلاح‌های بیولوژیکی در ووهان تهیه شده است را مرتب تکرار می‌کند. او همچنین شیوع ویروس کرونا را با حمله پِرل‌هاربر- حمله نظامی معروف ژاپن فاشیست در جنگ جهانی دوم به ایالات متحده- مقایسه می‌کند. در مصاحبه‌ها و در توییت‌هایش اعلام کرده است که “این حمله بدتر از حمله پِرل‌هاربر است”. او با اطمینان ابراز می‌کند که ویروس کرونا نیز یک حمله عمدی به ایالات متحده است. ترامپ در تاریخ ۱۲ ماه مه ۲۰۲۰/۲۳ اردیبهشت‌ماه ۹۹، به صندوق کل بازنشستگی دولت فدرال دستور داد كه در شرکت‌های چینی سرمایه‌گذاری نكند و خطر “تحریم‌های بعدی” را در مورد برخورد پكن با بیماری همه‌گیر کرونا گوشزد کرد. او در روابط بین‌المللی دائماً از چین با لقب یک هیولای کمونیست یاد می‌کند و امیدوار است که با حمله‌هایش به این دشمن خارجی، بتواند ذهن رأی‌دهندگان را از ناکامی‌های داخلی و فاجعه‌آمیز دولتش منحرف کند. آیا این تاکتیک ساده، کارساز خواهد بود؟ این ترفند، مارگارت تاچر (نخست‌وزیر پیشین انگلستان) را که در ۱۹۸۲/۱۳۶۱ رهبری ضعیف و شکست‌خورده به‌نظر می‌آمد و حتی در درون حزب محافظه‌کار خودش نیز از حمایتی اندک برخوردار بود توانست به‌پیروزی برساند. تاچر بر سر جزایر فالکلند، جزیره‌ای صخره‌ای و بادگیر در میان اقیانوس اطلس جنوبی، علیه آرژانتین اعلام جنگ كرد. پس از پیروزی بریتانیا بر آرژانتین، مردمی ناسیونالیست و سلطه‌طلب، پیروزی تاچر با اکثریت قریب به‌اتفاق آرا در انتخابات بعدی را موجب شدند.
تمرکز کردن بر تاختن به چین، خطرهایی جدید برای ترامپ به‌همراه دارد. او پیش از این درحالی که خود را همیشه مدافع ایالات متحده در برابر دشمنان نشان می‌داد، هرگز هدفی ثابت برنمی‌گزید و هرروز دشمنی جدید برای آمریکا می‌تراشید.
ناتو به سوءاستفاده از سخاوت ایالات متحده متهم شد. سپس خودروسازان اروپایی و ژاپنی به‌دلیل رقابت ناعادلانه در برابر همتایان آمریکایی‌شان هدف تازش او قرار گرفتند. در ادامه، نوبت قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) رسید، قراردادی که به مکزیک و کانادا اجازه می‌داد تا با هزینه آمریکا بتوانند رونق بگیرند. این لیست همچنان ادامه دارد. امروز اما او تنها یک دشمن برای خود برگزیده، آن هم چین است.
هدف ترامپ به‌وجود آوردن تصویری کلی از وجود خطری رؤیت‌نشدنی در انظار مردم ایالات متحده بود که در نهان کمین کرده است. این خطر رؤیت‌نشدنی به او اجازه می‌داد تا مثل همیشه خودش را مشغول تلاش برای ایالات متحده بنمایاند، بدون اینکه پاسخ دهد که دقیقاً برای چه چیزی تلاش می‌کرده و می‌کند. پیش از این، داشتن تعداد زیادی مترسک تعویض‌شدنی در اطراف خودش و تعویض آنان به‌او فرصت این را می‌داد تا بدون اثبات چیزی ادعای موفقیت کند. اکنون که چین را به‌عنوان دشمن شماره یک خود اعلام کرده است، چندان آسان نخواهد بود که بدون ارائه سند و مدرک ادعای موفقیت کند.
مطبوعات بین‌المللی و رسانه‌های اجتماعی قیاس و تأیید آمار ارائه شده از سوی ایالات متحده و آمار ارائه شده از سوی چین را آسان کرده‌اند. برای حامیان ترامپ پاسخ دادن به‌این سؤال دشوار است که چرا با اینکه جمعیت چین بیش از چهار برابر ایالات متحده است، تعداد مرگ‌ومیر ناشی از ویروس کرونا در چین بسیار کمتر از ایالات متحده است. البته ترامپ می‌گوید که چینی‌ها در مورد آمار و ارقام دروغ می‌گویند. برای این حامیان ترامپ درک این مطلب که تجهیزات پزشکی، امکان آزمایش مبتلایان به ویروس، و وسایل محافظت شخصی در برابر ویروس در آمریکا کمبود وجود دارد نیز دشوار است، درحالی‌که چین صادرکننده میلیاردها دلار از این تجهیزات به سراسر جهان بوده است. وصف موردعلاقه ترامپ دربارهٔ کشورش “آمریكا باید در اولویت باشد” است! متأسفانه، هم‌اکنون ایالات متحده صاحب مقام نخست شده است، هم در آمار مرگ‌ومیر و هم در تعداد افراد مبتلا به کرونا.
به‌نظر می‌رسد که چین در مقایسه با ایالات متحده در آستانه بهبود‌ی اقتصادی‌ای توانمند باشد. این امر حتی هواداران ترامپ را با توجه به آنچه رئیس‌جمهورشان وعده داده بود، بیشتر متحیر می‌کند. نگران‌کننده‌تر این است که هیچ نشانه‌ای از عقب‌نشینی چین در مقابله با ترامپ به‌چشم نمی‌خورد. پکن در برابر قلدری ترامپ ایستاده است و هیچ پاسخی به انتقادات و دروغ‌های آشکار وی نمی‌دهد. ترامپ بیش از این نمی‌تواند این امر را از هوادارانش پنهان کند که در مقابله با چین نمی‌تواند راه به‌جایی ببرد. حامیان اصلی او در ایالت‌های غربی و دیگر مناطق غیرشهری که انتظار داشتند ترامپ مدافع منافع آنان باشد، افزایش نجومی آمار و ارقام بیکاری را شاهدند و احساس می‌کنند که به آنان خیانت شده است. تمرکز ترامپ بر تاختن به چین می‌تواند موفق نشدنش را در وعدهٔ مقتدر ساختن دوبارهٔ آمریکا برملا کند و درنتیجه شانس انتخاب مجدد در انتخابات آینده ریاست‌جمهوری را از دست بدهد. من پیش‌بینی می‌کنم که چنین می‌شود.
به نقل از «نامهٔ مردم»، شمارۀ ۱۱۰۸، ۳۰ تیر ماه ۱۳۹۹
