بدرود رفیق عباس ندیم، مبارز پرشور توده ای!

مطلع شدیم رفیق عباس ندیم روز ۳ دسامبر (۱۳ آذرماه ۱۳۹۹) در پی بیماری طولانی و یک روز قبل از تولدش در سن ۹۴ سالگی در صوفیه درگذشت. رفیق عباس انسانی مبارز ، فرهیخته و توده ای پرشوری بود که در طول بیش از شش دهه فعالیت در صفوف حزب تودۀ ایران و با وجود همه دشواری های زندگی هیچگاه در عقایدش نسبت به حزب و مبارزۀ زحمتکشان میهن تزلزلی ایجاد نشد. رفیق عباس متولد ۱۱ آذر ماه سال ۱۳۰۵ بود و بعد از گذارندن تحصیلات ابتدایی و دبیرستانی در تهران برای تحصیل در رشته برق به دانشگاه فنی تهران رفت و در آنجا بود که با اندیشه های توده ای آشنا شد و سپس به صفوف حزب تودۀ ایران پیوست.
رفیق ندیم در دوران شکوفایی مبارزۀ حزب و جنبش کارگری در ایران در دهه های ۲۰ و ۳۰ شمسی از جمله کادرهای جوان و با استعداد حزب بود که به‌عنوان مسئول کميته راه‌آهن به کار سازماندهی حزبی و فعاليت‌های کارگران پرداخت. رفیق ندیم نیز مدتی در بخش اطلاعات و از دستياران رفیق خسرو روزبه بود. با شکست نهضت ملی شدن نفت و کودتای ۲۸ مرداد رفیق عباس که مدتی کار مراقبت از رفیق روزبه را عهده دار بود و با لو رفتن سازمان افسران حزب به مهاجرتی ناخواسته به بلغارستان رفت. رفیق ندیم در مهاجرت نیز همواره با پیگیری فعالیت در صفوف حزب را در عرصه های مختلف، ‌از جمله در رادیوی “پیک ایران” و همچنین دیگر کارهای تبلیغاتی و انتشاراتی حزب ادامه داد.
با پیروزی انقلاب بهمن، رفیق عباس از آنجائیکه در سال ۱۳۴۵، به جرایم واهی از طرف دادگاه های شاه به اعدام محکوم شده بود، با صلاحدید حزب به ایران بازنگشت و همچنان در مهاجرت به کار حزبی خود ادامه داد. رفیق عباس در پلنوم پانزدهم کمیته مرکزی حزب توده ایران به‌عنوان مشاور کميته مرکزی و در پلنوم هفدهم (وسیع) به‌طور غيابی به عضويت کميته مرکزی برگزيده شد.
در پی يورش رژيم جمهوری اسلامی به حزب توده ايران و دستگیری هزاران تن از رهبران،‌کادرهای برجسته،اعضاء و هواداران حزب و مهاجرت ناخواسته هزاران توده ای به خارج و عمدتا به کشورهای سوسیالیستی سابق، ‌رفیق عباس در شعبه تشکیلات حزب در کنار رفیق صفری به کار سازماندهی تشکیلات حزب برخاست. بسیاری از رفقای حزبی که برای دیدار با رهبری حزب به آلمان شرقی مسافرت می کردند هنگام ورود به برلین شرقی چهره شاد و مهربان رفیق عباس را می دیدند که منتظر آنها بود. در آن دوران رفیق عباس در کنار رفیق صفری، ژیلا سیاسی و رفیق زنده یاد داود نوروزی، نقش عمده ای در بازسازی حزب و همچنین به راه انداختن تحریریه “نامۀ مردم” ایفاء کرد. رفیق ندیم در آن دوران دشوار گسست ها و انشعاب ها، خصومت ها و تهمت پراکنی های گسترده ای که خصوصاً بر ضد رفیق صفری به شکل گسترده ای سازمان دهی می شد، پیگیر و استوار از حقانیت حزب و رهبری آن و سیاست های حزب دفاع می کرد.
رفیق ندیم بعد از فروپاشی دیوار برلین به‌همراه خانواده اش به بلغارستان رفت و با وجود همه دشواری های زندگی در بلغارستان پس از فروپاشی سوسیالیسم، و خصوصاً از دست دادن دخترش در یک حادثۀ دلخراش رانندگی، تا انتها به عنوان یک توده ای معتقد زیست. رفیق عباس در طول این سالها با همه دشواری ها و بیماری که دچار آن بود توانست کار ترجمه واژه‌نامه بلغاری به فارسی و فارسی به بلغاری را با همکاری همسرش اوچه پشوا به پایان ببرد (رفیق عباس با اسم مستعار رضا مهراز) و بدین ترتیب ارثیه معنوی ارزشمندی را برای نسل های بعدی به یادگار بگذارد. حزب تودۀ ایران درگذشت رفیق عباس ندیم، مبارز پرشور حزب تودۀ ایران و طبقه کارگر میهن ما را به همسر و پسر رفیق عباس و همه رفقای توده ای تسلیت می گوید.
یادش گرامی و ماندگار باد.

به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۱۱۸، ۱۷ آذر ماه ۱۳۹۹