افزایش هزینه‌های درمان و دارو سلامت زحمتکشان را تهدید می‌کند!
طی هفته‌های اخیر با اجرای برنامه آزادسازی اقتصادی اوضاع معیشتی مردم کشورمان با دشواری‌هایی بسیار جدی مواجه شده است. افزایش قیمت‌ها ازجمله اقلام مربوط به درمان و بهداشت با سرعت و بی‌رحمانه زندگی و اندوخته‌های ناچیز کارگران، زحمتکشان و بازنشستگان را می‌بلعد. وضعیت بسیار وخیم است، سلامت و زندگی خانوارهای کارگری با خطری هولناک روبه‌رو گردیده است.
در کشور ما سهم بیشتر هزینه سلامت از جیب مردم پرداخت می‌شود و تمام وعده و وعیدها برای کاهش هزینه‌های مردم تا کنون پوچ و تو خالی از آب درآمده‌اند. طبق قانون برنامه ششم توسعه کشور مصوب از سوی رژیم، قرار بود سهم هزینه سلامت از طرف دولت و بیمه‌ها به ۷۵ درصد برسد ولی این معادله درحال حاضر بر عکس شده و همین عامل باعث رشد فقر در جامعه ماست. تأمین دارو و هزینه‌های درمان برای بسیاری از مردم ناممکن یا با هزینه‌هایی بسیار بالا همراه شده است و برای آن دسته از کارگران و بازنشستگانی که محروم از بیمه هستند، تأمین دارو و هزینه‌های درمان به رؤیایی دست‌نیافتنی تبدیل شده‌اند.
دولت ورشکسته رئیسی در چارچوب فرمان‌های ولی فقیه با تحمیل هزینه سلامت به مردم و با حذف ارز دولتی در تأمین دارو‌های داخلی و خارجی، آزادگذاشتن دست مافیای دارو و قاچاق دارو، مشکلات عظیمی را برای کارگران، زحمتکشان و بازنشستگان میهن ما به‌وجود آورده است. امروزه بیمه‌های تأمین اجتماعی نیز هزینه‌های سنگین دارو، بیمارستان و به‌طورکلی بهداشت خانوارهای کارگری را نمی‌تواند پوشش دهد.
درهمین زمینه در پی اظهارات وزیر بهداشت که مدعی است دارو گران نشده و قیمت داروها طبق سال گذشته خواهدبود، یک عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس اعتراف می‌کند: “وزارت بهداشت ادعا می‌کند که دارو گران نشده است، حقیقت ماجرا این است که داروها گران شده و این گرانی و تورم را می‌توان با پوست و گوشت خود لمس کرد. رئیس سازمان غذا و دارو تأکید می‌کند دارو گران نشده است، اما چرا مردم از گرانی دارو معترض هستند” [خبرگزاری مهر، ۱۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱].
کارگران، زحمتکشان و بازنشستگان میهن ما با اعتراض‌های بی‌وقفه‌شان اعلام می‌کنند که حاضر به زندگی در زیر خط فقر نیستند. برخورداری از زندگی‌ای شایسته و فارغ از هرگونه نگرانی برای تأمین مایحتاج اولیه زندگی از جمله تأمین دارو و درمان جزو وظیفه و مسئولیت‌های پایه‌ای و جدانشدنی یک حکومت است. رژیم استبدادی حاکم بر میهن ما به‌مدت چهار دهه از انجام مسئولیتش در این امر خطیر شانه خالی کرده است و جز بیکاری، فقر، بی‌امنیتی، و گرانی‌های روز‌افزون برای کارگران، زحمتکشان و بازنشستگان میهن‌مان چیزی دیگر به‌همراه نیاورده است. خواست بر حق کارگران، زحمتکشان و بازنشستگان افزایش دستمزد عادلانه و درمان و بهداشت رایگان است. باید با اتحاد و رزم مشترک به این خواست‌های به‌حق دست یافت.
به نقل از ضمیمهٔ کارگری «نامهٔ مردم»، شمارهٔ ۵۹، ۲ خرداد ۱۴۰۱
