اعتصاب لوکوموتیورانان راه‌آهن آلمان و اهمیت اتحاد عمل سندیکاهای کارگری!
سندیکای لوکوموتیورانان آلمان پس از بحث و بررسی‌هایی جمعی، سازمان‌دهی اعتصاب به‌منظور تأمین خواست‌های کارکنان را با رأی بیش از ۹۵ درصد اعضایش تصویب کرد. سندیکای رانندگان لکوموتیو آلمان (گ. د.ل) با از هم پاشیدن و تجزیه کردن راه‌آهن آلمان موافق نیست، این سندیکا با مبارزه‌اش از امنیت شغلی ده‌ها هزار کارگر دفاع می‌کند. در ارتباط با این اعتصاب حزب کمونیست آلمان بیانیه‌ای منتشر کرد و ضمن حمایت از مبارزه و اعتصاب سندیکای رانندگان لکوموتیو (گ.د.ل) بر اتحاد عمل جنبش سندیکایی زحمتکشان و دوری از تفرقه تأکید کرده است. در بخش‌هایی از این بیانیه چنین آمده است:
سندیکای رانندگان لکوموتیو آلمان، کارگران را به اعتصاب فرامی‌خواند و نودوپنج درصد اعضایش با این فراخوان موافقت کرده‌اند. این واقعه آشکارا نشان داد که سندیکای رانندگان لکوموتیو آلمان با زنان و مردان کارگر در بخش راه‌آهن ارتباطی مستحکم دارد. مطابق داده‌ها، حدود هفتاد درصد رانندگان لکوموتیو شاغل در راه‌آهن آلمان در سندیکای رانندگان لکوموتیو (گ. د. ل) سازمان‌دهی شده‌اند. آنان مانند خلبانان یا کنترل کنندگان ترافیک هوایی، از معدود گروه‌های شغلی‌اند که گروهی کوچک در شرکت‌های بزرگ اما از موقعیتی پرقدرت برخوردارند.
در حال حاضر راه‌آهن آلمان با معضل جذب و استخدام کارگران جدید در این رشته روبرو است. در برابر این وضعیت، راه‌آهن آلمان با انتقال فشارهای ناشی از بحران به دوش کارگران با خواست‌های به‌حق آنان برای افزایش دستمزد و ارتقای شرایط محیط کار به سطحی مناسب‌تر مخالفت می‌کند.
یکی از مهم‌ترین خواست‌های کارگران راه‌آهن روشن شدن دلیل پرداخت حقوق‌های نجومی به هیئت‌مدیره راه‌آهن آلمان و از این طریق پر کردن جیب‌شان است. هیئت‌مدیره راه‌آهن آلمان مسئول این رسوایی‌ها و به‌وجود آوردن شکافی عظیم در پرداخت دستمزدها است. سرمایه‌داران و سهام‌داران راه‌آهن و دولت آلمان پنج سال پس از سپری شدن زمان قانون مذاکرات جمعی دوباره به آن استناد می‌کنند. در گذشته و پیش از اجرای این قانون کذایی امکان مذاکره و امضای قراردادهای مزدی با سندیکاها وجود داشت. هیئت‌مدیره راه‌آهن آلمان با بی‌اعتنایی به سندیکاهای کارگری درواقع خودش را همچون کارگزار سهام‌داران راه‌آهن نشان می‌دهد.
در به‌وخامت کشاندن وضعیت راه‌آهن آلمان در کنار حزب سبز آلمان دو حزب سوسیال‌دمکرات و دمکرات مسیحی مسئول هستند، زیرا آن‌ها راه‌آهن ملی و دولتی آلمان را خصوصی کردند و از سال ۱۹۹۴/ ۱۳۷۳ و آن را در اختیار یک شرکت سهامی گذاشتند. حزب‌های دمکرات مسیحی و سوسیال‌دمکرات با استفاده از ” قانون مذاکرات جمعی” در حکم ابزاری نفاق‌افکن توانستند بین کارگران تفرقه بیندازند. اکنون آن‌ها می‌خواهند با این اقدام در این عرصه تجربه بیشتری کسب کنند و به خود می‌گویند کجا بهتر از صنعت راه‌آهن؟ این دقیقاً همان اتفاق ناگواری است که قبلاً منتقدان “قانون مذاکرات جمعی ” در مورد آن هشدار می‌دادند.
ضرورت تام دارد که “اتحادیه راه‌آهن و حمل‌ونقل” (“ای. و. گ”) و “سندیکای رانندگان لکوموتیو آلمان” (“گ. د. ل”) با همدیگر تبادل اطلاعات کنند و از اختلاف انداختن و ایجاد شکاف بین طبقه کارگر مانع شوند. این امر مهم را فقط با همبستگی و مانع شدن از تعمیق چالش‌ها بر سر راه طبقه کارگر می‌توان به‌پیش برد. ما خواهان از میان برداشته شدن “قانون مذاکرات جمعی” هستیم. قانون مذاکرات جمعی آلمان به‌این معنا است که برای همه کارگرانی که در شاخه‌ها و رشته‌های گوناگون و در اتحادیه‌های مختلف عضو هستند تنها یک قرارداد قابلیت اجرا دارد و به توافق‌نامه‌های انجام شده میان کارفرما و اتحادیه‌های کارگری اعتنایی نمی‌کند.
اسن، ۱۲ اوت ۲۰۲۱/ ۲۱ مردادماه ۱۴۰۰- اسن، آلمان.
[به‌نقل و ترجمه از: روزنامه “عصر ما”، نشریه حزب کمونیست آلمان (د. ک. پ)، ۲۲ مردادماه ۱۴۰۰]به نقل از ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم»، شمارۀ ۵۰، ۲۲ شهریور ۱۴۰۰
