بیانیه مشترک به مناسبت سالگرد جان‌باختگان زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷
با فرا رسیدن ماه‌های مرداد و شهریور ۱۳۹۹، سی‌ودو سال از یکی از تکان‌دهنده‌ترین جنایت‌های تاریخ معاصر ایران و جهان، یعنی فاجعهٔ کشتار هزاران زندانی سیاسی در زندان‌های رژیم جمهوری اسلامی سپری می‌شود.
با گذشت بیش از سه دهه از این رویداد برخی گوشه‌های تاریک این جنایت، امردهندگان، سازمان‌دهندگان و اجراکنندگان آن روشن شده است و جای هیچ شبه‌ای باقی نگذارده است که کشتار هزاران زندانی اسیر که بسیاری از آنان پیش از این در بیدادگاه‌های قوهٔ قضاییه رژیم محاکمه و به زندان محکوم شده بودند و بر خلاف دروغ‌پردازی‌های رئیس قوه قضائیه و دیگر سران رژیم دربارهٔ دلیلِ قتل‌عام زندانیان سیاسی جز پاک‌سازی بزرگ و خونین مخالفان سیاسی از جمله اعضای سازمان مجاهدین خلق، سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)، حزب تودهٔ ایران، فداییان اقلیت، راه کارگر و دیگر نیروهای چپ و ملی کُرد هدفی جز تأمین ماندگاری بیشتر برای حاکمیت استبداد مذهبی نداشته است.
با گذشتن ۳۲ سال از این کشتار و دیگر جنایت‌های دههٔ شصت و سال‌های پس از آن، آمران و مُجریانِ این جنایت هولناک امروز همچنان بر سرنوشت میهن و مردم ما حاکم‌اند. باید از این تجربه تاریخی آموخت و به این نتیجه منطقی رسید که حکومت و رهبرانش که برای حفظ خود حاضرند این چنین جنایت هولناکی را سازمان‌دهی کند، و دست به تبه‌کاری‌های دیگر بزند اصلاح‌ناپذیر است و ادعای امکان تغییر ماهیت آن از طریق مذاکره و نصیحت، خاک پاشیدن در چشم توده‌ها و یاری رساندن به دوام حاکمیت خون‌بار استبداد در کشور ماست. دوم آنکه فرمان خمینی و همسویی و مشارکت دیگر سران رژیم در کشتار زندانیان سیاسی، و به قول آقای منتظری، با زیر پا گذاشتن حتی قوانین جمهوری‌اسلامی، نشان‌دهندۀ این واقعیت است که حکومت کنونی ایران تنها در نام “جمهوری” است و در ساختار و عملکرد حکومتی است عمیقاً استبدادی و ضدمردمی که بدون عبور از کلیت جمهوری اسلامی، نمی‌توان به آیندهٔ کشور و امکان تحولی در راه استقرار آزادی و حاکمیت اراده مردم بر سرنوشت‌شان امیدوار بود.
با گذشت ۳۲ سال از این کشتار و نیز دیگر جنایت‌های دههٔ شصت و پس از آن هنوز ادامهٔ سیاست‌های سرکوب خشن ضد انسانی به حقوق شهروندی مردم و اعدام‌ها را از سوی رژیم ولایت فقیه شاهدیم؛ در این سال‌ها تلاش‌های چشم‌گیری در سراسر دنیا جریان داشته تا نگذارد که گرد فراموشی بر این جنایت بی‌سابقه در زندان‌های جمهوری اسلامی بنشیند. امروز در نتیجه‌ی مبارزه‌ی مجموعه‌ی نیروهای آزادیخواه و به ویژه خانواده‌های جان‌باختگان، بسیاری از اقدامات پنهانی حکومتیان برملا شده است.
اما مبارزه برای دستیابی به حقیقت ادامه دارد. زیرا اعضا و هواداران حزب تودهٔ ایران و حزب چپ ایران (فدائیان خلق ) و دیگر نیروهای آزادیخواه، ملی و دموکراتیک کشور وظیفهٔ انسانی و انقلابی خود می‌دانند که تا روشن شدن و محاکمه مسببان این جنایت هولناک همچنان پیگیرانه به تلاشهایشان در زمینهٔ افشای این توطئه شوم تاریخ سال‌های اخیر میهن ما ادامه دهند. برای شکستن توطئهٔ سکوت دربارهٔ فاجعه ملی باید همهٔ تلاش‌ها را تشدید کرد. مبارزه و فشار برای باز کردن پرونده این جنایت و تلاش در راه روشن کردن همهٔ ابعاد گوناگون آن، رسیدگی به خواست خانواده‌های قربانیان این فاجعه هولناک بی‌شک نقشی مهم و تعیین‌کننده در مبارزه‌ای دارد که در میهن ما برای دستیابی به صلح، آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی در جریان است. وظیفهٔ انسانی، مردمی و تاریخی همه نیروهای ترقی‌خواه و مدافع آزادی است که در راه تحقق این مهم تلاشهایشان را تشدید کنند.
مبارزه برای حقیقت، ادامه می یابد زیرا باید کار را از داوری تاریخی، به داوری حقوقی نیز رساند. بدون تشکیل دادگاه صالحه برای رسیدگی به موارد نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی، هرگونه سخن گفتن از جامعه‌ی مدنی، حقوق بشر و حکومت قانون در ایران بی معنی است. تنها تضمین نهادینه شدن این ارزش ها، رسیدگی حقوقی و حقیقت‌یابی در مورد عوامل و ریشه‌های آن فجایع است.
اینک که در آستانه سالگرد کشتار جمعی زندانیان سیاسی قرارداریم می‌توان و باید کارزار مشترک و متحدی را برای مطالبه‌های مورد اشاره سازمان و ادامه داد. دستیابی به این هدف‌ها اقدامی یکپارچه و متحد را می‌طلبد.
ماندگار باد خاطره تابناک مبارزات دلیرانهٔ قهرمانان به‌نام و گمنام خلق!
درود بیکران بر همۀ مبارزان راه آزادی و فرزندان دلاور خلق که در کشتار فاجعه ملی سال ۱۳۶۷ جان باختند!
آزادی برای همه زندانیان سیاسی- عقیدتی!
حزب تودهٔ ایران – ایالات متحده امریکا
حزب کمونیست امریکا
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) – ایالات متحده امریکا
به نقل از «نامهٔ مردم»، شمارۀ ۱۱۰۹، ۱۳ مرداد ماه ۱۳۹۹
