کارزار افزایش دستمزد زنان آلمان در روز جهانی زن
افزایش دستمزد خواست زنان شاغل در بخش خدمات اجتماعی و آموزش آلمان است
امسال کارزار زنان زحمتکش شاغل در بخش خدمات اجتماعی و آموزش آلمان برای افزایش مزد در روز جهانی زن آغاز شد. بدون کار این زحمتکشان، جامعه ما به‌خصوص دربخش خدمات اجتماعی و آموزشی چه منظره‌ای خواهد داشت؟ مسئولیت مراقبت و تربیت نسل‌های آینده به‌عهدهٔ این زحمتکشان است. آنان خانواده‌هایی را که در وضعیتی سخت و بحرانی به‌سر می‌برند یاری و همراهی می‌کنند، از معلولان یا از افراد بی‌سرپناه حمایت می‌کنند. معمولاً کار این زحمتکشان که ۹۰ درصدشان را زنان تشکیل می‌دهند، به‌عنوان امری مسلم و طبیعی درنظر گرفته و شناخته می‌شود. زمانی در مورد کار آنان به بحث و تجزیه و تحلیل پرداختند که در روند کارهای یاد شده محدودیت به‌وجود آمد یا کلاً روند انجام آن از کار بازماند، مانند همه‌گیری کرونا. وقتی دورکاری با آموزش دانش‌آموزان پیش‌دبستانی و دبستانی هم‌زمان شده بود، در این بازهٔ زمانی آگاهی جامعه به اهمیت این شغل و احترام به کار این زحمتکشان در اجتماع افزایش پیدا کرد.
از مجموع شاغلان در بخش خدمات اجتماعی و آموزشی، تعداد ۱میلیون و ۶۶۰ هزار نفر عضو سازمان تأمین اجتماعی آلمان هستند. از این جمع ۱ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر از آنان زنان هستند. تقریباً دو سوم آنان در بخش مراقبت و آموزش و پرورش کودکان،۴۷۰.۰۰۰ نفر در بخش مددکاری و۲۲۹.۴۰۰ نفر در بخش کمک به معلولان مشغول به‌کارند. به‌دلیل اهمیت این شغل‌ها نمی‌توان از کار این زحمتکشان صرف‌نظر یا آن را حذف کرد. بااین وجود، نسبت به کاری که انجام می‌دهند از دستمزد متناسب با آن برخوردار نیستند. همچنین در این بخش نیروی کار کم و فشار کار بسیار توان‌فرسا و شرایط کاری نامناسب است. به‌همین دلیل در سال های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۵ / ۱۳۸۸ و ۱۳۹۳ مبارزه‌هایی دشوار همراه با موفقیت‌هایی هرچند اندک برای بهبود شرایط کاری انجام گرفت. امسال هم این مبارزه با سه محور اصلی به‌پیش خواهد رفت: خواست تأمین مالی برای این رشته بسیار مهم، بهبود بخشیدن به شرایط کار که از هرگونه اضطرابی فارغ باشد، و اقدام‌هایی در رفع کمبود نیروی ماهر و آموزش‌دیده.
فشرده یازده مطالبه‌ای که در فهرست خواسته‌ها آورده شده، از آن جمله‌اند: اصلاح طبقه‌بندی مشاغل پرستاران و پرستاران کودک، همراهان و مراقبت‌کنندگان دانش‌آموزان و دستیاران مدد کاران اجتماعی. این گروه آخر بیشترین تعداد از کل نیروی شاغل در این بخش را تشکیل می‌دهد و درواقع جانشین نیروهای متخصص و آموزش دیده هستند، زیرا تعداد متخصصان آموزش دیده مانند مربیان تعلیم‌و‌تربیت و مددکاران اجتماعی کم است. باید در جهت جبران کمبود نیروی کار با برگزاری آزمونی با حق قانونی برای دریافت مدرکی ارزشمند تلاش ورزید. باید با پذیرفتن درخواست افزایش روزهای استراحت فشار کاری را کاهش داد. باید از طریق طولانی‌کردن زمان برای آمادگی مجدد، کیفیت کار را بهتر کرد.
در ۲۵ فوریه امسال/ ۶ اسفدماه ۱۴۰۰ اولین نشست برای مذاکرات مزدی با اتحادیه گروه کارفرمایان شهرداری برگزار شد. همان‌گونه که انتظار می‌رفت این نشست حاصلی نداشت و بدون نتیجه بود. اتحادیه گروه کارفرمایان شهرداری با قاطعیت با مطالبات مخالفت و آن‌ها را رد کرد، به‌همین دلیل در روز هشت مارس/ ۱۷ اسفندماه ۱۴۰۰ تصمیم به‌اعتصاب گرفته شد و آگاهانه روز جهانی زن به‌عنوان اولین روز اعتصاب انتخاب گردید، تا جنبش سیاسی زنان و نیروی زحمتکشان شاغل در رشته‌های خدمات اجتماعی و آموزشی با توان هرچه بیشتر بر اتحادیه گروه کارفرمایان شهرداری فشار را افزایش دهد. یکی از چالش‌های مبارزه کارگران و زحمتکشان، دشواری در وارد آوردن فشار به جبههٔ سرمایه است. برای غلبه بر این معضل به پشتیبانی و همبستگی همگانی نیاز است. در فراخوان داده شده برای اعتصاب زنان زحمتکش در روز هشت مارس، دلیل‌های وخیم بودن شرایط کاری چنین توضیح داده می‌شود: “زمان برای استراحت کردن چنان کوتاه و هزینهٔ معیشت برای زنده ماندن آن‌چنان بالا است که دیگر مفهوم کار کردن برای زندگی کردن و لذت بردن از زندگی معنایش را از دست داده است و هدف کار در این سیستم فقط زنده نگه داشتن و توانمند ساختن انسان زحمتکش برای بازتولید ثروت است. در این شرایط، نخست کودکان، بیماران، و خویشاوندان آنان و طبیعتاً همه زحمتکشان که استثمار می‌شوند و زیر فشار هستند آسیب شدید خواهند دید.”
فراخوان برای اعتصاب که از طرف ائتلاف زنان شاغل در بخش خدمات اجتماعی و آموزشی داده شده بود در روزنامه “اکسپرس” شهر کاسل آلمان منتشر و هدف از اعتصاب چنین شرح داده شده است: “جامعهٔ ما نیاز دارد که همه خدمات و مراقبت‌های بهداشت و درمان، رایگان و اجتماعی شود. این کارها و خدمات نباید در اختیار شرکت‌های خصوصی قرار بگیرد یا در دستان کنسرن‌ها باشد. بلکه باید برپایه دمکراتیک و در مالکیت اجتماعی سازمان‌دهی و اداره شود. ما برای عبور از سیستم موجود با هدف انجام دگرگونی‌های بنیادی مبارزه می‌کنیم، بر پایه رفع نیازهای اساسی انسان‌ها و نه بر بنیاد بهره‌کشی از انسان‌ها. مبارزه ما در راه ساختن جامعه‌ای است که در آن همبستگی و رفاه در مرکز آن قرار گیرد و نه سود برای سرمایه‌داران، مبارزه ضد سرمایه‌داری و مردسالاری.” آمادگی کارگران مانند سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۵ / ۱۳۸۸ و ۱۳۹۴ برای مبارزه و شرکت فعال در مذاکرات با کارفرما درحد بالایی است. دو سوم از کارگران در نظرخواهی اعلام کردند که در کارزار شرکت خواهند کرد و می‌خواهند برای متقاعدکردن دیگر همکاران‌شان در این ارتباط صحبت کنند. برای شرکت در اعتصاب ۸۰ درصد از کارگران اعلام آمادگی کردند.
این اولین بار است که در آلمان در روز هشت مارس اعتصابی از سوی زنان شکل می‌گیرد، این فرصت تاریخی به این روز ارزشی والا، با معنا، و نیروی مضاعف برای ادامه مبارزه می‌دهد. سمت‌گیری کاملاً آشکار ضد سرمایه‌داری این اعتصاب و همبستگی زنان شاغل در سرتاسر کشور، پیش‌شرط مناسبی است که این مبارزه مشترک و همچنین جنبش سندیکایی در این مسیر ادامه یابد.
نوشتهٔ:کریستا هورانی
[این مقاله از روزنامه “عصر ما”، نشریه حزب کمونیست آلمان( د. ک. پ)، ۱۳ اسفند ۱۴۰۰ ماه به‌فارسی ترجمه شده است].به نقل از «ضمیمۀ کارگری» نامۀ مردم، شمارۀ ۵۷، ۸ فروردین ۱۴۰۱
