مطالبه‌های دست نیافته پرستاران و ادامۀ مبارزه!
در روزهای اخیر علاوه بر تجمع‌های اعتراضی کارکنان شرکتی مراکز خدمات جامع سلامت استان قم در مقابل دانشگاه علوم پزشکی و ساختمان استانداری قم با خواستهٔ حذف مراکز خصوصی بهداشت و عقد قرارداد مستقیم، ما همچنین تجمع اعتراضی بازنشستگان مخابرات در برابر وزارت ارتباطات در تهران- و مطابق معمول روزهای یکشنبه، برگزاری تجمع‌های اعتراضی بازنشستگان صندوق فولاد در شهرهای اصفهان، اهواز، و دامغان را شاهد بودیم و هم‌زمان با آن‌ها، تجمع‌های اعتراضی پرستاران در هفته‌های اخیر در نقاط مختلف کشور همچنان ادامه داشته‌اند. رژیم ولایی به‌رغم کمبود شدید تعداد پرستاران در مراکز درمانی کشور با عدم استخدام فارغ التحصیلان پرستاری که آماده کار هستند عملاً لشکر بزرگی از پرستاران بیکار، را ایجاده کرده و توانسته به بهره‌کشی خشنی از پرستاران کشور دست بزند. معاون سرمایهٔ انسانی سازمان اداری و استخدامی کشور روز ۱۱ آذرماه ۱۴۰۰ از وجود “بیش از ۱۷ نوع قرارداد” در کشور خبر داد که ازجمله قراردادهای شرکتی و هشتادونه‌روزه نوع معمول و رایج آن‌ها در بخش درمان‌اند. اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری یکی از خواست‌های اصلی پرستاران از ۱۴ سال قبل تا زمان حاضر بوده است. این قانون در سال ۱۳۸۶ و با ۱۹۰ رأی موافق در مجلس تصویب شد و پس از گذشت چهارده سال از این مصوبه تقریباً هر سال ضمن به‌اصطلاح تکریم از شغل پرستاری و مقام شامخ پرستار، خامنه‌ای و دیگر کارگزاران رژیم با لحنی از همدردی و تأثر به لزوم اجرای این قانون اشاره می‌کنند. بعد از مبارزه مستمر پرستاران، روز ۲۱ آذرماه خامنه‌ای با تأکید بر “ضرورت روایت حقیقی واقعیات جامعه” و جلوگیری از “روایت تحریف‌آمیز و دروغ” دشمن، گفت: “این قانون ۱۴ سال قبل تصویب شده اما متأسفانه تا روزهای آخر دولت قبل حتی آیین‌نامه‌های اجرای آن تنظیم نشده بود.” این موضع خامنه‌ای ریختن اشک تمساح برای زحمتکشان است، زیرا آنچه بر سر قانون تعرفه‌گذاری پرستاران آمده محصول سیاست‌های کلی نظام است که ولی فقیه از طراحان و تأیید کنندهٔ چنین برنامه‌های ویرانگری است.
روزنامهٔ همدلی، ۲۰ آذرماه، از کمبود ۱۰۰ هزارنفری پرستار و “درخواست مهاجرت ۱۲۵۰ پرستار در سال گذشته” خبر داد. همچنین دبیرکل خانه پرستار در گفتگویی با ایلنا، ۲۰ آذرماه، از جان باختن حدود ۱۵۰ نفر از پرستاران به‌دلیل ابتلا به کوید ۱۹ و ابتلای “بیش از یک بار” برخی از آنان به‌این بیماری خبر داد. بر اساس گفته او، “ایران از این منظر در رده‌های نخست جهانی قرار دارد. او از افزایش “حدود ۳۰۰” برابری تعداد دانشجویان پرستاری در ۱۵ سال گذشته، و حدود “۱۰۰ هزار پرستار بیکار” و انتظار به استخدام “لشکر انبوهی از فارغ‌ا‌لتحصیلان رشته پرستاری” گزارش داد. به‌عبارت‌دیگر، برای ارزان‌سازی نیروی کار پرستاری، رژیم ولایی عمداً ده‌ها هزار پرستار بیکار ایجاد کرده است. مطابق گفته‌های دبیرکل خانه پرستار، به‌ازای هر تخت بیمارستان و بر اساس استاندارد باید ۲٫۵ پرستار وجود داشته باشد؛ درصورتی که میزان پرستار نسبت به تخت در سال ۱۳۹۹ “حدود ۰٫۷ ” بود. بنابراین، پرستاران مجبور می‌شوند “اضافه‌کاری‌های اجباری داشته باشند”، و به‌علت کمبود شدید پرستاران، بازنشستگی پیش از موعد که حق قانونی پرستاران است، در برخی دانشگاه‌ها اجرا نمی‌شود. بر اساس گفته‌های او، در نظام فعلی بهداشت و درمان کشور “اختلاف ۱۰۰ برابری بین درآمد پزشکان و پرستاران” وجود دارد؛ و در نظام تعرفه‌گذاری فعلی، ۶۵ درصد از درآمد ۱۰۰ هزارتومانی یک عمل جراحی به جیب پزشکان سرازیر می‌شود، و بعد از توزیع سهم بیمارستان و دانشگاه علوم پزشکی و اعضای هیئت علمی، ۲۰ درصد نیز “بین کادر درمان اعم از پرستاران، نیروهای خدماتی، و بقیه پرسنل بیمارستان توزیع می‌شود.” گرچه بار دیگر کارگزاران رژیم اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری را وعده داده‌اند، اما در رژیم ولایی و مطابق شعار معروف بازنشستگان: “فقط کف خیابان، به‌دست می‌آید حقوقمان”!
یه نقل از ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم»، شمارۀ ۵۴، ۱۳ دی ۱۴۰۰
