سندیکاهای کارگری ونزوئلا و کارزار تأمین امنیت شغلی برای کارگران!
سندیکاهای کارگری ونزوئلا کارزار گسترده‌ای علیه نقض حقوق کار کارگران به‌ویژه زنان کارگر سازمان داده‌اند. سایت حزب کمونیست ونزوئلا در روز جهانی کارگر سخنان یکی از فعالان سندیکایی این کشور در ارتباط با این کارزار را منتشر ساخت که ترجمهٔ آن در زیر می‌آید:
زنان کارگر ونزوئلا بیش‌ترین آسیب را از نبودِ امنیت شغلی می‌بینند
لنین لینارز ،یکی از اعضای رهبری مرکز واحد اتحادیه کارگران ونزوئلا “سی.یو.تی.و” همچنین از اعضای فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری “دبلیو.اف.تی.یو”، تأکید کرد: “زنان، کارگران زن ونزوئلایی، بیش‌ترین آسیب را از بی‌ثباتی دستمزد می‌بینند. این زنان و دختران و پسران‌شان عمده‌ترین قربانیان فروپاشی بافت اجتماعی و افزایش فقر در کشور هستند. ”
لینارز اشاره می‌کند: “نقض حقوق کار کارگران، به‌ویژه کارگران زن، موضوعی است که رسانه‌های دولتی و خصوصی در ونزوئلا کاملاً آن را مسکوت گذاشته‌اند. در آراگوا بیش از دو هزار کارگر اخراج شده‌اند و شکایت‌های اخراجی‌ها را داریم. شرکت بزرگ تولید کننده فرآورده‌های گوشتی و سوسیس به‌نام پلومروسه آمریکای لاتین صدها نفر را ناعادلانه از کارخانۀ سوسیس خود اخراج کرد بدون اینکه پاسخگو باشد. ”
این نمایندۀ سندیکا در ادامه گفت: “این همان چیزی است که ما آن را طرح برندا (Brenda) می‌نامیم، فرایندی هیولایی از ٬پاکسازی٬ در مدیریت دولتی و بخش خصوصی که قبل از همه‌گیری کرونا آغاز شد، اما در عمل با آن نهادینه شد. ”
هنگام شرکت در راهپیمایی کارگران و زحمتکشان که از سوی اتحادیه‌های کارگری و نهادهای مردمی فراخوانده شده بود، لینارز تأکید کرد: “چه کسانی را می‌خواهند اخراج کنند؟ مردان و زنان بالای ۴۰ سال، با مسئولیت‌های خانوادگی و چند فرزند پسر و دختر، با آسیب‌‌دیدگی از پیامدهای حوادث شغلی و کسانی که آگاهی طبقاتی دارند و برای مبارزه در راه حقوق خودشان سازمان‌دهی می‌کنند. لحظه‌های بحرانی و مذاکره- که اکنون آن را گفت‌وگو می‌نامند- سناریوهایی دقیقاً مساعد برای پاکسازی‌ها هستند و در مدیریت دولتی آن را کلید زدند. آن‌ها مردم را فرستادند خانه تا از خانه ٬کار٬ کنند [دورکاری]، عملاً بدون دستمزد، و به‌منظور انعطاف‌پذیری بی‌رحمانۀ کار [و مزد] که امروز در بخش دولتی و خصوصی می‌بینیم و به‌طور عمده شامل زنان می‌شود، راه را هموار ساختند.”
این فعال سندیکایی یادآور شد: “کارفرما کارگران را می‌چلاند و سپس آنان را دور می‌اندازد. برای کارفرمایان، کارگران به‌عنوان انسان هیچ ارزشی ندارند و بسیار ناامیدکننده است که ببینیم چگونه دولت ونزوئلا به این موضوع رضا می‌دهد. ” او تکرار کرد: “بخش خصوصی نه اقتصاد ملی، بلکه اقتصاد خود را به‌حرکت درمی‌آورد. دست کشیدن از حقوق کارگران یعنی به‌عمد دادن اجازهٔ زیر پا گذاشتن حقوق کارگران است تا برخی از حوزه‌ها مانند خدمات یا مخابرات کمی بهبود یابند و این جرم است. ونزوئلا خودش را سروسامان نمی‌دهد، بهبود شرایط در برخی مکان‌ها وجود دارد که ما کارگران آن را با مصادرۀ حقوق خود [هزینهٔ آن را ] می‌پردازیم.” او هشدار داد: “کارگرانی هستند که حتی با جان خود تاوان آن [بهبود شرایط] را می‌دهند. بیش از ۷۰ نفر اخراجی از شرکت بزرگ تولید کننده فراورده‌های گوشتی و سوسیس به‌دلیل بیماری‌هایی جان خود را از دست دادند، زیرا نتوانستند به‌علت کمبود منابع و افسردگی بیماری‌شان را درمان کنند.”
این سندیکالیست فاش ساخت: “مرکز واحد اتحادیه کارگران ونزوئلا به‌دلیل بیان این موارد بایکوت شد و از شرکت در مجمع گفت‌وگوی اجتماعی که بین فدکاماراس [اتحادیۀ کارفرمایان از بخش‌های مختلف اقتصاد]، دولت، و اتحادیه‌ها حذف شد. باید گفت که اتحادیه‌های واقعی کارگری که مخالف سیاست حقوق و دستمزد کنونی هستند، در این گفتگوها حضور نداشتند.” [به‌نقل از: سایت حزب کمونیست ونزوئلا – ۱۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱].
Precarización laboral afecta principalmente a las venezolanas
به نقل از ضمیمهٔ کارگری «نامهٔ مردم»، شمارهٔ ۵۹، ۲ خرداد ۱۴۰۱
