مبارزه کارگران فنی برق بر ضد قراردادهای موقت
درحالی‌که اعتصاب‌های کارگری در کشورمان دامنه‌‌دار می‌شوند، رژیم ولایت فقیه از حرکت اعتراضی رو به‌رشد کارگران پست‌های فشار قوی برق در نگرانی به‌سر می‌برد. در سال‌های اخیر اپراتورهای پست‌های فشار قوی برق برای دستیابی به مهم‌ترین خواستهایشان، به‌خصوص تبدیل وضعیت شغلی از “قرارداد کار معین” به “قرارداد دائم” و دریافت دستمزد و مزایا بر اساس ضوابط “طرح طبقه‌بندی مشاغل”، حداقل ده بار از استان‌های مختلف کشور به تهران آمده‌اند و مقابل وزارت نیرو، سازمان امور استخدامی، نهاد ریاست جمهوری، مجلس و جز این‌ها، تجمع‌های اعتراضی برگزار کرده‌اند.
اپراتورهای پست‌های فشار قوی برق بعد از پی‌گیری‌های اولیه‌شان از طریق برق مناطق، توانیر، و وزارت نیرو، و به‌دنبال تجمع اعتراضی ۱۹۹۳ در مقابل مجلس، در سال ۹۴ این کارگران “موفق به دریافت ردیف بودجه” شدند. پس از بارها سفر کردن به تهران و برگزاری تجمع‌های اعتراضی متعدد دیگر، متعاقب تجمع اعتراضی ۲۰۰ نفر از کارگران به‌نمایندگی از سوی ۵ هزار اپراتور در سراسر کشور در ۲۴ اردیبهشت‌ماه ۹۶، در نهایت، خبرگزاری ایلنا، ۲۰ خردادماه ۹۶، امضای “طرح کارگر دائم اپراتورهای پست‌های فشار قوی برق توسط وزیر نیرو” را به‌عنوان خبر “خوش” اعلام کرد و وزیر نیرو “در فرصتی سه ماهه توانیر را ملزم به‌اجرای” آن مصوبه کرد. اما بهانه‌ها پایان نیافته بودند. با وجود این وعده‌ها تا کنون خواست‌های کارگران برق برآورده نشده است.
کارگزاران رژیم تمام ترفندهای ممکن را در مخالفت با تبدیل وضعیت شغلی اپراتورها و فرسایشی کردن مبارزه آنان به‌کار گرفته‌اند. به‌عنوان نمونه، در دوم آبان‌ماه ۹۷ وزیر جدید نیرو “موافقت خود را با تبدیل وضعیت اپراتورهای قرارداد معین پست‌های فشار قوی برق کشور اعلام کرد”، اما در ۱۰ دی‌ماه همان سال بار دیگر “نبودن چارت سازمانی خالی” بهانهٔ عمل نکردن به وعده شد. در سفر اول بهمن‌ماه ۹۷ اپراتورها به تهران، ترفند جدید “آزمون و جذب بر اساس گزینش” به‌کار گرفته شد. اخیراً با انتشار بیانیه‌ای در ۱۶ فروردین‌ماه ۹۹ ، “شورای هماهنگی اپراتورهای پست‌های فشار قوی” صنعت برق را یکی از “اساسی‌ترین و مهم‌ترین بخش صنعت زیربنایی” خواند و با تأکید بر مرحله حساس کنونی شیوع بیماری کرونا، این شورا افزود: “چگونه با وجود این حجم از مسئولیت، قریب به ۳۵۰۰ نفر از [اپراتورها] در سردرگمی نوع قرارداد هستند؟!” رژیم ضدکارگری و دولت‌ها و مجلس‌هاییش تا کنون با استفاده از ترفندها، دروغ‌ها، و تمام امکان‌های امنیتی تلاش کرده‌اند از دستیابی اپراتورها به حقوق مسلم‌شان به‌منظور سازمان‌دهی و برپایی تشکل مستقل جلوگیری کنند. تنها راه دستیابی اپراتورها به خواست‌های برحق‌شان، ادامه مبارزه با سیاست‌های اقتصادی رژیم ولایی است. این مبارزه از اهمیت بسیار برخوردار بوده و تأثیرگذار است. در صورت ارتقای سطح همبستگی و پیوند میان اعتراض کارگران صنعت برق با نفتگران، و درکنار آن تقویت جایگاه جنبش کارگری و سندیکایی در جنبش همگانی ضد دیکتاتوری، کارگران می‌توانند گام‌هایی بلند در دستیابی به خواستهایشان به پیش بردارند.
به نقل از ضمبمه کارگری «نامهٔ مردم»، شمارۀ ۳۶، ۲۷ مرداد ماه ۱۳۹۹
