پیام تشکیلات دموکراتیک زنان ایران به فدراسیون جهانی زنان؛ صدای زنان افغان باشیم

رفقای گرامی هیئت رئیسه فدراسیون دموکراتیک جهانی زنان، اعضای محترم فدراسیون

تشکیلات دموکراتیک زنان ایران ضمن ارسال درودهای گرم خود، توجه شما را به وضعیت وخیم زنان و کودکان افغانستان و کشتار مردم بی‌گناه این کشوردر پی پیشرَوی گروه واپس‌گرای طالبان در سراسر افغانستان جلب می‌کند. بی‌تردید شرایط کنونی نمی تواند با بسیج اسلام‌گرایان افراطی در دههٔ ۱۹۸۰ توسط کشورهای امپریالیستی و متحدان ارتجاعی آنها در سه کشور اسلامی عربستان، پاکستان و ایران برای به راه انداختن جنگی همه‌جانبه بر ضد دولت ترقی‌خواه افغانستان و جمهوری دموکراتیک افغانستان بی‌ارتباط باشد.

پس از سرنگونی دولت مردمی و ترقی‌خواه حاکم در افغانستان در سال ۱۹۹۲ با یورش به‌اصطلاح «مجاهدان» اسلام‌گرای ارتجاعی، حکومت اسلامی در این کشور اعلام شد و حاکمان جدید، در عمل این کشور را به پایگاه صدور تروریست‌های اسلام‌گرا مبدل کردند. به دنبال حمله‌های تروریستی به چند هدف در خاک آمریکا در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، ارتش‌های آمریکا و متحدان غربی‌اش به بهانهٔ مبارزه با تروریسم و راندن طالبان از افغانستان و تأمین امنیت در آن کشور و بردن دموکراسی به افغانستان، ۲۰ سال پیش به افغانستان حملهٔ نظامی کردند و آن را به اشغال خود درآوردند. هدف آمریکا و بریتانیا و متحدان اروپایی آنان در واقع چیزی جز تأمین منافع استراتژیک امپریالیسم در منطقه، استفاده از خاک افغانستان به‌مثابه پایگاهی مطمئن برای مقابله با رقیبان استراتژیک آمریکا در چین و روسیه، ثروتمند کردن مجتمع‌های صنعتی-نظامی-خدماتی، و به غارت بردن منابع مهم طبیعی و معدنی افغانستان نبود. دستاورد این دوره چیزی جز اشغال، ویرانی شالوده‌های اجتماعی-اقتصادی، نفی کامل حق حاکمیت مردم، و حکمرانی گماشتگان آمریکا و بریتانیا بر افغانستان نبوده است. دموکراسی و حق حاکمیت مردم در این دوره عملاً به طور کامل پایمال شد. دست‌آخر نیز دولت آمریکا در راستای برنامه‌های استراتژیک خود در این بخش از جهان، در قرارداد صلحی ننگین در سال ۲۰۲۰ در قطر، با نشان دادن چراغ سبز به رهبران ارتجاعی طالبان، دست‌های خون‌ریز این نیروی ارتجاعی را برای ادامهٔ سیاست‌های ارتجاعی و ضدبشری‌اش و سیاه کردن زندگی به مردم افغانستان باز گذاشت. جالب اینکه در مذاکرات صلح یک‌طرفهٔ آمریکا با گروه طالبان، هیچ نهاد مدنی دولت رسمی آمریکاساختهٔ افغانستان در آن شرکت نداشت و مورد مشورت قرار نگرفت. شرایطی که در نتیجهٔ آن کنترل افغانستان به طالبان اسلام‌گرای ارتجاعی سپرده شد، به‌روشنی نشان داد که آمریکا و بریتانیا فقط به دنبال تأمین منافع امپریالیستی خود هستند نه زندگی و منافع مردم افغانستان، حتیٰ اگر به قیمت نابودی کشور افغانستان و کشتار و بی‌خانمانی بیشتر مردم این کشور تمام شود.

اسلام‌گرایان طالبان اعلام کرده‌اند که در مناطق زیر کنترل آنها، زنان بدون حجاب و همراهی محرم شرعی، حق بیرون آمدن از خانه ندارند؛ نیز حق رفتن به مدرسه و دانشگاه را ندارند. در زیر حاکمیت طالبان، زنان بدون همراهی محرم شرعی حق رفتن به سرویس‌های بهداشتی عمومی ندارند؛ حق حرف زدن با هیچ مردی را ندارند. نیروهای طالبان در شهرهایی که به تصرف خود درآورده‌اند، از مردم محلی خواستار نام و سن دختران و بیوه‌های جوان خانوده‌هاشان شده‌اند تا آنان را به‌زور به عقد و بردگی جنسی خود و در خدمت به جنگ‌جویان ضدزن طالبان درآورند. در یک کلام، گروه طالبان، زنان را بردگان جنسی اعلام و معرفی کرده است. خانم صحرا کریمی، فیلم‌ساز شناخته شده و مدافع حقوق زنان افغانستان، در نامه‌ای خطاب به جامعهٔ جهانی، فیلم‌سازان و رسانه‌ها می‌گوید: «به ما کمک کنید. در خارج از مرزهای افغانستان صدای ما باشید. اگر طالبان کابل را تصرف کند، ممکن است دیگر به اینترنت یا هیچ ابزار ارتباطی دسترسی نداشته باشیم. لطفاً از فیلم‌سازان و هنرمندان خود دعوت کنید تا از ما حمایت کنند، تا صدای ما باشند. این جنگ یک جنگ داخلی نیست، این یک جنگ نیابتی است. این یک جنگ تحمیلی است، و نتیجهٔ توافق آمریکا با طالبان است. لطفاً تا آنجا که می‌توانید این واقعیت را در رسانه‌های خود بازتاب دهید و در مورد ما در شبکه‌های اجتماعی بنویسید.»

آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد نیز می‌گوید که گزارش‌های دریافت شده از افغانستان، به‌خصوص آنها که به محروم کردن زنان و دختران از حقوقی که برای آنها بسیار مبارزه کرده‌اند مربوط می‌شود، بسیار دلخراش و وحشتناک است. مطابق گزارش‌هایی که در اختیار سازمان ملل قرار دارد، از اقدامات طالبان در افغانستان با عنوان ارتکاب جنایت جنگی نام برده شده و دبیرکل سازمان ملل متحد حمله به غیرنظامیان در افغانستان را نقض فاحش موازین بین‌المللی حقوق بشر نامیده است. ما مردم ایران و افغانستان، علاوه بر زبان و فرهنگ و مرز مشترک، هر دو زخمی تازیانه‌های اسلام سیاسی هستیم که واپس‌گرایی و زن‌ستیزی یکی از مشخصه‌های اصلی آن است، و به‌ویژه ما زنان از پیامدهای آن رنج می‌بریم.

ما ضمن محکوم کردن خشونت سازمان‌یافتهٔ طالبان علیه زنان و ارتکاب جنایت جنگی توسط آنها، از جمله کشتار غیرنظامیان، و غصب خانه‌ها و غارت اموال، تجاوز به زنان و دختران، تحمیل ازدواج اجباری به زنان و دختران کم‌سن، و اِعمال خشونت‌های جنسی و جنسیتی، از فدراسیون دموکراتیک جهانی زنان می‌خواهیم که ضمن محکوم کردن جنگ خانمان‌سوز طالبان در افغانستان و مسببان این شرایط ضدانسانی، و نیز سیاست‌های امپریالیسم و متحدانش علیه مردم افغانستان، صدای رسای زنان و کودکان این کشور باشد. جنگ و ویرانی دیگر بس است. مردم رنج‌دیدهٔ افغانستان صلح و زندگی شایسته می‌خواهند که سزاوار آن‌اند.

تشکیلات دموکراتیک زنان ایران

۲۳ مرداد ۱۴۰۰

به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۱۳۶، ۲۵ مرداد ۱۴۰۰