عرصه‌های اصلی مبارزهٔ جنبش کارگری در کانادا
هر خوانندهٔ نشریه کارگری و سوسیالیستی “صدای مردم” می‌داند که ما طیفی گسترده از مسئله‌ها را به‌خاطر طبقه کارگر و برای مبارزه در راه سوسیالیسم حیاتی می‌دانیم. در خلال سال ۲۰۲۱/ ۱۴۰۰، مبارزات حیاتی طبقه کارگر کانادا که تأثیر برخی از آن‌ها هنوز بر سال ۲۰۲۲ / اواخر سال۱۴۰۰پرتو اندازند را پوشش دادیم. بنابراین، برخی از عرصه‌های عمدهٔ مبارزه که باید در این سال انجام شود را می‌توانیم شناسایی و تعیین کنیم. اکنون آنچه به‌عنوان اولویت طبقه کارگر کانادا می‌توان درنظر گرفت عبارتند از:
مقاومت توده‌ای علیه ریاضت اقتصادی: در این مورد ما تعداد زیادی اعتصاب (که بعضی از آن‌ها با موفقیت نیز توأم بوده‌اند) در بخش خدمات عمومی در استان نیوبراونزویک را شاهدیم. این مبارزات برای افزایش دستمزد و بهبود وضعیت بازنشستگی و به‌خاطر آن‌ها در رویارویی با دولت محافظه‌کار بوده است. همچنین اعتصاب‌ها و اعتراض‌هایی مشابه در دیگر نقاط کشور جریان داشته است. در استان کبک کارکنان مهدکودک‌های بخش دولتی و خصوصی، در استان اونتاریو زنان کارگر اقلیت‌های قومی و مهاجر، کارگران بخش هتل‌داری در استان بریتیش کلمیبا (بی- سی)، کارگران بخش عمومی در استان آلبرتا، و چندین مورد دیگر نمونه‌هایی از مبارزات زحمتکشان هستند. این اعتراض‌ها نشانگر رشد مبارزات رزم‌جویانه و اساساً با ظرفیت حرکت مشترک و هماهنگ برای ارتقای مبارزه در سطح سیاسی است. این مسئولیت رهبری کارگران از اتحادیه‌های محلی گرفته تا کنگره کار کانادا (سی- آل- سی) است که از این حرکت‌های اعتراضی حمایت کرده چندان که کارگران مُهر و نشان‌شان را بر این جنبش بزنند.
بازسازی اتحاد طبقاتی، اتحاد طبقه کارگر کانادا: برای پیش بردن مبارزه علیه برنامهٔ ریاضت اقتصادی دولت و مبارزه عمومی طبقه کارگر، شکاف درون سازمان‌های کارگری کانادا مانند اتحادیه‌های کارگری سی- آل- سی، اتحادیهٔ یونفور، اتحادیهٔ تیمسترز، و جز این‌ها، باید ترمیم شود. برای مؤثر بودن این اقدام به‌طورواقعی، اتحاد رزم‌جویانه و سیاسی و محمل آن باید اقدام وسیع توده‌ای باشد و بر اساس خواست‌های مستقل طبقه کارگر قرار گیرد. ریشه این اتحاد طبقاتی در برابری کامل جنسیتی، نژادی، و ملی است.
همبستگی با مردم بومی “وِت سووِتِن”: تعداد چشمگیری از مبارزات مردم بومی کانادا در سراسر کشور در جریان است. از دفاع از سرزمین خود، اجرای عدالت برای دختران و زنان مفقود گشته گرفته تا تأمین اجتماعی برای کودکان مردم بومی. جنبش کارگری به‌طور عمومی همیشه و با صدای رسا حامی این مبارزات بوده است. در هرصورت، در موضوع مبارزات مردم وِت سووِتن علیه پروژه انتقال لوله نفت از زمین‌ها و محدودهٔ اراضی آنان و مقاومت‌شان علیه اشغال مجدد نظامی از سوی پلیس فدرال کانادا (آر- سی-ام- پی)، اتحادیه‌های کارگران به‌طوری عجیب در حمایت از این مبارزات غایب‌اند. این درحالی است که برخی از اتحادیه‌های محلی و همکاران و بسیاری از کارگران به‌صورت انفرادی همبستگی‌شان را با مبارزات مردم وِت سووِتن اعلام می‌کنند. اما برخی از سندیکاها همانند کنگره کارگران کانادا (سی- آل –سی) تا به‌حال از این مبارزات حمایت نکرده‌اند. در هرصورت سکوت جنبش کارگری در برابر چنین تهاجم مستمر دولت سرمایه‌داری پذیرفتنی نیست و ما تأکید می‌کنیم چنین مواضعی باید تغییر کند.
یک دوره انتقال سبز برای مشاغل کارگران: بدون تردید بحرانی زیست‌محیطی وجود دارد. نیاز به کاهش میزان تولید کربن به‌شدت احساس می‌شود. ما هرروزه با “راه‌حل‌هایی” تجارتی و به‌اصطلاح دوستانه مانند مالیات کربن و تجارت بمباران تبلیغاتی می‌شویم. این سیاست فشار را بر دوش کارگران می‌اندازد، درحالی که به ریشهٔ اصلی بحران یعنی سرمایه‌داری نمی‌پردازد. تا کنون در این موارد کارهای نظری و عملی زیادی از جانب سازمان‌های کارگری در سراسر جهان انجام گرفته است. این راه‌حل‌ها برای برون‌رفت از بحران محیط زیست ریشه در تجربه‌ها و تحلیل‌های درست طبقه کارگر دارد. بهترین‌شان ضرورت انجام تغییر اساسی یعنی گزینش سوسیالیسم به‌جای سرمایه‌داری است. درعین‌حال می‌توان اصلاحات فوری رادیکال را نیز پیش برد که پویا و خلاقانه نیازهای کارگران و محیط زیست را هماهنگ می‌کند. برای پیروزی در این نوع اصلاحات و برای باز کردن درها به‌روی تغییرهای رادیکال‌تر، رهبران کارگری باید کار سخت مشارکت، آموزش، و سازمان‌دهی کارگران را انجام دهند.
توده‌های مردم و زحمتکشان جز رویارویی با این چالش‌ها راه دیگری ندارند. پرسش اینجاست: آیا جنبش کارگری توده‌های مردم و زحمتکشان را رهبری خواهد کرد.
حزب کمونیست کانادا، سایت نشریه “صدای مردم”، ۲۰ دی‌ماه ۱۴۰۰
http://peoplesvoice.ca/2022/01/10/labour-faces-key-struggles-in-2022/
به نقل از ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم»، شمارۀ ۵۵، ۱۱ بهمن ماه ۱۴۰۰
