گسترش اعتراض‌های کارگری در کانادا با خواست تأمین امنیت شغلی
کارگران و کارکنان رشته‌های مختلف صنعتی و خدماتی استان کِبِک کانادا در دوران دشوار کنونی برای مبارزه آماده می‌شوند. کارکنان بخش درمان یکی از بخش‌های مهم در جنبش کارگری جهان هستند و هم‌اکنون بیشترین فشار بحران کرونا بر این زحمتکشان وارد می‌آید.
این فشارها عبارتند از: حذف مرخصی‌ها، اضافه‌کاری اجباری، کمبود وسایل حفاظتی شخصی، و وسیع بودن میزان آلودگی به ویروس کووید- ۱۹ در میان آنان. بنا به‌درخواست فدراسیون اتحادیه‌های کارکنان خدمات درمانی (اف-اس-اس-اس)- اتحادیه‌ای که صد و ده هزار نفر از کارکنان بخش درمان را نمایندگی می‌کند- آنان در شروع بحران سکوت اختیار کرده بودند، حالا صدای اعتراض‌شان را بلند کرده‌اند و این درحالی است که کل بخش خدمات درمانی برای “موج دوم” این ویروس آماده می‌گردد.
دولت دست‌راستی استان کبک کانادا، پیشاپیش مسئله افزایش حقوق را رد کرده است. ولی مبارزه قطعاً به‌زودی آغاز خواهد شد، چرا که کارگران ارتباط بین مرگ و میر وسیع ناشی از ویروس کووید- ۱۹ و آلودگی گسترده بین کارکنان درمانی (که یک چهارم کل مبتلایان را تشکیل می‌دهند) و زیر فشار بودن سیستم درمان عمومی را به‌خوبی می‌بینند.
بسیاری از کارگران بخش درمان توانسته‌اند حق مرخصی را که البته ازطریق یک‌سری اعتراض‌ها که بیرون از محل‌های کاری‌شان در ماه مه ترتیب داده بودند، پس بگیرند. در خانه‌های سالمندان بخش خصوصی (ال-تی-سی) موضوع تشدید می‌شود و ۵۰۰ نفر از کارکنان با دستمزدهای پایین در این خانه‌ها که متعلق است به شرکت چارت ویل، بزرگ‌ترین شرکت در استان کبک کانادا ، در ۱۰ ژوئیه اعتصاب را شروع کردند. کارگران و اعضای اتحادیه‌های تابع فدراسیون کارگران کبک کانادا (اف-تی- کیو) در بین خواست‌های‌شان درخواست حداقل دستمزد ساعتی ۱۵ دلار را هم منظور کرده‌اند. در کانادا، بعضی از شرکت‌های بزرگ پاداش پرداختی‌ای با عنوان “پرداخت برای قهرمانان مقابله با کرونا” را دارند حذف می‌کنند. اُولی‌مل، یکی از این شرکت‌ها است، شرکتی چندملیتی بسته‌بندی گوشت با ۴ هزار نفر شاغل در کبک کانادا. کارگران این شرکت چندملیتی که از سوی کنفدراسیون اتحادیه‌های ملی نمایندگی می‌شوند در حال مبارزه برای بازپس گرفتن این پاداش‌ها هستند. آنان توماری با امضای ۲۵۰۰ نفر به کارفرما ارسال کردند. سال گذشته چهارصد کارگر شرکت اُولی‌مل اعتصابی عمومی به‌مدت ۵۰ روز سازمان دادند. کارگران در مبارزه برای دستیابی به حقوق‌شان باکی ندارند.
در ارتباط با کووید- ۱۹ مبارزه‌های متعددی به‌منظور افزایش دستمزد در جریان بوده است. کارگران در فروشگاه‌های دُلاراما (فروشگاه‌های زنجیره‌ای یک دلاری) در مبازره‌شان پس از این که به‌طور وسیع در مطبوعات بازتاب یافت، در حرکتی اعتصابی به‌موفقیت رسیدند. این اعتراض‌ها از سوی مرکز کارگران مهاجر و اتحادیه کارگران شاغل در شرکت‌های کارگری سازمان‌دهی شده بودند. تنها در ۱۰ ژوئیه کارگران موفق شدند ۳.۵ دلار در ساعت به‌عنوان “پرداخت برای قهرمانان مقابله با کرونا” افزایش دریافتی داشته باشند.
مربیان کودک و کارکنان مهد کودک‌های خانگی در آغاز تابستان امسال و درست در میانه مذاکرات قراردادشان با دولت استانی، یک روز اعتصاب کردند. مهدکودک‌ها عمدتاً از سوی دولت استانی کبک کانادا حمایت مالی می‌شوند. مهد کودک‌های خانگی با کار و زحمت این کارگران می‌چرخد و اغلب با ساعت‌های کاری بسیار طولانی و با دستمزدهایی بغایت کم کار می‌کنند. انجام اعتصاب درواقع پیروزی‌ای بزرگ برای جنبش فمینستی نیز محسوب می‌شود.
مبارزه کارگران صنعتی و اعتصاب‌هایشان بخشی مهم و اثرگذار از جنبش اعتراضی رو به‌گسترش و رزم‌جویانهٔ زحمتکشان در این دوره است. در ابتدای تابستان امسال بیش از هزاروصد نفر کارگر بارانداز در بندر مونتریال اعتصابی چهل ساعته در میانه مذاکراتشان با کارفرما سازمان‌دهی کردند. صنعت کشتیرانی بنا به‌ماهیت جهانی زنجیرهٔ تأمین کالا، از شیوع و گسترش ویروس کووید- ۱۹ آسیب جدی دیده است. کلان‌سرمایه‌داران و مدیران این صنعت از شیوع این ویروس به‌منظور لغو قراردادها، کاهش مشاغل، و همچنین تحمیل نقطه نظرهای‌شان در مذاکرات دستجمعی سوءِ استفاده می‌کنند.
در تابستان امسال، چهار اتحادیه بزرگ استان کبک کانادا بیانیه‌ای مشترک در رابطه با کمک‌های مالی استان کبک در رابطه با شیوع کووید- ۱۹ منتشر کردند. آنان به‌درستی این کمک‌ها را نقد کردند زیرا در این بستهٔ کمکی، به زنان کارگر کمتر توجه شده است. اتحادیه‌ها مشترکاً ایجاد کارخانجات محلی با دخالت و برنامه‌ریزی مرکزی و جدای از نسخه‌های غالب نولیبرالی و همچنین برپایی جنبشی اجتماعی برای شغل مناسب، گسترش صنایع پاکیزه، و مردود دانستن نقش ستمگرانه بخش خصوصی را خواستار گردیدند. علاوه بر این‌ها، اتحادیه‌ها اِعمال کنترل‌هایی دقیق‌تر بر هزینه‌های پرداختی و حمایت مالی شرکت‌های خصوصی- به‌خصوص شرکت‌هایی که در بازار بورس سهام خود را بازخرید کرده و از پرداخت مالیات می‌گریزند- خواستار هستند.
درواقع اتحادیه‌های کارگری بر پایه یک خواست حداقلی متحد شده‌اند. آنان میلیون‌ها کارگر را نمایندگی می‌کنند که قطعاً با هشتصد کلمه بیانیه مشترک‌شان بیان‌شدنی نیست. وقتی‌که تورم به بحرانی عمیق تبدیل گشته و کارگران علیه کاهش دستمزد و بیکاری مبارزه می‌کنند. وقتی‌که ما به این امر مرگ هزاران نفر به‌علت کووید- ۱۹ و وحشت از وقوع و گسترش موج دوم آن را اضافه کنیم، عادلانه خواهد بود که بگوییم محیط‌های کاری نمی‌توانند آرام بمانند و محلی صلح‌آمیز برای انباشت سرمایه باشند. [برگرفته از سایت حزب کمونیست کانادا، نشریه “صدای مردم”، ۲۸ تیرماه ۱۳۹۹/ ۱۸ ژوئیه ۲۰۲۰ ].
http://peoplesvoice.ca/2020/07/18/quebec-labour-fighting-back-for-a-peoples-recovery/
به نقل از ضمیمه کارگری «نامهٔ مردم»، شمارۀ ۳۷، ۲۴ شهریور ماه ۱۳۹۹
