اوضاع مشقت‌بار هم‌وطنان بلوچ ما
نمونه ها و نشانه‌های آشکار گوناگونی از نیازهای ابتدایی برنیامده در جای جای میهن ما به‌طرزی بس دردناک و دلخراش هرروزه مقابل دید همگان است. بخش های مختلفی از شهرها و مناطق مختلف کشور به صحنه های دلخراشی از رنج‌های جسمی و روحی و عذاب‌های گرسنگی، تشنگی، بیکاری، بی‌خانمانی، درماندگی در فساد و قاچاق و اعتیاد و فحشا تبدیل شده است.
استان سیستان و بلوچستان، پهناورترین استان کشور، نسبت به دیگر استان‌ها با فقر و استیصال بیشتر و همه‌جانبه مواجه است . اوضاع اسف‌بار سیستان و بلوچستان را حسینعلی شهریاری، نماینده این استان در مجلس شورای اسلامی، چنین توصیف می کند: “دولتمردان ، استان سیستان بلوچستان را چندان جدی نگرفتند. … [سیستان بلوچستان] استانی بی‌صاحب است. یعنی نه در دولت و نه در حاکمیت کسی را ندارد که در زمان تقسیم غنائم به‌فکر این استان باشند ” [گفت‌وگو با سایت بهارنیوز، ۹ شهریورماه ۱۳۹۹].
از فحوای کلام شهریاری در ادامه گفتگویش چنین برمی‌آید که با چنین ادبیات کنایه‌آمیز، تخصیص بودجه را تقسیم غنائم “می‌شمرد. شهریاری در ادامۀ همین گفت‌وگو افزوده است: “رؤسای جمهور به سیستان و بلوچستان به دید قلک رأی نگاه می‌کنند. فقط در زمان انتخابات می‌آیند و وعده وعید می‌دهند. بعد از انتخابات دوباره سیستان و بلوچستان را فراموش می‌کنند تا انتخابات بعدی. ” شهریاری که قدیمی‌ترین نماینده مجلس ولایی است، به‌خوبی می‌داند که این نگاه مختص رؤسای جمهور نیست، بلکه تمامی مسئولان ریز و درشت حکومتی برای مردم و حقوق آنان پشیزی ارزش قائل نیستند. سران مرتجع رژیم ولایی با گشاده‌دستی با “بودجه کشور” خوان یغمایی خونین برای کارگزاران زیر فرمان‌شان پهن کرده‌اند تا از موقعیت‌های رسمی‌شان بهره جسته و هرچه بیشتر بر ثروت و نفوذ خود بیفزایند.
قبل از شهریاری علیم یارمحمدی (نماینده مردم زاهدان در دورۀ دهم مجلس شورای اسلامی) در سال ۹۷گفه بود:“۷۵ درصد مردم استان سیستان و بلوچستان فقر غذایی دارند و از هر نظر که فکر کنید در شرایط نامطلوبی هستند.“ به گفته او ”مردم روستاهای این استان آب سالم برای خوردن ندارند، نان ندارند و به لحاظ معیشت از هر نظر که فکر کنید در شرایط نامطلوبی قرار دارند… از هر بیماری که فکر کنید، در این استان هست و این غیرقابل کتمان است. من در مشاهداتم تعداد فراوانی از این مردم را دیده‌ام که دچار مشکلات استخوان بندی و گوارشی هستند و عاقبت خوبی را نمی‌توان برایشان متصور شد. حتی در خود شهر زاهدان نیز بالغ بر ۳۵۰ هزار نفر آب سالم لوله کشی ندارند و در خیلی از نقاط خود شهر نیز با تانکر آبرسانی می‌شود.“
در این استان کشور آب مورد استفاده مردم کمیاب است و تأمین آن بهای گزافی را طلب می‌کند. تهیه آب در مواردی به قیمت جان مردم تمام می‌شود. مشکل نبود آب آشامیدنی چنان گریبان مردم استان را گرفته است که سینه‌چاکان رژیم نیز به آن اذعان دارند، ازجمله معین‌الدین سعیدی، نماینده نیکشهر در مجلس شورای اسلامی، می‌گوید: “فریاد تشنگی مردم بلوچستان را نمی‌شنوند. تنها ۱۹ در صد مردم در حوزه دشتیاری و چابهار به آب شرب بهداشتی دسترسی دارند و [به] ۸۱ درصد مردم به‌صورت سقایی آبرسانی می شود ” [ایلنا، ۱۱شهریورماه ۱۳۹۹].
سال های زیادی است که این استان با مشکل کم‌آبی و بی‌آبی روبروست و اهالی اکثر روستاها ناگزیرند آب شرب و مصرفی خود را از هوتک‌ها و رودخانه‌ها تأمین کنند که خطرناک‌‌اند، هم به‌لحاظ بهداشتی و هم به‌دلیل وجود برخی جانوران درنده چون گاندوها که هرازگاه حوادثی تلخ برای مردم رقم می‌زنند. مشکل کمبود آب ویژۀ این استان نیست و تقریباً اکثر روستاهای کشور در این زمینه دچار رنج و عذاب‌اند. زیر فشار چنین گرفتاری‌های پرشماری سرانجام اهالی به‌ناچار راهی شهرها می‌شوند. دامنه مهاجرت چنان وسیع است که بسیاری از روستاهای کشور خالی از سکنه شده‌اند. این موج مهاجرت روز به روز دامنه بیشتری می‌گیرد. به‌گزارش روزنامه شهروند، ۶ شهریورماه ۱۳۹۹ ” ۵/۳ میلیون روستایی به‌دلیل بی‌آبی در آستانه مهاجرت به شهرها هستند. ” البته مشکل بی‌آبی و پیامدهای دهشتناک آن در دیگر استان‌های کشور نیز وجود دارد تا آنجا که محمدباقر قالیباف را ناگزیر به‌اذعان این کرده است که “هر چند ۳۰ درصد منابع آبی ایران در استان خوزستان قرار گرفته‌اند، ۷۰۰ روستای این استان با تنش بی‌آبی مواجه است ” [ وب سایت خانه ملت، ۱۵ شهریورماه ۱۳۹۹].
با بی‌کفایتی مسئولان رژیم جمهوری اسلامی نه‌تنها هیچ‌کدام از مشکلات مردم سیستان و بلوچستان حل نخواهد شد، بلکه در تداوم حکومت این تاریک اندیشان هستی و موجودیت کل میهن ما به‌مخاطره خواهد افتاد. مردم میهن ما به‌تجربه دریافته‌اند که از این امامزاده نباید و نمی توان انتظار معجزه داشت. این نفرت روزافزون توده‌های میلیونی را باید در مسیر ایجاد اعتراض های هماهنگ و سازمان یافته مردمی و حول شعار های استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی در جهت طرد رژیم ضد مردمی ولایت فقیه به‌حرکت درآورد.
به نقل از «نامهٔ مردم»، شمارۀ ۱۱۱۲، ۲۴ شهریور ماه ۱۳۹۹
