اطلاعیۀ دبیرخانۀ کمیتۀ مرکزی حزب تودۀ ایران درباره انتشار نامهٔ محمد علی عمویی به رفیق علی خاوری

اخیراً محمد علی عمویی در پیامی صوتی که به ”مناسبت هشتادمین سالگرد بنیانگذاری حزب“ در تارنمای ”۱۰ مهر“ منتشر شد از نامه ای که به زنده یاد رفیق علی خاوری در تیر ۱۳۹۷ نوشته بود یاد کرد و متن آن نامه را نیز برای انتشار در اختیار همین تارنما قرار داد.

اینکه این نامۀ شخصی به رفیق خاوری پس از  سه سال و بعد از درگذشت رفیق خاوری به این صورت انتشار بیرونی و عمومی پیدا می‌کند خود جای پرسش‌های بسیار دارد که پرداختن به آن را به وقت دیگری واگذار می کنیم. از آنجا که در طول هفته های اخیر سؤالاتی به حزب رسیده است توضیحی مختصر در این زمینه ضروری است.

رفیق خاوری نامۀ دریافتی از محمد علی عمویی را در جلسه هیئت سیاسی در شهریور ۱۳۹۷ مطرح کرد و از بقیهٔ اعضای هیئت سیاسی خواست که در این باره نظر بدهند. رفیق خاوری در تبادل نظر با هیئت سیاسی اعلام کردند که این نامه را ادامۀ همان توطئه های وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه و تلاش هایی مانند نامه “آ.ک” برای منحرف و مختل کردن مبارزۀ حزب تودۀ ایران می داند. به نظر رفیق خاوری این نامه تلاشی در پرده بود برای سپردن تشکیلات و رفقای حزبی در درون کشور به کسی که به گفته خودش تحت نظارت دایمی وزارت اطلاعات رژیم قرار دارد و در نامه‌اش ذکر می کند که: “وزارت اطلاعات نه‌تنها من و خانۀ مرا زیر نظر و کنترل دارد، که هرچند وقت مرا به وزارت احضار و همراه با تهدیدهای مرسوم، نسبت به ارتباط و گفت‌وگوهایم با رفقا و دیگر دوستان جریانات سیاسی اعتراض می‌کنند. کار به جایی رسیده که برای به انزوا کشاندن من شماری از رفقایی که بیشتر نزد من می‌آیند نیز احضار و تحت بازجویی قرار داده‌اند…”

رفیق خاوری در ادامه ابراز نظرش دربارهٔ این نامهٔ ارسالی تأکید کرد:که نویسنده نامه می‌خواهد که شما (یعنی رفیق خاوری) کارتان همان تماس با احزاب برادر در خارج باشد و من (یعنی محمدعلی عمویی) هم اینجا با همراهی دیگران تشکیلات ایران را برایتان خواهیم گرداند. “نامه شخصی” به رفیق خاوری نه صحبتی از نهادهای حزبی، از جمله کمیتۀ مرکزی حزب به میان می آورد و نه از رفیق می خواهد تا در این زمینه از نهادهای حزبی نظر خواهی کند. به عبارت روشن تر نویسنده نامۀ بر این باور است که سرنوشت حزب سیاسی طبقهٔ کارگر و زحمتکشان کشور با سابقهٔ هشتاد ساله را می توان در یک نامه شخصی و با تصمیم دو نفر حل و فصل کرد.

نکتۀ مهم دیگر اینکه در سراسر نامه نه اشاره ای به سیاست‌های مدوّن، انقلابی، و مبارزه جویانه حزب، که برآمد نظرات و خرد جمعی رفقا در پلنوم ها و کنگره هاست شده است، و نه به تلاش هایی اشاره شده است که در این سالها از طرف “راه توده” وزارت اطلاعات (و تازگی‌ها تارنمای ۱۰مهر) و با تأیید محمد علی عمویی برای خدشه دار کردن سیاست‌های مصوّب حزب صورت گرفته است.گویا اینها نه توطئه، بلکه “خود زنی” های ”قوم پراکنده“ توده ای ها بوده است! و البته مشخص نیز نیست که چگونه می توان بین کسانی که سیاست و نظرشان “دفاع از  حکومت اسلامی” و سردارانش، ادامۀ “دفاع از خط امام”، “نفی دیکتاتوری” در ایران و ادامه سیاست ”اتحاد و انتقاد“ در چارچوب ” مبارزه که بر که” در درون حکومت ولایی است با سیاست انقلابی، ضددیکتاتوری، و مردمی حزب برای طرد رژیم ولایت فقیه و استقرار آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی در ایران “وحدت” نظری پدید آورد.

رفیق خاوری خواستند که نامه در اختیار اعضای کمیتۀ مرکزی قرار گیرد و ضمن مطلع کردن آنها از نظرات رفیق، از رفقا در مورد برخورد با این نامه نظرخواهی شود. نامۀ محمد علی عمویی در مهر ۱۳۹۷ برای نظر خواهی در اختیار همۀ رفقای کمیتۀ مرکزی قرار گرفت. رفقای کمیتۀ مرکزی ضمن تأیید ارزیابی رفیق خاوری از این نامه و اهداف پشت آن، و توطئه دانستن این حرکت بر ضد حزب تودهٔ ایران، بر ضرورت برخورد قاطع حزب با این توطئه‌ها تأکید کردند. در ضمن، به پیشنهاد رفیق خاوری در مشورت با هئیت سیاسی، رهبری حزب به این نتیجه رسید که پاسخ به این نامه تا هنگامی که انتشار بیرونی پیدا نکرده است ضروری نیست.

دبیرخانۀ کمیتۀ مرکزی حزب تودۀ ایران

۱۵ آبان ۱۴۰۰

به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۱۴۲، ۱۷ آبان ۱۴۰۰