نمایش انتخاباتی ۱۴۰۰
از فراخوان حزب تودۀ ایران به نیروهای ملی، مترقی و آزادیخواه
»دوستان و مبارزان راه آزادی
نگاهی گذرا به موضع‌گیری‌های اخیر طیف وسیعی از نیروهای مترقی و آزادیخواه کشور نشانۀ روشنی از این واقعیت است که اکثریت ما موافق تحریم و مخالف نظرات مدافعان شرکت در نمایش انتخاباتی رژیم و سیاست “انتخاب میان بد و بدتر” و این نظر ساختگی و عوام‌فریبانه‌ایم که مدعی است اگر در انتخابات شرکت نکنیم حاکمیّت یکدست خواهد شد و وضع بدتر می‌شود.
تجربۀ شرکت در انتخابات گوناگون و مهندسی شده رژیم نشان می‌دهد که ثمره همگی این نمایش‌ها کمک به ادامۀ رژیم ولایت‌فقیه، و ادامۀ وضعیّت به شدت وخیم زندگی ده‌ها میلیون ایرانی است که از ظلم و جور این رژیم جانشان به لب رسیده است. … ما با این نظر موافقیم که تحریم فعال انتخابات ریاست‌جمهوری، فرصت مساعدی برای برآمد مشترک و گستردهٔ همۀ نیروهای آزادیخواه و دموکرات برای تقویت جنبش دموکراتیک در ایران است.
ما امیدواریم که نیروهای آزادیخواه و دموکرات بتوانند در این لحظات حساس میهن این امر مهم ملی را با همیاری یکدیگر تحقق ببخشند. ما ضمن استقبال از هرگونه پیشنهادی که بتواند به تحقق این امر مهم یاری رساند معتقدیم که می‌توان با نشست تدارکاتی مشترکی از همه نمایندگان نیروهای مترقی و آزادیخواه کشور راه را برای تنظیم فراخوانی مشترک هموار کرد.“ (از فراخوان حزب تودۀ ایران به نیروهای ملی، مترقی و آزادیخواه کشور، ۲۲ فروردین ۱۴۰۰)
انتخابات ۱۴۰۰؛ بالاتر از سیاهی رنگی نیست
”به انتخابات ریاست‌جمهوری خرداد ۱۴۰۰ نزدیک شده‌ایم و در کشور اثری از فضای انتخاباتی نیست. به گمان من این امر را باید به فال نیک گرفت. گویی ملّت ایران نیک دریافته‌اند که صندوقهای رأی باعث تحول قابل اعتنایی در حال و روز این مرز و بوم نمی‌شوند. … خیر قلیلِ ”انتخابِ“ رییس دفترِ معقول‌تر در مقابل شرّ کثیرِ مشروعیت‌بخشی به نظام استبدادِ دینی و شخص علی خامنه‌ای دیگر با هیچ منطقی قابل دفاع نیست. چه کسی می‌تواند ادعا کند که کشور در سال‌های اخیر به قهقرا نرفته است؟ آیا رییس جمهور شدن فردی از ”جناح اقتدارگرا“ (اگر فرضِ ”نه‌چندان‌روا“ کنیم که حسن روحانی اقتدارگرا نیست) در سال۹۲ در مسیر حرکت کشور، تفاوت بنیادین پدید می‌آورد؟ آیا رییس جمهور شدن حسن روحانی توانست از فجایعی مانند دی ۹۶ و آبان ۹۸ جلوگیری کند؟ آیا دولت روحانی و وزارت کشورش بخشی از ماشین سر کوب نبوده‌اند؟ آیا وزارت جواد ظریف توانست اثری در مسیر سیاست ناموجه خارجی ایران بگذارد و آیا به تصریح خود در مصاحبهٔ اخیرش کاری جز فرمان‌بری ، اطاعت و اجرای فرامینِ خودکامهٔ ایران داشته است؟ آیا کسی می‌تواند ادعا کند با انتخاب بین «بد و بدتر» از فجایع اقتصادی که کمر مردم را شکسته است جلوگیری شده‌است؟ … تحریم فعال انتخابات و پیوستن به جنبش دمکراسی‌خواهی و عدالت‌طلبی مردم ایران از جهت دیگری نیز در انتخابات پیش رو اهمیت ویژه دارد؛ از آن جهت که هر روز مسیٔله جانشینی علی خامنه‌ای پررنگ‌تر می‌شود. کسانی آدرس غلط می‌دهند که با شرکت در «انتخابات» و «انتخابِ» کسی خارج از اردوگاه اقتدارگرایان می‌توان در نقشه «موروثی/نظامی/امنیتی» کردن تام و تمام نهاد ولایت فقیه خلل فکند که زهی خیال باطل… مدتی است که اکثریت قاطع ملت ایران آگاهانه کارزار تحریم انتخابات فرمایشی-نمایشی را آغاز کرده اند و کثیری از فعالان سیاسی دموکراسی‌خواه و عدالت طلب در داخل و خارج از کشور به این کارزار ارزشمند پیوسته‌اند و انتظار می رود که تمامی منتقدان ، معترضان ، مخالفان و تحول خواهان از این کارزار تحریم حمایت کنند…“
ابوالفضل قدیانی
جمعی از فدائیان خلق ایران (داخل کشور): به کارزار »تحریم فعال انتخابات فرمایشی« می پیوندیم
”سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی در شرایطی تا یک ماه دیگر برگزار می‌شود که اقدامات گزینشی نامزدها حتی در دایره‌ی خودی‌های نظام که اعتقاد و وفاداری خود به مبانی حکومت اسلامی را اعلام کرده‌اند، شدیدتر از دوره‌های گذشته اعمال می‌شود… علی خامنه‌ای مشارکت پرشور مردم در انتخابات را ”موجب افزایش آبرو، امنیت و قدرت بازدارندگی کشور“ ارزیابی می‌کند و همه دستگاهها را به زمینه‌سازی برای حضور پرشور مردم در پای صندوقهای رای فرا می‌خواند؛ نظامیان و سرداران سپاه بی‌پرواتر از گذشته برای تسخیر صندلی پاستور و تکمیل پازل حاکمیت نظامی-امنیتی خیز بر می‌دارند؛ شورای نگهبان با تشدید شرایط انتخاب شوندگی در صدد پیش‌غربال نامزدهاست؛ تعدادی از داوطلبین با پرونده‌سازی‌های امنیتی و اخلاقی از گردونه‌ی رقابت خارج می‌شوند؛ و تمام اینها در شرایطی صورت می‌گیرد که نظام را بحران ساختاری در همه ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، اخلاقی و ایدئولوژیک فرا گرفته است… مشخصه دیگر این دوره از انتخابات، همگرایی و اتحاد سیاسی نانوشته‌ی طیف وسیعی از نیروهای اپوزیسیون و بویژه نیروهای ترقیخواه چپ در برخورد به سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی و تحریم فعال این نمایش انتخاباتی می‌باشد. تقریبا اکثر جریانات چپ با رویکرد یکسانی نسبت به تحریم انتخابات پیش‌رو اعلام موضع کرده و از دیگر نیروها برای همکاریهای سیاسی در این مورد دعوت بعمل آورده‌اند. این امر بیانگر آن است که توافق و همکاریهای سیاسی روی موضوعات و وجوه مشترک می‌تواند زمینه بسیار مناسبی برای حضور نیرومند چپ در صحنه سیاسی کشور باشد و راههای تحقق ”جبهه چپ“ را هموار سازد. در این راستا پیام «حزب توده ایران» به نیروهای آزادیخواه کشور برای تحریم انتخابات ۱۴۰۰، فعالیتهای مستمر و چندین ماهه «حزب چپ ایران(فدائیان خلق) در تبیین و ترویج موضوع ”تحریم فعال انتخابات فرمایشی “و ”برگزاری انتخابات آزاد“، همچنین مواضع ”شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست“ از جمله نکات قابل توجه و مثبت در راستای این رویکرد می‌باشد. در شرایط امروزین کشور، اتحاد گسترده نیروهای چپ در صفی واحد به نیاز مبرم جنبش‌های عدالت‌طلبانه و آزادیخواهی کارگران و زحمتکشان کشور تبدیل شده است. جریاناتی که با مشارکت در نمایش انتخابات فرمایشی نظام ولایت‌فقیهی به توهم اصلاح حکومت اسلامی از طریق صندوقهای رای دامن می‌زنند عملا در راستای تشتت و پراکندگی نیروهای ترقیخواه و بویژه نیروی چپ کشور عمل می‌کنند… تغییر در نظام ولایت‌فقیهی نه از میدان اختلاف سلایق جناحین حکومتی، بلکه در میدان تعمیق شکاف بین مردم و حاکمیت و تعیین تکلیف «آبان»گونه‌ی مردم ایران در کف خیابانها صورت خواهد گرفت. سیاست رسوای انتخاب بین بد و بدتر دور باطلی است که مدافعین آن تا استحاله در رژیم مستبد دینی حاکم سقوط خواهند کرد. امروز کسانی که به پروپاگاندای تاجزاده دل بسته و توجیهات نظری تشویق مردم به حاضر شدن در پای صندوقهای رای را تئوریزه می‌کنند و از آن اینطور نتیجه می‌گیرند که در شرایط رد صلاحیت تاجزاده حداقل به «کاندیدای بد» باید رای داد، آگاهانه و یا ناآگاهانه به استراتژی انتخاباتی نظام، تثبیت و تداوم استبداد دینی و تضعیف موقعیت سیاسی مردم ایران در مبارزه علیه کلیت حکومت اسلامی رای می‌دهند.“
نه به مشارکت در انتخابات فرمایشی
”عملکرد حکومت اسلامی و به ویژه اقدام خلاف قانون اساسی آن در اعمال نظارت استصوابی بر انتخابات، باعث کناره گیری و دلزدگی اکثریت مردم از انتخابات شده است. یکی از نتایج این دلزدگی، ایجاد حساسیت شدید نسبت به حتی لغات و عباراتی نظیر انتخابات، رای گیری ۱۴۰۰، صندوق آراء، فرآیند انتخاباتی، انتخابات سالم و انواع این ترکیبات است.
انزجار از پدیده اتتخابات در جمهوری اسلامی باعث شد یادداشت دو روز پیش نگارنده که در نقد انتخابات فرمایشی و تایید رویکرد مطالبه محور بود از آنجا که شامل لغات فوق است، بعضاً گمان شده که در تایید رای گیری نمایشی حکومت نوشته شده است.
این یادداشت، حضور مردم در میدان همراه با طرح مطالباتشان به منظور برچیدن انتخابات فرمایشی و جایگزین کردن انتخابات آزاد برای حضور تمامی جریان های سیاسی را مطرح کرده است.
فشار خیابانی ولی بدون خشونت، موثرترین اهرم به منظور تحول ساختاری و تغییر قانون اساسی خواهد بود. باید توجه کرد که مشارکت در فرآیند انتخابات از طریق پیگیری مطالبات زحمتکشان و محذوفان با مشارکت در خود انتخابات از طریق رای دادن به کاندیداهای گزینش شده، تفاوتی اساسی دارد. یادداشت کوتاه نگارنده تنها راه نجات ایران را نه مشارکت مردم در انتخابات نمایشی که حضور در جنبش اجتماعی مستمر و مسالمت آمیز و در یک کلمه، گسترش گفتمان مطالبه محور معرفی کرده است.“
کیوان صمیمی بند ۸ زندان اوین
دعوت به تحریم فعال انتخابات فرمایشی
”انتخابات سیزدهمین دوره‌ی ریاست جمهوری در شرایطی برگزار می‌شود که جمهوری اسلامی حق انتخاب شما را محدودتر از پیش، کنترل بر صندوقهای رای را تشدید و انتخابات را از محتوای واقعی آن خالی‌تر کرده‌است. حتی امکان مشارکت و انتخاب شدن در درون جناحهای حکومت را سخت‌تر کرده است. از طرف دیگر، کشور ما با بحران‌های متعددی دست به گریبان است و نیازمند گشایش در این وضعیت بحرانی و برون رفت از بن بستی است که عامل اصلی و بنیادی آن ساختار قدرت جمهوری اسلامی است….تجربه‌ی دهه های گذشته و تلاش بخش بزرگی از شما مردم ایران برای تاثیرگذاری بر عملکرد حکومت و تحمیل تغییراتی از درون و از طریق انتخابی متفاوت از آن چه که کانون اصلی قدرت در پی آن بود، نشان داده‌است که کانون قدرت در جمهوری اسلامی و در راس آن ولی فقیه، علیرغم رای مردم، هر تلاشی در جهت اصلاح و تغییر را در نطفه خفه می‌کند. در عین سوء استفاده از رای شما و ادعای مشروعیت، کوچک‌ترین توجهی به خواست‌های شما ندارد، حکومت تغییر توازن به نفع مردم و جامعه مدنی را تحمل نکرده و در صورت احساس خطر دست به سرکوب خشن و قهری نیز می زند… ما سه حزب و سازمان جمهوریخواه سکولار دمکرات، شما مردم آزاده‌ی ایران را به تحریم فعال انتخابات فرمایشی ریاست جمهوری ١٤٠٠ فرامی‌خوانیم. ما همه‌ی نیروهای سیاسی آزادیخواه و دموکرات را به برآمد مشترک و متحد در مقابله با نقشه‌ی حکومت برای برگزاری یک انتخابات فرمایشی دعوت می‌کنیم. ما معتقدیم که تحريم فعال انتخابات فرمايشی ریاست جمهوری ، تلاش حکومت برای بهره گيری از رأی مردم را، در مشروعيت بخشيدن به سياست های خود با شکست مواجه می‌سازد. با تحریم انتخابات فرمايشی، اعتراض خود علیه عدم کارآئی، فساد، رکود اقتصادی، تورم، بيکاری، فقر فزاينده، اختناق و سرکوب را اعلام کنيد و با خالی گذاشتن حوزه‌های رأی‌گیری، مبارزه علیه جمهوری اسلامی را پرتوان‌‌تر کنید…“
هیئت‌های سیاسی اجرائی:اتحاد جمهوریخواهان ایران، حزب چپ ایران (فدائیان خلق) و همبستگی جمهوریخواهان ایران
موسم نمایش انتخاباتی
”موسم نمایش انتخاباتی رسیده است و رژیم باید، همچون سال‌های گذشته، به طریقی مردم را به پای صندوقهای رای بکشاند تا چنان بنماید که حکومتی است مورد اعتماد مردم و مشروعیتش را نه از لوله تفنگ که از پشتیبانی مردم دارد. مشکل اینجا است که پس از چهل و دوسال، چیزی در انبان وعده‌های دروغین باقی نمانده است. و از سوی دیگر فقر و بیکاری و دشواری‌های زندگی چنان گسترده شده که از حد و توان جامعه در گذشته است و کسی دیگر وعده‌های دروغین حکام اسلامی را باور ندارد. حکومت اسلامی در ایران در سراشیبی سقوط هرروز شتاب بیشتری می‌گیرد… نظام حکومتی جمهوری اسلامی اصلاح‌ناپذیر است. حقیقتی است که سال‌ها از سوی نیروهای اپوزیسیون چپ و دمکرات به کرات گفته شده است و اکنون به یک واقعیت بدیهی تبدیل شده است. به قول مردم معترض: ”اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا…” نظام حکومت اسلامی بر پایه ولی فقیه ان هم از نوع مطلق آن بنا شده است. این توهمی بیش نیست که می‌توان بین ولایت فقیه به عنوان بالاترین مرجع قدرت در حکومت اسلامی و نهادهای انتخابی و اساسا با حق حاکمیت مردم ، تعادلی از تقسیم قدرت ایجاد کرد… نقش تاجزاده و تاج‌زاده‌ها تقریبا در ایران به پایان رسیده است. اینان یا باید بپذیرند که تلفیق دین و دولت و حکومت مذهبی خروجی جز آنچه امروز شاهد آنیم ندارد، یا در حاشیه حکومت جیره خواری کرده و درپی کسب سهمی از تاراج ثروت‌های ملی باشند و یا در رویای حکومت ”مردم سالاری دینی“ خیالبافی کنند و نقش خود را در لباس نجات دهندگان حکومت اسلامی ببینند. جامعه پیش خواهد رفت و دیگر جائی برای این گونه توهم پراکنی‌ها نخواهد گذاشت. …“
از سایت سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
ملت ایران از انتخاب بین بد و بدتر عبور کرده است
”وقتی حکومت تحت عنوان نظارت استصوابی توسط شورایی انتصابی به نام شورای نگهبان، تمام شخصیت های سیاسی مورد وثوق مردم را به زعم خود رد صلاحیت کرده و فقط افرادی از بین عوامل خود را گزینش نموده و به نام کاندیدا در مقابل مردم قرار می دهد و از مردم می خواهد که به پای صندوق های رای بروند و به یکی از این حواریون حکومت رای بدهند، آیا به این حرکت، که جز اهانت به شعور مردم و نا بالغ و ناقص العقل تصور کردن آنان چیز دیگری نیست می توان انتخابات نام نهاد؟ و آیا این ترفند آلوده به فریب و ریا را می توان ”انتخابات“ دانست؟ آیا یک چنین شکلی از انتخابات در هیچ کشوری در جهان سابقه دارد؟ افزون بر شکل برگزاری انتخابات که از فلسفه و چگونگی یک انتخابات واقعی به دور است، ما در حکومت جمهوری اسلامی با ساختاری مواجهیم که نه مجلس شورا، مجلسی است که دارای اختیار بوده و بتواند وظیفه نمایندگی مردم را ایفاء نماید و نه رئیس جمهوری آن، همان طور که به کرات دیده ایم، نقشی در تعیین خط مشی سیاسی کشور و روابط بین المللی دارد و یا در سیاست داخلی توانی در حفظ وصیانت از حقوق ملت را داراست، و علاوه بر بی اختیاری در مسائل سیاسی، در مسائل امنیتی و تصمیمات کلان اقتصادی و اجتماعی هم محلی از اعراب ندارد. …
جبهه ملی ایران اعتقاد دارد که بدون تحقق شرایط فوق، شرکت در انتخابات جز مهر تایید زدن بر انتخاباتی نا صحیح و فریبکارانه که از اساس از شرایط انتخابات سالم و آزاد به دور است، نتیجه دیگری ندارد و لذا اعضاء و هواداران جبهه ملی ایران در انتخاباتی این چنین ، که به وضوح از موازین انتخابات واقعی به دور است شرکت نخواهند نمود. ما از انتخاب بین بد و بد تر عبور کرده ایم و خواهان انتخاب خوب و خوب ترین ها برای میهنمان می باشیم.“
شورای مرکزی جبهه ملی ایران
به نقل از«نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۱۳۰، ۳ خرداد ۱۴۰۰
