پیام های هفتمین کنگرۀ حزب تودۀ ایران (کنگرۀ خاوری) به خانواده‌های جان باختگان راه آزادی و عدالت و خانواده‌های زندانیان سیاسی
هفتمین کنگرۀ حزب تودۀ ایران به شما پویندگان دادخواه که با اراده‌ای آهنین همۀ ناملایمات از مستولی کردن رعب و وحشت بر زندگی روزمره‌تان گرفته تا تهدید به اسارت و شکنجه را از سر گذرانده و از طنین دادخواهی‌تان ذره‌ای نکاسته‌اید، گرم‌ترین درودهای خود را نثار می‌کند.
مادران، پدران، همسران، فرزندان، خواهران و برادرانی که با از دست دادن عزیزان‌شان در قتلگاه‌های رژیم یا اسارت‌شان در سیاهچال‌های قرون‌وسطایی رژیم سخت‌ترین آسیب‌ها و ناملایمات جسمی، تألمات روحی، و تنگناهای معیشتی را از سر گذرانده‌اند و می‌گذرانند در جایگاهی شایستۀ احترام فوق‌العاده، دلجویی‌ها، و یاری و همراهی‌های همۀ هم‌وطنان قرار دارند.
شما خانواده‌های جان‌باختگان با پی‌گیری و مقاومتی ستودنی، خاوران را به آتشگهی فروزان نهفته در قلب مردم آزاده تبدیل کرده‌اید چندان که شعله‌های سرکش‌اش روزی سراپای کاخ‌های رژیم سیاه‌اندیش را درنوردد. روزی چنین چندان دور نخواهد بود. وحشت آمیخته با جنون رژیم و ترفندهای بی‌شمارش برای محو خاوران از این جا سرچشمه می‌گیرد. خاوران نابود شدنی نیست. شما خاوران را به میعادگاه خلق تبدیل کرده اید. درود بر شما!
روزها و لحظه‌های دشوار و سرنوشت‌سازی پیشِ روی ماست. میهن ما در این گذرگاه مهم تاریخی شاهد رویدادهایی شگرف خواهد بود. هم‌میهنان ما که زیر بار کمرشکن هزینه‌های زندگی و در تنگنای اختناق و فشارهای امنیتی کارد به استخوان‌شان رسیده است صدای اعتراض خود را هر روز رساتر می‌کنند. کارگران و زحمتکشان محروم در گوشه و کنار ایران به تحصن و اعتصاب دست می‌زنند. معلم‌ها با نظمی یگانه و یاد گرفتنی نه‌تنها برای بهبود سیستم آموزشی و حقوق صنفی بلکه برای سامان دادن به زندگی اجتماعی و مبارزه با فقر و بی‌عدالتی به میدان مبارزه آمده‌اند. بازنشستگان نشان داده‌اند که “نشسته” نیستند بلکه در صف‌های مقدم اعتراض و مبارزه “برخاسته”اند.
خانواده‌های دلاور جان‌باختگان راه آزادی و عدالت، خانواده‌های مبارز زندانیان سیاسی!
عزم استوارتان در دادخواهی و اتحاد پایدارتان در پاسداشت خاطرۀ پرشکوه عزیزان جان‌باخته و حمایت بی‌دریغ از دربندان سرفراز، آموزه‌ای است مناسب و با اهمیت برای همۀ ما در گذر از رنج‌ها برای درهم پیچیدن طومار رژیمی که جز نکبت و ویرانی و ستم و کشتار چیزی برای ما و میهن‌ما نداشته است.
“پرواز بلند آدمی زادی” و “شکفتن شادی” در “جشن بلند روز آزادی” دور نیست!
کنگرهٔ هفتم حزب تودهٔ ایران
خردادماه ۱۴۰۱
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۱۵۸، ۳۰ خرداد ۱۴۰۱
