انزجار جهانی از جنایات دولت نژاد پرست اسرائیل
شامل:
۱. بیانیهٔ حزب تودهٔ ایران در محکومیت خونریزی و اشغالگری اسرائیل
۲. بیانیهٔ مشترک حزب‌های کمونیست و کارگری در محکوم کردن ادامهٔ خونریزی و اشغال توسط اسرائیل
۳. بیانیهٔ تشکیلات دموکراتیک زنان ایران؛ نه به جنگ و خونریزی و کشتار مردم بی گناه فلسطین
۴. دولت آفریقای جنوبی به اسرائیل: حمله‌های وحشیانه به فلسطینیان را متوقف کنید!
۵. این ”کمک“ آمریکا به اسرائیل نیست. اين باج دادن است
۶. آیا اقدام جنایتکارانهٔ نتانیاهو «انتفاضه» سوّم مردم فلسطین را به دنبال خواهد داشت؟
بیانیهٔ حزب تودهٔ ایران در محکومیت خونریزی و اشغالگری اسرائیل
افکار عمومی جهان بار دیگر در هفته‌های اخیر شاهد بالا گرفتن تشنج و درگیری‌های نظامی و اوج‌گیری موج تازه‌ای از سرکوب خلق فلسطین، کشتار ده‌ها فلسطینی بی‌گناه، و تشدید سیاست‌های ضدانسانی دولت راست افراطی و نژادپرست اسرائیل بوده است. بستن باب‌العمود (دروازهٔ دمشق) توسط نیروهای انتظامی اسرائیل در اورشلیم به‌منظور جلوگیری از تجمّع مردم در اوایل ماه رمضان امسال، آغاز اعتراض‌های فلسطینی‌ها و درگیری‌های خونینی بود که پس از بمباران‌های هوایی گسترده تا کنون به کشته شدن ده‌ها فلسطینی، از جمله ۱۴ کودک، و تعدادی شهروند اسرائیلی منجر شده است. کانون اعتراض بعدی، محلهٔ شیخ جرّاح در شرق اورشلیم بود که برای چهار خانوادهٔ فلسطینی ساکن این محله از سال ۱۹۵۶، حکم تخلیه صادر شده بود، تا به‌جای آن برای اسرائیلی‌ها خانه‌سازی شود. بر اثر اعتراض فلسطینی‌ها این حکم موقتاً تعلیق شد. در اقدامی دیگر در روز دوشنبه ۲۰ اردیبهشت، نیروهای اسرائیلی در حمایت از راه‌پیمایی راست‌گرایان اسرائیلی در محله‌های فلسطینی به مناسبت «روز اورشلیم» (روز اشغال اورشلیم در جنگ ۱۹۶۷)، با گاز اشک‌آور و گلوله‌های فلزی با پوشش پلاستیکی به تجمّع فلسطینی‌ها در مسجدالاقصیٰ در بخش قدیمی اورشلیم یورش بردند. فلسطینی‌ها از مدّتی پیش، از جمله در این مسجد، دست به تحصّن و اعتراض به اقدام‌های قبلی اسرائیل در باب‌العمود و شیخ جرّاح زده بودند. این حمله صدها مجروح به جا گذاشت. غروب همان روز شلیک موشک از نوار غزه به سوی خاک اسرائیل و بمباران هوایی غزه توسط نیروهای اسرائیلی آغاز شد که به کشته شدن حداقل ۲۰ فلسطینی منجر شده است.
برخوردهای نظامی از دو طرف همچنان ادامه دارد که باعث نگرانی در اسرائیل و سرزمین‌های فلسطینی و دیگر کشورهای جهان شده است. در اعتراض به درگیری‌های اخیر، از دوشنبه شب تظاهرات اعتراضی گسترده‌ای در سرزمین‌های فلسطینی و در شهرهای سراسر اسرائیل آغاز شده است. حزب تودهٔ ایران، در کنار دیگر نیروهای صلح‌دوست و عدالت‌خواه جهان، ضمن محکوم کردن تهاجم خونین نیروهای نظامی دولت آپارتاید اسرائیل به فلسطینی‌ها از جمله در نوار غزه، خواهان توقف این کارزار نظامی است. حزب ما معتقد است که راه‌حل «مسئلهٔ فلسطین» از مسیر احقاق حق قانونی مردم فلسطین با اتکا به قطعنامه‌های سازمان ملل متحد و شورای امنیت و حل‌وفصل مسئله از راه مسالمت‌آمیز در انطباق با منشور سازمان ملل است. افکار عمومی جهان چنین راه حلی را از طریق ایجاد کشور مستقل فلسطینی در محدودهٔ مرز های پیش از جنگ ژوئن ۱۹۶۷، با پایتختی بیت‌المقدس شرقی و بازگشت پناهندگان فلسطینی به وطن خود ممکن و عملی می‌دانند.
واقعیت این است که تصاحب و اشغال سرزمین‌های فلسطینی توسط اسرائیل در دهه‌های گذشته هرگز متوقف نشده است و همچنان ادامه دارد. این بار نیز دولت راست‌گرای اسرائیل که با بحران سیاسی حادّی در داخل کشور روبروست، و همچنان طرح‌های سلطه‌جویانهٔ خود در منطقه را بدون هیچ اعتنایی به قوانین بین‌المللی به پیش می‌برد، با توسل به اِشغال و راه انداختن حمّام خون در سرزمین‌های فلسطینی سعی در پوشاندن بحران‌های داخلی و احتمالاً زمینه‌سازی برای تجاوزهای نظامی گسترده‌تر در منطقه دارد. به‌علاوه، اقدام‌های نظامی اخیر اسرائیل در بمباران کردن هدف‌های غیرنظامی در غزه، نقض فاحش قطعنامه‌های گوناگون سازمان ملل متحد دربارهٔ حفظ جان غیرنظامیان، از جمله خبرنگاران و امدادرسان‌ها است. حزب ما قاطعانه سیاست‌های سرکوبگرانه و اشغالگرانهٔ دولت اسرائیل را محکوم می‌کند و ضمن اعلام همبستگی با مردم فلسطین و نیروهای ملّی، دموکراتیک و مترقی آن، بار دیگر بر تحقق حقوق فلسطینی‌ها مطابق با قطعنامه‌های سازمان ملل متحد تأکید می‌کند.
حزب تودهٔ ایران، ۲۲ اردیبهشت۱۴۰۰
بیانیهٔ مشترک حزب‌های کمونیست و کارگری در محکوم کردن ادامهٔ خونریزی و اشغال توسط اسرائیل
ما حزب‌های کمونیست و کارگری امضاکنندهٔ این بیانیه، تجاوز اسرائیل علیه فلسطینیان در اورشلیم، و نیز ادامهٔ بمباران نظامی غزه را که به کشته شدن تعداد زیادی غیرنظامی فلسطینی و مجروح شدن و نقص عضو صدها نفر دیگر، از جمله کودکان، منجر شده است، به‌شدّت و قاطعانه محکوم می‌کنیم. نقض آشکار قوانین بشردوستانهٔ بین‌المللی و دیگر قوانین بین‌المللی توسط اسرائیل چندین دهه است که ادامه دارد، و از کمک‌ها و همدستی و حمایت کامل قدرت های امپریالیستی برخوردار بوده است، و تا امروز هیچ‌گونه مداخلهٔ جدّی و مؤثری توسط نهادهای بین‌المللی برای پایان دادن به این موارد نقض قانون یا محکوم کردن آشکار آنها صورت نگرفته است.
ما خواهان:
توقف فوری بمباران و محاصرهٔ غزه؛
پایان دادن به حمله علیه فلسطینی‌ها و نقض حق آنها برای حضور در مسجد الاقصیٰ و اطراف آن و همهٔ مکان‌های مقدّس دیگر؛ و
توقف حمله‌ها بی‌امان و ارعاب ساکنان فلسطینی در اورشلیم (بیت‌المقدس) شرقی توسط مقام‌های دولتی و شهرک‌نشینان اسرائیلی، از جمله توقف بیرون کردن خانواده‌های فلسطینی از محلهٔ شيخ جرّاح، که بخشی از کارزار مداوم اسرائیل برای پاکسازی قومی [ملّت فلسطین] است؛ هستیم.
ما همبستگی کامل و بی‌دریغ خود را با مبارزهٔ عادلانهٔ مردم فلسطین به منظور پایان دادن به اشغال سرزمین‌هایشان و در راه تأسیس کشوری مستقل، در درون مرزهای به رسمیت شناخته شده در ۴ ژوئن ۱۹۶۷، با اورشلیم (بیت‌المقدس) شرقی به عنوان پایتخت آن، و حق بازگشت برای همهٔ پناهندگان فلسطینی بر اساس قطعنامه‌های سازمان ملل متحد در این مورد، ابراز می‌کنیم. ما از همهٔ مردم ترقی‌خواه و صلح‌جو می‌خواهیم که صدای خود را بلند کنند و به این فراخوان بپیوندند.
۱. حزب کمونیست آلبانی
۲. حزب کمونیست استرالیا
۳. حزب کار اتریش
۴. تریبون مترقی دموکراتیک، بحرین
۵. حزب کمونیست بنگلادش
۶. حزب کارگران بلژیک
۷. حزب کمونیست بلژیک
۸. حزب کمونیست در برزیل
۹. حزب کمونیست برزیل
۱۰. حزب کمونیست بریتانیا
۱۱. حزب کمونیست جدید بریتانیا
۱۲. حزب کمونیست کانادا
۱۳. حزب کارگران سوسیالیست کرواسی
۱۴. حزب کمونیست کوبا
۱۵. حزب کمونیست شیلی
۱۶. آکل، قبرس
۱۷. حزب کمونیست بوهم و موراوی
۱۸. حزب کمونیست در دانمارک
۱۹. حزب کمونیست مصر
۲۰. حزب کمونیست فرانسه
۲۱. حزب کمونیست آلمان
۲۲. حزب کمونیست یونان
۲۳. حزب کارگران مجارستان
۲۴. حزب کمونیست هند (مارکسیست)
۲۵. حزب کمونیست هند
۲۶. حزب کمونیست عراق
۲۷. حزب تودهٔ ایران
۲۸. حزب کمونیست ایرلند
۲۹. حزب کارگران ایرلند
۳۰. حزب کمونیست اسرائیل
۳۱. حزب کمونیست رفونداسیون (احیا) ایتالیا
۳۲. حزب کمونیست اردن
۳۳. جنبش سوسیالیستی قزاقستان
۳۴. حزب کمونیست لوکزامبورگ
۳۵. حزب کمونیست مالت
۳۶. حزب کمونیست مکزیک
۳۷. حزب کمونیست نروژ
۳۸. حزب کمونیست پاکستان
۳۹. حزب مردم فلسطین
۴۰. حزب کمونیست فلسطین
۴۱. حزب کمونیست فیلیپین (PKP 1930)
۴۲. حزب کمونیست لهستان
۴۳. حزب کمونیست پرتغال
۴۴. حزب کمونیست کارگری روسیه- CPSU
۴۵. حزب کمونیست نوین یوگسلاوی
۴۶. حزب کمونیست صربستان
۴۷. حزب کمونیست آفریقای جنوبی
۴۸. حزب کمونیست اسپانیا
۴۹. حزب کمونیست مردم اسپانیا (PCPE)
۵۰. حزب کمونیست مردم اسپانیا (PCTE)
۵۱. کمونیست های کاتالونیا
۵۲. حزب کمونیست سری‌لانکا
۵۳. حزب کمونیست سودان
۵۴. حزب کمونیست سوریه
۵۵. حزب کمونیست سوریه (متحد)
۵۶. حزب کمونیست سوازیلند
۵۷. حزب کمونیست ترکیه
۵۸. حزب کمونیست اوکراین
۵۹. اتحادیه کمونیست های اوکراین
.۶ .حزب کمونیست آمریکا
۶۱. حزب کمونیست های آمریکا
۶۲. اتحادیه خلقی گالیسیا
۶۳. جبهه کمونیست های ایتالیا
بیانیهٔ تشکیلات دموکراتیک زنان ایران؛ نه به جنگ و خونریزی و کشتار مردم بی گناه فلسطین
تشکیلات دموکراتیک زنان ایران جنگ خانمان‌سوز اسرائیل با فلسطین و کشتار مکرر مردم بی‌گناه فلسطین را که بار دیگر از دوشنبه ۲۰ اردیبهشت (۱۰ مه) آغاز شد و تا امروز همچنان ادامه دارد به‌شدّت محکوم می‌کند و همبستگی خود را با مبارزات عادلانهٔ مردم فلسطین، به‌ویژه زنان شجاع و قهرمان آن که برای حق زندگی در خانه و کاشانهٔ خود مبارزه می کنند، اعلام می‌دارد. اوّلین قربانیان این جنگ نیز مثل همیشه کودکان و غیرنظامیان هستند. مطابق برخی گزارش‌ها، تا کنون ۳۹ کودک و ۱۲۶ غیرنظامی فلسطینی، از جمله ۲۲ زن، در بمباران شهرهای فلسطین کشته شده‌اند. بنا به گزارش رسانه‌ها، از ۹ نفر کشته شده در جبههٔ اسرائیل، هشت نفر غیرنظامی بوده‌اند.
جنگ خانمان‌سوز جاری و کشته شدن غیرنظامیان بی‌دفاع در هر دو طرف، زمانی آغاز شد که افکار عمومی جهان ناباورانه و با اندوه زیاد شاهد کشتار وحشیانهٔ دختران خردسال دانش‌آموز در کابل توسط اسلام گرایان مرتجع (طالبان یا داعش) افغانستان بود که از دست‌پروردگان امپریالیسم در منطقه هستند. در بمب‌گذاری‌های کابل، علاوه بر صدها کودک زخمی، خون پاک بیش از ۳۴ دختر دانش‌آموز خیابان منتهی به مدرسه را رنگین کرد. عکس‌های کتابچه‌های خونین این دخترکان معصوم، افکار عمومی جهانیان را سخت متأثر و اندوهگین و خشمگین کرد.
و اکنون بیش از شش روز است که جهان شاهد تشنج و درگیری نظامی و اوج‌گیری موج تازه‌ای از سرکوب خلق قهرمان فلسطین در اورشلیم (بیت‌المقدس) وغزه است. این خونریزی حاصل سیاست‌های ضدبشری دولت دست‌راستی و نژادپرست اسرائیل و حامیان امپریالیستی‌اش از جمله امپریالیسم آمریکا و ناتو است که به مردم رنج‌دیدهٔ فلسطین تحمیل شده است. خشونت خونینی که با بستن دروازهٔ دمشق به منظور جلوگیری از تجمع مردم فلسطین در اوایل ماه رمضان امسال آغاز شد، و با حکم تخلیهٔ اجباری و اخراج چهار خانوادهٔ فلسطینی در محلهٔ شیخ جرّاح در بیت‌المقدس شدّت یافت و سپس با حملهٔ نیروهای اسرائیلی در محله‌های فلسطین‌نشین به مناسبت روز اورشلیم به اوج خود رسید، ادامهٔ سیاست ده‌ها سالهٔ اشغال سرزمین‌های فلسطین و راندن فلسطینی‌ها از خانه‌های خود، و عدم پایبندی رژیم اشغالگر اسرائیل به قطعنامه‌های سازمان ملل متحد است. سازمان ملل متحد روز شنبه ۲۵ اردیبهشت (۱۵ مه) اعلام کرد که در پی حمله‌های اخیر رژیم صهیونیستی به نوار غزه، نزدیک به ۱۰هزار فلسطینی ساکن این منطقه آواره و در مدرسه‌ها و مسجدهای این منطقه مسکن داده شده‌اند. از این تعداد، فقط عدهٔ کمی از ساکنان غزه به آب، غذا، و خدمات بهداشتی و نظافتی دسترسی دارند.
تشکیلات دموکراتیک زنان ایران در کنار همهٔ سازمان‌های صلح‌دوست و ترقی‌خواه جهان، از جمله فدراسیون دموکراتیک جهانی زنان، و افکار عمومی بشریت مترقی، جنگ‌افروزی و جنایت ضدبشری دولت اسرائیل را قاطعانه محکوم، و همبستگی خود را با مردم ستم‌دیده و قهرمان فلسطین، به‌ویژه زنان مبارز و شجاع آن اعلام می‌کند. ما از خواست برحق فلسطینیان برای ایجاد کشور مستقل فلسطین بر پایهٔ قطعنامه‌های سازمان ملل متحد و شورای امنیت، و حل‌وفصل مسئلهٔ فلسطین از راه مسالمت‌آمیز و در انطباق با منشور سازمان ملل متحد، پشتیبانی می‌کنیم. بر اساس قطعنامه‌های سازمان ملل متحد، راه‌حل مسئلهٔ فلسطین در ایجاد کشور مستقل فلسطین در محدودهٔ مرزهای پیش از جنگ ژوئن ۱۹۶۷، با پایتختی بیت‌المقدس شرقی و بازگشت پناهندگان فلسطینی به وطن خود است. دولت خودگردان فلسطین و نیروهای ملّی و دموکراتیک فلسطین بارها حمایت خود را از چنین راه‌حلی بیان کرده‌اند.
تشکیلات دموکراتیک زنان ایران ضمن حمایت از خواست‌های برحق و انسانی خلق فلسطین، هم‌صدا با همهٔ صلح‌دوستان جهان می‌گوید: جنگ دیگر بس است! کشتار وحشیانهٔ ملّت فلسطین و از جمله کودکان و غیرنظامیان بی‌دفاع باید متوقف شود! آوارگان فلسطینی باید به خانه‌هایشان بازگردند!
تشکیلات دموکراتیک زنان ایران
۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ (۱۵ مه ۲۰۲۱)
رونوشت به :
فدراسیون دموکراتیک جهانی زنان
دبیرکل سازمان ملل متحد
دولت آفریقای جنوبی به اسرائیل: حمله‌های وحشیانه به فلسطینیان را متوقف کنید!
به گزارش سازمان حقوق بشری ”آفریقا برای فلسطین“ (Africa4Palestine)، دولت آفریقای جنوبی در نشست اخیرش در روز چهارشنبه ۱۲ مه (۲۲ اردیبهشت) با حضور رئیس‌جمهور و معاون رئیس‌جمهور، به رژیم اسرائیل هشدار شدیدی داد که «حمله‌های وحشیانه به فلسطینیان را متوقف کند!» همان‌طور که رسانه‌های جهان گزارش داده‌اند، در بمباران غزه توسط جنگنده‌های نظامی اسرائیل در چند روز گذشته، تا کنون دست‌کم ۱۰۳ فلسطینی، از جمله ۲۳ کودک، و ۷ اسرائیلی کشته شده‌اند. از جمله در روز پنجشنبه، در بمباران‌های اسرائیل تمام اعضای یک خانواده- مرد (رأفت التنانی، ۳۹ ساله)، همسر باردارش (رؤیا التنانی، ۳۶ ساله)، و ۴ فرزندشان (اسماعیل، ۷ ساله؛ ادهم، ۶ ساله؛ امیر ۵ ساله، و محمد ۴ ساله)- کشته شدند.
هیئت دولت آفريقای جنوبی در بيانيه‌ای که پس از برگزاری جلسه‌اش منتشر کرد، گفت:
“[ما] حمله‌های صورت گرفته به معترضان فلسطینی در مسجد الاقصی و قبةالصخره [گنبد بر روی صخرهٔ مقدس] و بیرون کردن غیرقانونی فلسطینی‌ها از خانه‌هایشان در شیخ جرّاح در اورشلیم شرقی اشغالی به منظور ایجاد شهرک‌های اسرائیلی را به‌شدّت محکوم می‌کنیم. این اقدامات اسرائیل نقض آشکار قوانین بین‌المللی و بی‌اعتنایی کامل به قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد، از جمله قطعنامه‌های ۴۴۶ (۱۹۷۹) و ۲۳۳۴ (۲۰۱۶) است که به‌صراحت خواستار پایان دادن به اشغالگری اسرائیل و احقاق حقوق مردم فلسطین، از جمله حق تعیین سرنوشت و استقلال است. دولت آفریقای جنوبی از اسرائیل می‌خواهد که حمله‌های وحشیانه به فلسطینیان را متوقف کند و به تلاش‌های بین‌المللی با هدف احیای روند سیاسی متعهد باشد که باید به تأسیس کشور فلسطین، در کنار و در همزیستی مسالمت‌آمیز با اسرائیل، در داخل مرزهای شناخته شدهٔ بین‌المللی، بر اساس مرزهای موجود در ۴ ژوئن ۱۹۶۷، با اورشلیم (بیت‌المقدس) شرقی به عنوان پایتخت، منجر شود.»
سه سال پيش آفريقای جنوبی سفير آن کشور را از اسرائيل فراخواند و تا کنون از جايگزينی او خودداری کرده است. سازمان “آفریقا برای فلسطین“ این کاهش روابط دیپلماتیک با اسرائیل و موضع‌گیری بی‌باکانهٔ دولت آفریقای جنوبی در همبستگی بین‌المللی با مردم فلسطین و چندجانبه‌گرایی را بازنمایی واقعی از مردم آفریقای جنوبی می‌داند که همواره حمایت خود را از فلسطینی‌ها نشان داده‌اند- همان مردمی که زمانی در جریان مبارزهٔ مردم آفریقای جنوبی با آپارتاید از آنها حمایت کردند. به گزارش ”آفریقا برای فلسطین“، سیریل رامافوسا، رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی، پیش از این توضیح داده بود که: ”تا زمانی که آن مبارزه [مردم فلسطین] ادامه داشته باشد، ما در کنار فلسطینی‌ها خواهیم بود… ما همیشه در طرف حق خواهیم بود، زیرا ما می‌دانیم آنجا چه می‌گذرد؛ در آنجا آپارتاید خشن و شرم‌آور در جریان است. ما نمی‌توانیم از وضعیتی که تکرار یا نسخهٔ دوّم مبارزه‌ای است که ما کردیم، وحاضر نیستیم به خاطر آن عذرخواهی کنیم، حمایت نکنیم.“
سازمان ”آفریقا برای فلسطین“ همراه با دیگر سازمان‌های حقوق بشری آفریقای جنوبی، با توجه به «حمله‌های وحشیانه به فلسطین» و اعتراض‌های جمعی که در سراسر این کشور آفریقایی صورت می‌گیرد، در تماس با دولت خواهد بود تا اطمینان حاصل کند که گام‌های عملی بیشتری در همبستگی دولت با مبارزهٔ فلسطینی‌ها برداشته شود.
به‌رغم محدودیت‌ها و مخالفت‌های برخی از دولت‌های غربی، در روزهای اخیر گردهمایی‌های مردمی در همبستگی با مبارزهٔ فلسطینی‌ها و در اعتراض به حمله‌های وسیع نیروهای نظامی اسرائیل به سرزمین‌های فلسطینی‌ها در صدها شهر از کشورهای جهان چه به صورت حضوری و چه به صورت مجازی برگزار شده است و همچنان ادامه دارد.
منبع ترجمه: africa4palestine
این ”کمک“ آمریکا به اسرائیل نیست. اين باج دادن است
نوشتهٔ جان ویتبِک
خلاصه و ترجمه شده از: counterpunch، ۱۲
مه ۲۰۲۱ (۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۰)
در پی انتشار گزارش اخیر دیده‌بان حقوق بشر در مورد آپارتاید و آزار و اذیت در اسرائیل و سرکوب‌های بی‌وقفهٔ اسرائیل [نسبت به فلسطینیان] در اورشلیم، تعداد انگشت‌شماری از سیاستمداران شجاع آمریکایی جسارت به خرج داده‌اند و این تأکید علنی رئیس‌جمهور بایدن [در جریان کارزارهای انتخاباتی‌اش] را به چالش کشیده‌اند که گفته بود: اینکه اصلاً «کمک‌های» آمریکا به اسرائیل را به رفتارهای اسرائیل مشروط کنیم، و اینکه می‌گویند دادن چنین «کمک»ی دست‌کم تا حدّی باید مشروط به عدم نقض حقوق بشر و نقض قوانین بین‌المللی توسط اسرائیل، و نیز رعایت قوانین خودِ آمریکا در مورد استفاده از سلاح‌هایی باشد که آمریکا به اسرائیل می‌دهد، ”مطلقاً توهین‌آمیز“ است.
گرچه این روندِ حمایتِ اصولی تعداد انگشت‌شماری سیاستمدار آمریکایی از حقوق بشر و حقوق بین‌الملل را باید امیدبخش دید، ولی مهم‌تر آن است که این رسمِ ”کمک“ دانستن پرداخت‌های دولت آمریکا به اسرائیل را نیز باید مورد سؤال قرار داد. در حال حاضر میزان پایهٔ این پرداخت‌ها دست‌کم ۳.۸ میلیارد دلار در سال است، که در مذاکره و توافق با رئیس‌جمهور پیشین اوباما برای یک دورهٔ پرداخت ده ساله تعیین شده بود، و البته بارها نیز به آن افزوده شده است.
اسرائیل کشور فقیری نیست. در رده‌بندی اخیر سازمان ملل متحد، سرانهٔ سالانه تولید ناخالص داخلی این کشور ۴۶,۳۷۶ دلار اعلام شد که در میان ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد، اسرائيل را در رتبهٔ ۱۹م و جلوتر از آلمان (در ردهٔ ۲۰م)، بریتانیا (۲۴م)، فرانسه (۲۶م) و عربستان سعودی (۴۱م) قرار می‌دهد.
پرداخت‌های تضمین شده‌ای که حاصل مذاکره و توافق دولت‌های آمریکا با دولت‌های اسرائیل است و دولت آمریکا متعهد به پرداخت آن به اسرائیل است، به این دلیل نیست که اسرائیل به این پول نیاز دارد. کلمه دقیق و مناسب برای چنین پرداخت‌هایی «باج دادن» است.
از زمانی که اسرائیل در سال ۱۹۶۷ [در جریان جنگ شش روزه] به ناو تجسّسی USS Liberty آمریکا حمله کرد، که به کشته شدن 34 آمریکایی و زخمی شدن ۱۷۱ نفر دیگر و در نهایت از سرویس خارج شدن این ناو منجر شد، و سپس سرپوش گذاشتن رئیس‌جمهور وقتِ آمریکا لیندون جانسون بر این موضوع، که اساساً به‌منزلهٔ تسلیم بود، دولت آمریکا این باج دادن به اسرائیل را شروع کرد. در واقع، این نوع رابطهٔ آمریکا با اسرائیل موجب بی‌اعتباری آمریکاست، به‌خصوص وقتی که کشورهایی را که دلِ خوشی از آنها ندارد، به نقض حقوق بشر یا حقوق بین‌الملل متهم می‌کند.
اگر بتوان برداشت‌ها و گفتمان‌های مردم در آمریکا را تغییر داد تا متوجه شوند که تعهد دولت آمریکا به پرداخت پول به اسرائیل، باج دادن به قدرتی سلطه‌گر است نه ”کمک“ به ملّتی نیازمند، آنگاه شاید امیدی به نقش سازنده‌تر و شرافتمندانه‌تر آمریکا در جهان وجود داشته باشد.
آیا اقدام جنایتکارانهٔ نتانیاهو »انتفاضه« سوّم مردم فلسطین را به دنبال خواهد داشت؟
در دو هفتهٔ گذشته بار دیگر افکار عمومی جهان با حیرت و تنفر شاهد بمباران و حملهٔ نظامیان تا بن دندان مسلّح اسرائیل به فلسطینیان و سرزمین‌های فلسطینی در نوار غزه، اورشلیم (بیت‌المقدس)، و کرانهٔ غربی بودند. بمباران‌های گسترده و توجیه‌ناپذیری که از روز دوشنبه ۲۰ اردیبهشت به فرمان بنجامین نتانیاهو، نخست‌وزیر موقت اسرائيل آغاز شد- که به‌حق جنایتکار جنگی خوانده شده است- سوای اینکه ادامهٔ اشغال خشن ده‌ها ساله و آزار و اذیت بی‌وقفهٔ فلسطینی‌ها توسط دولت آپارتاید اسرائیل است، در خدمتِ عبور از بحران سیاسی ناشی از بی‌سرانجام ماندن چهارمین انتخابات پارلمانی اسرائیل در دو سال اخیر نیز است. نتانیاهو که برای ائتلاف با متحدان تندرو و ماورای افراطی مذهبی (ارتدوکس) خود توفیقی نداشته است، تلاش دارد از این وضع برای از میدان به در کردن رقیب و تحت فشار قرار دادن نیروهای راست‌گرا برای پیوستن به ائتلافی به رهبری خودِ او بهره گیرد. مسئولیت وزارت دفاع و مدیریت بمباران غزه بر عهدهٔ یکی از رقبای نتانیاهو و مؤتلف سابق او، بنی گانتز، است. هر دو این سیاستمداران خواستار نابودی حماس هستند، ولی بمباران‌های اخیر ممکن است که بر تلاش‌های گانتز در جلب حمایت حزب‌ها و نیروهای عرب اسرائیل به منظور کنار زدن نتانیاهو از قدرت، تأثیر منفی بگذارد.
در ۱۱ روز بارش بمب و موشک و راکت بر سر شهروندانی که هیچ نقشی در این درگیری نداشتند، حداقل ۲۳۲ غیرنظامی فلسطینی- شامل ۶۵کودک و زن- و ۱۳ شهروند اسرائیلی کشته و صدها نفر زخمی و دچار نقص عضو شدند. بیشتر قربانیان فلسطینی بر اثر بمباران جنگنده‌های بمب‌افکن اسرائیلی بر روی مناطق مسکونی غزه کشته شدند. اسرائیل می‌گوید که این حمله‌های هوایی به تلافی موشک‌های شلیک شده توسط شبه‌نظامیان گروه اسلام‌گرای حماس صورت گرفته است. و از دیدگاه حماس، آغاز شلیک موشک به سوی اسرائیل پاسخی به حمله‌های پلیس اسرائیل به فلسطینیان معترض به راه‌پیمایی صهیونیست‌ها در محوطهٔ مسجد الاقصی در اورشلیم (به بهانه سالروز تسخیر این شهر در جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۶۷) و سپس بیرون کردن فلسطینی‌ها از خانه‌هایشان در محلهٔ شیخ جرّاح در اورشلیم شرقی، و تصرف به‌زورِ املاک فلسطینی و انتقال دائمی شهرک‌نشینان یهودی اسرائیلی به مناطق فلسطینی، در پی حکم قضایی ظالمانهٔ حکومت اسرائیل است. در مسجد الاقصی و پیرامون آن، نیروهای پلیس اسرائیل با گاز اشک‌آور، نارنجک‌های بی‌حس‌کننده و گلوله‌های لاستیکی به فلسطینی‌های معترض حمله کردند. شلیک‌هایی نیز به داخل مسجد، مکانی که مردم مشغول عبادت و دعا بودند، صورت گرفت. این اقدام‌های اسرائیل که ده‌ها سال است ادامه دارد، بخشی از روند اشغالگری اسرائیل و سلطهٔ کامل بر اورشلیم و جلوگیری از تشکیل کشور مستقل فلسطین، با پایتختی اورشلیم شرقی، مطابق با قطعنامه‌های سازمان ملل متحد است.
ارتش اسرائیل ادعا می‌کند که در بمباران شهر غزه فقط شبه‌نظامیان اسلام‌گرا را هدف قرار داده است. ولی وزارت بهداشت غزه گزارش‌های متعددی از تلفات شدید غیرنظامیان، به‌ویژه در آپارتمان‌های چندطبقه، داده است. اشرف الکیدرا، سخن‌گوی این وزارتخانه، به آسوشیتدپرس (که محل دفتر آن نیز پس از یک فرصت یک‌ساعته بمباران و ویران شد) گفت که “حمله‌های بی‌امان” اسرائیل، با صدمه زدن به تأسیسات درمانی، خدمات درمانی منطقهٔ غزه را، که پیش از آن نیز در مبارزه با همه‌گیری کووید- ۱۹ تحت فشار قرار داشته، به‌شدّت مختل کرده است.
اخراج اخیر خانواده‌های فلسطینی فعلاً با تصمیم دادگاه عالی اسرائیل به تعویق افتاده است. بیشتر رسانه‌های اصلی در اسرائیل و کشورهای متحد دولت راست‌گرای افراطی نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو، سرقت زمین‌ها و خانه‌های فلسطینیان توسط اشغالگران غیرقانونی را “اخراج” مطابق حکم قانون می‌خوانند، ولی فلسطینیان و گروه‌های بین‌المللی حقوق بشر به‌حق می‌گویند که این روند بخشی از برنامهٔ درازمدت دولت آپارتاید اسرائیل برای پاکسازی قومی است که هدفِ آن بیرون راندن کامل فلسطینی‌ها از اورشلیم شرقی و سلطهٔ کامل اسرائیل بر این شهر و دیگر سرزمین‌های فلسطینی است. یادآوری می‌شود که مجلس اسرائیل در روز 28 تیر 1397 قانونی جنجالی را تصویب کرد که مطابق با آن، اسرائیل منحصراً «کشوری یهودی» تعریف می‌شود. این قانون اسرائیل را “میهن مردم یهودی” و گسترش شهرک‌های یهودی‌نشین در مناطق اشغالی را به نفع منافع ملی اسرائیل می‌داند. طبق این قانون، عبری تنها زبان رسمی اسرائیل و اورشلیم (بیت‌المقدس؛ شامل هر دو بخش شرقی و غربی) پایتخت این کشور است. این قانون در اساس نقض‌کنندهٔ قطعنامه‌های سازمان ملل متحد و شورای امنیت این سازمان در مورد مسئلهٔ فلسطین است.
بیشتر خانواده‌های ساکن شیخ جرّاح از سال ۱۹۵۶ در این محله ساکن بوده‌اند. آنها پس از سرقت زمین‌هایشان در دیگر مناطق فلسطین، که زمینه را برای تأسیس دولت اسرائیل در سال ۱۹۴۸ فراهم کرد، از خانه‌های خود رانده شدند و به این منطقه نقل مکان کردند. در آن رویداد تاریخی، که فلسطینی‌ها آن را “نکبت” می‌خوانند، در حدود ۷۵۰هزار فلسطینی از جمعیت ۱٫۹ میلیون نفری، از سرزمین‌های اجدادی خود رانده شدند و مهاجران یهودی از سراسر جهان جای آنها را گرفتند.
در پی رخدادهای فاجعه‌بار اخیر، اعتراض‌های گسترده‌ای علیه اقدام نظامی دولتِ نتانیاهو و محکومیت بمباران فلسطینی‌ها در سراسر جهان به راه افتاد. همچنین، در شهرهای اسرائیل و منطقه‌های فلسطینی نیز موجی از اعتراض بلند شد. عرب‌های ساکن نوار غزه و کرانهٔ غربی هم‌صدا با یکدیگر، و جوانان و نیروهای ترقی‌خواه اسرائیل در کنار آنها، خواهان پایان دادن به آزار و اذیت فلسطینی‌ها و اجرای قطعنامه‌های سازمان ملل متحد شدند. در برخی از شهرها، نژادپرستان صهیونیست با حمایت نیروهای پلیس و ارتش به محل زندگی و کسب‌وکار شهروندان عرب حمله کردند. محمد براکه، عضو حزب کمونیست و رئیس کمیتهٔ شهروندان عرب اسرائیل و نمایندهٔ پیشین مجلس اسرائیل، از اعتراض‌های مردمی در شهرها علیه “وحشت اشغال اورشلیم” پشتیبانی کرد. گفتنی است که در حدود ۲۱درصد از جمعیت اسرائیل، فلسطینی هستند. اعتراض به یورش‌های خشن اخیر اسرائیل، همچنین باعث نزدیکی نیروهای گوناگون چپ و ترقی‌خواه در درون سازمان آزادی‌بخش فلسطین و خواست آنها برای اتحاد عمل استراتژیک شده است.
روزهای پنجشنبه و جمعهٔ هفتهٔ گذشته، در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، دبیرکل این سازمان و ده‌ها نماینده از کشورهای سراسر جهان صحبت کردند و خواهان توقف بمباران‌ها شدند که «برای کودکان جهنمی بر روی زمین» به وجود آورده است. محکوم کردن اسرائیل در نقض مداوم قطعنامه‌های سازمان ملل متحد و ضرورت فشار بر اسرائیل برای متعهد ماندن به این قطعنامه‌ها از دیگر بخش‌های سخنرانان بود. در این میان، دولت بایدن در آمریکا، با تعلل خود در واکنش نشان دادن به یورش گستردهٔ اسرائیل، نشان داد که سیاست‌هایش تفاوتی بنیادی با سیاست‌های خشن دولت ترامپ ندارد. در واقع، دولت بایدن با تعلل خود، دست اسرائیل را برای اجرای یورش‌های خونبارش باز گذاشت. یادآوری می‌شود که کمک نظامی سالانهٔ ۳٫۸میلیارد دلاری آمریکا به اسرائیل، که یک‌پنجم کل هزینهٔ نظامی اسرائیل است، همچنان ادامه دارد و در بحبوحهٔ بمباران‌های اخیر نیز آمریکا فروش ۷۵۰میلیارد دلار تسلیحات و تجهیزات نظامی به اسرائیل را تصویب کرد. به‌علاوه، دولت آمریکا روز ۲۴ اردیبهشت با صدور بیانیه توسط شورای امنیت در مورد بمباران‌های اخیر مخالفت کرده و تلاش چین و تونس در این مورد را عقیم گذاشته بود. پس از ۱۱ روز ادامهٔ درگیری و چند بار تلاش کشورهای عضو، و پس از برقراری آتش‌بس در روز جمعه ۳۱ اردیبهشت با میانجیگری دولت‌های مصر و قطر، سرانجام غروب روز شنبه اوّل خرداد، پانزده عضو شورای امنیت بیانیه‌ای صادر کردند و در آن از اسرائیل و فلسطینی‌ها خواستند “پایبندی کامل” خود را به آتش‌بس نشان دهند و در ضمن خواستار کمک اعضای این سازمان به مردم فلسطین شدند.
حزب مردم فلسطین با صدور بیانیه‌ای در روز ۲۴ اردیبهشت خواستار تشکیل “بزرگ‌ترین جنبش و بسیج مردمی ممکن برای حمایت از مردم منطقهٔ شیخ جرّاح در برابر حمله‌های فاشیستی نیروهای اشغالگر و باندهای متجاوز” اسرائیلی شد. این حزب از مقام‌های فلسطینی خواست تا از کمک‌های بین‌المللی برای “جلوگیری از کشتار و پاکسازی قومی” در اورشلیم شرقی استفاده کنند. بیانیهٔ حزب مردم فلسطین که در هماهنگی با مواضع نشست رهبران سازمان آزادی‌بخش فلسطین در اردیبهشت سال گذشته تدوین شده است، اعلام می‌کند: “اکنون که ملّت ما درگیر حماسه‌ای دلیرانه و فراگیر علیه اشغالگری، آپارتاید، و فاشیسم است، گسترش جنبش و تحکیم آن به مشارکت سیاسی و ملی همگانی نیاز دارد. این هدفی عاجل برای تمام خلق و جنبش میهنی ماست… حزب مردم همگان را به گسترش همبستگی در ابعاد امکان‌پذیر مقاومت برضد اشغال… و برای رویارویی با تجاوز و جنایت‌های وحشیانهٔ ضدمردمی در قدس، کرانهٔ غربی، غزه، لد، حیفا، و دیگر مناطق فرا می‌خواند. این جنایت‌ها ماهیت نژادپرستانه، و اشغالگرانهٔ فاشیستی و صهیونیستی دارد. حزب ما همهٔ رفقا و یاران را به پیوستن به این بسیج مردمی و همگانی و همبستگی با آن دعوت می‌کند و خواهان جنبش ملّی تمام عیاری است.”
بیانیهٔ حزب مردم فلسطین نشان از دگرگونی کیفی در روند مبارزه مردم دارد: “حزب این خیزش قهرمانانهٔ مردم را پاس می‌دارد و بر اهمیت تجهیز و تقویت آن تأکید دارد. ما بار دیگر خواهان اجرای صریح مصوبه‌های «شورای عالی ملی» و بازگشت به مصوبهٔ ۱۹ ماه مه ۲۰۲۰ [۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹] هستیم که به همهٔ قراردادهای گذشته با رژیم اشغالگر پایان می‌دهد. حزب ما خواستار فوری ایجاد یک ستاد مشترک برای جنبش است تا پیکار با اشغالگر را مطابق با اصول مصوبهٔ اخیر کمیتهٔ اجرایی و هیئت دبیران کل به تاریخ ۳ سپتامبر ۲۰۲۰ [۱۳ شهریور ۱۳۹۹] به پیش برد.”
در ادامهٔ این بیانیه آمده است: “هدف اساسی مطلوب، پذیرش مسؤلیت جمعی در مقابله با تجاوز دائمی رژیم اشغالگر علیه ملت ما در قدس، نوار غزه، کرانهٔ غربی، و همهٔ سرزمین‌های فلسطین… و نیز، هماهنگی سیاسی و همکاری با تلاش‌های منطقه‌یی و بین‌المللی برای آتش‌بس و غیره است که این خود مستلزم تعیین موضوع‌های مشترک و سازوکاری یکپارچه و همسو با آن تلاش‌هاست، تا راه برای کامیابی این جنبش همگانی گشوده شود، و همسو با فداکاری‌هایی باشد که در برابر استراتژی اشغالگر و حامی‌اش- آمریکا- صورت می‌گیرد… انتفاضه باید ادامه یابد تا از تجاوز و مستعمره‌سازی در قدس و کرانهٔ غربی جلوگیری شود و به محاصرهٔ غزه و اشغال، طبق زمان‌بندی مشخص و با دخالت و نظارت فعال بین‌المللی، پایان داده شود… کمیتهٔ اجرایی سازمان آزادی‌بخش فلسطین و دبیرکل‌های گروه‌های فلسطینی عضو آن، در همگامی با جنبش خلق برای رسیدن به هدف‌های اساسی‌اش، مسؤلیت بی‌واسطه دارند، مسؤلیتی همگانی که نباید در اجرای آن اهمال کرد.”
آنچه در این دو هفته رخ داد، نشان از آن دارد که فلسطین در ماه‌های آینده آبستن تحول‌های مهمی است.
به نقل از«نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۱۳۰، ۳ خرداد ۱۴۰۰
