طرح خانه‌دار کردن کارگران، از ادعا تا واقعیت
رژیم دیکتاتوری ولایت فقیه در تمام طول حیات خود اثبات کرده است که به‌هیچ‌عنوان توانایی پیشبرد سیاست‌های مردمی و اجرای برنامه‌هایی که تأمین کننده منافع کارگران و زحمتکشان باشد را ندارد. در تمام سال‌های بعد از انقلاب موضوع مسکن به‌عنوان یکی از مسئولیت‌های دولت در حق همه شهروندان به‌خصوص کارگران مطرح شده، اما در این چهار دهه نه‌تنها هیچ اقدامی مؤثر برای برخوردار شدن کارگران و زحمتکشان از مسکن مناسب انجام نگرفته است، بلکه با اجرای سیاست‌های خصوصی‌سازی و بازگذاشتن دست زمین‌خواران و دلالان در عرصه ساخت‌وساز، داشتن سرپناهی مناسب برای خانوارهای کارگری ناممکن گردیده است. با شکاف فزاینده بین دستمزدها و هزینه‌ها حاشیه‌نشینی زحمتکشان در اطراف کلان‌شهرها را شاهدیم. در چنین وضعیتی افزایش ناچیز ۲۰۰ هزارتومانی حق مسکن کارگران که با چندین ماه تأخیر به‌تصویب رسید، خود نشانه‌ای است از وجود نداشتن عزم و اراده‌ای در رژیم برای خانه‌دار کردن کارگران. حتی این افزایش نیم‌بند۲۰۰ هزارتومانی هم دردی از دردهای بی‌شمار معیشتی زحمتکشان را درمان نمی‌کند. در زمانه‌ای که کارگران و زحمتکشان سراسر کشور به‌دلیل سیاست‌های ضد مردمی این رژیم در تأمین هزینه‌های مواد غذایی ساده ضروری به‌لحاظ مالی ناتوان شده‌اند چگونه می‌توانند برای تهیه مسکن مناسب با گرفتن وام از عهده پرداخت قسط‌های آن برآیند. به‌گزارش خبرگزاری مهر، ۲۲ مردادماه ۱۳۹۹ ، “با یک چرخ ساده در بقالی و سوپرمارکت‌ها و دیدن قیمت‌ها متوجه می‌شویم که دیگر ماست و پنیر و کشک و دوغ جزو مواد غذایی ساده نیستند، بلکه باید آن‌ها را در سبد مواد غذایی لاکچری[ لوکس] قرار داد.” مطابق آخرین گزارش‌ها اکنون خط‌فقر به ۱۰ میلیون تومان رسیده است. با توجه به میزان دستمزد کارگران در قیاس با این خط فقر این پرسش مطرح است که آیا با دستمزدهای کنونی کارگران توان دست‌وپا کردن سرپناهی مناسب برای خود و خانواده‌های‌شان را دارند؟ کارگران و زحمتکشان میهن‌مان دیرگاهی است که با فراست طبقاتی‌شان به سرشت کارگرستیز نظام حاکم پی برده‌اند و با فریب‌کاری افرادی مانند وزیر کار، رهبران فاسد تشکل‌های زرد حکومتی، و وزیر راه و شهرسازی آشنایند. همان‌گونه که تا کنون سیاست‌های رژیم در عرصه مسکن به‌سود سرمایه‌داران و دلالان تمام شده است، پس از این هم با ادامه این سیاست‌های ضد ملی به‌ویژه سیاست تعدیل ساختاری، باید کارگران و زحمتکشان تنها با رؤیای خانه‌دار شدن به زندگی در حاشیه شهرها همراه با فقر و محرومیت بسازند.
به نقل از ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم»، شمارۀ ۳۸، ۲۱ مهرماه ۱۳۹۹
