باز«نشسته»ها در صف مقدم مبارزه «ایستاده»اند!

بر بستر نارضایتی‌های روزافزون از شرایط اسف‌بار زندگی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی زیر یوغ رژیم به غایت ارتجاعی و فاسد جمهوری اسلامی، بازنشسته‌ها نیز چون سایر طبقات و لایه‌های زحمت‌کش جامعه، نزدیک به ده سال است که مخالفت و اعتراض خود را با این شیوۀ زندگی در فقر و تنگ دستی ابراز می‌کنند. سال گذشته هم‌زمان با یک صدمین سال تصویب اولین قانون استخدامی کشوری، این اعتراضات عمق و دامنۀ گسترده‌ای یافت. هم‌زمان چندین شهر بزرگ و کوچک را در بر گرفت. هم اکنون بیست و پنج روز است که بی وقفه در ده‌ها شهر برگزار می‌شود. سازمان‌دهی و برگزاری چنین تظاهراتی در حالی که رژیم استبدادی هر گونه مخالفتی را با شدت بی‌سابقه‌ای سرکوب می کند، نشان از قدرت سازمان‌دهی و تلاش فراوان رهبران و برگزارکنندگان آن دارد.

باید روی چند نقطۀ درخشان این تظاهرات تاکید شود:

– تظاهرات دیگر تنها جنبۀ مطالباتی ندارد و به تظاهرات سیاسی فراروییده است؛

– در پیوند تنگاتنگ باسایر طبقات و لایه‌های اجتماعی قرار دارد؛

– نزدیکی و هم‌بستگی بازنشسته‌ها با معلمان و کارگران ستودنی است؛

– بی بدیل بودن آن در تاریخ مبارزات مردمی ایران.

تغییرات منفی در قوانین کار کشورهای گوناگون که در نتیجۀ سلطۀ نئولیبرالیسم، به ضرر منافع کارگران و زحمت‌کشان صورت می‌گیرد، در کرۀ جنوبی، هند، آلمان… و در هفته‌های گذشته در فرانسه موجب بروز اعتراضات گسترده‌ای شده است. این مخالفت‌ها بیشتر از سوی کارگران و یا دیگر کارکنان مزد و حقوق بگیر شاغل ابراز می‌شود. بازنشسته‌ها در آن نقشی ندارند. از این نظر مبارزۀ باز نشسته‌گان ایران در جهان نیز کم‌نظیر می‌باشد. این مبارزان دلاور نشان داده‌اند که نه تنها باز”نشسته” نیستند بل در بزنگاه مهم تاریخ در صف اول تغییرات انقلابی “ایستاده” اند.

به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۱۵۹، ۱۳ تیر ۱۴۰۱