مبارزه برای آزادی همه زندانیان سیاسی-عقیدتی همچنان ادامه دارد!

بر اساس گزارش خبرگزاری قوه قضائیه (میزان) نسرین ستوده، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر، که در پی اعتصاب غذای ۴۴ روزه به بیمارستان منتقل شده بود و در روزهای اخیر به زندان عمومی زندان زنان تهران برده شده بود به مرخصی رفت.
نسرین ستوده در آخرین پرونده خود برای اتهاماتی مانند تبانی علیه امنیت ملی، نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی و اهانت به مقامات ارشد حکومت ایران به ۳۳ سال حبس و ۱۴۸ ضربه شلاق محکوم شده اما بر اساس قانون مجازات اسلامی ۱۲ سال از این حکم اجرا می‌شود. حزب ما در هنگام صدور این احکام جابرانه بر ضد نسرین ستوده و دیگر فعالان حقوق بشر در ایران از جمله نوشت: ”حزب توده ایران، ضمن ضد حقوق بشری دانستن این حکم‌های غیرعادلانه، که هیچگونه پایه قضایی ندارد، معتقد است روندهای موجود صادر شدن این حکم‌ها نگرانی‌هایی جدی در ارتباط با حیات زندانیان سیاسی را دامن زده است. فعالان مدنی سرشناسی همچون نسرین ستوده و نرگس محمدی تا این زمان چندین و چند سال است که مدام در زندان نگه‌داشته شده‌اند و به‌نظر نمی‌رسد عزم حاکمیت در فرسایش تدریجی زندگی فعالان حقوق بشری در میهن‌مان حاضر به‌عقب‌نشینی باشد. موضوع زندانیان سیاسی در اولویت معضل‌های کشور ما است. به‌این دلیل که ادامه روند کنونی در این زمینه روحیهٔ یأس و نومیدی را بر کل حیات جامعه مستولی می‌کند و ادامه فعالیت کنشگران مدنی را با چالش‌هایی جدی مواجه می‌کند. عقب‌نشینی نکردن حاکمیت به‌واسطه همین ارزیابی است.“ (به نقل نامۀ مردم، شمارۀ ۱۰۷۳، ۲۷ اسفند ماه ۱۳۹۷)
رژیم مصمم است به‌شدت هر کنشگری سیاسی و مدنی‌ای را در نطفه خفه کند و قوهٔ قضاییهٔ وابسته به حاکمیت اصلی‌ترین ابزاری است که رژیم می‌تواند از آن برای انجام این مقصود استفاده کند. چنانچه نیروهای سیاسی در داخل و خارج از کشور راهکاری عملی برای این معضل پیدا نکنند، نباید انتظار داشت فرایندهای پیش ‌رو به‌نفع کنشگران مدنی و سیاسی رقم بخورد. مرخصی موقت نسرین ستوده را باید از جمله مانورهای رژیم برای مقابله با فشارهای فزاینده بین المللی در محکومیت رژیم فقها در عرصه حقوق بشر دانست. واقعیت این است که وضعیت زندانیان سیاسی-عقیدتی نه تنها بهبودی نیافته است بلکه دستگاه های سرکوبگر رژیم همچنان به شکار، آزار و شکنجه مبارزان راه آزادی ادامه می دهند و هنوز صدها زندانی مبارز از جمله شماری از زندانیان سیاسی زن در سیاه چال های رژیم اسیرند.
نسرین ستوده در نامه ای که در مرداد ماه ۱۳۹۷ از زندان اوین نوشته بود از جمله گفته بود: ”به رؤیای عدم خشونت و استقرار قانون می‌اندیشم. به آزادی انتخاب پوشش زنان و انتخاب مذهب می‌اندیشم. به رؤیای پایان آپارتاید مذهبی می‌اندیشم به اینکه هر زنی حق داشته باشد از تمامی سکوهای شهر بالا رود بی‌آنکه داغ و درفش هیچ دادگاه و زندانی در انتظارش باشد. با این حال اگر قدرت به ما نزدیک باشد بیش از هر زمان دیگری به عدم خشونت و فرهنگ صلح و مهربانی می‌اندیشم. اکنون و در میدان عمل، زمانه‌ی تحقق رؤیاهایمان است. رؤیایی که تحقق آن در گرو رفتار ماست. اکنون نوبت ماست تا نشان دهیم چه اندازه مطابق رؤیاهایمان عمل می‌کنیم. من به قدرت صلح و دوستی و عدم خشونت باور دارم. باوری تام و تمام و بر این باورم تنها با پرهیز از هرگونه خشونت و البته ایستادگی قدرتمندانه به نتیجه‌ای پایدار خواهیم رسید.“
باید مبارزه در راه آزادی فوری و بدون قید و شرط همه مبارزان در بند را تشدید کرد. همبستگی و رزم مشترک ما کلید وادار کردن رژیم جهل و جنایت به عقب نشینی است.

به نقل از «نامهٔ مردم»، شمارهٔ ۱۱۱۶، ۱۹ آبان ماه ۱۳۹۹